Sevdiğimiz Şiirler

                         ARAF
hayatın renklerinden vazgeçmiş bir griliktir araf,
arada kalmaktır.
ne sevebilmek, ne de nefret edebilmek.
zirvenin eşiğine gelip, bir vazgeçişin kollarında
yitip gitmektir araf.
herkese hak ettiği gibi davranmaktır,
iyiye iyi, kötüye kötü.
konumundan hoşlanmamaktır araf,
yolunu bulamamaktır.
dilin lal olduğu sessizliktir araf,
sedasızlık.
adı bilinipte özü bilinmeyendir.
kötünün iyisi, iyinin ise kötüsü.
noktayı bekleyen, yorgun bir virgüldür araf.
harfler arasında sıkışıp kalmış,
birden fazla ama yapayalnız.
21.yüzyıldaki her 20 kişiden biridir araf.
farklılık peşindeki her insan kadar sade,
kendini nimetten sanan her canlı gibi basit,
en az senin kadar insan,
en az benim kadar sıradan...

NEYLERSİN

" Bazen acı dinmez, bazen de yağmur,
Sevgilim gülümse, her şey unutulur,
Suskunuz bu akşam üstü;
Hasrete yanmışız, neylersin.. "


Bir gün, bu mahzun sevdadan geriye
Kalırsa, sadece o hüzün kalır..
Sen de anladın ki yapa-yalnızız...
Buluşmamız yasak,
Görüşmemiz uzak...
Devrilmiş kadehler gibi, dönüyor başımız,
Neylersin...

Ah güzelim,
İncinmiş bir sesi vardır yağmurun;
Yanaklarına vurduğunda hissedersin.
Ve bir veda sözcüğü, saçlarına,
Titreyen bir öpücükle dokunduğunda;
Bu anı dondurmaya yetmez nefesin.
Bir film sahnesi gibi
Akar gider ayrılık,
Neylersin...

Biz zaten hiçbir romanda
Kendi hayatımıza rastlamadık.
Bütün şarkılar bizi yanlış anlatmıştı.
Ve bitin bulmacalar yarım bırakılmıştı.
Tenha sokaklarda üşüyüp durdu sırtımız.
Oysa, tuttuğumuz balıkları bile
Yeniden denize bağışlamıştık.
Biz, hayata dair
Hiçbir yanlış yapmamıştık...
Neylersin...

Biz bu sonucu hak etmedik,
Hayır etmedik...
Ömrümüz bu talana lâyık değildi.

Bazen acı vurdu, bazen de yağmur
Hiç gülmedi yüzümüz,
Hiç büyümedi gülümüz...
Bizi yalnızca akşamlar kucakladı,
Biliyorsun,
Sabaha çıkmayan bir yoldu yürüdüğümüz...

Bir gün, bu öykünün sonuna gelince
Ansızın desem ki: hoşça kal canım!
Unutursun,
Mecburen unutursun...
Yıldızlar söner, bu aşk da biter!
Bazı gün hatırlayınca, sessizce ağlarız.
Neylersin...

Ah bebeğim, ah.. .
Kekremsi bir tadı vardır gözyaşının,
Dudaklarına sızınca fark edersin.
İçindeki vurgun aşklar mezarlığında,
Ayrılık, ölümden üste yazılınca,
Gideni durdurmaya yetişmez sesin...
Bir inme gibi
Dolanır bedeninde pişmanlıklar,
Neylersin...

Biz zaten hiçbir sinemaya
Tam vaktinde yetişemedik.
Bütün vapurlar bizden önce kalkmıştı.
Ve bütün biletler biz gelmeden satılmıştı.
Boşuna telaşlarda yorduk günlerimizi.
Oysa Nuh'un gemisinde bile
Bize yer kalmamıştı.
Ve hiçbir mutluluğa adımız kaydolmamıştı.
Neylersin...

Biz bu aşkı sürdüremezdik,
İnan, sürdüremezdik...
Kalbimiz bu heyecana müsait değildi.

Bize hep acılar kaldı, bize hep yağmur...
Unutmasan bile artık
Unutur gibi yapacaksın.
Ve buruşturup-buruşturup attığım kağıtlarda,
Hiç bitiremediğim
Bir şiir olarak kalacaksın...

Yusuf HAYALOĞLU

ne kadar küçük şeyler için ağlardık...
bir tutam saç, bir oyuncak araba, bir bebek...
şimdi büyüdük
çok büyük olaylar bile ağlatmıyor bizleri...
ölümler, iflaslar, savaşlar...
şimdi daha mı güçlüyüz yoksa daha mı alışkın?
hayatı öğrenmek alışmak mı acaba?

Özlemek; Sevmektir İlk Önce Çünkü Sevmezsen..Özlemezsin Ki Delicesine.
Özlemek; Ağlamaktır Akan Her Gözyaşında Anıları Anımsamaktır.
Özlemek; Uzaklara Dalmaktır Çok Uzaklara...
Özlemek ; Ümit Etmektir Hayal Etmek Başarmanın Yarısıdır Misali.
...Özlemek; Sıkılmaktır Bazen Yalnızlığından ,
Bazen İse Etrafındaki Gereksiz Kalabalıktan.
Özlemek; Haykırmaktır Sesin Kısılırcasına Özledim Diye Bağırmaktır...

Gel Seninle Resim Yapalım
Gel seninle resim yapalım.
Bir yüz çizelim ince,
Küçük nezleli bir burun
Ve gözler zeytin iriliğinde.

Sonra bir gelincik, ince bir boyun,
Soyulmuş bademden daha ak bir ten,
Öyle bir yüz ki seher vakti
Mutluluk estirsin güneş doğarken

Ve saçlar çizelim, bulutlar,
Türküler, masallar gibi,
Hepsinin üstüne sonra
Kocaman bir insan yüreği.

Öyle bir yürek ki sevgiyle
Arkadaşlıkla, mutlulukla dolsun,
İsterse ondan sonra
Bütün şairler ölsün.


Cahit Külebi

Liliyar

Bu kuklaların kukla olmadığı besbelli
Ne söyledilerse tıpıtıpına gerçek besbelli
Altın saçlarını yana atışı yok mu Lilinin
Lilinin yağdan kıl çekercesine inanışı
Lilinin yağdan kıl çekercesine yaşayışı yok mu
Kuklalar titremesin ne yapsın
Kuklaların kukla olmadığı besbelli
Lilinin çekip gideceği besbelli
Lilinin dönüp geleceği besbelli

Ekmek ha bakkalın olmuş ha Cabaret de Paris'nin
Sen herhangi bir ekmek yiyeceksin işte Lili
Ekmek ne kadar Allahınsa Lili de o kadar Allahın Lili
Yüzün ruhun kadar aydınlık ya Lili
Gönlün soğuk sular güzel aynalar gibi ya Lili
Anladın ya kutunun içinden çıkan mendil
Olamaz Üsküdadan geçeriken bulduğun mendil

- Bizi bırakıp nereye gidiyorsun Lili
Demek bizi bırakıp gidiyorsun Lili
Sen daima güzeller güzelini bulursun Lili
Sen istesen de taş yürekli olamazsın
Sen daima güzeller güzeli olursun Lili
Demek gideceksin arkana dönüp bakmayacaksın
Hangi kuş hangi şafakta ölecek görmeyeceksin
Öyleyse al bu kürkü bu veda kürkünü Lili
Tüyleri şiirler olan bu mahçup kürkü
Sen daima Sultanlar Sultanı olursun Lili
Demek sen gidiyorsun Lili
Bizi öpmeden mi gideceksin Lili

Lilinin güneşin altında duruşu yok mu
Perdeleri sıyırıp çirkin adamı burnundan yakalayışı yok mu
Eline bavulunu alışı yollara koyuluşu yok mu
Çirkin adamın güzel adam oluşu yok mu
Yaklaşıp onu saçlarından yakalayışı
Uzaklaşıp yollarda yol oluşu yok mu
Lilinin bir tavşan gibi koşuşu
Keklik gibi dönüp bakışı ve yıldırım gibi koşuşu yok mu
Adam da tam o zaman kapıdan çıkmaz mı dışarı
Lilinin adamın boynuna çocukça ve çılgınca atılışı yok mu

Ben konuşmasını bilmem Lili


Sezai Karakoç
 
 

‎...
Şerefle bitirilmesi gereken en ağır görev "hayattır"
Bu nedenle;
Bir lokma ekmek için şerefini ayaklar altına almaya,
Bir anlık zevk için namusunu lekelemeye,
Bir zamanlık mevkii için ayak öpmeye,
Günlük menfaatin için faziletini karartmaya "değmez"
Ne çok fazla akıllı ol, ne de çok fazla çılgın...
Ne kendini çok fazla beğen, ne de çok fazla çekingen ol...
Ne çok fazla onurlu ol, ne de çok fazla mütevazı.
Ne çok fazla konuş, ne de çok fazla suskun...
Ne çok fazla sert ol, ne de çok fazla yumuşak...
Eğer çok fazla akıllı olursan, insanlar senden çok fazla şey bekler...
Eğer çok fazla çılgın olursan, her zaman aldatılırsın...
Eğer çok fazla konuşursan, kimse sana aldırmaz...
Eğer çok fazla susarsan kimse seni saymaz...
Eğer çok sert olursan, kırılırsın...
Eğer çok yumuşak olursan ezilirsin...

[ Kaynak Bilinmemektedir ]

DUVAR YAZISI

Cümle alem duydu beni
Sen duymadın vicdansız
Ne oldu oldu artık
Saklaması imkansız

Çocuklar bile biliyor
''Ali, ayşe'yi seviyor''
Çocuklar bile söylüyor
''Ali, ayşe'yi seviyor''

Adımızı yanyana
Ağaçlara kazmışlar
Mahalle allı morlu
Duvarlara yazmışlar

Çocuklar bile biliyor
''Ali, ayşe'yi seviyor''
Çocuklar bile okuyor
''Ali, ayşe'yi seviyor''

Varsın olmasın sonumuz
Menekşemiz kurusun
Şu üç günlük Dünya'da
Koy, namımız yürüsün

Çocuklar bile biliyor
''Ali, ayşe'yi seviyor''
Çocuklar bile söylüyor
''Ali, ayşe'yi seviyor''

ALİ KINIK

SEVMEK YÜREK İSTER...

Yürekten sevenler hep üzülürler sonunda…aslında sevgiyi hak eden onlardır, ama muhtaç oldukları sevgi başkalarına verilir…bu ne biçim bir adalettir…Yaradan görmez mi onların isyanlarını haykırışlarını, çektiği acıları bilmez mi sanki…Bilse de görse de vermez sevdiğini sevene…

Yürekten sevenler duygusal olurlar…Her an herşeye ağlarlar…Ağlamaları duygusallıklarından değildir…Nereye bakarlarsa baksınlar hep onu hatırlarlar…Onu hatırlamak acı verir…Çünkü o çoktan mazide kalmıştır artık…Önlerine bakmaya çalışırlar…Ama birşey göremezler…Hep geri geri gider ayakları…

Geçmişten kopmak istemezler…Çünkü aradıkları kişi gelecekte yoktur artık…Hayallerde yoktur…Umutlarda yoktur…Onun gelmeyeceğini biliyorlardır artık…İşte bu yüzden onu yalnızca geçmişte bulabiliyorlardır…Geçmişe dönük yaşamak yürekten sevip terkedilenlere mahsustur…

Karşılıksız sevmek yalnızca onlarda vardır…Her yiğidin harcı değil…Yalandan sevmek nedir ki sanki…Herkes yalandan sever…Ben de yalandan sevebilirim seni…Kolay iş…

Sen bir de yürekten sevmeyi denesene…Bakalım benim gibi acılara göğüs gerebilecek misin…Bakalım pes etmemeyi becerebilecek misin…Hiç sanmıyorum biliyor musun…Benim yerimde olsan ne olur biliyor musun…Ağlamak istersin, yapamazsın…

Bitsin artık dersin, bitmez…Nefret edersin…Nefret ettiğin kadar delice seversin…Ama çare yoktur…Bence sen bunlara zaten dayanamazdın…Yürekten sevmediğin de isabet olmuş…

Zaten yürekten sevenler sevdiğinin üzülmesine de dayanamazlar biliyor musun…İşte budur yürekten sevmek ve öyle göründüğü gibi de kolay değildir…Unutma bunu…

Sevmek yürek ister…

KAYIP KENTİN İNSANLARI

belki uzak bir düşte uyandınız
gördüğüm düşler kadar bana uzaksınız

ne kadar uzak
o kadar mutlu
bir düş içinde düş bu
kaptırma ruhunu

bir bakmışsın o gitmiş
bir düş kadar güzelmiş
sen farketmeden ruhunu alıp gitmiş

oysa güzel bir günde uyandınız
güzel olan herşeye ne kadar uzaksınız

Herkesleşiyorsun


arayıpta bulamamak ne acıdır,
yahut onu kaybedip çaresiz kalmak..
ama en ağırı ne biliyor musun?
sen onun yanındayken
o aslında hiç senin yanında olmamıştır
bunu farkedince insan
ne vakit o vakit oluyor
ne de insan aynı insan..
aradan bir aşk yılı geçmiş
tüm dertler iliklenip kanatlara dikilmiş
ve gözlere pembe bir perde çekilmiş
uçtuğunu sanırsın
ama hep aynı yerdesindir..
gün gelipte perde inince zavallı bir yoksunluk çöküyor gözlerinin dibine
bütün mavilikler siyaha bürünüyor
ve sen kirleniyorsun.
işte o zaman ne tuttuğun güvercin beyaz
ne de soluduğun hava berrak..
aşk girdiği kalbin şeklini alırdı her zaman
bunu seninle öğrendim
doyurucuydu ve sıcaktı
seni diğerlerinden farklı kılan
ve beni savunmasız bir kuş misali
ölümlerden ölüme salan..
ama güneş gidipte
gece inince
tarifsiz bir sızı işledi sol yanıma
birden yok olup giden gülüşün
dikenli bir ip dayadı boğazıma
seni sustum,
karanlık gecede, kör pusuda..
ve ne yazık
bunca yaşanmışlık ardında gördüğüm
aşk dediğim şey
ellerinle boğazıma geçirdiğin bir kör düğüm..
ince bir veda havası sarıyor dört yanımı
sen umursamıyorsun..
ölüm diyorum ölüm,
dayandı kapıma
bilmiyorsun..
makyajı akıyor farkının, herkesleşiyorsun

ÖZDEMİR ASAF

Düşlerin parlayıp söndüğü yerde
Buluşmak seninle bir akşam üstü
Umarsız şarkılar dudağımda bir yarım ezgi
Sığınmak gözlerine sığınmak bir akşam üstü
Gözlerin bir çığlık,bir yaralı haykırış
Gözlerin bu gece çok uzaktan geçen bir gemi

Bir orman bir gece kar altındayken
Çocuksu uçarı koşmak seninle
Elini avcumda bulup yitirmek yitirmek
Sığınmak ellerine sığınmak bir gece vakti

Ellerin bir martı telaşlı ve ürkek
Ellerin fırtınada çırpınan bir beyaz yelken

Bir kenti böylece bırakıp gitmek
İçimde bir kaygı binbir soruyla
Bitmemiş bir şarkı dudağımda bir yarım ezgi
Sığınmak şarkılara sığınmak bir ömür boyu
Gözlerin bir çığlık bir yaralı haykırış
Gözlerin bu gece çok uzaktan geçen bir gemi
Ellerin bir martı telaşlı ve ürkek
Ellerin firtınada çırpınan bir beyaz yelken

                      Zülfü Livaneli(galiba)

Bayrak

Ey,mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü,
Kızkardeşimin gelinliği,şehidimin son örtüsü!
Işık ışık, dalga dalga bayrağım,
Senin destanını okudum, senin destanını yazacağım.

Sana benim gözümle bakmayanın
mezarını kazacağım.
Seni selamlamadan uçan kuşun
yuvasını bozacağım.

Dalgalandığın yerde ne korku, ne keder...
Gölgende bana da, bana da yer ver !
Sabah olmasın, günler doğmasın ne çıkar.
Yurda ay yıldızın ışığı yeter.

Savaş bizi karlı dağlara götürdüğü gün.
Kızıllığında ısındık,
Dağlardan çöllere düşürdüğü gün.
Gölgene sığındık.

Ey, şimdi süzgün, rüzgarlarda dalgalan;
Barışın güvercini, savaşın kartalı...
Yüksek yerlerde açan çiçeğim;
Senin altında doğdum,
Senin dibinde öleceğim.

Tarihim, şerefim, şiirim, her şeyim:
Yer yüzünde yer beğen !
Nereye dikilmek istersen,
Söyle, seni oraya dikeyim !

Arif Nihat ASYA

Seni Özledim Oğlum

Bilirmisin?

Bir umuttur özlem
Beklediğine sarılmak için
Zamanı durdurmak
Akreple yelkovana rest çekmektir özlem

Bir umuttur özlem
Uzak yürekleri
Bir birine tutturmak
Sıkı sıkı sarılmak
Kopmadan kalbe yapışmak
Bir umuttur anlık zamanda
Sevdiğini elini tutmaya çalışmaktır özlem

Özlem yürekten üşümüş
Dudakların çarpışması

Özlem, terminal hatlarında
Kaybolan duyguları bağlamktır yürekten

Uzatıp elini yüreğine
Bırakmaksızın sarılmak
Yıkılmadan kopmadan

Trenin raylara sarılması gibi
Benim seni yüreğime
Hapsetmemdir özlem

Özlem hiç kopmaksızın
Benim yanımda olmandır
Tükenmeden ayaz gecelerde
Senin geleceğini bilerek
Beklemektir sabahı
Gün doğana kadar

Ve seni yanımda olduğunu görmektir özlem
Ve seni içime çekmektiğim andır özlem
Sevgili oğlum..
Özlem sensindir...


Orhan Eren Uncu

HER SATIR BİR ÖZLEM

Hakka özlemdir sema
Pervanedir kalp canana
Aylar özlem günler özlem
Sensiz geçen gecem özlem
Mecalim özlem halim özlem
Hasretin kendisi özlem
Güle özlem yare özlem
Sevdaların kendisi özlem
Feleğin işine ne karışırsın
Günahların başı özlem
Tutuşup yanmak özlem
Sılanın kendisi özlem
Gurbeti ne sanırsın
Mektubun kendisi özlem

Hakan ÖZBAY