Öyle süslü evlerimiz olmadı,
Nazlanamadık çocukken.
Her işin ucundan tutan elimiz,
Büyüğünü ,küçüğünü,
Haddini bilen dilimiz vardı.
Az yemeklkle çok doyardık hem,
Her daim dilimizdeydi dua,şükür.
Bezden bebekler süslerdi oyunlarımızı,
Korkmadan adamca düşlerdik yarınlarımızı.
Bir yanımız yoksulluk olsa,
Diğer yanımız öyle zengindi ki.
Paylaşarak.
Bir ek
Ekmeğin ucundan üç-beş el bölerek..
Kanayan yaralarımız hemen iyileşirdi
Annemiz öpünce.
Biz öyle mutluyduk ki
Hem fakirdi hayatımız,
Hem şimdikinden zengince...
Ablam yüreğine sağlık.... Mütevazi susmaların yazıya dökümü harika olmuş... sevgi ve saygılarımla...