Çin Bambu Ağacı

 Çin bambu ağacının yetişmesi, olumlu ısrar için güzel bir örnektir.
        Çinliler bu ağacı şöyle yetiştirir:
Önce ağacın tohumu ekilir, sulanır, gübrelenir.Birinci yıl tohumda herhangi bir değişiklik olmaz.
Tohum yeniden sulanıp gübrelenir. Bambu ağacı ikinci yıl da toprağın dışına filiz vermez.
Üçüncü ve dördüncü yıllarda her yıl yapılan işlem tekrar edilerek bambu tohumu sulanır ve gübrelenir.
Fakat inatçı tohum bu yıl da filiz vermez.
Çinliler büyük bir sabırla beşinci yılda bambuya su ve gübre vermeye devam
ederler.
Nihayet beşinci yılın sonlarına doğru bambu yeşermeye başlar.
Altı hafta gibi kısa bir sürede de yaklaşık 27 metre boyuna ulaşır.
Akla gelen ilk soru şudur:
Çin bambu ağacı 27 metre boyuna altı haftada mı yoksa beş yılda mı ulaşmıştır?
Bu sorunun cevabı tabi ki beş yıldır.
Büyük bir sabırla ve ısrarla tohum beş yıl süresince sulanıp gübrelenmeseydi ağacın büyümesinden hatta var olmasından söz edermiydik?..
Bir başarının şartları her zaman çok basittir.
BİR SÜRE İÇİN ÇALIŞIN,
BİR SÜRE İÇİN TAHAMMÜL EDİN,
HER ZAMAN İNANIN
VE HİÇBİR ZAMAN GERİ DÖNMEYİN.
Zaman zaman umutsuz olduğuna inansak da öğrencilerimize su ve gübre vermekten vazgeçmeyelim.Aralarında Çin Bambu Ağacı gibi olanlar yokmudur sizce?.....

Yeri geliyor 15 dakka sabredemiyoruz.Adamlar iyi sabretmişlerki bu gün dünyanın ihracatda en ileri ülkesi oldular.

o küçük adamlar sabrediyorlarki

dünya teknolojisini elinde tutuyorlar.

azimle sabırla çalışıyorlar.

Türk insanı sabredemez hemen yaptıgı işin ceremesiini görmek ister.

 ben bunu ilköğretim 1-5 sınıfa uyarladım.Öğrenci birinci sınıfta başlar beşinci sınıfın sonunda filizlenmeye başlar..

Sevgili Benusa bu hikayeyi sınıfımla ilgili hazırladığım sitenin "Rehberlik Odası" sayfasında konuklarımla paylaşmıştım. Halen de duruyor sayfada. Oradaki bir başka hikayeyi de paylaşayım sizlerle. Ayrıca güzel paylaşımınız için de teşekkürler.
 



BİR ÖYKÜ

Genç bir adam, işlediği bir suçtan dolayı hakim karşısına çıkarılmış. Hakim onu çocukluğundan beri tanıyormuş ve ünlü bir yazar olan babasıyla da tanışıyormuş.
Hakim:
"Babanı hatırlıyor musun?" diye sormuş.
Bu soruya:
"Onu oldukça iyi hatırlıyorum." şeklinde cevap vermiş genç adam.
Suçlunun vicdanını yoklamaya çalışan hakim şöyle demiş:
"Mahkûm edilmek üzereyken ve şu anda mükemmel bir insan olan babanı düşünürken, onun hakkında net olarak ne hatırladığını anlatır mısın?"
Bir sessizlik olmuş.Daha sonra hakim beklenmedik bir cevap almış.
"Konuşmak için yanına gittiğimde, yazdığı kitaptan başını kaldırarak bana baktığını ve "Çek git başımdan; çok meşgulüm!" dediğini hatırlıyorum.
Ona arkadaşlık etmek için yaklaştığımda bana dönerek: "Çek git başımdan oğul; bu kitabı bitirmeliyim!" derdi. Hakim bey, siz onu büyük bir yazar olarak hatırlarsınız; fakat ben onu kaybedilmiş bir arkadaş olarak hatırlıyorum."
Hakim kendi kendine söylenmiş:"Yazık! Kitabı bitirdi ama oğlunu kaybetti!"

Zig Ziglar'dan
 
 
 
   

Çok güzel paylaşımlar. Teşekkür ederim. İnsanın ufkunu açıyor, şöyle bir güzel düşündürüyor.

Paylaşımlarınız için teşekkürler Benusa ve Eğitimci35 hocalarım.

Çin Bambu ağacı gibi sabır ve özveri bekleyen nice tohumlarımız vardır kimbilir?

Ya verilen onca emeğe, özveriye rağmen kendisini kuruttuğu gibi etrafındaki bitkilerin de yaşam alanlarını üzüntüsüyle, kendi kurduğu hayaller, kök salma sevdaları uğruna daraltan başka Bambu ağaçları gibi insanlar da yok mudur hayatta

Herşeye rağmen sabırla, sevgiyle,özveriyle ve umutla ekilen tohumlar elbet birgün doğru toprağı bulup yeşerip, kök salacaktır.

Yeter ki, doğru iklimlerde ve doğru mevsimlerde ekilsinler....

  Hepinize teşekkür ediyorum değerli öğretmen arkadaşlarım.Aklıma gelmişken okuduğumda kendime  çok pay çıkardığım bir öykü daha paylaşmak istiyorum sizlerle.
   Ölüm döşeğindeki  Hasan'a sorarlar.
-Senin hocan, yol göstericin kimdi?
Hasan;
İlki bir hırsızdı. Ormanda yürürken yolumu kaybettim. Ona rastladım.Bir gece beni misafir etmesini rica ettim. Hırsız olduğunu ve bunun beni rahatsız etmeyecekse kalabileceğimi söyledi.Bir gece kalacakken bir ay kaldım yanında.Her sabah aynı saatte işe çıkardı.Döndüğünde "Bugün işlerin nasıldı?"diye sorardım.O da "Bugün kötüydü ama yarın bir daha deneyeceğim. Umarım daha iyi olur." derdi. Asla umutsuzluğa kapılmazdı.Bana;
YARIN BELKİ AMACIMA ULAŞIRIM. YARIN YENİ BİR GÜN diye düşünebilmeyi öğretti.
İkinci hocam bir köpekti. Göl kıyısında yürüyüş yapmaya çıkmıştım. Çok susamış gölden su içmeye çalışan bir köpek gördüm.Köpek kendi aksini suda görünce korkup kaçtı. Ne var ki susuzluğa yenik düşüp geri döndü. Korkusunu yenmek için suya atladı. Sonra susuzluğunu giderene kadar içti göl suyundan.
Köpekten öğrendiğim şey ise;
KORKULARININ ÜZERİNE GİTMELİSİN...
Oldu.
Üçüncü hocam küçük bir çocuktu.Elinde yanan mumla bir yere doğru yürüyordu.Yanına gidip ona"Işığın, ateşin kaynağını ve nereden geldiğini söyleyebilirmisin?" diye sorduğumda, mumu söndürüp "Artık ışık mışık yok.Sen söyle bakalım. Işık nereye gitti?" dedi. Çocuğun elindeki muma bakakalmıştım. Ondan öğrendiğim ders ise;
UKALA OLMAMAK GEREKTİĞİYDİ...
Umarım sizler de beğenirsiniz öyküyü. Yaşantınızdaki tüm konumların sizlere yol göstermesi dileğiyle..
                                    benusa

Sayın Benusa Hocam  Türk insanında bu kadar sabır yok bizler sabırsız bir milletiz
 Çok iyi bir örnek vermişin Tebrik ederim.
           Saygılarımla
           Mustafa KOç

teşekkürler Benusa ve Eğitimci35 çok hoş örnekler ama uygulamak gerçekten zor ama...

Bir öykü daha...
     YOLDAN  GÜZEL GEÇEN KİŞİ
Bir kral halkı için geniş bir yol yaptırmaya karar verdi.Yapımı tamamlanan yolu halka açmadan önce, bir yarışma düzenlemeye karar verdi. İsteyen bu yarışmaya katılabilecekti. Kral,"Yoldan en güzel geçecek kişi"yi belirleyeceğini de ilan etti.Yarışma günü, insanlar akın ettiler. Bazıları en güzel arabalarını,bazıları en güzel elbiselerini getirmişti. Kadınlardan kimileri saçlarını en güzel biçimde yaptırmışlardı. Kimi de yanlarında en güzel yiyecekleri getirmişti. Gençlerden bazıları spor kıyafetler içinde yol boyunca koşmaya hazırlanıyordu.
    Nihayet, tüm gün insanlar yoldan geçtiler, fakat yolu kat edip tekrar  kralın yanına döndüklerinde hepsi aynı şikayette bulundu:
Yolun bir yerinde büyükçe bir taş ve moloz yığını vardı ve bu moloz yığını yolculuğu zorlaştırıyordu.
  Günün sonunda yalnız bir yolcu da bitiş çizgisine yorgun argın ulaştı.Üstü  başı toprak içindeydi. Ama krala büyük bir saygıyla eğilerek elindeki altın kesesini uzattı:
"Yolculuğum sırasında, yolu tıkıyan taş ve moloz yığınını kaldırmak için durmuştum. Bu altın kesesini onun altında buldum. Bu altınlar size ait olmalı." Kral gülümseyerek cevap verdi: "O altınlar sana ait delikanlı."
"Hayır benim değil.Benim hiç bir zaman o kadar çok param olmadı."
"Evet" dedi kral. "Sen bu altınları kazandın. Zira yarışmanın galibi sensin.  Yoldan en   güzel geçen kişi sensin. ÇÜNKÜ, YOLDAN EN GÜZEL GEÇEN KİŞİ, ARDINDAN GELENLER İÇİN YOLDAKİ ENGELLERİ KALDIRAN KİŞİDİR....
    Bu öyküyü yazarken aklıma tekbaba geldi.Yoldan en güzel geçen kişilerden birisi olarak. Umarım en kısa zamanda iyileşir ve tekrar aramızda olur. Hepinize saygılar.
                                         benusa

       Yorum yapılmasa da uğrayanların çok olduğunu gördüm bu sayfaya. Ben de ısrarla yazmaya devam edeceğim. Gelen tüm arkadaşlara hoşgeldiniz diyerek...
   Bu akşam da bir kuş tutmak geldi içimden. Sizlerle paylaşmak istedim. Umarım beğenirsiniz.
              BİR KUŞ TUT İÇİNDEN
Bir sayı tut içinden.
TUTTUM.
İkiyle çarp. Onbeş ekle. Sonra ikiye böl.
Tuttuğun sayıyı çıkar bu sayıdan.
Yedi buçuk kalır geriye.
Yedi buçuğu al, dondurmacıya git.
Vişneli dondurma ısmarla kendine.
BİR RENK TUT İÇİNDEN.
Tuttum.
İÇİNDEKİ RESMİN GÖKYÜZÜNÜ BOYA
TUTTUĞUN O RENKLE.
SONRA İÇİNE DOĞRU EĞİL VE...
BOYADIĞIN RESMİ İZLE.
Bir tren tut içinden.
TUTTUM.
Bin o trene.
Tren ağır ağır ayrılsın o istasyondan.
Sonra pencereye çık.
Ağaçlar, evler ve direkler
Akıp gitsin önünden.
BİR SOKAK TUT İÇİNDEN.
Tuttum.
BAHÇELİ EVLER OLSUN TUTTUĞUN O SOKAKTA.
BAHÇELERDE AĞAÇLAR OLSUN.
AĞAÇLARIN DALLARINDA KUŞLAR...
KUŞLARIN ÖTÜŞÜNDE BİR ŞARKI...
ŞARKIDA BİR ŞENLİK!...
Bir çiçek tut içinden.
TUTTUM.
Akşam sefası mı?
NERDEN BİLDİN?
Bir mevsim tut içinden.
TUTTUM.
Tuhaf bir mevsim olsun.
Bir yanımızda kar yağsın,
Bir yanımızda güneş açsın.
Bir yanımızdaki ağaç yapraklarını döksün.
Bir yanımızdaki ağaç çiçek açsın.
Leylekler hem gitsiiin, hem gelsin.
AH diyelim biz, bu kaçıncı mevsim???
BİR YILDIZ TUT İÇİNDEN.
Tuttum.
BİR YILDIZ DAHA TUT İÇİNDEN.
SONRA BİR YILDIZ DAHA.
İÇİNDEKİ YILDIZLAR ÇOK OLURSA,
İPİL, İPİL AYDINLIK OLUR İÇİN.
Bir kuş tut içinden.
.......UÇUYOR, TUTAMIYORUM....
Bu şiiri kimin yazdığını bilmiyorum. Yazanın yüreğine sağlık. Ben çok beğendim. Sizce de güzel değil mi?
Hepinizin içindeki yıldızların bol olması dileğiyle...
                                          benusa

O kadar güzel paylaşımlar ki; fazla söze gerek yok sanırım: Çok teşekkür ederim Benusa Öğretmenim 

Yüreğinizde açan tüm çiçeklerin, hayatınız boyunca solmaması dileğiyle...

Teşekkür ederim sudee öğretmenim.