Sevdiğimiz Şiirler

nasıl
bir aşk,
nasıl bir şarkısın sen
ömür boyu dilden düşmeyen
ve son nefeste dahi dudakta bitiveren

“son
arzum
nedir diye gelip bana sorsalar,
gözlerime bakıp da her şeyi anlasalar”
ne yazar, neye yarar olmayınca ömrümde sen

ses ver,
nefes ver
kala kaldım, meraktayım
ne beyaz sana, ne de siyah bize yakışır anla
dokun sesime, sessizliğime bu ne dumandır araftayım

kanat
olduğunu,
hayat olduğunu bilmem yetmez
haydi sokul artık figanıma ya da ses ver feryadıma
benim olamasan da, hayatta olduğunu bileyim yeter sevgili

nasıl
bir aşk,
nasıl bir ayrılıksın sen
ömür boyu hasretliğe yediveren
ve gün batımında dahi gülaydınlığa benek benek tomurcuk veren…

Ilhan ASICI

rüzgar;
kimi zaman
kulağına sessizce
kimi zaman
kulak zarını yırtarcasına konuşurdu
sen, duysan da duymasan da
o bildiğini okurdu…
aşk;
kimi zaman
kapını sessizce
kimi zaman
kırarcasına çalıyordu
sen, duysan da duymasan da
o bildiğini okurdu…
anlaşılan o ki
ses,
doğanın ve insanın
en önemli algısıydı…

Yutkundu Egdi Başını

Gitmişti makama arz-ı hâl için,
'Bey' dedi, yutkundu, eğdi başını.
Bir azar yedi ki oldu o biçim...
'Şey' dedi, yutkundu, eğdi başını.

Kapıdan dört büklüm çıktı dışarı,
Gözler çakmak çakmak, benzi sapsarı...
Bir baktı konağa alttan yukarı,
'Vay' dedi, yutkundu, eğdi başını.

Çekti ayakları kahveye vardı,
Açtı tabakasın, sigara sardı.
Daldı.. neden sonra garsonu gördü,
'Çay' dedi, yutkundu, eğdi başını.

İçmedi, masada unuttu çayı;
Kalktı ki garsona vere parayı,
Uzattı çakmağı ve sigarayı,
'Say' dedi, yutkundu, eğdi başını.

Döndü, gözlerinde bulgur bulgur yaş,
Sandım can evime döktüler ateş.
Sordum: 'memleketin neresi gardaş? '
'Köy' dedi, yutkundu, eğdi başını.

Yürüdü, kör-topal çıktı şehirden,
Ağzına küfürler doldu zehirden;
Salladı dilini... vazgeçti birden,
'Oy' dedi, yutkundu, eğdi başını.

ABDURRAHİM KARAKOÇ

Sen hiç sevdin mi için titreyerek birini...Yada kırılıp incinmesinde korkarak öpmeye kıyamadığın oldu mu onu...Hani gözlerine bakmaya doyamazsın ya sen hiç aşık oldun mu kendini unutarak onda...Hem de öyle böyle değil, hani körkütük aşık olursun ya onsuz geçen her anı yaşanmamış sayarsın ömründen...

İşte öyle kendini tüketerek özledin mi hiç birini...

Peki sen sonunu düşünmeden hesapsızca sevdin mi birini... Yada uçsuz bucaksız bir hayalin peşinden koşarken düşlerini kaybetmekten deli gibi aklın çıktı mı ... Aşk iki ayrı bedende tek bir kalp olmakmış...Peki sen hiç onun ellerini tutarken, kalp atışlarını onunla birlikte hissetin mi...Hatta kalbin yerinden fırlayacak gibi oldu mu hiç...

Peki ya onunla dolu bir rüyadan uyanınca, uyandığına bin defa pişman oldun mu ... Yada rüzgar alıp götürür diye korkarak içine çektin mi onun kokusunu ...

Şimdi elini vicdanına koyda Allah için söyle sevdiğim;

     ''Seni sevdiğim kadar, sen hiç beni sevdin mi...''

Birgün Gözlerimin Taa İçine Bak,
Anlarsın ..
Ölüler Niçin Yaşarmış..... Sezai Karakoç

Ey aşk, yaptığını beğendin mi:
Yetimler gibiyim ziyafetten aç dönen
Ters yakılan sigara, hemencecik söndürülen
Yoksulluk ile vakit geçer mi…

Uyanmış kalmışım nasıl şey bu
Toprağa baktım yerinde yoktu;
Şiirden aşağıya attım kendimi
Düşerken düşündüm ölmesem mi

Anlatıyorum hiç konuşmadan
Buğdayın içini dökmesi gibi…
Bugün dalgınım, dün de dalgındım
Aç bile değildim aynaya bakmasaydım
Dünden kalan yemekleri yerkenki gönülsüzlük gibi
Buradayım…

Burayı sevmiyorum bahsetmişimdir
Unufak olmak iyidir olmamaktan
Hiç böyle demedim, yarabbim bilir
Bu bozuk güzellik kalbimi yoran

Bir sandalye çektim zor günlerin altına
Ah ama,

Kimse yüz vermiyor bana, sandalye bile
Beni çağırıyor, yarım kalan ne varsa
Bana düşüyor, her yağmur tanesini
Suya götürmek, o serin ırmaklara

Öyle ya,
Bir almanı herkes tanır miğferi varsa
Moskofu da tanırlar yatıp uyumamışsa
Bunları şunun için anıyorum burada
Kim tanır beni şaşkınlığım olmasa

Bağırıp duruyorum denizin ortasında
Su buradan ne kadar uzakta

İbrahim Tenekeci'

Bir yolun varsa gidilecek sona bırakma,
Bir sözün varsa dilden yüreğe, hiç susma,
Görmen gerekiyorsa birini, git yanına,
Okşaman gereken bir yürek varsa, esirgeme elini...
Hayat çok zalim,
An gelir elini, gözünü, yolunu, yüreğini alır senden,
O zaman, istesen de dokunamaz, gidemez, söyleyemez olursun...
~Can Yücel~

Işıklar icinde uyu...

Benden daha ne olur, yürür yalan söylerim
bir şey acır içimde bu göğsüme ne kattın
sende noksan bulmadım şu yerle gök yanarken
attığımda o oku ben atmadım sen attın

Rab bu nasıl denizdir yüzme bilen kuşu yok
içimde acır bir şey bu gösüme ne kattın
anlar gibi olmuştum yetmiş üçte bir cuma
attığımda o oku ben atmadım sen attın

Geçer gider hacegân ve ahûlar ve zaman
acır bir şey içimde bu göğsüme ne kattın
bilmem değmişse bile ağa yahut karaya
attığımda o oku ben atmadım sen attın.

Süleyman Çobanoğlu'

Kimse duymadan ölmeliyim
Ağzımın kenarında
Bir parça kan bulunmalı.
Beni tanımayanlar
"Mutlak birini seviyordu" demeliler.
Tanıyanlarsa, "Zavallı, demeli,
Çok sefalet çekti.."
Fakat hakiki sebep
Bunlardan hiçbirisi olmamalı.

Orhan Veli Kanık

Ben, böyle olmamalıydım
İsmini duyunca, boynum düşmeliydi omzuma.
İçime bir ateş düşmeliydi
Ayaklarımın feri kesilmeliydi.
Kendimden geçmeliydim sonra...
Adını sayıklamalıydım, adımı unuttuğumda
Ama bunu kimse duymamalıydı,
Seni, mahşere kadar saklamalıydım.
Ben böyle olmamalıydım
Nisan akşamlarını ıslatırken yağmur
Bahar, şarkılarını söylerken karanlığa
Çalan her kapıya `sensin` diye koşmalıydım.
Ayak sesleri gelmeliydi uzaktan
Ben hep sana yormalıydım.
Gece yıldızlarını serpince göğe
Seni görmek için uyumalıydım.
Şarkılar kime söylenirse söylensin
Sana diye dinlemeliydim.
Türküler dolmalıydı odama,
Ben bir selvi boylu yârdan ayrıldım deyince bir ses
Selvi boylu yâr sen olmalıydın
Kömür gözlüm ateşine düşeli
Senin için söylenmiş söz olmalıydı.
Bir mey yokluğuna ağlamalıydı delice
Bir keman, incecik çığlık olmalıydı
Ama bunu kimse bilmemeliydi,
Seni mahşere kadar saklamalıydım.
Böyle olmamalıydım,
Kelimeler Taif'i taşıyınca kulaklarıma
Daha yüzüme çarpmadan Taif rüzgarı,
Taşların izi çıkmalıydı yüzümde.
Uhud anılırken, dişlerine sızı düşmeliydi.
Haremde bir ikindi vakti
Kem gözler çevrilince sana
Ve vefasız eller uzanınca yakana
İçim daralmalı, nefesim kesilmeliydi.
Sen ötelere hazırlanırken,
Öteler senin için süslenirken,
Son kez baktığın pencerede hayal edip seni,
Perdenin son kez kapanması gibi,
Kapanmalıydı gözlerim.
Sonra içime doğru gerilip,
Seni bize lutfedenin ismini haykırıp,
'Allah(C.C.) ' deyip,
Düşmeliydim yere.
Ama bunu kimse bilmemeliydi.
Seni mahşere kadar saklamıydım.
Ve mahşer günü...
Uzaktan seni seyretsem.
Sana yakın olmak için can atsam.
Beni engelleseler,
'Sen kim yakınlık kim? ' deseler.
Ben ağlamaktan konuşamasam.
Gözlerini çevirsen bana.
'Benim cennetim bana bakan gözlerindir.'
Ve tebessüm etsen.
Ama bunu kimse görmese,
Seni ebede kadar saklasam.
 
 

Dursun Ali Erzincanlı

Ben sana ne şiirler yazdım,
 Vaktin olursa oku istedim.
 Utandım söyleyemedim 
Belki şiirler söyler
Söyleyemediklerimi sana
Dilimin ucuna geldi .
 Yutkunarak sustum.
Her gece gözlerini yazardım gökyüzüne
 Penceremi açardım,
Aynı şehirde nefes alıyoruz diye.
 Ben sana ne mavi masallar anlattım.
 Belki bir kıyı şehrinde buluşuruz diye.
 Benim mavilerim deniz oldu...
Senin kara kıyılarına köpük olup vurdu.
Duymak istemedin, dalgaların canhıraş feryadını
Çünkü okumadın sana yazdığım mavi şiirlerimi.
Şiirler mısralarda mahsun.
 Maviler gökyüzüne asılı
 Maviler denizlere  mahkûm kaldı.
 Ben sana ne şiirler yazdım.
 Okunmayan kitaplarda kaldı .


 Seçim Seziş

Şifa istemem balından
Bırak beni bu halımdan
Razıyım açan gülünden
Yeter dikenin batmasın
Yeter dikenin batmasın
Gece gündüz o hizmetin
Şefaatin kerametin
Senin olsun hoş sohbetin
Yeter huzurum gitmesin
Taşa değmesin ayağın
Lale sümbül açsın bağın
İstemem metheylediğin
Yeter arkamdan atmasın
Taşa değmesin ayağın
Lale sümbül açsın bağın
İstemem metheylediğin
Yeter arkamdan atmasın
Kolay mı gerçeğe ermek
Dost bağından güller dermek
Orda kalsın değer vermek
Yeter ucuza satmasın
Yeter ucuza satmasın
Sonu yoktur bu virdimin
Dermanı yoktur derdimin
İstemem ilaç yardımın
Yeter yakamdan tutmasın
Nesimi'yim vay başıma
Kanlar karıştı yaşıma
Yağın gerekmez aşıma
Yeter zehirin katmasın
Nesimi'yim vay başıma
Kanlar karıştı yaşıma
Yağın gerekmez aşıma
Yeter zehirin katmasın...
Nesimi Çimen

Yeni Bir Sayfada Sana Bakmak
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Dar geliyor Hucurat bana bir Fetih lazım.
Sıkılan ruhuma bir İnşiraha muhtacım.
İçimde amansız bir Zilzal
Hiç olmadığı kadar Nasr'ına açım
Felakın sessizliğinde sana sığındım
Ey Rabbim şeytanlaşmış Nas dan sana kaçtım

Mustafa Karmaz

Liseli Kız
Yavuz Bülent Bakiler

Benim de bir zamanlar sevdiğim vardı
Beyaz dantel yakalı liseli bir kız.
Bağlarda, bahçelerde, yaylalarda yeşeren
Al karanfiller gibiydi aşkımız...

Gülünce içimde rengârenk güzel,
Güller açılırdı iri.
Hani bilirsiniz ya yıldızsız siyah
Geceler gibiydi gözleri.

Bir mermer çeşmeden akan su gibi,
Geçip gidiyordu günlerimiz.
Biz bize yaşıyorduk kendi kaderimizi
Bütün yaratıklardan habersiz.
Ve yuvada bekleşen sabırsız, küçük
Serçeler gibiydik ikimiz.

Gözleri konuşurdu susunca, mahzun:
'Seni seviyorum' derdi.
Sevdadan, gurbetten, hasretten yana
Sıcak türküler söylerdi...

Üstelik bir ceylan gibi sebepsiz
Ürkek halleri vardı.
Ayrılık deyince oturup sessiz
Çocuklar gibi ağlardı.

Bilmiyorum şimdi kaç yıl, kaç mevsim
İçli mektuplar yazdık.
Bazen yan yana yürür, beraber otururduk
Ama konuşamazdık.

Ben görmedim şimdi öyle diyorlar
Büyümüş artık liseli kız, gelin olmuş...
Unuttum her şeyi diyormuş
Ve her gece rüyâsını nur topu kadar güzel
Sarışın çocukları süslüyormuş.

Görsem çocuklarını şimdi diyorum
Bakamam yüzlerine çaresiz
Bana bakar çocuklar sessiz.
Çocukları gözlerinden tanırım
Biliyorum, hiç bir şey bilmezler ama
Bakamam, utanırım