Sevdiğimiz Şiirler

Mevsimlerden Sonbahardayım

Mevsimlerden sonbahardayım...
Resimde sapsarı  yapraklar,
kurumuş dallar,
yılgın bir rüzgar
Ve ne yapacağını bilmeyen bir çocuk var.
Aslında sana söylemek istediğim çok şey vardı:
Mesela keşke bu kadar büyük sevdirmeseydin kendini
Neyin bedelini ödediğimi bilmiyorum
Herşeye rağmen sana da kızmıyorum,kızamıyorum
Acım durulduğunda bir şarkı söylerim belki
Belki o zaman anlarsın.
Bunca hüzün bizde iyi durmadı
Ve bu ayrılık bu aşka hiç yakışmadı 
 
Erhan Güleryüz
 

At Kokusu

Son evi gösterin bana İstanbul' da  
vapur sesinin duyulduğu  
ki kapısını çalıp  
söyleyeyim içindekilere  
daha çok kedi yavrusu ezilsin diye  
eski iskeleleri  
sahil yoluyla ayırdıklarını  
denizden  

Karşılığında ben de size  
kanaryası ölüp  
kuaför salonuna dönüşmeyen  
kaç mahalle berberinin    
kaldığını söylerim  
ya da kaç fötr şapkanın  
tutsak olduğunu  
köhne bir konağın  
askısında  

Kaç faytoncunun    
artık taksicilik yaptığını da bilirim  
ama söylemem  
onu da siz bulun  
dikiz aynasına takılı boncuklardaki  
at kokusundan
 
Sunay Akın

Sen bilmezsin seni yaşamayı! sevmektende öte! ne zaman gökyüzünde parlayan bi yıldız görsem yada ne zaman sebepsiz yere gülsem; anlıyorum ki sensin hayatımı güzelleştiren.ve sadece bu dünyada olduğun için milyonlarca kez şükrediyorum tanrı' ya.

bazen sadece yaşama sebebim oluyor varlığın.bunları yazarken bile gözlerim dolu dolu oluyor.bu nasıl birşey? nasıl dayanılmaz birşey seni özlemek. çıkıp gidesim geliyor.senin olmadığın her yeri terk etmek seni sadece senin yanında,ellerin ellerimde yaşamak istiyorum. içimdeki bu aşkı nasıl anlatıcağımı bile bilmiyorum.tarifsiz birşey bu.

düşünsene; yıllardır,günlerdir ve kaç milyon saniyedir bu hayattasın.yazık! nasıl da seni tanımadan geçmiş onca sene. sanki çok geçmiş kalmış gibiyim birşeylere.sanki peşinden koşuyorum sensiz geçen o günlerin.yanında olmadığım her saniyeye sitem ediyorum.geri sarmak istiyorum dakikaları.

gülüşünü özledim.

aramızda geçen zamanı ne ben biliyorum ne de sen. yalan yok;umutluyum. ömürse yaşayacağım seninle yaşamak istiyorum.bi yudum suysa içeceğim seninle olsun istiyorum.senin olmak ve nefesini paylaşmak istiyorum.

bilmiyorum; bundan daha da öte söz var mı! ..diyorum ya; bi umut.bekliyorum. kimi zaman sana SEVGİLİM dediğim anları hayal ediyorum.ve inan bana; ben herşeyi hayalden öte,gerçeğin en acıtan yerinde yaşıyorum. birşey varsa hayatımı güzelleştirecek olan; o yalnızca sensin. sevildiğini unutma. seni sırf sen olduğun için bile olsa seviyorum.

bak bunu iyi dinle: elimi tuttuğun an, bu dünyadaki en mutlu aşık ben olabilirim. ve sadece senin için sebepsiz yere ölebilirim.sadece senin için.

YOKLUĞUN CEHENNEMİN ÖBÜR ADIDIR. ÜŞÜYORUM; KAPAMA GÖZLERİNİ..

Her Şey Sende Gizli

Yerin seni çektiği kadar ağırsın,
Kanatların çırpındığı kadar hafif..
Kalbinin attığı kadar canlısın,
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...
Sevdiklerin kadar iyisin,
Nefret ettiklerin kadar kötü..
Ne renk olursa olsun kaşın gözün,
Karşındakinin gördüğüdür rengin..
Yaşadıklarını kâr sayma:
Yaşadığın kadar yakınsın sonuna; ne kadar yaşarsan yaşa,
Sevdiğin kadardır ömrün..

 
                                  Can Yücel
 

ASLINDA BU DENLİ GÜZEL KOKMAZ


Aslında bu denli güzel kokmaz hiç bir karanfil,
Onda seni kokladığımdan bunca güzel.
Aslında bu denli güzel olmaz hiç bir Sarıyer,
Orda seni öptüğümden bunca güzel.
Aslında bunca güzel olmaz hiç bir dünya,
Seni sevdiğim için dünya da böyle güzel.
Aslında bu denli deli değildim sor kime istersen,
Sevince seni delilik bile bak ne güzel.
Aslında sen dünya güzeli değilsin,
Sevdiğim için dünyada tek güzelsin...
 
aziz nesin

Aldanırsın

Sana yüklediğim anlamları senmişsin gibi düşünme .
Aldanırsın.
Sen o anlamlarla sadece bende varsın.
Ben seviyorsam sen bahanesin…

Deniz Gezmiş

''Sana yüklediğim anlamları senmişsin gibi düşünme .
Aldanırsın.
Sen o anlamlarla sadece bende varsın.
Ben seviyorsam sen bahanesin…''

tek kelimeyle harika...paylaşımınız için teşekkürler deva öğretmenim...

Aynalar Yolumu Kesti


Aynalar, bakmayın yüzüme dik dik;

İşte yakalandık, kelepçelendik!

Çıktınız umulmaz anda karşıma,

Başımın tokmağı indi başıma.

Suratımda her suç bir ayrı imza,

Benmişim kendime en büyük ceza!

Ey dipsiz berraklık, ulvi mahkeme!

Acı, hapsettiğin sefil gölgeme!

Nur topu günlerin kanına girdim.

Kutsi emaneti yedim, bitirdim.

Doğmaz güneşlere bağlandı vade;

Dişlerinde, köpek nefsin, irade.

Günah, günah, hasad yerinde demet;

Merhamet, suçumdan aşkın merhamet!

Olur mu, dünyaya indirsem kepenk:

Gözyaşı döksem, Nuh tufanına denk?



Çıkamam, aynalar, aynalar zindan.

Bakamam, aynada, aynada vicdan;

Beni beklemeyin, o bir hevesti;

Gelemem, aynalar yolumu kesti.


N.F.K.

Aldanırsın

Sana yüklediğim anlamları senmişsin gibi düşünme .
Aldanırsın.
Sen o anlamlarla sadece bende varsın.
Ben seviyorsam sen bahanesin…

Deniz Gezmiş

Deva öğretmenim bilmiyordum Deniz Gezmiş'in şiirlerini paylaşım için çok teşekkür ederim.
24 saat engeli yüzünden iletemedim...

Piraye'ye ...


20 Eylül 1945

Bu geç vakit
bu sonbahar gecesinde
kelimelerinle doluyum;
zaman gibi, madde gibi ebedî,
göz gibi çıplak,
el gibi ağır
ve yıldızlar gibi pırıl pırıl
kelimeler.
Kelimelerin geldiler bana,
yüreğinden, kafandan, etindendiler.
Kelimelerin getirdiler seni,
onlar : ana,
onlar : kadın
ve yoldaş olan...
Mahzundular, acıydılar, sevinçli, umutlu, kahramandılar,
kelimelerin insandılar...



HOŞ GELDİN


Hoş geldin!
Kesilmiş bir kol gibi
omuz başımızdaydı boşluğun...
Hoş geldin!
Ayrılık uzun sürdü.
Özledik.
Gözledik...
Hoş geldin!
Biz
bıraktığın gibiyiz.
Ustalaştık biraz daha
taşı kırmakta,
dostu düşmandan ayırmakta...
Hoş geldin.
Yerin hazır.
Hoş geldin.
Dinleyip diyecek çok.
Fakat uzun söze vaktimiz yok.
YÜRÜYELİM.....



YİNE ÖLÜME DAİR
Zevcem,
ruhu revanım
Hatice Pîrâyende,
ölümü düşünüyorum,
demek ki arteryo skleroz
başlıyor bende...
Bir gün
kar yağarken,
yahut
bir gece,
yahut
bir öğle sıcağında,
hangimiz ilkönce,
nasıl
ve nerde öleceğiz?
Nasıl
ve ne olacak
ölenin son duyduğu ses,
son gördüğü renk,
kalanın ilk hareketi
ilk sözü
ilk yediği yemek?
Belki de birbirimizden uzakta öleceğiz.
Haber
çığlıklarla gelecek,
yahut da ima edecekler,
ve kalanı yalnız bırakıp
gidecekler...
Ve kalan
karışacak kalabalığa.

Yani efendim, hayat...
Ve bütün bu ihtimâlât
1900 kaç senesinin
kaçıncı ayı
kaçıncı günü
kaçıncı saatinde?

Zevcem,
ruhu revanım
Hatice Pîrâyende,
ölümü düşünüyorum,
geçen ömrümüzü düşünüyorum.
Kederli
rahat
ve hodbinim.
Hangimiz ilkönce
nasıl
ve nerde ölürsek ölelim,
seninle biz
birbirimizi
ve insanların en büyük dâvasını sevebildik
— dövüştük onun uğruna —,
«yaşadık»
diyebiliriz.



GÜNEŞİN SOFRASINDA SÖYLENEN TÜRKÜ


Dalgaları karşılayan gemiler gibi,
gövdemizle karanlıkları yara yara
çıktık, rüzgarları en serin
uçurumları en derin
havaları en ışıklı sıra dağlara.
Arkamızda bir düşman gözü gibi karanlığın yolu.
Önümüzde bakır taslar güneş dolu.
Dostların arasındayız!
Güneşin sofrasındayız!
Dağlarda gölgeniz göklere vursun,
göz göze
yan yana
durun çocuklar.
Taşları birbirine vurun çocuklar.
Doldurun çocuklar,
doldurun
doldurun
doldur içelim.
Başları
göklere
atalım
serden geçelim..
Heeey, nerden geçelim?
Yalnayak
koşarak
devlerin
geçtiği
yerden geçelim.
Heeey
hop
Heeey
hep
birden geçelim.
Doldurun çocuklar,
doldurun
doldurun,
doldur içelim.
Dostların arasındayız!
Güneşin sofrasındayız!.


N.Hikmet RAN

_________________

      SİTEM

Ne varsın ne yoksun…
Varlığına sevinemezken
Yokluğuna alıştı ruhum..
Biliyor musun sevgili
Yokluğunla varlığın arasında
Kayboluyorsunnn…

Sevi’ye uzak zamanların
Mahsun yolcusu..
Derinlerde saklı bir yaranın
Gizli sızısı….
Göze mahkum gözyaşı..
Dudakta donmuş bir söz…
Boynu bükük “merhaba” ve
Gecikmiş bir elveda,
Sen yalancı bahara aldanıp solan çiçek.
Ben kurak bir yazın ardından,,
Hazan kokan sarı güz…

Aşk karların arasında
Açamayan kardelen…

Öyle bir şeysin ki sen
Yokluğunun çıkmazında
Kahırlara sürükleyen
Varlığının hayalinde
Ümitsizce bekleten
Öyle hastalıklı bir aşktır ki bu
Bana miras kalan senden..
Ne  güldüren
Ne öldüren!



Ne varsın ne yoksun…
Varlığına sevinemezken
Yokluğuna alıştı ruhum..
Biliyor musun sevgili
Yokluğunla varlığın arasında
Kayboluyorsunnn…

                       DESEM Kİ
Desem ki vakitlerden bir Nisan akşamıdır,
Rüzgârların en ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini,
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını,
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm,
Sende tattım yemişlerin cümlesini.
Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz bir şeysin;
Nimettensin, nimettensin!
Desem ki...
İnan bana sevgilim inan,
Evimde şenliksin, bahçemde bahar;
Ve soframda en eski şarap.
Ben sende yaşıyorum,
Sen bende hüküm sürmektesin.
Bırak ben söyleyeyim güzelliğini,
Rüzgârlarla, nehirlerle, kuşlarla beraber.
Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi farkedemezsen,
Rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme, müsterih ol;
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini,
Ve neden sonra
Tekrar duyduğun gün sesimi gökkubbede,
Hatırla ki mahşer günüdür
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum.
Cahit Sıtkı TARANCI

Bitti O Sevda

Bitti o sevda, kesildi çığlıkları martıların
Su gibi bitti, suya karşıt gibi bitti
İtti kıyıyı adına deniz dediğimiz bir şey
Adına deniz demediğimiz bir şeyle birlikte
Unuttuk ikimiz de her türlü yetinmezliği
Kaybetti kumarda gözlerim
Kaybetti kumarda gözleri.
Bir koru rüzgarlandı göğüs boşluğumuzda sanki
Uzaklaştı ağaçlar birbirlerinden
Yakınlaştı ağaçlar birbirlerine
Yani her soluk alıp verişimizde bizim
Bir mekik gibi kalbin
Bir mekik gibi kalbim
İşleyip durdu bu yitikliği yeniden.
Ne kaldı
Farkında mısın bilmem
Gündüzler..
Gündüzler biraz azaldı.
 
              Edip Cansever

Seni Günlere Böldüm

Seni günlere böldüm, seni aylara
Daha yıllara, yüzyıllara böleceğim
Ve her zaman söyleyeceğim ki beni anla
Böyle eskitilmiş de olsa bu kalbi
Minesi çatlamış bir diş gibi
Durduracağım karşında.
Şiirler söylenir, şiirler biter
Biz bu sevdayı neresine sakladıktı sen ona bak da
Kahverengi avuçlarına mı gözlerinin
Tam oradan mı kahverengi yağan bir aydınlığa.
Bütün günler yenileşir her bekleyişte
Ve bütün dünler, bütün geçmişler
Kapısını açarsın ki bir de, hiç kimseler yok
Çaresiz, benim sana gelişim de hep böyle.
Dün akşama doğru turuncu bir bulut geçti
Sonra bütün bulutlar hep birden geçti
Anılar, anılar, belki hepsi bir kelime.

                         Edip Cansever

BEYAZ GÜL

Seni arıyorum kalabalık caddelerde
Tanımadığım insanlar geçiyor sen yoksun
Perişan hayallerimin başladığı yerde
Sana sesleniyorum duyuyor musun

Beyaz güller açtı bahçelerde sevdiğin
Ya şu karanfil o baygın kokulu çiçek
Gel yalnızlık bahçeme beyazlar giyin
Anladım ki bu ömür sensiz geçemeyecek.

Odamı süsleyen ellerini uzat
Hazzından dile gelsin bastığın halı
Açılsın sevincinden perdeler kat kat
Işık ve ateş senin için yanmalı

Sonra çevir düğmesini radyonun
Sevdiğin musiki dolsun odama
Dinle şarkısını büyük koronun
Beni düşün beni düşün ağlama

İçimden bir ses diyor ki sabret
Sonu gelecek bu yalnızlığın
Bütün aynalar gülecek elbet
Açılacak kapılar ansızın

Yalnız sen varsın beyaz gülüm
Evde caddede ve sokakta
Bir eylül akşamı gördüğüm
O beyaz hayalsin uzakta

Yakınsın yalnızlık kadar
Uzaksın yakınmış gibi
Sensiz yaşadığım yıllar
Bu kadar güzel değildi.

Yeter gel artık yeter
Karanfiller açtı gel
Kış bahçesinde güller
Beyaz güller açtı gel.