Sevdiğimiz Şiirler

 
 
Aşksızlara Verme Öğüt

Âşksızlara verme öğüt,
Öğüdünden alır değil.
Âşksız âdem hayvan olur,
Hayvan öğüt bilir değil.

Eksik olman ehillerden,
Kaçagörün cahillerden,
Tanrı bîzâr bahîllerden,
Bahîl didâr görür değil.

Kara taşa su koyarsan,
Elli yıl ıslatır isen,
Hemen taş gene bayağı,
Hünerli taş olur değil.

Taştan çıkar türlü sular,
Ayağında biter neler,
Câhil gönlü taştan beter,
Câhil gelmez gelir değil.

Boz yapalak, devlengece,
Emek yime erte gece,
Anın işi gözsepektir,
Salıp ördek alır değil.

Şah balaban, şahin, doğan,
Zihî övmüş onu öven.
Doğan zaif olur ise
Doğanlıktan kalır değil.

Ol 'iki cihân güneşi'
Zâhir dünyasın değşirdi.
Câhil onu öldü sanır,
Ol hod ölmez öldü değil.

Yunus olma câhillerden,
Irak kalma ehillerden,
Câhil ne var mü'min ise,
Câhillikten kalır değil.
 
Yunus Emre
 
 
 

SİYAH GÖZLERİNE BENİ DE GÖTÜR
Daha dokunmadan kurudu irem
Çollere bir türlü yağamıyorum
Yeni bir koşunun başlangıcında
Biraz deprem sonrası
Biraz şehir hülyası
Bir kalp yangınından geriye kalan
Siyah gozlerine beni de gotür
Artık bu yerlere sığamıyorum.

Pembe uçurtmalar yolladığından beri
Sarardı tiryaki menekşeleri
Sonbaharın tozlu kafeslerinde
Sevgi turnaları yakalıyorum
Turnalar gidiyor;ben kalıyorum
Avareyim,asudeyim,yorgunum
Bilmiyorum neden sana vurgunum
Erzurum garında banklar üstünde
Uyku tutmuyor karanlıkları
Yitik düşlerimi kovalıyorum
Golgeler gidiyor;ben kalıyorum.

Binbir türlü kokuyorsa yaylalar
Siyah gozlerine beni de gotür
baharın koynundan koparıp sana
ipek bir mendile sardığım yüreğimle
şehzade gülleri gonderiyorum
umutlar kalıyor;ben gidiyorum.

Bütün yelkenlileri,deniz fenerlerini
kaptanları sorgulayan
yanından geçen küheylanların
korku tufanına yakalandığı
siyah gozlerine beni de gotür
güneş ülkesinden gelen yiğitler
benzeri olmayan bir dünya kursun
cellat,ayrılığın boynunu vursun.

Usul usul intizarı çürüten
bu hercai diken,bu çılgın arzu
sürüklüyor imkansız muştuların
eşiğine gonül vadilerini
bir ağaçtan düşen yapraklar gibi
düşüyorum tanyerine
ya topla yaralı kırlangıçları
ya da bu vefasız şarkıyı bitir
ozgürlüğe giden tutsaklar gibi
siyah gozlerine beni de gotür.

              Nurullah Genç

DOSTLUK.....
Saate bakmaksızın kapısını çalabileceği bir dostu olmalı insanın…
“Nereden çıktın bu vakitte”dememeli,
Bir gece yarısı telaşla yataktan fırladığında;
“Gözünün dilini”bilmeli;
Dinlemeli sormadan,söylemeden anlamalı…
Arka bahçede varlığını sezdirmeden,mütemadiyen dikilen vefalı bir ağaç gibi
Köklenmeli hayatında;
Sen,her daim o...nun orada durduğunu hissetmelisin.
İhtiyaç duyduğunda gidip müşfik gövdesine yaslanabilmeli.
Kovuklarına saklanabilmelisin.
Kucaklamalı seni güvenli kolları.
Dalları bitkin başına omuz,
Yaprakları kanayan ruhuna merhem olmalı…
En mahrem sırlarını verebilmeli,
En derin yaralarını açıp gösterebilmelisin;
Gölgesinde serinlemelisin sorgusuz sualsiz…
Onca dalkavuk arasında bir tek o,
Sözünü eğip bükmeden söylemeli,
Yanlış anlaşılmayacağını bilmeli.
Alkışlandığında değil sadece,
Asıl yuhalandığında yanında durup koluna girebilmeli.
Övmeli alem içinde,baş başayken sövmeli
Ve sen öyle güvenmelisin ki ona,
Övdüğünde de sövdüğünde de bunun iyilikten olduğunu bilmelisin,
“Hak ettim” diyebilmelisin.
Teklifsiz kefili olmalı hatalarının;
Günahlarının yegane şahidi…
Seni senden iyi bilen,sana senden çok çok güvenen bir sırdaş…
Gözbebekleri bulutlandığında yaklaşan fırtınayı sezebilmelisin.
Ve sen ağladığında,onun gözünden gelmeli yaş…

CAN DÜNDAR

siyah gözlerine beni de götür...

bu şiiri her okuduğumda gözlerim dolar...teşekkürler...

İlkyazda

Sen bir şarkıyı yorumlarken
Ayaklarım yerden kesilir benim
Yedi kat göklerde dolaşırken,
Başım bir yıldıza çarpar
Akkor kesilir bedenim...

Sen bir şiiri yorumlarken
Bense gök kuşağına binerim
Yüreğim kıpır kıpır bir kuştur artık!
Dağın, vadinin üzerinde
Yağmurla yarış ederim…

Sen bir resmi yorumlarken
Boyalar canıma karışır benim
Figürler egemen zaman ve mekana
Yer-gök türkü çiçeğidir
Yeşerten sensin güzelim...

Sen sustuğun vakit ilk yaz yok artık
Berekette biter, sevda da biter
Birden çöküverir kış ve karanlık
Şarkısız, şiirsiz, resimsiz bir dünyaya dökülür
Kanatları kırılan türküler...
 bahattin karakoç

SANA BENZER...


Öyle bakma ne olur öyle bakma derinden;
Unuttuğum şarkının sözleri sana benzer...
Aklım yıllık izinde kalbim çıkar yerinden;
Avuttuğum mazinin gözleri sana benzer...

Sana benzer efkârın fasıl sunan gecesi;
Sana benzer en güzel şiirlerin hecesi;
Bir zamanlar tahtımın prensesi, ecesi;
Geçip giden mevsimin yazları sana benzer...

Sakladım saklanmaya mecbur olan ne varsa;
İçtim peşipeşine meye dolan ne varsa;
Ellerimde şimdi bak sensiz kalan ne varsa;
Kaybettiğim sevdamın nazları sana benzer...

Söylemedim kalbime uzaktan baktığını;
Yaş olup kirpiğimden sessizce aktığını;
Yıllar sonra yeniden yeniden yaktığını;
Sönmeyecek ateşin közleri sana benzer...

Hadi git... Senden kalan mirasındır sayarım;
Hadi git... Fazla kalma sözlerimden cayarım;
Sakınmadan alnıma bir ondörtlü dayarım;
Kapattığım yaranın izleri sana benzer...

OKULS 

Sevdim Seni
Sevdim Seni
Dert etme kendine
İnim inim inleme
Sus! Bir kere dinle.

Çıkarsız sevdim seni
Üşürken ısınmaya hasret gecelerde
Yalansız sevdim seni
Ölüme esen sabah yellerinde.

Yanarcasına sevdim seni
Çırasız ateşinle yanarken de
Ölürcesine sevdim seni
Aşkımız tarih yazarken dillerde.

Parçalanırcasına sevdim seni
Gözlerine bakamazken ağlarken de
Ve boğulurken de gözyaşımda sevdim seni
Sen sırtını çevirip yerlere atarken de.

Muhtaç etme sözlerine
Damla damla ağlama
Gel son kez dinle.

Dört bir yanda sabah ezanlarında sevdim seni
Ellerini tutamazken göğsünde uyuyamazken de
Serseri olmayan namuslu duyguyla sevdim seni
Sen umutları bulutlara güneşe çizerken de...

Bozkır kaldığım dağ yamaçlarında sevdim seni
Yaşamakla ölmek arasındaki kılda ezilirken de
Ödlek olmayan yürekli bir sevgiyle sevdim seni
Sevdim seni sevdim seni ne çare
Dert etme üzülme
Gel beni son kez dinle
Yalansız sevdim seni
Sevdim seni ne çare


Zindan odalarda bin bir dualarda sevdim seni
Sen şartlı sevdalara maddelere dökerken de
Gözü kara yalan dolan olmayan sevgimle sevdim seni
Umutlarımı hicranlara yarınlarımı karalara salarken de.


Biliyorsun yok demiştin umut
Olmaz dilekleri tüket
Yüreğine unutmaktan söz et
Nafile dilde son düet
Umutlara kes bir bilet

Dedin diye istedin diye
Razı oldum sustum şimdi!
Param parça dilim dişlerimde
Gücümün yettiği kadar
Sesimin çıktığı kadar
Avaz avaz bağırıyorum
Son nefesimde ölürken de sevdim seni
Ölürcesine sevdim seni...
Dert etme üzülme
Gel beni son kez dinle
Yalansız sevdim seni
Sevdim seni ne çare


haykocepkin.biz'den alıntıdır... yazarını bilmiyorum..

git...

İzinsizce dalıp girdiğin kalbi
Çıkıpta giderken yıkta öyle git
Madem ki içinde kalmadı sevgi
Kurduğun sarayı yakta öyle git

Al mektuplarını hepsini de yak
Ne bir hatıranı, ne adres bırak
Ne gözlerime bak, ne arkana bak
Yavaşça kalbimden akta öyle git

Bakma gözlerime, isteme öğüt
Topla eşyalarını yapmadan agıt
İstersen camı, çerçeveyi dagıt
Başını önüne bükte öyle git

Aramıza çekip, koskoca bir set
İstersen selama beni muhtaç et
Kalmasın vedaya, mektuba hacet
Kapatıp kapıyı çıkta öyle git

Arkamsıra bakma her sabah camdan
Her neyin var ise al git odamdan
Gönlümü yıkmadan dramdan, gamdan
Derince bir nefes çekte öyle git

Koparsa kopsun bu bağ, bu düğüm
Her neyin var ise bende gördüğün
Kalmasın ilişkin, kalmasın bagın
İstersen yaşları dökte öyle git

NECATİ KEÇELİ

Uyudum uyandım seni düşündüm...

Hani hayata başladığın gündüm
Hani ben senin beyaz bir düşündüm
Şimdi uykularım kabus içinde
Uyudum uyandım seni düşündüm

Ömrümü sevdana etmişken talan
Sevdan yalanmış koskoca bir yalan
Hazan mı olacaktı geriye kalan
Uyudum uyandım bunu düşündüm

Elemin bin oldu say de sayamam
İçimdesin hep atmaya kıyamam
İstesem de başkasını koyamam
Uyudum uyandım seni düşündüm

Hani hayata başladığın gündüm
Hani ben senin beyaz bir düşündüm
Şimdi uykularım kabus içinde
Uyudum uyandım seni düşündüm

NUH KENİŞ

SADECE DİNLE….


Sadece bir sigara içimlik dinle
Söylediğim güneşin batımı kadar sürmez
Yalnızlığı boğarak sopsoğuk ellrinle
Buğulu camdaki adının silinmesi kadar sürmez

kalbindeki korku gözlerinde belli ama korkma
içinin birden ürpermesi kadar sürmez
sakın kızma bana yada hemen darılma
dalların oynaşıp hışırdaması kadar sürmez

etrafın kış değil bu bahar senindir
yaz yağmurunun misafirliği kadar sürmez
baş ucundaki saatine gözlerini gezdir
yelkovanın yalnızlıkta beklediği
kadar sürmez

sonsuz bir hayat için bana kulak ver
yoksa gün güleç yüzüyle gülümsemez
uzun zaman gibi gelsede aldırma
canımı azraile teslim etmem kadar sürmez

BİR GÜN ANLARSIN

Uykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez.
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar ne yastık.
Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.
Onun unutamadığın hayali,
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine.
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu.
Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin.
Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için,
Vurursun başını soğuk taş duvarlara.
Büyür gitgide incinmişliğin kırılmışlığın.
Duyarsın,
Ta derinden acısını, çaresiz kalmışlığın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin.
Niçin yaratıldığını.
Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini.
Uzun uzun seyredersin aynalarda güzelliğini.
Boşuna geçip giden günlerine yanarsın.
Dolar gözlerin, için burkulur.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın tadını sevilen dudakların.
Sevilen gözlerin erişilmezliğini.
O hiç beklenmeyen saat geldi mi?
Düşer saçların önüne, ama bembeyaz.
Uzanır, gökyüzüne ellerin.
Ama çaresiz,
Ama yorgun,
Ama bitkin.
Bir zaman geçmiş günlerin hayaline dalarsın.
Sonra dizilir birbiri ardına gerçekler, acı.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın hayal kurmayı;
Beklemeyi, ümit etmeyi.
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi.
Lanet edersin yaşadığına...
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın.
O zaman bir çiçek büyür kabrimde, kendiliğinden.
Seni sevdiğimi işte o gün anlarsın.
   
              Ümit Yaşar OĞUZCAN

Düşmanın Oldum Özür Dilerim

El gibi geçiyorsun yanımdan.
Bir selamın da mı yok artık.
Vurma beni en tatlı canımdan.
Nasılsın da mı demeyeceksin artık.

Seni seviyorum dedim.
Bana düşman oldun.
Keşke demeseydim.
Söylediğime pişman oldum.

Ne bileyim.
Sevmekten zarar gelmez dedim.
Sevilmektir bu bir şey demez dedim.
Anladım ki hata benim.
Özür dilerim.

Anlıyamıyorum
Hala da anlamış değilim.
Sevmekle düşmanlık niçindir.
Sevmek,sevilmek insanlar içindir.

09-09.2008

Nihat İlikcioğlu

BİR GÜN ANLARSIN

Uykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez.
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar ne yastık.
Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.
Onun unutamadığın hayali,
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine.
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu.
Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin.
Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için,
Vurursun başını soğuk taş duvarlara.
Büyür gitgide incinmişliğin kırılmışlığın.
Duyarsın,
Ta derinden acısını, çaresiz kalmışlığın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin.
Niçin yaratıldığını.
Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini.
Uzun uzun seyredersin aynalarda güzelliğini.
Boşuna geçip giden günlerine yanarsın.
Dolar gözlerin, için burkulur.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın tadını sevilen dudakların.
Sevilen gözlerin erişilmezliğini.
O hiç beklenmeyen saat geldi mi?
Düşer saçların önüne, ama bembeyaz.
Uzanır, gökyüzüne ellerin.
Ama çaresiz,
Ama yorgun,
Ama bitkin.
Bir zaman geçmiş günlerin hayaline dalarsın.
Sonra dizilir birbiri ardına gerçekler, acı.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın hayal kurmayı;
Beklemeyi, ümit etmeyi.
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi.
Lanet edersin yaşadığına...
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın.
O zaman bir çiçek büyür kabrimde, kendiliğinden.
Seni sevdiğimi işte o gün anlarsın.
   
              Ümit Yaşar OĞUZCAN

Ümit Yaşar' ın çok sevdiğim bir şiiri teşekürler öğretmenim ...

Yanlızlık paylaşılmaz
Paylaşılırsa yanlızlık olmaz
Yanar sobasında
Yalnız’ın üşüyen bakışları
Lambasında karanlığa dönük
Bir ışık titrek sönük sönük
Penceresi dışına kapanmıştır
Kapısı içine örtük
Bir sözde saklanmış bir yalanı
Bir gözde okuduğundan
Bakmaz kendi gözlerine bile

Özdemir Asaf

Nazlı yarim sevinç ile neşeyi unutalı çok oldu
Yüreğimde sevda ateşin yana, yana kor oldu.
Törelerin uğruna kalem tutan bu ellerim kan oldu.
Yosun gözlü sevdiceğim bundan böyle bana el oldu

Geceler uzun bu zindanda zaman inat etti geçmiyor.
Sevdalı yüreğimde ümit ışığı hiçbir zaman sönmüyor.
Özlem,hasret doluyum acısı geçmek nedir bilmiyor.
Özgürlüğe susadım susuzluğum yıllar yılı dinmiyor

Nazlı yarim ben mi istedim böyle burada olmayı
Kim bilir hangi aklı evvel yazdı bu manasız töreyi
Nice canlar aldı töreler anaların babaların göz bebeği
Yosun gözlüm bekleme git yoktur bu özgürlüğün geleceği.

OSMAN ATA