Hiç Yazılmayan Hasret Mektubum

Kırık kalemimin gözyaşlarıyla ıslandı yalnızlık şatomun duvarları. Kanayan yüreğimin kan kırmızısı ateşini giyerken yitik düşlerimin silueti;  kanadı kırılmış bir kuşun resmini çizdi aşk aynasına Leonardo Da Vinci ruhum. Uzakları yakın et; gel artık!
 
Sensizliğin dayanılmaz karanlığında müebbet aşka mahkûm olmuş çilekeş kalbim sevda şarkılarının notalarını hücresinin duvarına yazdı, kanayan parmaklarıyla. Feryadı yükselirken mutsuzluktan şikâyet eden bestekâr gönlümün, umut sokağında yankılandı seni çağıran türkülerimin hazin nağmeleri. Uzakları yakın et; gel artık!
Yediği kurşunlardan paramparça olurken düşler atölyemin pencereleri, kırık camları süpüren bir çöpçünün ezikliğindeki çocukluğum saklambaç oynadı sonsuza dek prens ve prenses kahramanlarıyla. Uzakları yakın et; gel artık!
Zamanın ırak yalnızlığındaki ruhlar bulvarındayım.  Hasret türküleri besteleyen kalbimin çığlıkları yankılanıyor çıkmaz sokakların kuytuluklarında. Unutulmuş şarkılar hatırına uzakları yakın et; gel artık!
 
“Neşeli Günler” filminin sıcak atmosferindeyim, eski turşucu dükkânlarının özlemiyle yanıp tutuşan ruhlara yarenlik ediyorum milenyum çağının yalnızlığında. Uzakları yakın et, gel artık!
Eski kitapların gizemi çekiyor kendine baharat kokulu kervansarayların loşluğundaki düşlerimi. Vuslatı özleyen hayallerim hatırına uzakları yakın et, gel artık!
Evrenin beyaz karanlığında derin uykuya dalmış ırak umutlar ülkesindeyim. Ücra düşlerim fethedilmeyi bekliyor. Uzakları yakın et, gel artık!
Hasret cehenneminde yanan şarap kızıllığındaki tutkularım, gözyaşları denizinde boğulmakta durmaksızın. Cennet gözlerindeki sevda ışıltısının hiç sönmemesi uğruna uzakları yakın et, gel artık!
          Eski fotoğraf albümlerine gizlenen mazinin ayak sesleri bölüyor siyah- beyaz rüyalarımı. Hani insan gecenin bir yarısı ağlayarak uyanır ya, sevgiye susayarak! Bir şeylerin eksikliğini hisseder ya benliğinin en gizli köşelerinde. İşte ben öyle gecelerin tutsağıyım. Azat etme mutluluğunu tatmak için uzakları yakın et, gel artık! 
Sensiz geçen günlerin anlamsızlığını duyumsuyorum, tüm benliğimle. Uzakları yakın et, gel artık!

Mevsim döndü yine,
 Kac güz gecti ?
 Saymiyorum artik..
Kac ecel; yoklugundu,
 Tehet gecti..
 Birtürlü ölemedim..
 
Boynumda SIKICA baglanmis,
 Bir halat var,
 Nefes alamiyorum,
 Icimde yer etmis bir yara var,
 Kabuk baglatamiyorum..
 Öyle bir savasti ki verdigim
Sevdan ugruna;
 Barisamiyorum yarinimla..
 Mahkumum sonsuza dek bu idam tezgahinda..
 
Dayan diyiyorum,
 Gönlüme, dayan..
 Sus diyiyorum dilime;
 Sus..
 Cok istesende
konusamazsin..
 haykiramazsin avaz, avaz
 icinden gecenleri..
 tutuklusun..
 
Umut yok, mutluluk yalan..
 Ne var ki su dünyada benim olan..
 Ayagima serseler bu vakitten sonra
 Kirmizi halilar..
 Hic bir kuvet beni yasama baglayamaz..
 Kac ecel gördüm ben..
 Hic kimse ve hic birsey onun yerini tutamaz..
 
Güngörmemis hasret dolu bir ben var,
 Hala aklimda yasanilanlar
 Can yaniklarim ,pansumansiz..
 Agrili, sancili,
 Her gecenin sabahinda;
 Yeniden dogan özlemler...
 Eylem yaparcasina baskaldiriyor bana..
 
Dayan diyiyorum,
 Dayan..
 Elbet birgün;
 Can bedenden ayrilacak,
 Iste ozaman !
 Bu esaret nihayet son bulacak...