Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Ne zaman bi yangın çıksa yürekte
Gözleri duman basıyor
Lisan bilmiyor yüreğim
Adını anmaya başlasam aşkın
Dilime inme iniyor
Masumiyete bağlı mahremden yana
Aşk temize çıkarken
Kıp kırmızı oluyoruz biz
Sevginin olmadığı yerde, sen vardın
Aşkın, olmadığı yerde sevgin
Tüm iyi niyetler senin yanında
Arada bi çık görün
Aşkta , sevgide. Güzellik görsün.....

Küçükken düşmeyi öğrendim
Düşüp yeniden kalkmayı.
Yoluma devam etmeyi...
Şimdi yine düşüyorum.
O zaman dizim acırdı
Şimdi ise kalbim...

Matem yüklü bulutlara sordum,
Hayalin nerede gizli?
Yüreğime bir umut koydum.
Bekle, gelecek dedi.

Dövünen dalgalara,yakamozlara sordum.
Ufukta görünen var mı?
Martıları yolladım dedi, rüzgarına.
Söndürme içindeki ışığı.

Döndüm geldim yine, kendime sordum.
Nedir aşkını böyle yücelten?
Ufacık gülümseme belirdi dudaklarımda.
Zehir olsa içerdim, ellerinden.

03.12.2011

Matem yüklü bulutlara sordum,
Hayalin nerede gizli?
Yüreğime bir umut koydum.
Bekle, gelecek dedi.

Dövünen dalgalara,yakamozlara sordum.
Ufukta görünen var mı?
Martıları yolladım dedi, rüzgarına.
Söndürme içindeki ışığı.

Döndüm geldim yine, kendime sordum.
Nedir aşkını böyle yücelten?
Ufacık gülümseme belirdi dudaklarımda.
Zehir olsa içerdim, ellerinden.

03.12.2011

siir yazma konusunda kesinlikle yetenekli değilim )) şiir yazan kisileri tebrik ederim valla

kürek mahkumu denizi bilmez
deniz küreğin ağrısıyla döner
kürek mahkumu bilir, yosunun kokusunu
adını bilmez,
keşfedilirken kıtalar;
nasıl öğreniyorsa yalnızlığı
deniz, ağrıyla dönen sırtındaki gemiyi öyle bilir

kimsenin limana kaç kişiyle döndüğüne baktığı yok
limanda kan bulaşmamış bir haber bekleyenler
her haber, bir ceset vuruyorken kıyıya
bize kalan zamanlar, gıyaben yargılanır karşı kıyıda


bir zamanlar insanlar, güzel masallara nesne
bir zamanlar insanlar; güzel masalları söyledi denize
zincirler kırılınca; hoyrat ve zinciri kadar güçlü bir öfke
güvertedeki herkes mahsenden gelen uğultuya gebe




varacağız uzak ellerin yabanına
susacak yer kalmayacak nuhun tufanında
her bir sokağı zihne demirlemiş bu şehrin
tüm limanlarını yakacağız
ormanların canına değecek, ruhuna inen su ile
tuzu basacağız bu şehrin kör gözlerine,
mühürlü kelimelerin zulası akacak kapkara sokaklardan aydınlık düşlere


disleksi bir ozan dinecek kitabın orta yerindeki yorgunluğa

ARAYIŞ
Birden bir sessizliğin içine düştüm, derken;
Yalnız buldum hülyalarımda dahi kendimi.
Karar verdim, bu diyardan gideceğim erken;
Bulurum bozulmamış rüyalarda kendimi.

Bu yalnızlık, bu sessizlik gecenin içinde,
Süzülüyor içime, gün gruba dönünce.
Her fikir barındırır bunalımı içinde,
Belki diner bende ki sızı gün görününce!

Allah’ım bu nasıl bir imtihandır, bilemem?
Yok mu hiçbir ümit ışığı, çıkış kapısı?
Göster kapıyı istemezsen sana gelemem!
Ben ki; küçük kullarının en küçük yapısı…

Bilirim yönler bir tek yöndür, sana yönelmiş.
Ancak her an yönünü bulan, O yüce ruhlar!
Benim gibi ta ezelden yüreği körelmiş,
Acz içinde kalmış kullar, bekler yeni Nuh’lar!..
                                       Hikmet Baş

Sen, güneş demleniyorken umut açan resimsin
Sen, içime hayat dolan, soluğum,  nefesimsin
Ben beni tanıyorum da, seni çıkaramadım;
Ferhat benim, Kerem benim, Mecnun benim, sen kimsin?

Düşe kalka yürümeyi
Deneme yanılmayla büyümeyi
Ölüp ölüp dirilmeyi
Çok sevdik hayatımızın içinde


Açız acıya, yalnızlığa
Bazen dizimiz
Bazen dilimizin ucu yanar
Salla gitsin... üzülme

Kulaktaki tınıyı
Damaktaki tadı
Kalpteki sızıyı
Dimağdaki acıyı
Yaşayan bilir.
 
Aklımızdan sıyrılanlar
Kalbimize değmiş
Neyi istemedikse hayatta
Burnumuzun dibinde bitmiş

 Dünlere geç
 Yarınlara erkendik
 Hep birşeylere geç kaldık..
 Ee ne diyelim
 Sarhoşun mektubu okunmaz dediler
 Gideni mağlup
 kaybolanı yenik ilan ettiler
 

Gittiğinden beridir gök gürlüyor
yağmurlar susmuyor içimde
tükendi sonsuz şiirler yürekevimde..

Kurudu fidanım,
Döküldü dalım.
İnsanlık çökeli
Ne umutluyum,
Ne bahtiyarım.
           
                 
                   Ağacım kalmadi
               
                  Dereler taşmadı
                   Sesim ulaşmadi
                   Yoluna yolum
                    Ulaşsın derim..
   Anneler  işe
   Bebeler kreşe
  Yüreğinde çise
   Gözünü bırakmadı.

Herşeyi yalan olduğunu .
Anlamam için daha çok yol var.
Daha çok dusmeliyim,
Tuzağına hayatın!

Gitmeli
Ve senin gelmediğin milyonlarca insandan biri olmanın
Utancıyla

Sana layık olamamanın binlerce azabıyla
Yerin dibine batarak her saniye
Ve
Bu ömrü senin gelmediğin biri olarak tüketecek olmanın karanlığıyla
Yaşayacak bir yer bulup
Oraya gitmeli...

İstedim..

Sevmek istedim
Herkes gibi sevmek.
Kerem gibi olmasamda,
Yunus gibi yanmasamda,
Sevmek istedim
Sadece sevmek..

Yaşamak istedim...
Herkes gibi yaşamak
Sevgin için yaşamak.
Tüm zorluklara inat
Senin için yaşamak.
Belki senden çok ırakta
Hep seninle yaşamak.....

Gitmek istedim
Herkes gibi gitmek...
Hüzünleri geride bırakıp,
Bilinmezlere yelken açıp,
Gitmek istedim..
Ardıma bakmadan gitmek....

Elveda...
Elveda diyorum sana sevgili
Elveda...
Gözlerle diyemiyorum belki
Ama.....
Sözlere döküyorum...
Elveda...
Kalbime söz geçiremesem de
Dilime emrediyorum
Elveda....

Bazen zordur içindekileri dile getirmek
Derdimi çiçekler bile anladı
Çiçek gibi sevdiklerimiz anlayamadı

Çok değil...
Bi nefeslik hayatımıza , çeyrek nefes istedik
Kanımca; zamanda, devirde değişmedi
Değişen insanlar ve insanlıktı
İki kişilik alınan sevi biletleri
Şimdilerde "TEK"e düştü

Gitmek gerekiyor buralardan
Gitmek..
Giderken kaybolmak bir meçhulde

Güneş kadar sıcak
Bulut kadar uzaktın
O yüzden, yetim kaldı sevdanın adı dudaklarımda
Bütün geç kalınmış muammalara benden selam olsun

Biz büyüdük mü anne?
Daha dün gibi çocukluğum
Tutamadan pahalı oyuncaklari
Alamadan süslü cantaları
Okul yolu ne çabuk biterdi anne.
Saçlarımizı örgü yaparken çekmen
Het gün tembihlerin
Ne güzeldi anne..
Bizi koruyan kollayan dualarinmış meğer
Zamana yem olmaktan..
Yediğimiz lokmalar az da olsa
Kuru da olsa
Hayatımızin en tatlı  lokmalarıymış meğer
Çubuktan atlara binerken ne mutluyduk
Hiç indirmediğimiz salıncakta uçar
Her turda daldan umut koparırdık sanki
Sahi nasıl büyüdük
Anlamadık....
Bütün harçligimizi verseydik de
Cocukluğumuz  kalsaydık
Mümkün olsaydı eğer..
O yıllarin kıymeti
Bütün teknolojiye değer..