İlk Öğretmenlik Yaptığınız Yerden Hangi Anılarla Ayrıldınız?

ilk görev yerim istanbul çatalca muratbey esin ovacık ilköğretim okulu çok arıyorum oraları.

öğretmenlikte 2. yılım buradan gıttıgımde hiç aramayacağım burayı burda aday öğretmenlere yapmadıklarını bırakmıyorlar

ilk görev yaptıgım yerde o kadar anılar bırakmısım ki.. arada acıp bakıyorum fotolara.. baharın yada yazın gitmeyi düsünüyorum

ilk görev yerim mardin-nusaybin
sonra evlendim van'a gittim.

amasyada sözleşmeli öğretmenken erzuruma ara atamada tayinim çıkmış haberim bile yoktu.tesadüfen arkadaşlarımdan öğrendim son 5 gün..amasyada karneleri dağıtıp erzuruma gittim.kuş gribi buz üzerinde 140 km hız beyaz bir minibüsle,sonra köy ve buz tutmuş(mecazen değil gerçekten bir karış buz)bir lojman babam kırar ben soba yakarım.ben uyurum babam soba yakar..3 günde buzları erittik.sonra biraz düzene soktuk..çok çalışkan değilseler bile bu konuya aileler de dahil olmak üzere ordaki saygıyı,masumiyeti ve sevgiyi başka yerde bulamadım..hele muhtarın annesini hiç unutamam,onlara her gittiğimde bağırıyodu onu istemeye gittiğimi sanıyodu:)

İlk göz ağrılarım bir köy okulundalar. Masumiyetin simgesiydi onlar. Köy çocuğu terbiyeli ve doğal. Onları özledim...

Arkadaşlar, öğrencilerle birlikte yaşamış olduğunuz komik, duygusal, ilginç vs. anılarınızı paylaşabiliriz.

hocam benzer bir konu başlığı vardı [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

3. sınıf öğrencilerini okulda bana verdiler. Matematik dersine girmiştik. Öğrencilerin hazırbulunuşluklarına bir bakayım diye, sorular sormaya başladım. Öğrencilerden birine "10'dan 4 çıkarsa geriye kaç kalır?" diye sordum. Öğrenci de bana göstermeden parmaklarıyla işlem yapmaya başladı. Daha sonra cevap verdi.
- Öğretmenim 8 kalır.
- Kızım nasıl 8 kalır? Parmaklarınla sayarak bul bakalım.
Öğrenci parmaklarıyla tekrar işlem yapar...
- 8 kalıyor, öğretmenim.
Yanına doğru yaklaştım ve " kızım aç parmaklarını bakalım. Beraber sayalım, bakalım kaç kalıyormuş" dedim. Öğrenci açtı ve 4 tane parmağını kapattım, saydım gerçekten 8 kaldı. " kızım nasıl olur, bu iş?" dedim. "Bir daha aç bakalım bir daha sayalım." dedikten sonra tekrar aynı işlemi beraber yaptık ve sonuç yine aynı: 8.
Malesef, sonradan dikkat ettim. Öğrencinin 12 tane parmağı varmış! )

Ben hapşurduğumda hep beraber diye cevap veririm.
öğretmenliğimin ilk yıllarındaydı.Van'da,
yine böyle hapşurduğum zaman bir öğrencim ''çok yaşa''dedi, ben de "hep beraber" deyince tüm sınıf 60 kişi birden "çok yaşayın " demez mi çok gülmüştüm hala da aklıma geldikçe, her hapşurduğumda gülerim

ilk görev yerim ordu/korgan kocaman ağaçlarını ve güzelim kışını unutamam.Ormanda yürüyerek okula gidip geliyordum.özledim yeşilini,yağmurunu,sisini......

ilk görev yerim aydındı. benim de aydın denince içim bir cız eder, ilk görev yeri unutulmazmış derlerdi hakikaten öyleymiş. ben oradan ayrılırken mini mini birlerimi bırakmıştım, okumaya yeni geçtikleri sırada ... ayrılacağım son gün hepsi bana kargacık burgacık yazılarıyla mektup yazmışlardı. okuma yazma öğrettiğim öğrencilerimin bana mektup yazması beni çok ağlatmıştı.

-32 Derecede Derse Girdiğimi Ve Bütün Pencerelerin Buzlu Olduğunu Öğrenciler Sobanın Etrafına Toplanıp Çizmelerini Sobanın Üzerinde Kurutmalarını Birde Murat Nehrinin Üzerinde Futbol Oynadığımı Hiç Unutamam.. Yer:muş Malazgirt

hocam bende malazgirtte çalıştım.acaba hangi okulda çalıştınız

ilk görev yerim Sivas-Gürün-Beypınar. Gerçekten unutulmaz bir yer. Kötü günlerim iyi günlerimden çok oldu malesef. Ben iyisini anlatayım:
 İlk görev yerim belli olunca okulu görmeye ve kalacak yer aramaya gitmiştim. Bir kız çocuğu geldi. Öğretmen arkadaş: bak bu senin öğrencin dedi. Adı da Beyhan deyince gülüştük. Benim de adım Beyhan. İlk tanıştığım öğrencimle adaştık ama ben erkek, öğrenci ise kızdı. Beyhan diye çağırmak tuhafıma gidiyordu her defasında.

çalıştığım ilk yerde buzlanmadan dolayı kayıp ayağımı kırmıştım okulda. acıdan ağlamaya başlayınca bütün öğrencilerim de benimle birlikte ağlamıştı bunu hiç unutmuyorum....