Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Sevebildiklerin kar,
Kar mı Kâr mı hocam?

a nın şapkası unutulmuş öğretmenim.

Bak yine dışarda fırtına,
Göçmen kuşlar gidememiş.
Gemiler yanaşmıyor rıhtıma,
Belli ki sevenler yol edememiş.
Ayaz mı ayaz geceleri,
Söyletmiyor yürekteki heceleri,
Susmuş ateş uğruna niceleri,
Yine de gurbeti bitirememiş.
Yapraklar terkederken dalları,
Sarıya boyamış yemişli alları.
Bizden geçti ömür deyip,
Son türküsünü söyleyememiş...

hayal kutusunda bekleşen renklerim
çürüyor bahanesiyle endişedeyim,
ne bulsam, tutsam, boyar hayallerim...
dibinde berrak sularıyla, düşüncem
vakit yeşerir, bense onu biçmekteyim.

Renkler iyi gelir ruhuma,
Beyazda saflığım,
Siyahta kaybolmuşluğum,
Pembede coşkum,
Mavide huzurum,
Yeşilde arınmışlığım var benim.
Gökkuşağıyla tamlanır ömrüm.

Alıştım artık sanırım dediği anda
Bitivermişti burnunun sızısında,
Yüreğinin burukluğunda,
Gözlerinin yaşında,özlem...

Vatan kokmayan çiçekler bizim değil.
Uğruna can veren yürekler bizim.
Dünya önüne eğilen başlar değil,
Bölüştükçe çoğalan aşlar bizim.

Döndükçe dönen yüzler başka,
Tutulduk şehit kokan aşka.
Mevsimlerle gelişen güzellik bizim,
Bölüştükçe azalan acılar bizim.

uyumuş uyanmış garip melodileri
dinlerim, dinlenirim, yetinmekteyim,
eskime derdinde, katlarım paketlerimi.
firarda çokça zaman, uslu taşkınlıklar
sararmış yüzü fakat dipdiri, zemindeyim.

Her sevilen söylenmez,
Her söylenen sevilmez...
İçine çöken dünyada
Kıymet nedir bilinmez...

Yalnızlık kader olur,
Kader büyük yalnızlık..
Başını alıp gitsen de
Yürek seninle gelmez..

Görebildiğin diyarda hasret varsa,
Hasretin oysa diyar diyarsa...
El alem dediğin seni yoransa,
Kaç günlük ömre hasretsin bilinmez,
Adına yazılmış kader silinmez..

ıslak dertlerim demlenmeli az daha
gönülsüzce sır verdiğim kelimelerle,
kilitledim bakışlara, ırak ihtimallerimi...
sermayesi vardan var olan duruşuma
çağırır sakince neden, yetmeyişlerim?

Ben zakkum...Ağlamayı bilen ...
Hüzün yakışan en çok
Zakkum ben..boynu bükük
Yaprakları nemli...
Yüzüne güneş değmeyen ben...zakkum...
İlk koparılacak olan topraktan ! ...
Tenden çıkacak olan can...
Zakkum....
Ben....
Ve karanlık....
Ve sonsuz.......
Ben.....


06.10.2014        01.30

Öğretmenim yüreğinize sağlık.Şiirlerinizin çoğunun çok güzel bir tınısı var,insan akıp gidiyor içinde.

Kendi cümleleri olmalı insanın,
Belki de binlerce kez kurulmuş olan.
Kendi şiirinde kendi sözcükleri ve cümleleri olmalı.
Her sözcüğe farklı anlam yüklemeli.
Sözcükler arasında kaybolmalı sonra kendini bulmalı,şiiri okuyan.

Kalem ve kağıt yegane arkadaşlarım.
Canım mı sıkkın?
Yaz kurtul.
Birini mi özledim
Haykır kelimelerle.
Sevinçli miyim?
Çiz renklerle.
Vazgeçilmezimsiniz benim.
Siz oldukça yalnız kalır mıyım ben hiç?
Gelin sırdaşlarım,
Silin ruhumun yorgunluklarını,
Destan olun dökülün.
Sen yaz kalem,
Sen de izin ver kağıt kelime geçidime.

 ;)Öğretmenler Gününe benim de bir katkım olsun, kim bilir belki birkaç meslektaşın duygularına tercüman olurum.

Hayat bazen tam da can evinden vuruyor insanı.
Kapandı sandığı yaralarını çıkarıyor kuytu köşelerinden.
Oysa yama yapmıştı onlara,
Hep derinlere itmişti onları.
Yamalı gönlüm yarı yolda bıraktı bu gece beni.
Küllenmiş sevdamın kokusunu getirdi burnuma,
Uzaklardan bir ses çınladı kulağıma,
Bir gülüş yansıdı hatıralarımdan anıma.
Yine vuruldum en kuytu köşemden,
Yine geceler aldı beni kucağına.
Yine sendeyim bu gece de.
Gülüşünün kenarında belki de,
Belki de hiç yokum sende,
Ben bitmişim seni bıraktığım yerde.

Dili yüreğinde olmakmış meğer,
Suyu süzgeçten taşır gibi ömürler.
Çekilen cefa müjdeye  değer.
Yıkılmaz inançla kurulan köprüler.