Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

''Derdi bitmeyen bir ülke şu yüreğim
Bilinmeyen dillerin konuşulduğu ..

Gözleri  masiva Fersiz dileğim
Umudun dinmeden tutuşturulduğu .

Hasret   ayazında avucu titrek
Kış masalından imanı gevreyecek

Sırata varmadan dert bitmeyecek
Batmayan güneşin oruç tuttuğu.

Zümrüt hiç kafına erişmeyecek
Başkentinde sürgünün unutulduğu

Güneşi batmayan bir ülke yüreğim
Şehrinde sevdanın unutulduğu .

Gidiyordu
Gitme diyemediğim...

Akşamdı
Evet evet böyle bir akşamdı
Dolunay bile yarım yamalak
Yıldızlar belli belirsiz
Yüreğime basıp geçenin ayak izleri
Olanca gücüyle belirgin
Olanca acısıyla
Var gücüyle yüklenip geçerken zaman
Ve bir saniye olsun düşünmeksizin giden
Yıkık şehirler gibiyim
Dumanım tütüyor ateşler arasında
Ateş arasında
Nasıl ki ateşler ilk mermisini celladım
Nasıl ki acımaz
Nasıl ki tekmeler sehpamı gözü kara, hain cellat
Öyle atıyordu adımlarını giden
Öyle apansız öyle vicdansız..
Akşamdı
Böyle bir akşam
Anlaşılmaz şiirler yazıyordu şairler
Kimse anlamıyordu
Bir tek şair ağlıyordu
Varsın anlamasındı
Dolunay doğacaktı elbet
Yıldızlar raks edecekti aşk ile
Aşk ile bir seven elbet olacaktı..
Sokak lambaları sarı
Sarı sokak lambalarında sarı güller
Güller ağlamasındı
Gül ce konuşsundu alem
Alem ağlamasındı
Şair kan ağlasın...

bu şiiri seslendirmeliyim kesinlikle. maille ses dosyası yollanır dimi hemşerim ?

bu şiiri seslendirmeliyim kesinlikle. maille ses dosyası yollanır dimi hemşerim ?

Çok mutlu olurum eğer öyle bir jest yaparsan, yollanır tabi ki

mutlulukla
yalnız ağlamasındı, anlamasındı gibi sözcükler şiirin yalın dilini bozmuş, sadeleştirip okudum daha da güzel oldu, nacizane ustam. bi bak istersen.

Kimsenin cesareti yoktu seni sevdiğini söylemeye
İki babil kuşu konmuştu çünkü başucuna
Sevda sözlerinden koruyordu seni
Kızgın bir ızgaraya bıraktım yüreğimi ben de
Sabah ezanıyla

Güneş dönüp dururdu etrafında
Fark etmezdin
Ne kadar güzel olduğunu
Ne kadar kırılgan
Her kuşluk vakti ben sana hazırlanırdım
Öterdi ebabiller ayak seslerime
Kimse onlar gibi arya söylemedi sana
Kimsenin dudaklarından öyle ahenkli dökülmedi seni seviyorum

Tüm ışıkları
Bakışlarına gömmüştü Tanrı
Babil kuşlarının huzurunda

Her kapına gelişimde
Kahkahalarımı gömer giderdim
Buzdan çığlıklarına
-Ebabillerin-

Mayıs biliyordu
Seni ne kadar sevdiğimi
Eskiden,
Beni dinlediği vakitlerde
“ Aşk dediğin
yara vermekten başka nedir ”
Diye sormuştu bana
O vakitler her şeye cevabım “ sendin “
Babil kuşları o zaman
“ Doğuramayız ama
                        öldürebiliriz “
Dediler bana
Korktum.

Mayısı dinlemiş olsaydım
Kaçınırdım bilinçli şiddetten
Korkmazdım Babil kuşlarından

Önemli olan kimin başlattığı değil
Kimin bitirdiğiydi
Bitiremedim ebabillerin sana olan sevgisini

Seni kaybedince anladım
Ebabillerden daha çok sevdiğimi
Ama sevgim kadar cesaretim olmadığını

İnsanların dokunmadan da birbirlerini yaraladıklarını
Ve her yaranın geçse de iz bıraktığını

Sahi aşk dediğin yara vermekten başka nedir ki!

mutlulukla
yalnız ağlamasındı, anlamasındı gibi sözcükler şiirin yalın dilini bozmuş, sadeleştirip okudum daha da güzel oldu, nacizane ustam. bi bak istersen.

Usta tabiri teveccühün olmuş, tekrar teşekkür ederim

Doğanın İhtişamı.

Sükunetin parçası haline gelmiş sesler
Yeni bir gün başladığının habercisidir.
Hafızamdaki yığınca fikirler,bitmek tükenmeyen bulanıklar
Kullanılmamaktan körelmiş hayat tecrübeleri
Filizlenmeden baltalanıyor.
*
Ardı arkası kesilmeyen yağmur tanecikleri
Dallarını süsleyen taze yapraklarının esintisi karşılıyor.
Üzerinde lekeler bulunan piramitler ise
Nazlı nazlı sallanıyor.
Başlarını
Dik tutarak olup biteni izliyordu
*
Ağaçlar yapraklarını döktüler
Sararmış yapraklarını başıboş  sola-sağa çarparcasına
Hafif bir kızıllık sarmıştır her yeri
Güneş ışınları sönüp gitmeden önce
Söpürülmeyen yapraklar durmadan birikiyor
Hava karardığında ise birer birer yok oluyorlar
''Kederli yalnız bir ölümü hatırlıyorlar''

Meçhuldü   
Maviydi gökyüzünün  tutkusu
 kızıla dönerdi,
ateş olurdu siyaha boyanmış
şehirler tutsak düşerdi,
esaretin engin yengisinde,
kan damlayan sureti ile
eşsiz bir coğrafyaydı Anadolu,

Barış,
Zalimin diline mi kaldı?
Düşünen,inanan beyinler;
Masivaya mı daldı?

Özlemle beklediğin top sesi korkuları olmuş,
Zorbalık,vicdansızlık hep onları bulmuş
Şeytan,feryat varken uykuya daldırır
Onları kurşun değil,yalnızlık öldürür

Sen iftar açarken onlar sonsuzuluğu tadarmış
İnsanlık,kardeşlik hepsi bir yere kadarmış
Zorba işini yapar,mübarek gün de saldırır,
Mazlumu  katil öldürmez, sessizlik öldürür.

Kıyamet insan değil vicdan ölünce koparmış
Cehennem odu seyredeni daha çok yakarmış
Elinden gelen yoksa insan elini yukarı kaldırır
Mazlumu zalim öldürmez,sensizlik öldürür

Gül ce konuşuyor dolunay
Başka dilden anlamaz
Aşk ile karşılık vermeli..

Buğuludur şimdi kalbinin koridorlarına bakan pencere
,kan revan bir uykunun bölünmüşlüğünde
fırtınalar barındıran  limandan sesleniyorum sana,
yürüdüğüm yollar ,çalınmış hayaller gölgemden tanırken beni,
kiprik uçlarında çürüyen geçeler,
 avuç içlerinde tutar zülfünü,
ben ise kanar kanarım,
 ebabil hüzünlerinde,kaburgalarımı kırarak
sağnak sağnak düşer gözlerimden ,
çatlayan dudağıma,aksak gardiyandır karanlık
zürhiyeti yağmalanmış ayazının kesiğinde
yıldız çalan ölümün sessiz çığlığında
soluğuma değen
nefessin

Satırlara yas düşer,
Yüreklere feryat.
Ya Rabbim,Ya Kahhar,
Figanların adı değil tat.
Sızlatıyor yürekleri
Kopuk bacaklı nice evlat.