Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Ramazan olur
Boşalır sokaklar iftar zamanı
Sessizliğe bürünür her yer
Resmeder küçük zihinler o anı
Mutluluk dolar zerrelere
Hiç kimse günahkar değilmiş gibi
Daha bir kardeş olmuştur kardeşler
Daha bir sıcak olmuştur yuvalar
Fırınlar hatırlanır herkesçe
Derin kol ekmek kuyrukları
El feneriyle yola düşmüş yaşlılar
Gönüller ferah,yüzler güleç
Dede,nine ramazanla bereket
Zengin olan sofra değil niyet
Sen yemek sonrası muhabbeti seyret
Ne gam kalır içinde ne hüzün
Sonra her ramazan bir şeyler eksilir
Dede kaybolur önce sonra nine
Sofralar konulur ramazanda yine
Hüzün basar iftar sofrasını dem dem
Bir de anne,baba yoksa kapkara bir matem

Uzak köyler yılgın iklimlerin yanılsaması
Küheylan bakışlı gökkubenin telaşı,endişe verici
Güruh,
 müjde
Müjdeler olsun, zebaniler zamanı tezzek kokusu
Zampara gözlerin ışığı kopartır karanlığı
Vücudunu örten gündüzleme düşün
Şarabın adı yok,
içmişim tadı yok
Sormayın halım yok
Her ne yana baksam gece ile sabah arasında,
Mecalim yok.

Doğduğunda umut serpe içine
Battığında hüzün zerreleri
Güneş aynı Güneştir oysa
Değişen insanın gözleri

ilkbaharda gıpta edersin
Sonbaharda ta içinden acırsın
Ağaç aynı ağaçtır oysa
Değişen insanın hisleri

Hayat boyu derinden koklarsın
Sonra bakmaya korkarsın
Toprak aynı toprak oysa
Değişen altındaki kimileri

Şimdi  mahyalara bağladım hayallerimi
Hoşgeldin ya Kursak heveslisi.

Köşe başlarında  çocukların
Pervasız  uçan kuşların

Saba makamında toplanmaya çağıran
Başı takkeli hocamın
Sadası  hatrına Hoşgeldin
 Hoşgeldin Ya Tevbe kapısının eskisi.

Hoşgeldin ey  geç  gelen
Masal   artığı bir dev aynası
Zümrüt  kanadının gölgesi
Hoşgeldin ..

Kar da yağar,
Güneş  de açar gönül dağına.
Bilemezsin
Hangi mevsimdir seni canlandıran.
Dilin susar,
Gözlerin dolar ıssız bakışlarda,
Sen hala yokuşlarda durursun.
Ah o gurbet belası yok mu?
Seni can evinden vuran,
Güneşini bir gösterip
Bulutu savuran...
Bir gün titretirken,
Bir gün kavuran...

Çocukluğumun arka bahçesiydi hüzün,yalınayak koşardı hayallerim eskiyen yüzünde
zamanın ,
zamansız çocukluğuydu,
 büyümezdi
önce diz kapaklarımda açılan yaraları sevdim  sonra karanlık bir dehlizde unuttum sesimi,ve büyüdükçe ufalandı çocukluğum ve hiçbir renk örtemedi saçlarıma düşen ilk akı…

Çocukluğumun arka bahçesiydi hüzün,yalınayak koşardı hayallerim eskiyen yüzünde
zamanın ,
zamansız çocukluğuydu,
 büyümezdi
önce diz kapaklarımda açılan yaraları sevdim  sonra karanlık bir dehlizde unuttum sesimi,ve büyüdükçe ufalandı çocukluğum
 hiçbir renk örtemezdi artık  saçlarıma düşen ilk akı…
kundakladığım yorgunlukları
taşıyorum şimdilerde döşümde
gün gün eksilen nefesin kifayetimidir,
kirlenmiş günce,kirlenmiş inançlar,
benliği darmadağın olmuş sol cebimde unuttuğum umut kırıntılarının
artık artık diyorum
bildiğim ne varsa,
savur gün bakışlı çocuk yüreklere…

Affedilmeye yüz tutmuş suçlar edindim
en sonunda da günahkarlığa mesken edinmiş temasıyla bir kader çizildi yazıma.
Tövbelerin dillenip de en küfürlere çalındığı,
Duaların lanetlerle süslendiği
uzanıp bir türlü tutamadığım,
...düşüp hiç kalkamadığım
Bahsi bir tek karanlıkta geçem bir geçemeyişim oldu kendime
Bazen karanlık olur bazen gün gibi ve apak
Ama başını kaldır eskimiş paslı tabelamın adı hep
ÇIKMAZ SOKAK...

 - Eylül Lekesi

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

   Ayrı kurşunlar ile vurulmuştuk,aynı yerde
         Ayrı Özlemler giyinirdik,hüzünler biriken yüreğimizde,
Şimdi kendine göçebe koca ömrün ,
ıslaklığında kurutuyorum
Düşlerimizi
Yağmur kesiği,
gökyüzünü sırtlarken sevgili,
Ağırlaşıyor geçmişin silüet’i,ayaz vurmuş kentlerin üşüyen hayalleriydi
Gidişin
yüreğimde çöl ,serabın enkazı
Kalsamda bir
Kırılsamda
Direncin katığı gözlerin
eylül hazan olur ölümün ise bir yalan…

Mavisini yitirirken gökyüzü
On dört yaşındayım
 hayalimi sömüren dünyada,
tecrit edilmiş ruhun alev alev
Kuşanmışlığıyla ,
Savruluyorum,
 sevdanın sıcaklığına   
mimoza kokan sokakta
 kokusu direnç ,duruşu onur,

Siyah beyaz bir resimde buldum seni
Yangın mı çıkmıştı bir dostu mu yolcu etmiştik neresiydi
Haberim olmamıştı bunu çektirdiğimizden
Hüznün gecekondu mahallesi
O kadar yoksul o kadar bizden

Senin saçların kısaydı
Benim sakallarım az
Gözlerinde yarına taşınacak bir şiir
Bilirsin
Her şiir bu şehirle tekme tokat sevişir

Bir merminin havada bıraktığı ses kadar keskin
Bir namlunun gece alevi gibi
Öyle parlak öyle ani
Nasıl sevmiştim seni

İçim yalnız yüreğim suskun çaresiz
Bildiğim kelimeler hep aynı cümlenin esiri
SENSİZ
Bakınca karanlığa hasret daha da  ucsuz
Öznesi Ben olan her cümle de Sen sessiz
Rüyalarda olmasa hayaller de uğramasa
bu yürek
ya   s e n s i z
ya   s e s s i z

İnsan ,
Bir dilden yaralanır,
Bir gönülden.
Sustuğu  ne kadar kıymetliyse;
Konuştuğu da o kadar önemlidir.
Seçe seçe kelimeleri
Bir bakar yürek yontulmuş!..

Biz seninle iki ayrı şiirin fısıltılarıydık,
İçimde bir çağ yangının örselenmiş sureti dolanırken yanlızlığa, 
yıkılmış bendimde maskelenir sensizliğin nişanesi,
 talan edilmiş , sol kaburganın altında  dipsiz kuyuda örselenir örselenirsin.

Farklı masalların
Farklı karakterleriydik biz
Ben iyi olmaya çalışan,
Sense hep iyi olan
Benim düşmanım kendimdim
Sen  kötü dünyayla savaşan
Karşılaştığımız oncası vardı
Habersizce masallarda dolaşan
Dünyalar farklıydı bunun iştesi
imkansızdı yolumuzun kesişmesi