Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Ben mi boşluktayım,
Boşluk mu benim içimde?
İçinden çıkamadığım her ne ise
Sonsuz bir uçurum gibi.
Ne yana koşsam kendi duvarlarıma çarpar gibiyim,
Öylesine yalnız, öylesine kendine mahkum..
 Ne kalmak mümkün ne kaçmak..

Gidişi olup dönüşü olmayan yollara girmişiz. Çıkmaz bir sokakta yolumuzu kaybetmişiz. Bundan gayrı varılacak; birdir, tektir.

Her yanim acıyor en çokta kalbim.
Nedenini bilsemde
İtiraf edemiyorum kendime!
Belki diyorum
Ancak yaşanmıyor belkilerle...
Susuyorum sonra
Gözlerimi ufka cevirip
Sessizce yüreğimin ağlamasını
Dinliyorum...
 

Şimdi sen gel diyorsun ya!
Umudun kenarından da olsa
Bi parçacık mavi
Bi avuççuk  gök yüzümle
Zamanı ve mekanı tutuşturup
Sevdanın akan sularına
Kendimi atar, yarama sarılır gibi
İllaki gelirim belki de...

Kaç şiirden ibaretti yokluğun
Hece hece bitmiyor okuduğum
Hüznüme konuk olmuşsun
Vedalar çalınıyor kulağıma
Şimdi sen kaç ayrılık kadar
Ötede duruyorsun ardımda
Taptaze elvedalar yanıbaşında
Kaç şiirden ibaretti yokluğun

İçimde esen bu lodos
Sebepsiz fırtınalara gebe
Gök gürültülü kalbim
Sevda yağmurum yağacaklı
Masum gülüşün sızıyor hücrelerime
Ne romantik bir bendeyim
Sanırsın bahar çiçekleri açmış gönlümde
Oysa ki kışın en zemherisi hanemde

Sızının zulasında
Pul pul dökülüyor heveslerim
Sevilmemiş acılarımı sarıyorum
Gülüşlerinde...
İçimdeki çocuğu şımartırken sen
Gülümsüyorum içten içe

Günes gidince 
Gün öksüz kalır.
Ay gidince
Gece..
Gül gidince bahar
Yaprak gidince ağaç
Umut gidince hayat
Baba gidince evlat
Hepsi öksüz
Hepsi yetim kalır da
İnanç gidince
İnsanlik  ;
DÜNYA YETİM  kalır..

Ve ben gidiyorum
Neden diye sorma
Kendimi göremiyorum sana bakınca
Unutana kadar ağla arkamdan
Çünkü beni çoktan salıverdin
Böyle olunca gitmeyi ve kaybetmeyi bilmeli insan.....

Nasıl bu hale geldim
Ağlamalı mıyım gülmeli miyim karar veremiyorum...
Oynadığım tüm oyunları kaybetmişliğim gibi
Bu imkansız aşkı da kaybediyorum....
Güçsüzüm sana karşı
Güçsüzlüğümün bakışın gülüşün gibi bir anlamı var....
Acıyı mutluluğuma kabullenişim gibi
Dişlerimi sıkıp sıkıp gözyaşımsız ağlayışım gibi
Yüreğim her daim seninle atıyor gibi...
Kafiyesiz şiirimsin benim
Acım  kederim mutsuzluğum
Yaşama isteksizliğimsin benim....
              (En güzel aşk zor olanmış)

Sen gidersen..tüm yollar yalan olur içimde
Aklımı zemheriyle buz tutturmadan gel..
Gönül bağım kördüğüme dönmeden gel.!
Tüm yollar yalan olur içimde..Sen giderken

Kalbi kınalı yaralı güzel
Yaralı bi serçe gibi
Kondun kalbimin sol köşesine
Sevdayı üfledin yanık tenime
Geç kaldın
Özlettin yollarını
Hep açık bıraktım hiç yummadım ellerimi
Gelecek olursan bi ıslık çal
Haberim olsun geleceğinden geldiğinden....

Ikindi serinliğinde tozlu bir yol.
Ufka uzanan!
Gölgeler düşmüş üzerine.
Bekliyorum!
Gölgeler içinde bir gün,
Seni getirecek!

O gün,
Çamur bulasmissa ayaklarına,
Anla ki ben yokum.
Geç kalmissin!

Can tek
Hayat kalabalık
Dert istemediğin kadar
İmtihan tonlarca..
Yola cıkan süvariler
Bin atla
Bin engele karşi
Yürekler atıyor namludan
Bilekler vuruyor.
Bir sefer ki
Dönme dolaba eş
Ağlaşirlar geceleri
Kardeş kardeş..

Ve bir de seni dinledim yokluğundan
Kara kışa saplandı suskunluğum
Gönül söküğüm ondandır

ARAYIŞ

Birden bir sessizliğin içine düştüm, derken;
Yalnız buldum hülyalarımda dahi kendimi.
Karar verdim, bu diyardan gideceğim erken;
Bulurum bozulmamış rüyalarda kendimi.

Bu yalnızlık, bu sessizlik gecenin içinde,
Süzülüyor içime, gün gruba dönünce.
Her fikir barındırır bunalımı içinde,
Belki diner bende ki sızı gün görününce!

Allah’ım bu nasıl bir imtihandır, bilemem?
Yok mu hiçbir ümit ışığı, çıkış kapısı?
Göster kapıyı istemezsen sana gelemem!
Ben ki; küçük kullarının en küçük yapısı…

Bilirim yönler bir tek yöndür, sana yönelmiş.
Ancak her an yönünü bulan, O yüce ruhlar!
Benim gibi ta ezelden yüreği körelmiş,
Acz içinde kalmış kullar, bekler yeni Nuh’lar!..
                                       
                                                 Hikmet Baş