Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Yarı yolda bırakan düşlerim  var
Yarı yolda bırakan insanlar gibi ...

Hüzün dolu öykülerimi
Ruhumu
Bı çığlığın golgesinde
Mavi köpüklü sularında biraktim

Seni sözlerimle, davranışlarımla
Paramparça ediyorum ya...
Peki yüreğim ne diyor..
Nasıl güçlü olunur,
Nasıl davranılır,
Nasıl söylenir bilemiyorum ya...
                                (Kaçıyorum)

      ZAMANI
Bire bin veren başak zamanı
Anlayan doldurmakta harmanı
Kalmasa bedende dermanı
Rahmete koşan bilir anı.
Önüne serilmiş bereketin hası
Eğilip görse o dik başı
Neden akıtır bin bir yaşı
Kurakta  bir dirhem yağmur zamanı..
Solmadan benzi,atmadan genzi
Duyulur minarelerden davetin ezgi
Sahipte yoktur hiç bezgi
Kabri düzecek çeyiz zamanı..
Kendine yokuş eyleme yolu
Kolaçan edip sağı solu
Hak  tutacak Hak'kı tutan kolu
Sineden yokluğu silme zamanı..

Bugusuna dusmusuz beklemenin
Duru/diri bı siziyla.
Sığınaksız bı yorgunluğun
Yinede kederi/elemi  yok
Sızladıkça kalp,eğilip öptüm merhameti

BENLESİN

Şarkın uzak tenhalarında gecelerime
Soğuk bir sensizlik dolar, sanki ölüm gibi,
Mahkumsa tuvalin renkleri gölgelerime;
Renkler yüreğimin içindeki gri gibi

Ruhumun aynaları kırılır yokluğun da
Sensizlik ateşiyle küle döner yüreğim
Gecede savrulan feryadın sonsuzluğunda
Bu yok oluşla tenha garların bekçisiyim!

Taş duvarların sessizliği sinmiş geceme,
Her an ürkerken yalnızlıktan,ansızın sesin;
Ta öteden özleyişle dolar içerime,
Ve sen bu gecede istemesende BENLESİN

                                          Hikmet  BAŞ

Destansı bı ruh usumesi
Kademinde sírlı bı yürek titremesi ile
Dönüp kondum kanadına
Sabrınca
Gözlerin kandıgı
Yüreğin yandığı kadar

Kanıyorsa derinlerde bir yerlerde sızım
Durmadan
Yoruyorsa
Ve sen soruyorsan dermanı
Sende de anlamsızım..

Uzaksa Çayırbaşı
Yanıyorsa toprak
Çatlıyorsa yarama benzer
Sormuyorsan
Yağmur ki rahmet
O da toprağı ezer..

Derdi veren Dermanımsa
Bu dert bu ruhta ne gezer?
Kaldı ki anlamadımsa
Anlamadıysa hatta kimse
Bahar uzaksa mesela Nisan'dan
Sarı güller mi korkar insandan..

Şimdi tüm susuşlarımı toplayıp
Ardın sıra eklesem
Bilirim gelmezsin
Ömür boyu beklesem..

Bir şiirin şirin görünme çabasıydın oysa
Şimdi git
Bırakıp gitmek kolaysa..
Yazdıklarımı da toparla
Yaktıklarımı da..

HAYAT

Sabahın rengi  umut
Umudun rengi dua..
Doğar yeni hayat
Dün  kaldı  bayat.
Tomurcuğun derdi ne ise
Annelerden en güzel buse.
Çalışmak  can katar cana
Huzurludur kana kana.
Derdi olmaz tembelle
Tatlıdır kazandığı elle.
Kusur aramaz kapatır
Pozitif enerji dağıtır.
Bencillikten  hiç hoşlanmaz
Kimseden  ah almaz.
Ardında  izler bırakır
Herkesi hüzünle ağlatır...

koşar adım durdular
yanmış kayalarda...
çölün ortasında ''hiç'' kişi...
upuzun yorgundular besbelli...
indi atından en öndeki...
kırık bir heykeldi -kil rengi- toprakta...
''yok mu kimse?..'' diye bağırdı...
duyan olmadı...
ben duydum!..

ikincisi çözdü yakasını...
yüzünü -suyu çoktan tükenmiş-
bir çeşmede yıkadı...
elleri kupkuruydu hala...
ben ıslandım!..

var mıydı yok muydu bir diğeri...
olsaydı...
aklında kocaman bir çınar islenecekti...
görenlere ''umut'' olsun diye,
bir çınar...kocaman gölgesiyle...
ben diktim!..

binip atına öndeki
sürgit yürüdü ufka...
terkisinde söyleşiriz hüzünleri
zaman durursa...
diğeri
-kendisinden başka hiç kimseyi
ve hiçbir şeyi alıkoymamak için-
çıkılan yoldan
döndü gerisin geri...
yalın/yalnız...
hesapsız/kitapsız...
sonuncusu var mıydı yok muydu
bilen olmadı...
ben kaldım!..
ben var/dım!..

beklemek fiilinin eylem
dönüşümü pencere önü saksılarında hayat
kalbe ayar çekilmesi insan elinden ırak
yaz ki tanık
kaygısında eprimekte zaman
gündelik
aramızda kalem ve nun
yok hükmünde
zaman
teğet kirpik uçlarımızda
dürüstlükten dem tutan yakın
özlem yükü sırtımızda
aşkın alaimisema
kamışlıktan söküğü
yanıbaşımızda.."

Yine il içi tayin zamanındayız
Dikkatli dikkatli yapılır yine tercihler
Aslında olan bitenin farkındayız
Neylersin bu düzen böyle gelmiş  böyle gider

Biliriz dopdoludur tüm şehir merkezleri
Boş yere kırk yer açılır tercih formunda
Bazen saf yerine koyuyorlar ya bizleri
Arkadaş işte o olay benim umrumda

Dur dedi gitme bir ses
Duyulmayan bir tonda,
Dur gitme dedi bir çift göz
Islak kirpiklerini saklayarak,
Açılmıştı kocaman gözleri
Engellemek ister gibi gidişini,
Kısılmıştı sesi, konuşuyordu yüreği.
Tutsa elinden,
Kenetlese parmaklarını parmaklarına,
Set gibi dikilse karşısına.
Yan dedi yüreğine, yan
Ardına bakmadan giden
Kıymet bilmez bir zaman
Yan ve küle dön
Doğarsın sonra küllerinden.
Dön özüne,
Buğulanmış gözlerine aldırmadan,
Gözünden yağan yağmurla arınır gibi.
Dön ve unut,
Unut ardında kalan herşeyi.
Gitme diyebilseydi
Duyurabilseydi sesini
Gitmezdi belki.

BU  SEFİNEDE

Sarmaş dolaş duygularla yürüdüğüm kaldırımlar,
Bir hissin uyanışını buruk bir edayla söyler.
Mahzun, eğrelti, kederli yapraklar dağılmış,
Yüreğimin önündeki akşamlar pusulasız kalmış!

Yürüdüğüm geçtiğim bilmediğim yerlerde,
Bırakmışım sükuta ram olan izlerde.Ve
Kaba softa ruh hallerimi, hayallerde,
Rastlamak istemem yeniden bu sefinede.
 
Hikmet Baş

BİR SÖYLEYİŞ…

Baş kaldırış isyan var ruhumda
Çetrefil çözemediğim duygularımda,
Bilmeden, sebep aradığım mecrama,
Götürüyor beni hislerim dalga dalga.

Sanıyorum bir ince çizgi,
Bütün karanlıkları aydınlatacak!
Tüllenecek içimde yeniden sönen şafak,
Dönecek yerine kaldırımlardaki serseri!

Bu bir söyleyiş bir ümit şarkısı,
Geçmiş sonbaharların yankılı turuncusu.
Solmuş, sararmış gençliğin son halkası,
Ben, bitmeyen tekerlemelerin genç yolcusu.

Matemim de  buldum ne aradımsa,
Erdemin yüce olgun manası,
Her bir yüceliğin derde devası,
İşte  yeter, hikayenin bu hülasası…

Zaman,  zemin, mekan  hepsi boş,
Kim ne bulmuş ne ararsın?
Dolaşırsın bu viranede her gün sarhoş,
Hayat sonbahar, zannınca bahardasın!
                     
                                      Hikmet BAŞ