Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Kalemle karalasam herşeyi
Hayalleri düşleri düşüşleri
Anıları acı acı ağlamaları
insan nisyandan ama olmuyor
Her şey bir kalemde silinmiyor

Ben ona dedim ki güneş gören mevsimim
Sen gitme..!
O gitti ben ise ayaz vurmuş güle döndüm.
          Gittiğinden beridir gök gürlüyor
          yağmurlar susmuyor içimde
          tükendi sonsuz şiirler yürekevimde..


   

Ben ona diyecektim ki..
Vedaların bir adım  ötesinde
Vefalar durur.."
     Biz güneşli günleri çocukluğumuzun
     renkleriyle boyadığımızdan beridir
    Soğuk mevsimlerde buluşuyor ayrılıklar
    Ve ayrılıyor ellerimiz bunca yabansılıkta.."

Saza dökülünce türkü
Söze dökülünce gerçek olur derler
Hangi sevda gerçek
Sazın teline düşenmi
Dile düşen sözmü
Sevdamın sazı da
Sözüde bir be güzelim....
Yanarım.. yanarım da
Hem saza
Hem söze yanarım...

hangi cinayet mahalinde işlenir olric
saatler düşmanımız gibi kanar duvarda
tüm sesler ruhun yalnızlaşan çölünde derinliklere doğru sızarken
mahalli sesler giderek alkali bir tad gibi büyür huzurumuzda
damağımda bir türlü geçmeyen, acı zehrinin sebebidir bu
bu hüsran yumrukları sıkılı bir gökyüzüdür
su bekleyen tüm ormanların tam göğsüne inecek!

tarif edilen tüm yönlerin çıktığı sokaklar lacivert hüsranların başladığı yer
ağlamaklı tüm cümleler sanki şiir için biçilmiş!
umutsuz ve umarsız serzenişler ayağa kalkan isyanın ilk damlaları
ayağa kalkan, kör bir sancının serseri düşleri değil?
henüz söylenmemiş bir söz var; tüm sözlerin ruhuna değen


[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Sükutu giymişse dil
Yutmuştur dertlerini.
Anlatsa utanacak
Sussa kanayacak.
Sükutu giymişse dil,
En coşkun denizleri içmiştir
En fırtınalı dağda gezmiştir.
En harlı ateşi soluyup
Örtmüştür mekanı sabırla.
Susmuşsa dil
Alfabeyi bitirmiş
En güzel hasret türkülerini söylemiştir
Duygularınca notalar inlemiştir

Dile suküt düşeli
Ağlamıştır kağıt kalem
Anlamıştır sessiz alem..

sarmaşıklar vardır bilir misin?
topraktan çıktığı anda,
en yakınındaki ağaca sarılıverir...
ağaç muhtaç değildir sarmaşığa,
o ağaç bir gün yok olursa
sarmaşık da devam eder yaşamaya...
ama bilinmeyen bir sebep
birarada tutar her ikisini...

işte biz böyleyiz...
hiçbir söz vermeyerek birbirimize
sadece sevgimizi yaşıyoruz...
dillerimiz lal olmuş da
yüreklerimizle konuşuyoruz...

işte böyle benim ağacım,
ben işte böylesine bir sarmaşığım...
belki tutunduğum sensin ama
özgürüm bunu bil!
korkmam vakti gelince senden kopmaya...

ne sen sev beni deliler gibi
ne de ben seni...
yalansız,çıkarsız,riyasız...
yaşayalım aşkın en saf halini...
yaşayalım bütün güzelliğiyle sevgiyi...
ağaçla sarmaşık misali...

                                      SEN
                          Sen Gideli Çok Oldu,
                          Unuttumda Ne Oldu,
                          Aklımdan Çıkaramdım,
                          Aklım Umutla Doldu.
                         
                          Sen Yoksun Boşuna,
                          Hayat Gitmiyor Hoşuma,
                          Seni Seviyorum Biliyorsun,
                          Dönmeni Bekliyorum,Sende Biliyorsun.


                                                                  Harun  SARI
                                                                 Mersin/Anamur
                                                                       A.C.A.L.

Huzur sokağımdın sen benim
Gözümün nuru, yüreğimin sesi.
Boştu belki kurulan düşler,
Olsun verdiği mutluluk yeter.
Dudağımda sükut var artık,
Yüreğimde geçmeyen bir acı
Sızlayan yaralarıma inat
Vazgeçilmeyen bir sevdalı...

iblisin tırnak araları yüzyıllardır doluyor
et, kan, şehvet, fitne ile dolu günahlarla
geçirdikçe tırnaklarını insanoğlunun ruhundaki nefse
her bir darbesinde söküyor iyilikten güzellikten yana ne varsa
bazen adı günah, bazen de hata olan caddeleri hep aynı kıyafetlerle geziyor kötülük

tarih asla yazmayacak masum bir gülüşü, uzanan eli
her iyilikte bir hesap, bazı sevaplar sadece günahların hesabı cari
tarih, ilk aşkı asla önemsemeyecek; ilk cinayeti önemsediği kadar
insanların ortak dili sevgi miydi; babilden önce

cadde karanlık, ve giderek alışıyor gözüm karanlığa
büyümek demek; giderek gıriye çalmaksa
tüm ölümler bembeyaz gelecek

Ve pazar günlerinin hasret kokan
uyanışı kadardı kimsesiz
Mevsimler gibi..deniz gibi..an gibi
Durulmazdı ona akışım .."

 Söz olur taş gibi
Düşer  damdan iner gibi.
Göz olur yaş gibi
Düşer candan ileri.
Yangin olur kül kalır
Beden ölür dil kalır
Bizden uzağa uzanır
Pişer halden ileri...
Yok mudur yarene sözün
Ne idin değışti özün
Yaşla dolmuş iki gözün
Şişer  halden ileri..

Söz olur taş gibi
Düşer  damdan iner gibi.
Göz olur yaş gibi
Düşer candan ileri.
Yangin olur kül kalır
Beden ölür dil kalır
Bizden uzağa uzanır
Pişer halden ileri...
Yok mudur yarene sözün
Ne idin değışti özün
Yaşla dolmuş iki gözün
Şişer  halden ileri..

Yüreğine sağlık canım arkadaşım.

RAsTa

giyiniyor gözlerin, sura üflenen nefesi her açılıp kapandığında
sabit alışkanlıkların ortasında çarşamba
giderek büyüyen bu kavga
atlarını sürüyor asi bozkırların yelesindeki sırra
senin için bitirdiğimiz defterler mum kokuyor yıl orta çağsa
her şeyin tam ortasında
vazgeçiyor ruhunu taşımaktan hasta



sorular akıyor soğuk yamaçlardan ilkbaharla
bin bir cevap var da kıraç dilimde
her bir yol çıkıyor yokluğundaki uzama

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Nefes nefes içime soludum
Baharın kokusu misali.
Hayalini silip atamadım aklımdan
Ruhum incelirken acıdan
Ben hala sensizliğin rüzgarında
Savruldum...