Merhabalar
Oğlum ortaokul 1. sınıf öğrencisi. Dün akşam uyumak üzereyken: '' Anne, ben öğretmenimi çok özledim, öğretmenim derslerimi ne güzel anlatıyordu. Şimdi her şey çok hızlı, ödevlerimi bile anlayamıyorum.'' dedi.
Oğlum, ayak uydurmakta biraz zorlanıyor sanırım. Dersler bir şekilde hâlledilir ama duygusal açıdan ilkokul öğretmeniyle kurduğu bağı özlüyor, arıyor. Onlar daha çocuk; keşke biraz daha çocukluklarını yaşamalarına izin verilip bu yoğun temponun içine sokulmasalardı...
ilkokul öğretmeni annedir,babadır,arkadaştır,candır,insandır... kısaca her şeydir,çocuğu bir hamur gibi yoğurur onu kırmadan korur.çocuk böyle bir varlığı kaybedince tabiiki boşluğa düşüyor.para için yaparsanız bu işi hem mutsuz olursun hemde başarısız.gönül işidir öğretmenlik ayrıca da sabır işi.ama bizim üzüldüğümüz hakkettiğimiz değeri alamamaktır. sınıfçılar olarak hep duvara karşı mücadele ediyoruz.biz toplumdaki barışın ve düzenin sağlayıcısıyız.çünkü öğretmen gibi öğretmeniz....