Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

çok güzel şiir yüreğine sağlık

Bi imkansızlık var
Havada mı ?
Suda mı ?
Bende mi?
Sende mi ?
Bilemedim!
Sonu gelmiş bi yaz gibi
Çocuk gibi
Ben yine de elimi uzattım
Sen ise;
Suyu verilmemiş
Toprağı havalandırılmamış
Sanki ezilmiş  bi çiçek gibiydin !
Keşke daha önce görebilseydim seni dedim
Uzun ve sessizce dinledi beni
Gözyaşları  inci gibi masmavi
Yüzünden süzülürken
Sanki içinden kelimeler dökülüyor
Sözcük sözcük yanaklarının kıyısına...
Yazgı derken;
Daha acılarının sıcaklığı geçmemişti
Anıların tam ortasında
Mutluğun başlangıcında çıkıyor ortaya
Yazgı... yazgı...
Alnımızın tam ortasına vurulan şey işte...
Ne gidilebiliyor
Nede kaçılabiliyorsun...

Gökyüzünü şiire nasıl sığdırırım ki
Şiirden kanat alıp bulutlardan
Senin enginliğine sığınırım
Her sabah mavilik alır beni..
Sabaha şairler
Dokunsun kar aydınlığında
Uzasın kış
Sen gülünce bulup buluşturur
Yitiğini yeryüzünün kuşlar
Sesinde..

Yüreğine sağlık hocam. Üç saat olmamış sana teşekkür edeli.

Ben de bir şiir yazsam olur mu?
Kelimeler taşır mı ağırlığını duygularımın!
Hasretimi anlatsam sana,
Bu yazdığım bir şiir olur mu?

Sevmek nedir diye sordular
Yanit veremedim.
Aslında çok basitti cevabı
Onu görünce kalbin deli gibi atması
Gözlerin ışıl ışıl parlamasıydı...

Sadece onun için atan bir kalbe sahip olmak
Görmemesiydi gözlerin ondan baskasını

Kaç kelimeyle kendini kandırdın,
Kaç kafiyeli cümlelere yenik düştün,
Kaç kez  yürek yaşlarini gizledin.?
Yaşamak sanat,gizlemek sanat
Oysa tek doğrular insana kanat...

Mesaisi olmayan sevdalarımızda
Vesikalık yalnızlıklar içinde
Acılara boy boy pozlar verirken
Üşengeçliğimize denk geldi sevgiler

Keşfedemedik sevginin topraklarını
Kayboluşun arşivini ruhumuza asmışlar
Aklımızdan geçenler
Ayrılığın notalarıyla
Gözlerimizin önünden geçerken
Bize sadece hayaller kaldı

Başımı geçmişe koydum
Aklımı hatıralarda bıraktım
Önümde gökyüzü
Arkamda yeryüzü
İçimde fırtınalar
Ben bulutlara kafa tutarken
Sen yeni uyanıyorsun güzellik uykusundan.....
Gülme !
Sevda müsait misin diye sormuyor
Aşkın gökyüzü kör
Yeryüzü sağır

Şimdi her şeyde karşılık bekleyen
buruk bir tat damağımda gül
öteki bir yalnızlık senin uzağın
amansız boşluğunda başı boş aşk
donuyor şubat soğuğu yüreğim
Şu baht soluğu nefesim kimsesiz
Şimdi herşeyde karşılık bekleyen

Farzet ki hiç yaşamadin
Varla yok arasi hedeflerin.
Her yağan yağmurla gözyaşların
Her rüzgarda öfkelerin
Akan suda duruluğun
Her seye rağmen
 Hep kötülükleri yutan toprağı
Ve sırları örtenin
 Bin bir gecenin varlığı oldukca
Kaçamayacaksın uzağa
Gün gelecek
Eyvallah diyeceksin
Seni sana getiren
Her olaya.
Farzet ki yaşamadin
Bil ki tek inanan sen olacaksin
Sen..
Güzelliğin,zenginliğin ödünç..
Yorulacaksin bed duaları yaşadikca
Usulca hah deyip
Kendinle baş başa
Imza atacaksın.
Sonsuzluk kervanına karışip
Teslim olacaksın..

coşkum bana küsmüş...
coşkumun gönlünü almalıyım...
coşkumu gönlüme almalıyım...

EZAN SESİ
Okunurken minarede coşkulu,
Zulmeti dağıtıyor bir ezan sesi.
Camiye davet eder her kulu,
Nurunu dağıtıyor bir ezan sesi.

Bilal’ın söylediği makam ile,
Dinleyeni ağlatıyor bir ezan sesi.
Allah’tan gelen ilham ile,
Şeytanı bağlatıyor bir ezan sesi.

Diller şehadeti tekrar ederken,
Kötülüğü kuşatıyor bir ezan sesi.
Müezzin felaha gelin derken,
Cenneti yaşatıyor bir ezan sesi.
        Osman Ali Aydın

Belli ki bir yerlerde hazan var
Yüreğimizin üşümesi ondan.
Ruhlar gevşedi ,mekanlar dar,
Yorumlar ileri erdem sondan.
Güllerin kokusu sahte imiş
Saygılar korkudan titremiş,
Hayaller çok uzaklardan gelmiş
Donduk insanlıktan, halden.

Her şey yerli yerinde
Çaydanlık, orta sehpa
Köşede işte yapma çiçek
Hasret yerli yerinde
Ve ilk gecesinde gurbet sancısı
O da "yerli" yerinde...

Sahte vefalar olmadan
Ümit kırıntıları aramadan
Sessiz sedasız
Bırak kendim gibi seveyim

Gecenin içinde ışık aramadan
Sevdaların kabuğu soyulmadan
Miktarsız
Sessiz sedasız
Bırak kendim gibi seveyim

Adına sevda denilen
İmkansızların olmadığı
Samimiyete tat katan
Sessiz sedasız
Bırak kendim gibi seveyim