Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

devrilir cümleler...
sahte dokunuşların
gözyaşlarına
dönüşür…
başka bir
solukta
sana yakışır
bir med-cezire
çığlık olursun…

Bir niyet
Bir dua
Bir amel değil sadece
HAYAT.
Toplamında acıları
Sevinçleri depolayan
Endişelerden kaçıp
Rızayı yakalayan.
Sığınmak en yücesine
En merhametlisine..
Aşkı onda bulmak,
Şevki yolunda tatmak.
Gerisi sadece
KENDİNİ KANDIRMAK...

Konuşsam olmuyor ,sussam olmuyor nana,
Kuşlar havalansın isterdim sözlerimle oysa,
Yersizliğimizi yadırgıyorum her cümlede,
sahi nana,
mahsuscuktan mı yaşıyoruz
acaba?
............... ................

 Dilin döndüğü kadar anlat diyorsun nana
 Dilim duruyor ellerine baktıkça,
 Dilim dönmüyor nana
 Esas cümlem dilimin dönemediği yerde oysa.
  Ellerin gibi hiç kımıldamıyor nana

bulut kadar hazırdım
çizmek için seni kendi göğüme
yağmak için gönlüne
benzemek için kendi baharıma
bezendim al, yeşil, moruna..
senin telaşsız ellerinden
uzakları sen çevir yolundan
kaf dağının ardı  düşlerin
Senindir zümrüd' ü anka kanadım "

yüreğimden süzüyorum söze dökülmeyeni...
duymak kulağın işi bana hissetmek gerek...

hiç;
bitmiyor biliyor musun?..
hep;
bitiyor!..

Karanlığın sessizliğinde bile bir özlem yatar
Kimsenin bilmediği
O da ister "Günyüzü" nü görmek
Bilemez ki hiç bir zaman kavuşamayacak
Tıp kı kavuşamayan aşıklar gibi
Her an bağrında hüzün saklayarak..

Birden bire "biri"bire bölmüsüz
Bölünmüş lügün içinde yarım kalmisiz
Uzak yakın demeden
Yarım yamalak
Yalın ve yalın ayak
Arkamıza önümüze bakmadan
Kaçmış ız
Kaçarkende tukenmisiz
Ne olacaksa olsun bitmişligin içinde.
Ve hep bir eksiktir yoksulluğumun içinde yokluğun...

Yine bir akşam üstü
Karanlığın isyan ettiği bir vakit
Sigaramın dumanında boğulan şehir
Sanki hayat durmuş
Yollar firari
Ufka giden bir umut belirsiz nedense...

Her aşk bir özlem aksettirir gönüllere
                             vuslat eker yureklere
                    derin bir acı indirir içlere...

Yine bir akşam üstü
                         yuvasına uçuşan kuşlar
                         yasa boğulmuş şehir ve kimsesiz bir kedinin masumluğu canlanır gözlerimde.

Sokaklar ıssız
Sema sanki ölü bir deniz
Hayallerimle beraber yürüdüğüm yollar ,
Geride bıraktığım birtakım hayat düşleri...

Vicdan ölü bir deniz
Ruh kaderi kadar taze.
Bir sinede neler var bilseniz,
Güvendiği kadar tuttuğu yelpaze.
Demir kapılar olmuş demir surat,
Hayalde uyuyor yürekteki murat;
Dünyadan geçsende kurulacak sırat
Bir ümit,bin terazi dolmuş endaze..

ACININ KADINLARI

Ve gözünden yaş damladığında bir kadının
Dönmese de olur artık dünya

Ya da gönlüne yaş sakladığında bir kadın
Kıyamet kopsundur artık

Ki ağlayamamak daha kötüdür ağlamaktan
Anlayamamak neyse
Anlatamamak eceldir kadına..

Annedir çünkü o
Anne olacaktır ya da
Olamayacaktır belki
Ne fark eder..
Yüreği anne olanın evladı olmasa ne çıkar..

Siz bilemezsiniz yastığı ıslatan göz yaşı nelere kadirdir
Ben de bilmem
Bildiğim o ki gözünde yaş görmeden
Gönlündeki yaşını gördüğüm kadınlar oldu
Anneler..
Yaşı kaç olursa olsun
Yaşamı bin yıllık olan anneler..

Acı, çekildiğinde kabuğuna o zaman güzel..
Bir kadının kalbine çöreklendiğinde değil..

elçilik görevini yaparlar ya...
kaç terk edilmiş duyguyu yolladık bulutlara?..
var mı -bulutça sayı- sayanımız?..
kaç ışığımızı sislerine gömdük bu varla yok arasındaki
zarif gökyüzü ve yürek süslerinin?..
içimizi denizlere döktük,
denizler bulutlara iletti...
acının/umutsuzluğun kirli rengi
bembeyaz bulutları da kirletti...
her birimiz can damarımızı kesip,
akan kanı bulutlara  yollasak
kırmızı yağmurlar yağar mı yeryüzüne?..
kaç renk aynı kalır, kaç ses silinir?..
ve bulutlar içini dünyaya dökmese
ruhumuzdaki onca kir nasıl temizlenir?..

Düşe yağmur
Anılara gözyaşı düşmüş
Adımızı hasret koyarlarken
Hüzün tarafımız ağır basmış
Öksüz çocuk gibi  geçen vakitler

Hor kullandığımız zamanlar
Keşkesini emanet edip giderken
Emanet canda bi sabrımız
Birde hissiyatımız kalmış geriye...

gidersen şiirim olursun
                        baharımda saklanan
gül rengi şiirler yazarız kalırsan
sevmekten içimde papatyalar kopuyor
seviyor'um olmuyor
sevmiyor'um yerin dolmuyor

sesinin rengine sığdırdım şiirlerimi
dinle ey sevgili
hüznümün bir yanına aşk oyalı şimdi
kuşkonmaza konan kuş olurum belki "