Sevdiğimiz Şiirler

Yalnızlığa emanet ettim düşlerimi,hayattan vazgeçiyorum,
Düştükçe düşlerim ateşe,ben soğuyup üşüyorum...


Hayalleri tükettim diye bana kızma gönül,
Herkes ağladı bana,bari sen son birkez gül!!


Kaç gülüşüm terketti beni benden habersiz,
Sen gitme benliğim,sen yoksan yaşamam yersiz...


Bitişi düşünmeden kaç yarışa hızla atıldım,
Her bitişte bir benden başka bir bene kapıldım...


Ölümüme koştum defalarca, onu da başaramadım...
Kaç b/ölüm umudu oynadım,zerre kadar sevgi kazanamadım...


Bu karanlık beni ne kadar daha takip edecek,
Güneş ne zaman küstü güne,hiç mi sabah gelmeyecek..?


G/özümde baharım daha yeni yeşermişti,
Yaşanmış hatalarım kaç baharımı tüketmişti...


İdama mahkum düşlerime son arzularını sordum,
Cevaplarını kavrayıp,çözümü yine benliğimde buldum...


Kalbime yalnızlık,kalemime bensizlik hapsettim,
Bir umudun ışığında,boş yere kaç kelime tükettim...


G/özümde biriken yaşları toprağa akıtacağım,
Yalnızlığın kefenini kendi ellerimle saracağım....


Bırak beni yalnızlık,sende kurtul artık benden,
Mutluluğumu ver bana,kaybettiğim benliğimden..!



Büşra Topbaşlı

DEFOL
defol

Ah ne kibir bu ne cüret
Bu ne can yakan vaziyet!
Fikre düşman iliklerden
Düğme düşer tamburlara
Vur gitsin aklını fikrin
Zikrin kellesi vurulsun
Ah ne sefil ne sefalet
Bu ne kan döken asalet!


Yaşı geçmiş gitmiş göğe
Ağaç desen çınar değil
Vursan beline sopayı
Sopa kırılır bu değil,
Gence bak sen deli kanlı
Demekle yüce yap beni
Gel tap beni gel tap beni
Zarar ziyan bütün müddet!


Görmediğimi görmüşsen
Görüp öylece ölmüşsen
Mezara sor kalan nedir
Kalana sor mezar nedir
İnsan mıdır münker nekir
Mezarda yalanlar nedir
Nerdedir aklın lan senin
Sana akıl veren Kadir
Alsın da kurtarsın beni!


görgüsü var yalanlarla
Ağızdan laf alır gezer
Sanar karşında salak
Aval aval onu dinler
Gece arar çatar başı
Sanar ki dostluk telaşı
Selam sunar sevgilerden
Saygılardan kelam sayar
Ayar verir yavaş yavaş
Talaş katar kömürlere
Elmas sanar semerleri
Atına biner öylece
Gezer durur ,ince ince
Kalın kalın cümle sever
Söver içinden gizlice
Kimin aşkı kimin meşki
Derken dünyaca mevkice
Dolaşır durur dünyayı
Sabah eder akşam eder
Yaşar zevki ve sefayı
Ona çatar buna çatar
Kahramandır yeryüzünde
O yaratmıştır her şeyi
Her şey onda yaşamıştır


Kulağımdan defol git lan!
Kırarım kalbini şeytan
Kırmızı halım yaparım dilini
Kemiksiz sultan...
Beni saf salak mı sandın
Gecenin üçü beşinde
Aklında ne geçse bende
Nükseden bir fikir vardır
Git sen şükrünü yaşlandır
Kendi gafletin içinde
Benim içimde gök vardır
Yaşar şevkimin içinde
Kulağımdan defol git lan!
Defol....



Mehmet Nusret Poyraz

GÖZLER

 Geceye mi çırpınış, gurbete mi bu hasret

Bitmeyen bir susuzluk ve sönmeyen hararet

Ortasında kalmışsın; saçların darmadağın

Gülşenim, yıkılmadan saray gibi otağın

Hayatın sonbaharı kuşatmadan rengini

Yitirmeden şu billur ve masmavi engini

Beni al kollarına, uyut sonsuza değin

Yüzümde dalgalansın o simsiyah eteğin

Göreyim elmas gibi parlayan nakışları

Gönlümü çiçek çiçek sırlayan nakışları

N.Genç

                     HASRET
İstanbul'dayım,
Gökdelenlerlerle göğe
Merdiven dayamış koca şehirde.
Elbette Dünya'nın incisi
Elbette Fatih'in rüyalarının şehri.
Yurdumun cennet köşesi.

Keşke bu diyar
Doğduğum belde olsaydı.
Yasemen saksıda
Yasemen kollarımda;
Burcu burcu koksaydı.
          Ramazan ÇULHA

ÜSTÜ KALSIN

Ölüyorum tanrım

Bu da oldu işte.

Her ölüm erken ölümdür

Biliyorum tanrım.

Ama, ayrıca, aldığın şu hayat

Fena değildir...

Üstü kalsın...

Cemal SÜREYA

Ölüm

seninle karşılaşıp solduğum andı ölüm

yüzüne baktığında tutuşup yandı ölüm

çoğaldıkça çoğalan bir sevda ülkesinde

ellerine dokundun; sana inandı ölüm

o efsunlu, yağmurlu, hercai gözlerinden

uçan kelebekleri mutluluk sandı ölüm

akkor dudaklarından ağı düştü içime

yollarında yürürken sanki insandı ölüm

viran eylediğin gün yorgun hayallerini

ayrılıkla, hüzünle, aşkla sınandı ölüm

bir ömür vuslatını bekledi boynu bükük

bilmem ki aşk uğrunda neden kınandı ölüm

süründü yıllar yılı karanlık köşelerde

benim gibi kıvrandı, kahra dayandı ölüm

her akşam tufanında harap oldu güneşim

gece baygın bir rüya, gündüz hülyandı ölüm

sensizliğin en ağır fermanıydı içimde

dudaklarımdan sızan bir damla kandı ölüm

ölüm seni sevmektir bir celladın elinde

bilmem hangi yürekte böyle sultandı ölüm

Nurullah Genç

KARANLIK GECE
Hüsranım arttı bu gece
Dilimden dökülen her hece
Tek başıma kimsesizce
Bir ben varım birde karanlık gece

Kimsesiz kalmışım hayatım işkence
Sen bari çıkgel yıldızlı bir gece
Umutsuzum gözlerimden yaş süzülünce
Bir ben varım birde karanlık gece

Ayaklarım çıplak yürürüm sessizce
Olsa titremen sırtımda bir keçe
Yüzümde kirli sakal sanki peçe
Bir ben varım birde karanlık gece

Şu yaşam çözemediğim bilmece
Yollar katetdim kilometrelerce
O kaçınılmaz an başa gelince
Bir ben varım birde karanlık gece

Sevgiliyi özledim görmeyince
Kendimden geçerim aşk şarabı içince
Beyazlar içinde ansızın bir gece
Bir ben varım birde karanlık gece

Zekai Uz

Neden hırçındır bu umman bu deniz?
Her yer masmavi lakin ağlar mı deniz?
 
Cesur ol da dedim yaklaş deryaya,
Belkide derdini anlatır bana...
 
Dedim ki mevsim yaz var mı bir derdiniz?
Nedir bu feryat figan sanki öleceksiniz.
 
Vurursunuz amansız şu küçücük karaya,
Haccac görse halini inan gelir vicdana.
 
Belki derdin çok büyük biz bilemeyiz.
Bir kusur mu işledik .Ki biz beşeriz.
 
Döndüm arkaya ama aklım hala deryada,
Seslendi arkamdan ürkek küçük bir damla.
 
Ey beşer dön bana yaklaş yanıma,
Neler oluyor şu Adem'in evladlarına?
 
Sultanımız bizim elbet çok olmuştu,
Nuh'umuza uyanlar tufanlardan kurtuldu.
 
Musa peygamber yararken Hazar'ı
Firavun a mezarı denizde kazılmıştı.
 
Yuttu Yunus'u deryamızda bir balık,
Sabiri ve şakiri kurtarırdı mutlak Halık.
 
Görmemişti kainat öyle muhteşem bir kul,
Adı Muhammed (a.s)idi şanı Fahri resul.
 
Ondan önce beşer şems altında kum tanesi,
yaralara merhem idi Ummanların İncisi.
 
Yanmıştı beşerahlak ,nizam ,edep yok.
Nisa mı? Ona asla ve asla kıymet yok.
 
Seslendi o nebi :Bakınız Ey İnsanlar!
Herşeyi gözeten Bir Aziz Allah var.
 
Ki biz O'nun en şerefli varlığıyız,
O'nun Nizam-ı kelamına uymalıyız.
 
O kutlu hedefe ilerlerken deryada,
Birçoğu terketti henüz onu kıyıda.
 
Ümmi ümmi diye akıttı göz yaşını,
Nice girdaplar gördü,onun ulvi bakışı.
 
Korudu ümmetini hertürlü ifrattan,
Alırdı feyzini Rabbından ve Kur'andan.
 
Dedi ki bu derya ahre kadar akacak,
Ümmetim deryada birer yıldız olacak.
 
Ehli beyte tutunan selamete varacak
İzimden gelen ümmi elbet benle olacak.
 
Son kelemı hutbede ashabına seslendi:
Sımsıkı sarılın Kur'an ve de hadise.
 
Sene olmuştu miladi altı yüz otuz iki,
Gül kokulu Muhammed(a.s)Rabbine gitmişti.
 
O gittikten sonra deryalar ciğeri yandı.
Onun matemi ile her yanımız tuz aldı.
 
Ne zaman terkedildi onun şanlı sünneti,
damlalar borç bilir gözyaşını dökmeyi.
 
Çıkar mı demeyin deryadan gözyaşı?
Vallahi ben gördüm o sıcacık damlayı...
 
şiiriri bizzat ben yazdım

SEN İSTE YETER...

sen iste
aşk ateşinin külleri üstünde
yalın ayak dolaşayım

sen iste
kumsalları döven dalgaların
korkulu rüyası olayım

sen iste
aynadaki yüzünün karşılığı
ben ben olayım

sen iste
aşkla kanlı bıçaklı
yalnızlıkla arkadaş olayım

sen iste
gözlerinin uçurumundan aşağıya
balıklama dalış yapayım

sen iste
kalemini açtığın açacak
defterini yazdığın kalem olayım

sen iste
aşkına romanlar
güzelliğine şiirler dokuyayım

sen iste
çayının şekeri
hayatının neşesi olayım

sen yeter ki iste
beni öldürüp
seni yaşatayım...


Halil İbrahim Sarı

AYNALARIN ÖTESİ

Her ne kusur varsa geçen zamanda;
Suçsuzdur aynalar, ela gözlü yar
Mecnunlar Mevla'yı bulursa canda,
El olur Leylalar ela gözlü yar

Güzel açar güzelliğin sergisin
Gün ağartır kara saçın örgüsün...
Muhabbet faslında ölüm türküsün
Kim söyler, kim çalar ela gözlü yar

Estikçe iş çıkar işin içinde;
Gençliğin hasret yer sevda göçünde
Bilmez misin, dört mevsimin üçünde
Kar olur yaylalar, ela gözlü yar

Alı al, yeşili yeşilde ara;
Ahirete gider kalbdeki yara...
Ne yapsan bir daha çıkmaz dallara,
Dökülen ayvalar ela gözlü yar

Vakit dolar, nakit biter kasanda...
Sevda bir kitaptır gönül masanda;
Okusan da olur, okumasan da...
Kapanır sayfalar ela gözlü yar

 ABDURRAHİM KARAKOÇ

Savurdu rüzgar beni


Savurdu rüzgar beni
Attı yaban ellere
Hasretin yakar beni
Döndüm toza küllere

Gurbet izin vermedi
Alamadım muradım
Vuslatlara girmedi
Yadlarda kaldı adım

El verip çekip alsan
Düştüğüm kuyulardan
Dokunup uyandırsan
Zehirli uykulardan

Şimdi senden uzakta
Perişan hallerdeyim
Hasret denen tuzakta
Sanki ölümlerdeyim


Nuh Keniş

ÇARESİZ YÜREĞİM

Ağladım dün gece yine odamda.
Anlam veremedim göresim geldi.
Çaresiz yüreğim kalmışım darda.
Başımı taşlara vurasım geldi.

Meğer ne sevmişim birtek resmini.
Gururum çok zikreylemem ismini.
Anlamadım bana olan şu kastını.
Gidipte kabire giresim geldi.

Kurdum mahkemeyi gönül narına.
Ettiğin laf çok gidiyor inan ağrıma.
Kor ateşler bastım yaktı bağrımı.
Girip cehenneme yanasım geldi.

Büyüttüm sevdamı ninni çalarak.
Hayal bile olsa hani sana gelerek.
Anladım ki boşa yanmış bu yürek.
Gidipte kendimi asasım geldi.

Aldım elime yedi atmış beşi.
Dayadım namluya akılsız şu başı.
Bastım tetiğede meğer boşimiş içi.
Bir anda kendimi vurasım geldi.

Yaradanım yardım eylesin bana.
Korkuyorum bir gün kıyarım cana.
Asla sözüm yok benim inanki sana.
Kendimi toprağa süresim geldi.

Sanırmısın güler mutlu olurum?
Sayende her gün bin kez ölürüm.
Çok kırıldı olmayası bu gururum.
Gidipde kabire yatasım geldi.

SANA BAKMAK

 

Herşey yapılabilir

Bir beyaz kağıtla

Uçak örneğin, uçurtma mesela.

Altına konulabilir

Bir ayağı ötekinden kısa olduğu için

Sallanan bir masanın.

Veya şiir yazılabilir

Süresi ötekilerden kısa

Bir ömür üzerine..

 

Bir beyaz kağıda

Herşey yazılabilir,

Senin dışında..

Güzelliğine benzetme bulmak zor,

Sen iyisimi sana benzemeye çalışan

Herşeyden:

Bir gülden bir ilk bir sonbahardan sor.

Belki tabiattadır çaresi

Senin bir çiçeğe bu kadar benzemenin..

Ve benim

Bilinci nasırlı bir bahçıvan çaresizliğim..

Anlarım bitkiden filan

Ama anlatamam

Toprağın güneşle konuşmasını

Sana çok benzeyen bir çiçek yoluyla

 

Sen bana ışık ver yeter

Bende filiz çok..

Köklerim içimde gizlidir

Gelen giden, açan soran, bere budak yok

Bir şiir istersin

"içinde benzetmeler" olan

Kusura bakma sevgilim

Heybemde sana benzeyecek kadar

Güzel birşey yok

 

Uzun bir yoldan gelen

Tedariksiz, katıksız bir yolcuyum

Yaralı yarasız sevdalardan geçtim

Koynumda bir beyaz kağıt boşluğu

Herşeyi anlattım..

Olan olmayan, acıtan sancıtan..

Bilsem ki sana varmak içindi

Bütün mola sancıları

Bütün stabilize arkadaşlıklar

Daha hızlı koşardım

Severadım gelirdim

Gözlerinin mercan maviliğine..

 

Sana bakmak

Suya bakmaktır..

Sana bakmak

Bir mucizeyi anlamaktır..

 

Sağa sola bakmadan yürüdüğüm yollar tanıktır

Aşk sorgusunda şahanem

Yalnız kelepçeler sanıktır

Ne yazsam olmuyor

Çünkü bilenler hatırlar..

Hem yapılmış hem yapma çiçek satanlar

Bahçıvan değil tüccarlardır

Sen öyle göz,

Sen öyle toprak ve güneş ortaklığı

Sen teninde cennet kayganlığı iken,

Sana şiir yazmak ahmaklıktır..

 

Bir tek söz kalır

Dişlerimin arasından

Ben sana gülüm derim

Gülün ömrü uzamaya başlar

 

Verdiğim bütün sözler

Sende kalsın isterim

Ben sana gülüm derim

Gül sana benzediği için ölümsüz..

Yazdığım bütün şiirler

Sana başlayan bir kitap için önsöz

 

Sana bakmak

Bir beyaz kağıda bakmaktır.

Her şey olmaya hazır

sana bakmak

suya bakmaktır..

gördüğün suretten utanmak..

sana bakmak

bütün rastlantıları reddedip

bir mucizeyi anlamaktır..

sana bakmak

Allah’a inanmaktır.

Yılmaz Erdoğan

AŞK ÇIKTI GÖLGELERDEN...


gözyaşımın gölgesine saklamıştım aşkı..
uzaktan bir sevda y/eli dokundu kirpiklerime,
yandıklarımı savurdu...

aşk çıktı gölgelerden,
bir bahar tomurcuğu olup;
öptü dudaklarımı
aynamda uyuyan suretim uyandı...

sen aşk olup aktın içime
tane tane...

şimdi hayallerim gözbebeklerinden bana bakarken;
uykusuz yarınlarım
yarınlarım sorgusuz...

aşkın mabedine sakladım bizi;
aşk bizimle gizemli,
biz aşkla
kusursuz...

ELİF SADE...