Eskiden...

saygı sevgi vardı..

Eskiden yemyeşil  çocukların korkusuzca oynadığı, el degmemiş dogal alanlar vardı ..

Eskiden internet yoktu doğaldık.Şimdi biraz dağıldık.

Eskiden kocaman bir babam vardı. Küçük kızını omzuna alır,  gezdirirdi. Bayramlarda el öpecek bir çok büyüğüm vardı. Şimdi büyüdüm kocaman ormanda yalnız  kalmış ağaçlar gibi hissediyorum. Elimde kalan sevdiklerimin kıymetini yaşıyorken bilmeye çalışıyorum.

Hayallerim vardı. .Şimdi hayal kurmaktan ve hayatı planlamak korkuyorum.

Eskiden harfler daha mı kıymetliydi ne ..?
Bir ''MEKTUP'' yeterdi,
Aylar süren ayrılıkların sessizliğini kapatmaya

Sevda hep vardı, ona bir lafımız yok.
Ama haya vardı.
-utanmak denen bir güzellik vardı.

Değişik şekiller ve renklerle bezenmiş Sümerbank perdelerimiz vardı..,

hayallerim vardı...

Eskiden nasılsa hersey yine aynı

Eskiden insanlara güven vardı,samimiyet vardı.

Herşey vardı. Herkes vardı. Heyecan umut vardı.Mutlu olacağım günü bekleyiş vardı.  Şimdi hepsi gitmis.

Eskiden vefâ vardı, veda nedir bilmezdik.
Hatırlamak arayıp sormak, gönül almak vardı.
-birde gönülden sevmek ...
Bozulan,kırılan tamir edilirdi.Oysa şimdi atılıveriyor.
Bu yüzden güzellikler de eskiyor..

Ne güzel insanlar vardı eskiden.
 Çocukluğumuzu kaplamışlardı.
Bize masal anlatırlardı
Cinlerden, perilerden…
Büyük anneler, büyük babalar vardı.
O zaman hepsi uzaktı ölümden.
 Hem sevdirir hem korkuturlardı.
Acı hikâyeleri bile tatlı başlardı.
Demek bunun için gittiler hikâyelerden.
 Ne güzel insanlar vardı eskiden…


Ö.Asaf

Eskiden burası vazgeçilmezimdi:)
Eskidendiii çook eskiden...