Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Daha şimdiden
Karanlık bir sabaha uyanırcasına
Koca bir şehrin enkazı altında kalmışcasına
Kanayarak…
Acıyarak…
Nefessiz kalırcasına …
Dizlerim üzerine çökerek uğurladım seni bu şehirden
Yüreğimden…
Daha şimdiden…
Sen uyanmadan…
O kocaman nemli gözlerini
Kokunu
Varlığını
Gülüşünü
Hayalini…
Daha şimdiden söküp atarcasına yüreğimden
Sen bilmeden...sessizce...
Tek bir damla gözyaşına sığdırarak her şeyi
Daha şimdiden
Sen uyanmadan
Sensiz kapkaranlık ilk günüme uyandım...

İnanç olmalı,
Ayakta tutup
Hayatı anlamlaştıracak
Umut olmalı ,
Ekmek kadar, su kadar ihtiyaç.
Saygı olmalı ,
Değer biçmeyi öğretecek
Sevgi olmalı,
Arkasından sürükleyip sabrı verecek.
Gayret olmalı,
Başkalarına el açtırmayacak,
Paylaşım olmalı,
Bencilliği kovacak.

Yağmur yağdı bugün ruhumun üstüne
Bardaktan boşalırcasına yağmur,
Yıkadı nefretlerimi, arındım büsbütün
Aldı gitti kırılmışlıklarını eskinin,dünün

Yağmur yağdı bugün ruhumun üstüne
Filizlendirdi,kuruyan sevgilerimi
Büyüttü kardeşliklerimi, dostluklarımı
Besledi hasretle beklenen yarınlarımı

BEKİR’E MEKTUP…

Dışarıda kar,
Dışarıda sis,
Oturuyorum sessiz, sessiz…
Kendi evinde mahpus
Garip
Yetim
Ve sahipsiz…

Az önce haber verdiler.
Dediler,
Mektup gelmiş bir yerden.
Merak ettim acaba kimden?
Sorgu sual
Öğrendim ki Adıyamanlı Bekir’den…
Yüreğim cız etti
Kolay değil
Tam on üç yıl geçmiş
Hatırlanmak kolay mı aniden…
Diyor ki;
Neredesin kekom?
Halın keyfin nedir?
Ne diyeyim Bekir;
Halım kötüdür,
Halım haraptır Bekir…

Anlatmış bana Akpınar’ı,
Yağmuru bitik
Diz boyu karı.
Yolları,
Dağları,
Ahu zarı…
Anlatmış bana
On üç yılı…
Diyor ki:
Ağardı saçım,
Kar oldum,
Yokluğa yar oldum
Noktalara sığdı herkes
Yaylalara dar oldum…
Sorma hocam,
Gidenler gitti
Kimisi göçte
Kimisi çakılı
Her gidene yandım
Döktüm serdeki kılı.
Akıl kalmadı.
Satılığa çıkardım,
Hayatı,
O bildiğin kır atı.
Sorma hocam;
Buralar buz,
 Buralar soğuk,
Buralar berbat.
Hele sen anlat,
Anlat hocam…

Bizde dert çoktur Bekir’im…
Üstelik biz,
Senin gibide değiliz!
Senin ki yokluk
Bizimki tokluk kavgası,
Vallahi gülme derim.
Oldu ya
Aklın esti düştün yollara
Buralara
Sakın gelme derim,
Bir selvi gibi dik ol
Buralara gelipte bükülme derim,

Oradan gelince,
Nasıl da sevinmiştim.
Kimine muhabbet
Kimine gül
Kimine saygı
Kimine gül demiştim.
Lakin
Olmadı Bekir’im
Olmadı..
Koca çınar yıkıldı,
Yakıldı,
Adı bile kalmadı.
Buralarda yalan,
Buralarda kör yılan
Selam veriyor canı sıkılan,
Kimisi fitne
Kimisi dikine
Akşam selam verdiğin biri
Sabah kalkınca
Kuyu kazıyor dibine…
Anlamsız cümleler
Riya eden cümleler.
İnan ki anlatsam
Yeri dibine girer cümleler.
Şom ağızlar
Çırılçıplak gıybet,
Bir yanda altmışlık kızlar
Diğer yanda
İnsan etinden sakızlar.
Ve daha neler, neler…

Ey benim gardaşım,
Ey benim Bekir’im,
Şimdi yalnızım
Suskunum.
Sevmediğim yerlerde
Yerimi unuttum.
Dost dedikleri bir hece imiş
Kalemi defteri uyuttum.
Yazmak mı?
Onu da unuttum…

Şimdi
Dışarıda kar
Dışarıda sis
Oturuyorum sessiz, sessiz..
Üşüdüğüm hanelerde
Yalnız
Garip
Ve sahipsiz,
Yeri yurdu belirsiz;
Bazen dik,
Bazen uysal,
Bazen de geçimsiz…

Ey benim Bekir’im:
Neylersin ki hayat böyle!
Ben hakkımı helal ettim
Sende hakkını helal eyle,
Yunusun dilinden
Bozkırın telinden selam ederim,
Kardeşim,
Kadim dostum Bekir’im…

S.ORAK-CİH66
19.11.2008/Kayseri-Fakülte

Çekip gidesim var
Çocukluğuma
Yamalı pantolonumu özledim
Yırtık çorabımı
Çamurlu yollarını köyümün
Annemin sıcak ekmeğini…

Tezek sobasını özledim
Kara kışa meydan okuyan
Kapının yanında
Babamın el izlerini taşıyan
Küreği özledim..

Harmanı özledim
Toz duman
Biraz heyecan biraz gurur
Olanca şükrü ile babamın
Gözlerine yansıyan
Mutluluğu özledim..

Çekip gidesim var
Çocukluğuma..

Seni bilmem de ben, sevdim ki seni
Hem öyle böyle değil
Dağ gibi sevdim, anlamadın mı?

Seni bilmem de ben, özledim ki seni
Hem söz, kelam değil
Su gibi, göremedin mi?

Seni bilmem de ben, ağladım ki
Hem dağ, su değil
Kan gibi, bilemedin mi?

NE ÇOK İŞİM VAR…

Her şey söylendi
Yazıldı
Çizildi
Ve bitti…
Anahtarını alan evine gitti.
Saatini sayıp
Gazete ilanında kayıp,
Akşama kadar uyuklayıp
Kaşını yolanda
Yaşını yoranda
Ayıbı olanda gitti…

Elimde bir sürü evrak
Onu bırak
Daha namaz kılınacak,
Anladım ki aklımda gitti.
Caddeye bakıyorum.
Kaldırımlar yıkılacak…
İnsanlar var
Kodeslere tıkılacak!
Ulanlar mulanlar
Okul önünde dolananlar
Daha onlara
Limon sıkılacak.
Ne çok işim var bugün
Naylon tabancamda gitti!

Sonra
Öğretmenler odası.
Sanırsın ki otobüs molası…
Bırakanlar çekip gitti.
İsteyene kahve
İsteyene
Kızılcahamam sodası
Ne çok işim var bugün
İsmail Emmi de gitti.

Şu yazan kalem
Şu devletin verdiği kitap.
Bakmadan kaldır at
Bu mu bütün hesap?
Çantasını alan gitti.
Yalan gitti dolan gitti
Daha
Kalem kâğıt toplanacak.
Uğraş babam uğraş
Gücümüzün yettiği
Bu kadar ancak!
Ne çok işim var bugün
En son camda gitti.

Başım ağrıyor
Gözlerim yanıyor bugün.
Daha
Selam salınacak eşe dosta
Her gün küsen o garip dosta.
Ölüm raporum,
Çıkışım alınacak daha.
Hekim gitti
Hemşire gitti.
Ne çok işim var bugün
Kefen dolu bohçamda gitti.

Her şey söylendi
Yazıldı
Çizildi
Ve bitti.
Anahtarını alan evine gitti.
Kimi yorgun
Kimi üzgün
Kimi de sevine sevine gitti.
Daha
Ölüm yunacak..
Ne çok işim var bugün
Çok sevdiğim hocamda gitti…

S.ORAK-CİH66
29 Mayıs 2008/Yozgat

Bir iki şiirim var ama şiir olarak buraya yazamadım.Ne yapmalıyım?

Ne kadar kızsam da kendime
Benim kahrımı ben  çekerim.
Dostmuş,kardeşmiş hepsi fani
Son yolculuğa benle giderim.

Yalnızım şimdi
gökyüzünde yıldızlar ve ben
sensizim şimdi
ıssız sessiz sensiz kimsesiz...

...
Lafım kalmadı; ne ona, ne buna,  ne de sana..
Sana geliyorum; toprağında bana da yerin var mı ana?
...

S.ORAK-CİH66
27 Ağustos 2008/Sarıkaya

sokak aralarında hala izin var
kapı zilinde kaldırmamışlar, adın var
bakışların kalmış kaldırımlarda
sözlerin duvar aralarında saklanmış
gülüşün bir miras hep yüzümde
ve sen hala gittiğini san

Sevgi dediğin tek kelime öyle ya
Tek ömrünü doldur bakalım sevgiyle
Yer kalmadan nefrete kine
Gör o zaman o nasıl tek kelime öyle..

üç kişilik atmalı kalp
ikisi heyecandan biri ilk kez
dakikada yüzotuzkez atarken nokta kadar

TÜKENMİŞLİK SENDROMU

Bütünlüğünü kaybetmiş bir cografyadayım
Tükenmişliğin ön sözüne mukabil
Yeni cümleler ekleniyor ketum ve kimi zaman
Tumturaklı bir türküye dönüşüyor
Ve üstüme yıkılıyor pervasızca  geceyi dar eden çığlıklar
ışığın sustuğu yerde,
Yeşerse de döşümde hazan  şarkılar,

Yıkılır bu şehir karanlığında
Yarım kalmışlıkların ardına sığınır
Sığınır üşüyen gülüşlerin