zamanı geldiğinde huzurla ayrılmak gerek...
İsim isim, biliyorum, 222 kişiye okuma öğretmişim diye, 7 kişiyede öğretemedim diye. Hala huzursuzum ki bu cumartesiyi de geçen 20 yıla rağmen, burada yazmakta fayda var.
En azından arkamızdan gelenler, bizi suçlamasın diye yazıyorum. Her zaman bizi destekleyen bir ailemiz olmadı. Kendi çabamızla bir yer edindik. Bize de gerçekler anlatılmadı. Buradan edindiğimiz tecrübelerle sınıfımıza giriyoruz. Sınıflarından mezun olanlarla da her gün karşılaşıyoruz.
Faturanın her zaman bize kesilmesi normal değildir. Keşke okuttuğumuz sınıfımızı biz doğurmuşuz gibi bakılmasa.
En azından, eğitimi, eğitim için zaman harcayan insanlara bıraksalar yeni bir zam ihtiyacına hiç bir zaman gerek kalmayacak.