bu dönem nakille bir öğrenci geldi.. 1. sınıf.. geçen sene babasını kaybetmiş.. bugün ders sonunda montunun fermuarını kapatmasına yardımcı olurken, hafifçe kafasını kaldırdı ve "BABAM OLUR MUSUN ÖĞRETMENİM..??" dedi usulca.. içim acıdı.. eve geldiğimde kızımı kaç kere kokladım hatırlamıyorum şu an.. Alla(c.c) o küçücük omuzlarındaki dağ gibi yükü kaldırmasında yardımcı olsun..
Bu mesaj beni çok etkiledi...
Öyle çocuklar var ki, onların yüreğinden tutabilecek bir öğretmen ile karşılaşması belki de onlar için en büyük şans olacaktır. Öğretmenlerimizin sorumluluğu o kadar büyük ve önemli ki; çocukların yüreklerinde bıraktıkları ufacık bir iz, bir ömür o öğrencilerin elinden tutabilir...