Çin Bambu Ağacı

Güzel paylaşımlarınız için teşekkürü hakeden sizsiniz Benusa Öğretmenim; tekrar teşekkür ediyorum

Her tuttuğumuz dileğin; her tuttuğumuz yıldızın yarınlarımız aydınlatması dileğini herkes için diliyorum...

               ZAMANSIZ ZAMANLARDA
Çok zaman önceydi. O kadar zaman önceydi ki zaman diye bir şey yoktu. İnsanlar güneş doğup batıncaya kadar yaşıyorlardı hayatı.Bir daha hiç olmayacakmış gibi dolu ve anlamlı. Derken zaman diye üç parçalı şey icat etti insan. Bir parçasına DÜN dedi, diğer parçasına BUGÜN, öteki parçasına da YARIN. sonra fesat karıştı zamana ve insan BUGÜNü unuttu. DÜNü düşünüp pişman oldu, YARINı düşünüp telaşlandı. Ama işin ilginç tarafı tüm telaş ve pişmanlıkları güneş doğup batıncaya kadar yaşadı. Farkında olmadan rezil etti bu gününü. Oysa yarın, bugüne dün diyor, dün de bugün için yarın diyordu. Bir türlü beceremedi. Bir eliyle yarına, diğer eliyle düne yapıştı. BUGÜNÜ ELİNE YÜZÜNE BULAŞTIRDI... Mutsuz oldu insan ve ne gariptir ki yarının telaşını da, dünün pişmanlığını da hep bugün yaşadı; AMA BUGÜNÜ HİÇ YAŞAYAMADI....NE YARIN NE DE DÜN....
    Zamanım azalmış sudee öğretmenim. Birazdan okula gideceğim. Umarım beğenirsiniz....))))

paylaşımlarınız için teşekkürler benusa hocam.hepsi gerçekten anlamlı ve etkileyici.

               ZAMANSIZ ZAMANLARDA
Çok zaman önceydi. O kadar zaman önceydi ki zaman diye bir şey yoktu. İnsanlar güneş doğup batıncaya kadar yaşıyorlardı hayatı.Bir daha hiç olmayacakmış gibi dolu ve anlamlı. Derken zaman diye üç parçalı şey icat etti insan. Bir parçasına DÜN dedi, diğer parçasına BUGÜN, öteki parçasına da YARIN. sonra fesat karıştı zamana ve insan BUGÜNü unuttu. DÜNü düşünüp pişman oldu, YARINı düşünüp telaşlandı. Ama işin ilginç tarafı tüm telaş ve pişmanlıkları güneş doğup batıncaya kadar yaşadı. Farkında olmadan rezil etti bu gününü. Oysa yarın, bugüne dün diyor, dün de bugün için yarın diyordu. Bir türlü beceremedi. Bir eliyle yarına, diğer eliyle düne yapıştı. BUGÜNÜ ELİNE YÜZÜNE BULAŞTIRDI... Mutsuz oldu insan ve ne gariptir ki yarının telaşını da, dünün pişmanlığını da hep bugün yaşadı; AMA BUGÜNÜ HİÇ YAŞAYAMADI....NE YARIN NE DE DÜN....
    Zamanım azalmış sudee öğretmenim. Birazdan okula gideceğim. Umarım beğenirsiniz....))))

Hayata dair, insana dair söylenebilecek ne sözler var ki, benim kalemime uğramadan başka kalemlerde dile gelip, bu satırlara döküldüğünü görmek bile büyük mutluluk...

Farkedilmeyenleri farkettirdiğiniz ve BUGÜN için adımlar atmak gerektiğini hatırlatan paylaşımınız için tekrar çok teşekkür ediyorum Benusa Öğretmenim; yüreğinize sağlık 

  Bu gün aygazın hortumu yanmaya başlamış ve tüpe doğru gidiyormuş.

 Ya yarın olmasaydı. Ve halâ da garantisi yok.

 Ya bu gün,ya bugün.

 İlk önce kırdığınız gönüllerden başlayın derim.

 Ben başardım ve ilk adımı attım. Sizlere de atabilmeniz dileğimle.

Büyük geçmiş olsun Konakyanlı Hocam, kendinize dikkat edin lütfen!

Bugünler ve yarınlar kimbilir bizler için ne armağanlar hazırlıyor. Yarınları hep beraber görmek dileğiyle...

Geçmiş olsun konakyanlı Öğretmenim. Bu sayfadan yolu geçen herkese teşekkür ediyorum.İlgimi çeken tüm anlamlı ve güzel  yazıları  paylaşmak istiyorum sizlerle, burada... Umarım sizler de beğenirsiniz....
TÜM SEVDİKLERİNİZ İÇİN ŞUNLARI GÖZ ÖNÜNDE BULUNDURUN:
*Eğer bu sabah hasta değil de sağlıklı uyanmışsanız, bir hafta sonrasını göremeyecek olan bir milyon insandan daha şanslısınız.
*Bir savaş tehlikesiyle, işkence görme olasılığıyla, can korkusuyla karşı karşıya değilseniz, 500 milyon insandan daha iyisiniz.
*Buzdolabınızda yiyeceğiniz, üzerinizde elbiseniz, başınızı sokup uyuyabileceğiniz bir eviniz varsa dünyadaki insanların çoğundan daha zenginsiniz.
*Bankada ve cüzdanınızda para varsa, dünyanın en ayrıcalıklı yüzde 8 i arasındasınız.
*Anneniz babanız sağsa ve boşanmamışsa ,siz bu dünyadaki ender kişilerden birisiniz.
*Bu mesajı okuyabiliyorsanız, okuma-yazma bilmeyen 2 milyar kişiden  biri değilsiniz.....

ÇOĞU ZAMAN PEK ÇOK ŞEYİ ÇOCUKLARDAN ÖĞRENİRİZ...
Vaktiyle bir arkadaşım, üçyaşındaki kızını, bir rulo altın kaplama kağıdını  ziyan ettiği için cezalandırmıştı.Durumları iyi değildi ve kızının kağıtları,noel ağacının altına koyacağı bir kutuyu süslemek için harcaması onu çok sinirlendirmişti.Buna rağmen, küçük kız ertesi sabah beceriksizce kapladığı hediye kutusunu babasına getirdi ve:
-Bu senin için babacığım . dedi.
Arkadaşım gösterdiği tepki için kendini suçlu hissetti, ama kutunun boş olduğunu görünce sinirlenmekten kendini alamadı. Kızına bağırdı:
-Birine bir hediye paketi verdiğin zaman içinin dolu olması gerektiğini bilmiyormusun?
Küçük kız babasına yaşlı gözlerle baktı ve şöyle dedi:
-Ama babacığım, kutu boş değil ki. Ben kutunun içine öpücüklerimi üflemiştim. Hepsi senin için babacığım...
Babanın içi paramparça olmuştu. Kızını kucakladı ve onu affetmesi için yalvardı..

Sudee ve Benusa öğretmenlerim teşekkür ederim ilginize.

 Sudee hocam iyi dileklerinize tüm kalbimle katılıyorum ve inşaallah diyorum.

 Saygılarımla.

geçmiş olsun konakyanlı hocam.

geçmiş olsun konakyanlı hocam.

  Teşekkür ederim merve hocam.

  Bu gün aygazın hortumu yanmaya başlamış ve tüpe doğru gidiyormuş.

 Ya yarın olmasaydı. Ve halâ da garantisi yok.

 Ya bu gün,ya bugün.

 İlk önce kırdığınız gönüllerden başlayın derim.

 Ben başardım ve ilk adımı attım. Sizlere de atabilmeniz dileğimle.

Geçmiş olsun hocam.

 
 
 
 
KAVANOZDAKİ TAŞLAR
Zamanın iyi ve üretken olarak kullanımı konusunda zaman zaman kurslar düzenleniyor. İşte bu kurslardan birinde zaman kullanma uzmanı öğretmen, çoğu hızlı mesleklerde çalışan öğrencilerine, "Haydi, küçük bir deney yapalım" demiş.

Masanın üzerine kocaman bir kavanoz koymuş. Sonra bir torbadan irice kaya parçaları çıkarmış, dikkatle üst üste koyarak kavanozun içine yerleştirmiş. Kavanozda taş parçası için yer kalmayınca sormuş; "Kavanoz doldu mu?" Sınıftaki herkes, "Evet, doldu" yanıtını vermiş.

"Demek doldu ha" demiş hoca. Hemen eğilip bir kova küçük çakıl taşı çıkartmış, kavanozun tepesine dökmüş. Kavanozu eline alıp sallamış, küçük parçalar büyük taşların sağına soluna yerleşmişler. Yeniden sormuş öğrencilerine; "Kavanoz doldu mu?"



İşin sanıldığı kadar basit olmadığını sezmiş olan öğrenciler; "Hayır, tam da dolmuş sayılmaz" demişler. "Aferin" demiş zaman kullanım hocası. Masanın altından bu kez de bir kova dolusu kum çıkartmış. Kumu kaya parçaları ve küçük taşların arasındaki bölgeler tümüyle doluncaya kadar dökmüş. Ve sormuş yeniden; "Kavanoz doldu mu?" "Hayır dolmadı" diye bağırmış öğrenciler.

Yine "Aferin" demiş hoca. Bir sürahi su çıkarıp kavanozun içine dökmeye başlamış.

Sormuş sonra; "Bu gördüklerinizden nasıl bir ders çıkardınız?"

Atılgan bir öğrenci hemen fırlamış; "Şu dersi çıkarttık. Günlük iş programınız ne kadar dolu olursa olsun, her zaman yeni işler için zaman bulabilirsiniz."

"O da doğru ama" demiş zaman kullanma hocası; "Çıkartılması gereken asıl ders şu; Eğer büyük taş parçalarını baştan kavanoza koymazsanız daha sonra asla koyamazsınız."

Ve ardından herkesin kendi kendisine sorması gereken soruyu sormuş;

"Hayatınızdaki büyük taş parçaları hangileri, onları ilk iş olarak kavanoza koyuyor musunuz? Yoksa kavanozu kumlarla ve suyla doldurup büyük parçaları dışarıda mı bırakıyorsunuz?"

 
 

Geçmiş olsun hocam.

  Teşekkür ederim,karabatak hocam.

 Benusa Hocam Paylaşımların için çok teşekkürler Allah razı olsun. Bütün yazdıklarını tek tek okudum.