Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Tek başımayım şimdilerde "ben"
Hava soğuk mu soğuk!
Gerçi yağmurun suçu yok
Titrek si bi bekleyiş var içimde
Tek başımayım...
Ne gel diyesim var ne de gelme.....

Ne keder acı
Ne kader acı
Bunu bilmemek
Ne kadar acı...

Huzur bulduğum yerdeyim
Ana kucağı
Öyle özlemişim ki kokunu
Doyasıya çektim içime
Geldiğim gün ne kadar mutlu isem
Giderken o kadar hüzünlü
Son gecede yine aç bana kolunu
Birlikte uyuyalım yine
Anneli kızlı.

Aklım rüzgarına kapılıp benden gittiğinden beri
İnce sızıların eşliğinde
Notasız şarkılar söylerdim
Gül yaprağına sarılı şiirler yazardım
Teninden sızan bi damla da sevginin esiri oldum
Aklım benden gittiğinden beri
İçim yangın yeri
Düşlerim saman alevi
Hayallerim ruhunun bekçisi

Şimdi aklım benden gittiğinden beri.....
Bi yarım sende..
Bi yaram bende...

Hatırlar mısın..?
Ben vardım
Bi zamanlarda
Bi yerlerde

Hatırlarsan...!
O "ben" şimdi
Sürgün...
Esir...

O "ben" her zaman gözünün önünde olacak, ama "sen"
Bilmeyecek..
Görmeyeceksin...
Hiç bir zaman...

buğulu camlara çizilmiş resimler gibiyiz..
artık dışardan belli belirsiz silüet yüzün
içten içe saklı sözcüklerin devinimi..

sevdadır kuşun kanadında asılı mavi
sevdadandır hep kuşun kanadında şiir asi..

SABIR

Sabırla bekle bakalım müjdeyi,
Bakarsın bir sabah rahmet yağar
Sabrın içine koymuş hazineyi,
Üzerine nurlar inip, güneş doğar.

Çabuk geçer bu Dünya’nın derdi,
Niceler sabredip muradına erdi,
Yusuf zindandan çıkıp saraya girdi,
Yakup’un gözü sabırla açılmış meğer.

Sabreden derviş diyenler bunu denemiş.
Atalarımız feryatlar edelim dememiş.
Sonunda gülmeyen hiç görülmemiş.
Yeni sevinçler için sabretmeye değer.

Uzağındayim biliyorum
Kulağımda dinlediğim
Senin şarkın
Gel diyemedim
Sana mutluluk veremedim
En güzelini sen yaptın
Kalbindeki beni sildin attın

Sanma ki bu böyle bitecek
Benim sevgim
Senin gücünüde
Yenecek.
Zaman geçecek
Gün gelecek
Sen benim duygularımı
Anlayacak...

Sonbaharı "eylül" den
Eylülü de senden bilirim
Ben sonbahara değil
Sen son bahara aşıktın....

İSTANBUL

Sokaklarında satıcıların bereket bulduğu,
Martı seslerinin, vapur düdüklerinde boğulduğu,
Kalabalıklar içinde Dünya dillerinin duyulduğu,
Cenneti tasvir için yaratılan şehir İstanbul.

İstanbul şehir,
İstanbul dünya,

Fatih ile Akşemseddin’in Ayasofya’daki günlüğü,
Kapalıçarşı’da alışverişin uğultulu şenliği,
Çoktan atmış İstanbul’um üzerinden benliği,
Cennete özlem için yaratılan şehir İstanbul.

İstanbul paylaşım,
İstanbul karışım,

İçinde anaların sultanları doğurduğu,
İnsanların mutluluklarını telaşla yoğurduğu,
Eyüp Sultan’ın huzur içinde Hakka çağırdığı
Cennete iman için yaratılan şehir İstanbul.

İstanbul yurt.
İstanbul umut,

İstanbul karşıdan seyretmektir Saray burnunu,
İçinde gezmektir Aksaray’la, Cağaloğlu’nu,
Ömür yetmez, görmek için pek çoğunu,
İnsanın mutluluğu için yaratılan şehir İstanbul.

İstanbul hayat,
İstanbul her şey.

         Yeşil Kal
İlkbahardaki ağaçlar gibi ol,
Dallarında yesil yapraklar
Aralarında çiçekler.
Sonbahar hiç gelmesin sana
Sararip sorma
Yeşil kalsın yapraklarin
Meyve versin çiçeklerin.
İşte o zaman ben
Huzur içinde olayım. 

               SEN! Ve BEN!

Sen; ya çok sabırlısin ya da hic sevmedin,
Ben; ya çok sabırsızım ya da çok sevdim.
Bulamadım bunun tam ortasını.
Ne yapsam anlamadın,
Karşılığını alamadım.

Bıraktığın yerde aynı duygularla
Bekledim bekledim bekledim.
Seni beklediğim kadar kimseyi beklemedim.
Yoruldum seni beklemekten
Gelmeyecesen eğer gideyim bu memleketten...

Gece
Seninle...
Gündüz geceyle...
Yani sevgili;her daim her yerde..
Sürgün ruhumun sûkût sessizligiyle....

Seher vakti
Sessiz konuşur
Sevdiğini söyleyenler
Sarılır duaya
Yaralı  eller
Doyamaz nidaya
Hüzünlü gönüller
Sağanak ikliminde
Coşuyor  gözler
Uyutmayan sevdayı
Hep güzeli
Doğruyu
Aşkı
Besliyor özler
Kuş kanadına gibi
Süzülüyor sözler

EKMEK
Nimetin kadrini bilen öpüp başına koyar,
Mis gibi kokusuyla bütün açlar doyar,
Akıllı kimse onu evinde bereket sayar,
Ekmekten mahrum hiçbir ev olmasın.
Annemin bana verdiği öğüttür ekmeğe saygı,
Babamın ekmek parası uğruna düştüğü kaygı,
Ekmek için Allah’a şükretmek en büyük duygu,
Rabbim evlerimizden bu eşsiz bereketi almasın.
Oruçlunun ağzında bir dua olur sıcak ekmek,
Ona kavuşmak için bunca zahmeti çekmek,
Ahrette hesaptır, israf ile çöpe dökmek,
Komşusu açken tok yatan kendini ümmet bilmesin.
Fırıncının ateşin karşısında verdiği hizmettir,
Sıcak ekmek değerini bilene katıksız da nimettir,
Ona nankörlük etmek ise en büyük zulmettir.
Ekmeği boş yere çöpe atan huzur bulmasın.
Yavrum ekmeğin kadir kıymetini iyi anla,
Büyüyünce helal kazan, helal ye; çoluk çocuğunla,
Açları bulup onları doyur hep aynı heyecanla,
Somuncu baba misali insanlar ümitsiz kalmasın.
    Osman Ali AYDIN