Bir Hiç'in Hikayesi (deneme)

Güzel düşüncelerinize ve ses veren gönlümün sesini duyup,ses verdiğiniz için çok teşekkür ederim hepinize...

(...) Bu üç nokta, minnetimi bi nebze olsun anlatır umarım...

Bu da benin naçizane şiirim

Ayrılamadık


Bitmeliydi sevdamız.
Ayrılığın noktası konulmalıydı
Sen giderken.
Bir daha özlemek yoktu
Bir daha sevmenin olmayacağı gibi.
Böyle söz vermiştik,
Birbirimizden aldıklarımızı yerine koyarken.
Seni aramayacaktım, sormayacaktın beni.
Ellerimiz kavuşmayacaktı
Onlarda alacaktı nasibini ayrılığımızdan,
Kalbimiz kırılsa da ağlamayacaktık.
Ellerimizin koptuğu yerden
Arkamıza bakmadan gidecektik.
Dönüp bakmayacaktık
Birbirimizde kalan yanlarımıza
Dönüş olmayacaktı yalnızlıklarımızdan,
Böyle söz vermiştik en son duamızda..

Ama yapamadık
Olmadı, başaramadık.
Bütünümüzü ayırmaya el vermedi yüreğimiz
Olmadı,
Başaramadık,
Ayrılamadık

   AÇMAZ

Yalan olan yollarda yürüsek de ne çıkar?
Olmadı sevdamızda ne fayda ne de çıkar.
Sana düştü yangınlar, bana düştü kavrulmak…

   Baharın neşesine inandık ve aldandık,
Delirdikçe delirdik, sonra yine uslandık.

Bu amansız yaraya ağlamaktır tek çare,
Ki artık sensizim duyulmuyor feryadım,
Gören gözler görmüyor, yalan oldu isyanım….

   Dinle şimdi küçüğüm, uçan kuşun sesini
   Anlatır belki sana Mecnun’un inlemesini.

Bitmeliydi, Yürek Yangın’ım, sevdamızın türküsü
Yeşerdi de ne oldu baharda düşlerimiz?
Açmazlarda kalmışız, kilitli taşlarımız…

   Firakının ateşi kavururken kalbimi,
   Ki n’eyleyim artık, canı uçmuş cismimi?

Yaşanmışlar içinde yaşanmazlar olurmuş
Açan çiçekler elbet, günü gelir solarmış,
Sevenlere hatıra yaşlı gözler kalırmış…

   Yanıp da bitmeyecek közlerin yeter bana,
Bil ki senden çaldığım gözlerin yeter bana.


Baharın neşesine inandık ve aldandık,
Delirdikçe delirdik, sonra yine uslandık.
Dinle şimdi küçüğüm, uçan kuşun sesini
Anlatır belki sana Mecnun’un inlemesini.
Firakının ateşi kavururken kalbimi,
Ki n’eyleyim artık, canı uçmuş cismimi?
Yanıp da bitmeyecek közlerin yeter bana,
Bil ki senden çaldığım gözlerin yeter bana.

   habitat

                                                       ANNEM
                     
Hiç tanımadım annemi ben, hiç görmedim.Ben çok küçükken gitmiş uzaklara geri dönmemecesine bir gün.Beni böyle boynu bükük bırakıp,ağlayacağımı,
özleyeceğimi bile bile. Beni nasıl sevdiğini,canım oğlum dediğini, babam anlatırdı hep.Annemden bir şey kalmadı bana ne yaşanan bir an ne anlatılacak bir hatıra ne de solmuş birkaç resim.Sadece bir mezar taşı ve bir numara 1960/1026-A. Tanımadım ki annemi ben.Nasıl olur anneler bilmem.
Nasıldı annem acaba melekti herhalde bütün annelerin olduğu gibi.Peki melekler bırakıp giderler mi çocuklarını hiç mi özlemezler? Bilemiyorum.Zorunlu gitmiş ti ya ondandır belki özlemediği,arayıp sormadığı.Yoksa bir tanesini,canını hangi anne özlemezdi ki.Hangi anne bırakır gider özleneceğini bile bile.Çok yalnızım anne,anneciğim çok özledim seni içim yanıyor, anne kelimesini her duyuşumda. Çaresizliğimi yaşıyorum seni görememenin.Kader mi yoksa, bahtsızlık mı desem.Bu sefer Hak’ka isyan diyorlar.Bu masum bir isyan diyorum kendi kendime.Kendimi kandırıyorum.Annemin gelmeyeceğini bile bile.

Nasıl olur anne sevgisi hiç tatmadım ki.Annem olsaydı eğer saçımı koklar,yanağımı okşar, sımsıkı sarardı beni sevgisinle,gönlünde saklardı beni.
Başucumda beklerdi,akşamları tatlı sesiyle masallar okurdu bazen ninni söylerdi.Uyumazdım, uyumak istemezdim annemi yaşamak isterdim doya doya.
Nefesini duyardım, çekerdim içime hep,sonsuzluğu yaşardım onunla, ayrılığı belki değil.Hiç tanımadım ki,görmedim annemi ben.Hasreti yakıyor bir kor gibi hala sönmemiş bir volkan gibi gönlüm.Bazı geceler daralıyorum,ağlıyorum,sen yoksun ki anne.Çok ihtiyacım olduğu anda yine senin yokluğunu yaşıyorum.
Rüyamda görmeye bile razıyım,seninle konuşup,dertleşmek için kapıyorum gözlerimi bekliyorum sen, gelmiyorsun niye anne.
 
Mezarına, her hafta bir çiçek bırakıyorum,seni okşuyor seviyorum biliyor musun anne?Cennet “Anaların Ayağı Altındadır” demişler atalarımız.Ben cenneti göremem ki seni göremediğim için anne.
Beni dünyaya getirdin,besledin hakkını helal et anne.Anne sen olsaydın ne güzel anlatırdım ama ben anne sevgisini bilmem ki hiç yaşamadım ki. Nasıl anlatırım anne.

Sensizliğe hala alışamadım.Ölmek istiyorum.Seni bir an evvel görüp,sarılmak istiyorum,affet beni anne.

                                     

                                                     “Bedirdekihamza”

 "bedirdekihamza" hocam;
 Yine bizi anne sevgisi ile yaktın, kavurdun.Annesini bu kadar ölesiye seven öğretmenimi kutluyorum.
Burayı paylaşan tüm öğretmen arkadaşlarıma teşekkür ediyorum.

bedirdekihamza hocam çok güzel yazmışsınız teşekkür ederiz.

   Yaşanan hayatlardan yazılanlarla, yaşananlardan yazılan arasında sizinkisi yaşanmamış olması tadılmamış mutluluğun acısı yazınızda var.

Öğretmenim,Kamelya_su ve Habitat Öğretmenlerim, yüreğinizden kopan mısraları bizlerle paylaştığınız için çok teşekkür ederiz.Yazılarınızın ve şiirlerinizin devamını mutlaka bekliyoruz

Bedirdekihamza Hocam, yüreğinizden koptuğu çok aşikar olan ve her bir harfinde, buram buram anne sevgisi kokan denemeniz için minnettarım.Lütfen, yüreğinizin sesini, bizlere ulaştırmaya devam edin.

Belki elimizdekilerin kıymetini hatırlatmak için; belki de söze dökülemeyen duyguların tarifi, sizde olduğu için...

Çok teşekkür ederiz Sayın Hocam, yüreğinize ve içten duygularınıza sağlık...

Gerçekten çok etkileyici ve duygulu...teşekkür ederiz hocam

Sude öğretmenim teşekkür ederim.BEğendiğiniz

Öğretmenim,Kamelya_su ve Habitat Öğretmenlerim, yüreğinizden kopan mısraları bizlerle paylaştığınız için çok teşekkür ederiz.Yazılarınızın ve şiirlerinizin devamını mutlaka bekliyoruz
Sude Öğretmenim çok teşekkür edrim.Söylediğiniz gibi Yüreğimizden kopup gelenler....
 Akvaryumda yaşamak
 Akvaryumu yazmaktan daha zordur.
 Bu yüzden her dize biraz eksiktir  ( alıntı)

  "Ayrılmadık",      Hoş bir şiir paylaşımı zevkle okudum. Tabi ki sizin yaşanmışlığınızın derinliğinden gelenler.

"AÇMAZ"        Hoş bir şiir paylaşımı daha zevkle okudum.

"ANNEM"       Yazı ve yazıdaki duyguyu yüreğimle okudum. Söylenecek çok şeye söyleyememek. Acının hatırasına şükretmemi sağladı yazı...

 Tüm şiir ve yazı yazan Sayın Hocamlar Yüreğinizin Kalemine Sağlık...

Duygular şaha kalkınca, söze dökmek daha zor oluyor yeni anladım bunu da...

Az önce acemice karaladığım, denemenin denemesi sayabileceğim bir yazımı da sizlerle paylaşmadan edemedim.

Umarım, daha iyilerini yazmak için ilk adımlarım olan bu acemiliklerimi hoş görürsünüz:





      *****     MAVİ    ******


Uzaklardan bir maviydi güneşe inat doğan; aya inat parlayan…Derin,uçsuz bucaksız, tarif edilemez bir mavi…

Cebine, noktasından virgülüne; siyahından beyazına; acısından tatlısına; pişmanlığından huzuruna hayatımın tüm ayrıntılarını gizlice iliştirdiğim bir mavi…

Zamanlara, mekanlara sığdıramadığım sevincimi, baharımı paylaşan; satırlara, yüreğime dinletemediğim hüzünlerime,hazanlarıma ortak olan bir mavi…

Baharımın tam ortasında yüreğimde açan kır çiçeklerinin üstüne, zamansız yağan karların soğukluğunu; bam telimi acımasızca sızlatan rüzgarların sesini ve ürpertisini yüklediğim bir mavi…

İlk adımda yere düşen bebeğin hüznünü ve tekrar ayağa kalkıp, hayata inat ,adımlarına devam etme azmini gösteren minicik yüreğin sevincini yüklediğim bir mavi…

Mavi ekledim maviye; duymuyor musunuz?

Benden olan, bana ait, beni bana anlatan bir mavi; görmüyor musunuz?

Sözümün yetmediği, içimden çağlayan; arı,duru,yalın ve yalansız duygularımla yoğurduğum bir mavi; hissetmiyor musunuz?

Bir itirafın, bir gerçeğin, bir yakarışın da mı kokusunu almıyorsunuz? …

Mavi işte…

Beni anlatan, benden olan…

Mavi işte…

Söze dökülemeyen, yüreğe sığmayan tüm yaşanmışların ve hüznün rengi…

Mavi işte diyorum…
 
Sadece Mavi…

Ötesi var mı?
 
Ezelimin, ebedimin şahidi :


Mavi…




                         sudee_ 9 Mayıs 2007

Sude Hocam doğanın bizlere sunduğu güzelliğe bakarak ne de güzel anlamlar çıkarmışsın tebrikler..

Güzel yorumlarınız için çok teşekkür ediyorum Ayşegül Öğretmenim

İşte küçük bir itiraf: Yukardaki " Mavi " adlı denemem aslında hiç içime sinmedi.Sanki, söylenebilecek daha çok şey varken, tamamlanmamış bir cümle hissi verdi bana...

Ama, sırf Murat Hocamızın buradaki denemeleri " E-Kitap " yapma projesi, yarıda kalan diğer projelerin kaderine benzemesin diye, bu denemem içime sinmese de ekledim buraya.

Arkadaşlar! Kenara, köşeye karaladığınız, yüreğinizden kopan cümleleri paylaşalım ki, bu güzel proje yarıda kalmasın, hayata geçsin...

" Eğitimhane Hatırası" diye bir e-kitabımız olsa ve ilerde açıp okuduğumuzda, kah güleceğimiz, kah geçmişe dönüp bugünleri yad edeceğimiz bir anımız olsa fena mı olur?

Belki acemiliğimize güleceğiz, belki de
" O zaman ki ilhamim nereye gitti?" deyip, yarım kalmış, hikayelerimize kaldığımız yerden devam edeceğiz

Projemizin hayata geçmesi için cümlelerinize ihtiyacımız var. Ne dersiniz arkadaşlar? Paylaşacak mısınız?