Hiç Yazılmayan Hasret Mektubum

Benim gurbetimin adı ne Şems..? Hâlime bir isim koy.!
Yalnız mıyım? Hasta mıyım? Garip miyim? Ben nerdeyim? Ben neyim Şems?
 Harf bir manadır,manası kendindedir. Benim harflerimi hangi rüzgârda savurdular Şems?
Nefsine mağlup olamayan, Aşkta galip olur demiştin ya, şimdi söyle:
 Mağlup muyum, Mağdur mu..?

Öyle sevdim ki, Avuç dolusu sanma, Yürek dolusu kadar.
 Öyle bir özledim ki, Bütün tutuklulara yetecek, Özgürlük kadar.
 Her yanımda olmadığın anı, Üst üste koysam, Güneşe ulaşacak kadar.
Yan yana dizsem, Dünyayı bin kez saracak kadar.
Ve sensizliğe de öyle üzüldüm ki, Anacığım ölmüş kadar.
 Ben seni böyle sevdim işte yar, Az gelir aş, ekmek hatta su.
Ve az gelir soluduğum hava, İlle bir ölçü sorarsan.
Şekli bütün sevenlerin yüreği, Evren kadar bir hacim, Everest kadar yüksek,
Ağrı dağı kadar da ağır.
Adı dersen, içimdeki sen kadar.
Asil ve gerçek..
 

Yalnız değilmişim,
Her damla göz yaşımda her duamda sen varmışsın anladım…
Küçükken düşünce elimde yüzümde açılan;sevdiklerimizin öpmesiyle geçen yaraların,
 Büyüdükçe derinlere aktığını anladım…
Senin mutlu olman beni daha çok mutlu ediyormuş,
Sebep ne olursa olsun sen güldükçe daha iyi anladım.
Yaşamak mutlu olmak umutla bakabilmek her doğan yeni güne erkenden merhaba demek ne güzelmiş,
Yüreğim yüreğine masumca sığındığında anladım…
 Ve seni özlemek güzelmiş,
Şimdi düşünelim deyip sen susunca anladım…

Seni merak ettim, göremeyince,

Resimlerde yoktun, baktım iyice.

Gözünden yaş sızan, o aradığım,

Artık face booktan, gitmişti işte.

 

 İçime bir tasa, düştü ki, sorma,

Ne oldu bu çocuk, acaba nerde ?

Diyerek daldırmış, dolaşıyordum,

Bir de ne göreyim, başka bir perde.

 

Ağlayan bir çocuk, resmi bu defa,

O da bir simgeydi, temsili cefâ.

Altında isminle, gene o sendin,

Üzüntülü olmak, tutkun adeta.

 

 İç dünyan böylesi, neden karamsar,

Seni mutlu kılcak, sebeplerin var.

Önce sen Rabbinin, seçkin kulusun,

Şavkaran imânın, üstün kariyer.

 

Nerede Hakk için, bir hayır görsen,

Oraya ilk evvel, koşanlardansın

Sözünle yazınla, çabalarınla,

Şefkatle el verip, Can kurtaransın.

 

 Biraz da tebessüm edenlerden ol,

Çünkü tebessümde, ümit vardır bil.

Ağlayan çocuğa, sızan o yaşa,

Güldüren sevdiren, mendil ol da sil.

 

 Be evlât, bak bana, şiir yazdırdın.

Şimdi de gözümden, yaşı sızdırdın

Beni de senin şu, örnek dünyanda,

Elimden yederek, tutup gezdirdin.

 

İyisi mi sana, duâ edeyim,

Rabbimden bitmeyen, nûr isteyeyim.

Hem dünyan- hem ahret, nurlarla dolsun,

Mutluluk içinde, Nûr ol diyeyim.

Bazen, uzaklaşmak gerekir
 yakınlaşmak için

Bazen, uzaklaşmak gerekir yakınlaşmak için,
Bazen, hatırlamak gerekir hatırlanmak için,
Bazen, ağlamak gerekir açılmak için,
Bazen, anmak gerekir anılmak için,
Bazen de susmak gerekir duymak için,

Eğer çok konuşmak faydalı olsaydı, Allah iki ağız, bir kulak verirdi.
Onun için, çok dinleyip az konuşmak gerek!

 Eğer susarsan, konuşman daha aydınlık olur.
Çünkü sükutta, hem sessizliğin ışığı, hem de konuşmanın faydası gizlidir.

 Sığ suları, en hafif rüzgarlar bile coşturabiliyor.
Derin denizleri ise ancak derin sevdalar.

 Anladım ki, derin ve esrarengiz olan her şey susuyor.
Anladım ki susan her şey, derin ve heybetli.

  Çıkma yüreğimden ki üşümesin.Üşüsün kelamında ki Elif'i Şın'ı ve Kef'i işitmeyenler.İşittim.İrkildim .Dediler ki; ''Kimya Şems'e vurgun''.Ne güzel söylemişler.Vurgun. Vurgunum yollarına yüreğimi astım göğüne.Bırak kalsın.Sürme çek gözlerime.Çek ki ŞEMS yürekli desin mil değmiş bulutlar.

    Gidiyorsun,gitmenin bütün anlamlarıyla gidiyorsun. Ağır ağır gidiyorsun,her adımda parçanı burada bırakarak gidiyorsun. Gidiyorsun bir iç kanaması ayrılığı ile,kim kalır,kim duyar,kim ağlar ardından,hesap etmeden gidiyorsun. Gidiyorsun,kimin gözyaşı hangi dudaktan kimin diine dolaşır,kimin gözleri ayak parmaklarında sürçer,düşünmeden gidiyorsun. Ardında takılı kalan kırık bir rüyayı gözlerinden akıtarak gidiyorsun. Gidiyorsun,uzaklaşıyor deniz kıyısından yakamoz.İnsan ancak yaşadığını bilebilir;gerisi mi,uçan sözdür.Kelimedir her bir harfi yaralı,cümledir her bir hecesi boynu bükük. Ve SEN gidiyorsun...

‘’Herkes giden sevgilinin ardından ‘’Yanıldım’’derken,ben hep sana ‘’Yandığımsın’’diye seslendim.Sen biliyorsun ki bu yüreği taşıyan,yaktığından çok yandı.
Gittin bir rüyanın sabaha yakın vaktinde… Gittin de,yürek kıpırtısı bir kanat kırıldı.
Kimse bilmiyordu nerede battı güneş.Zaman gitme zamanı değil.Bu gidiş öyle bir gidiş ki bıraktığı yaralara yüzlerce yıldızı ve ay havanda dövülüp merhem yapılsa,sarılsa yaraya zor iflah olur.
Gitme! Hazan vurmuş saçlarım tel tel dökülür gidişine. Gitme! Senin için biriktirdiğim ömürler çürür kalmaz aşk-ı muhabbete soluğum. Gitme!
Gitme deyişimin hangi harfi eksikte gittin. Gittin,sol yanımı eksilterek.Alfabemde hangi harfle anılıyor esamesi okunmayan ismim.Kes! Kes ismimin kef-ini,mimlesin ayni aşkım,nun masallarıyla kefenlensin bedenim.’’

Koca Çınar

Hiç üşüdün mü cehennem gibi sıcağın ortasında üşüdüğün gibi ayazda ? Bir sıcak el aradın mı en soğukta ? Ya da çıkmaz sokakta bir ışık ?

Yorulduğunda yaslanacak bir çınar gibi bırakırken kendini sonsuz sonsuz güvenine...Hiç babasız kaldın mı ? Koca çınarsız ? Ya içinde boşluklar oldu mu dolmayacak kadar büyük ?

Yürek yaşlarını sakladın mı gözlerinden ? Bilemezsin elbet saklamadıysan arkadaş yetim olmayı...Hiç bir hazan yıkamazdı oysa seni hiç bir güç hiç bir söz üzemezdi seni koca çınarın olsaydı yanında.Usanmadan dua etmediysen yalvarmadıysan Yüce Rahmana bilmezsin elbet yetim olmayı...

Sabahlar olmak bilmez derler ya bilir misin ne demek ? Öyle oluyor düşünce babasızlığın acısı gönlüne.Ayakların var yürüyemezsin,ellerin var tutamazsın.Saklanırsın yastığın yorganın altına hıçkıra hıçkıra.Dost tutarsın geceyi acıyı saklıyı gizliyi...Kimse anlamaz seni sakın anlatma zaten.Bostan korkuluğu değil sağda solda tanıştığın değil elbet koca çınardı yitirdiğin binerken yükler dirhem dirhem omuzlarına...

Düşmeye de hakkın olmaz artık bir çok şey gibi çukurunu kazacak çoğalır artık düşme sakın kim kaldırır seni ? Vururlar omzuna timsah gözyaşı dökenler sen artık evin direği sayılırsın güçlü olmalısın felan filan...

İsyan da edemezsin yetimsen ağlayamazsın herkesin içinde metin olacaksın ya yüreğin bile yoktur senin. Anlat bunu kendine kandır hadi kolaysa benliğine...

Uyumaktan korkarsın yetimsen anılar sarı verir her yanını usul usul...İlk aldığı bisiklet,ilk yaptığı uçurtma,seni dertten ilk kurtarışı,kulağını ilk burkuşu heybetli heybetli duruşu ve bunlar gibi binlercesi uyutmaz artık seni...

Güçlü sanıyorlar seni karşından görenler.Serçe gibi ürkeksindir oysa ne bilecekler içini.Gülse de yüzün yalandan kanayacak her an derinin yetimsen eğer...

Böyledir yetim olmak baharın gelmesini istememek uçurtmaları göklerde görmemek için gözlerini kapatmak gülen yüzlerden istemeden de olsa nefret etmek şükürsüzleri görüp de inadına şükür edip dua etmek kavuşacağın günü özlemle hasretle beklemek...

Bilmem kaç oldu saat ne fark eder ? Ne uyku var ne isyan dedim ya uykusuz kalmaktır artık yetim olmak...

İhtiyacın yok teselliye boynun eğik değil hem mağrursun hem gururlu. Acı işlese iliklerine ruhun duymaz... Ateş değse tenine o bile yakmaz... Bak ağlıyorlar dertleri büyük kiminin sevgilisi gitmiş kiminin aşkı bitmiş... Senin ağlamaya bile hakkın yok seninki de dert mi ki onların yanında? Çınarın gitmiş ?

Bağırmak gelir içinden çığlığın dağları yıkmak istercesine.Yıkılsın dağlar…yıkılsın taşlar diye diye. Olur mu hiç? Koca adam oldun ya ayıp derler sen böyle yaparsan ya sana emanet bıraktıkları ne yapsın? Aklına düşer anacığın bacın onlardan bile saklarsın acını. Destek olacaksın ya. Alıştın bak sessiz sessiz ağlamaya suskun sevmeye sus sus işte gece işte yalnızlık görmesin seni kimse.

Hani kırmızıyı maviyi çok yakıştırırdın bana tebessümü yakıştırdığın gibi. Şimdi sadece siyahlar yakışıyor bana sensiz bir de tebessüme hasret yüreğime hüzünler.

Hatırlarsın eminim ufakken kanayan dizlerimi,acıyan bileklerimi dirseklerimi, bitmek bilmeyen yaralarımı öperdin de geçiverirdi tüm acılarım merhem misali bir dokunuşunla. Nerdesin şimdi hiç kapanmıyor yaralarım gel gel bir defacık yüreğimden öp de dinsin tüm sızılarım tükensin yaralarım gülsün bir defacık gülmeyen yüzüm canım babam.

Sus gönlüm sus...Anlatma kimseye anlayamazlar.Gülüp geç hoş olsunlar.Yanlış yapmaya hakkın yok artık yitirdin çınarını bırak rahat uyusunlar. Sabret şükret zifiriyle yüzleş geceyle paylaş dertlerini hasret hasret akıt kimse görmeden yürek yaşlarını...

Rahat uyu kahramanım özlemim hasret olduğum canım babam Yaradan huzur versin her daim. Gözün arkada kalmasın tüm sevdiklerin önce Allah’a sonra bana emanet ASLAN BABAM!!!

Haydi yiğidim haydi bacım aç ellerini En Özge olan Rabbine her seherde düşmesin dilinden dua...

bilmekmi istiyorsun anlamadın mı hala seni ne çok sevdiğimi

BEN seni kazınması zor kelimelerle yazmışım bu yüreğime hece hece mısra mısra hep

SEN varsın şiirlerimde sevgili çokşey var söylemek isteyipte söyleyemediğim  ne yazmakla biter ne anlatmakla sana olan sevdam
bazen öylesine yoğun oluyur ki duygularım adeta dile geliveriyor
dilsiz yüreğim sana ne çok şey anlatmak istiyor ama geçit vermiyor
kelimeler boğazımda düğüm düğüm oluyor sözcüklerim işte o an susan bir yürekle seviyorum

BEN seni sevdiğimi haykırmak istercesine susuşlarımla seviyorum

BEN seni nefesim özlemimde SENSİN özlediğimde SEN sevdiğim.