Gün doğdu..
Akılla rüyanın savaşı durdu..
Bozulmadan bu sessiz ateşkes,
Dimağımdan hasıl olan binlerce ses..
Kürekleri bıraktı bırakacak yorgun denizci..
Akıntıyla aynı yönde artık hisleri...
Savulur yeşeren filizler bir çırpıda
Bekler durur, neşenin kapısında
Kapılar ve de tokmaksız,
Avlarını bekler, tabi silahsız..
O da ne yoksa bahar, bahar mı...
Taze güller mi, terennümün adı
Uçuşur havada hüzünden oklar
Mahsun bedenleri bir bir yakalar..
Sendeleyen ruhumla ulaşsam,
Sıklaşabilir mi bedbin adımlar..
Neden sonra....
Omzunun üstünden baktı savaşçı,
Kurtulabilenler ne kadar, ne kadar azdı..
Yüreğine sağlık canım öğretmenim.
Hacile öğretmenimin dediği gibi harika anlatmışsın.