Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

yüzü gök,
yüreği kuş olan yar
bir şiirde sevdim seni
bir de şiir  kadar


ne yalnızlığa hükmüm
ne yare sözüm geçiyor
neye yarar
ne yar arar
kelimeler dolusu şiir
içimde ne arar
?

Sen hiç !
Taammüden "sevme" eylemiyle burun buruna geldin mi ?
Freni patlamış araba gibi
İçindeki kasırgayı,
Dışından gizleyebildin mi?
Ayaklarını yere sağlam basabildin mi?
Söz yığınlarını şiirlere dökmeden yapabildin mi?
Ben ayı selamlarken ,sabahlara kadar uyuyabildin mi?
Sadece bugünlük sevsek
Yarına Allah kerim dedin mi?

Yaşamın gizli saklı yerinde kalan
Mutluluk ağacını yeşertmeye geldim.
Yüzündeki gülücüklere
Bire bin katmaya geldim.
Hadi gel birlikte
"Can suyu" verelim ağacımıza
İçimizdeki aşkla.
Kurumasın her olumsuzlukta,
Umutsuzlukta...

fikir hamalıyım
kendi kendini inşa eden...
inşaat halindeyim
yapımı bir ömür süren...
sokturmuyorlar fikirlerin içine,
yasağım...üstelik tehlikeliyim...

sokağımda ölmesi gereken harfler var
dilimi lal eden, kulağım duymaz...
baret takmadan girsinler inşa halindeki şiire
ö,l,ü,m harfleri bu şiirde sağ kalamaz...

Yığılmışım bir köşeye
             bir garibi anımsatır gibi.
Yaşanmamış hayaller ve
                         gerçekleşmemiş umutlara
Geride bırakılan yaşam kalıntıları
Bir olağan şeyden başka öteye geçmeyen hayat çizelgesi....
Sanki bir sıradanlık
Sanki bir gariplik ve
 Sanki bir hayat garibi....

Vaktimiz yok kıyıda mola vermeye
Bakıp bakıp sessizce ölmelere
Kimi aç,kimi yorgun
Kimi hepimize dargın
Tutunacak dalı olmamış insanlığın
Bir çocuk
Bin gözyaşı
İlla ekranlarda mı olmalı?
Aş bekleyen mi dilsiz,
Acı çektiren mi kör...
Uyan insanoğlu
Bak da geleceğini gör...

*

Çocuktum.
Yandak dikeni çiğniyordum
Ayağımda çizmeler
Bir süre sonra
Çizmenin içine giriyordu dikenler
İlkin acıyordu
Sonra daha çok acıyordu
Daha çok
Kanıyordu..

Duymaz oluyordum acıyı
Kan kuruyordu

Tüm bunlar olurken
Dünya dönmeye devam ediyordu

Geçiyordu her şey..

Tam da o zaman, her şeyin geçtiği
Herkesin her şeye alıştığı bu dünyadan
Vazgeçtim..

Çocuktum.
Yandak çiğniyordum.
Çizmeme diken doluyordu
Ve senin beni sevme ihtimalin yoktu...

Seni aradım ;
Bitik rüyaların eskimiş toprağında
Vefasız ayrılıkların hasret ırmağında
Köhnemiş hayallerin umutsuz sevdalarında aradım seni.

Her an bir hazandın içimde;
Sararmış bir yaprak ve
             hasretliği yitiren bir hüzün gibi.
Mazilerden bestelenmiş bir ezgi gibi
Ölümle son bulan vuslat gibiydin her an.
GERÇEK KADAR HAYALDİN.
Hayallerde bile seni aradım.

Seni aradım;
Titrek ellerin semaya bakan avuçlarında
Aşıkların gönül deryasında,
Mazlumların halis duasında
Saadet kapılarının umutlu aralığında aradım seni...

Bir şiir gibiydin düşüncelerde
Her an bir mihribandın yüreklerde
Bir sessizliktin ufuklarda ve
Her an bir ay ışığıydın seraplarda,
Mehtaplarda bile seni aradım...

Mum alevinin ürkek ışıklarında
Bir şairin ilhamında
Kırık kalplerin hicranlı yakarışlarında aradım seni.

Aradım da tükenmedim bir türlü

Aşkın efsane oldu sevgi devletinde
Kurulmaz hayal oldun karşılıksız sevdalarda
Varılmaz bir şahika oldun şimdi emellerde
ve;
en son emelimde bile seni aradım...

Güvenin, saçı sakalı ağarırsa
Pişmanlık, burnunun dibinde biter
Belkiler, sağını solunu otoban beller

Umutların,ümitlerin mum gibi eriyip giderse
Başını yastığa koyduğunda,
Vicdanın sesini susturamazsın
İçindeki mahzenlerde kaybolurken
Sabahı bulamazsın.

Kırık umutlarla diline gem vursan bile
Gözlerini gam kaplar,
İçinde merhamet olmayan özürlerde kurban edilirken
Bi şiir düşer içine;
Hançer gibi saplanır ,çıt çıkaramazsın
İçinin mezarlığında kahır dolu şiirler birikir birikir
Yazamaz..yazamazsın..

Kalp tir tir titrerken
Mantığın dilek hakkı çoktan bitmiştir..

Ömür denilen tarlada
Yüreğe ektiklerimizi, mantık ile biçerken,
Hayat değirmeninde ögütür...öğütür
Vicdanımıza katık yapar,
En sonunda bu dünyadan göçer gideriz...

 ben mi bulutlara yakınım, bulutlar mı bana yakın
 adını bilmediğim o gökyüzünde...
 yağmur damlıyor durmaksızın
 zamanın birinde...zamanın ötesinde...

 simsiyah ipek bir örtüydü gökyüzü
 yüzyıllarca uyumak,hayallere tutunmak...
 bunlarda saklıydı büyülü sözü
 istemişti benliğinden denizlere/mavilere sıyrılmak...

 eski bir defterdi geçmişin izlerini taşıyan
 çıplak ağaçlara benzerdi
 her düşen yaprağına ağlayan
 sadece beyazlığına/saflığına dönmek istedi...

 toprağın,yağmurun,denizlerin portresi
 eşsiz diyarlar ve masallar...
 hiç geçmedi o -sesten öte- sesi
 gerçekti bütün rüyalar...

Sonunu bile bile sürekli izlediğim bir film bu
Tek izleyicisi ben...
Giriş ücretini biriktirdiğim kalp kırıklıklarıyla öderim...
Klasik bir film bu
Aşkla başlar, ayrılıkla biter.
Işıklar açılır, film biter
Kalbim yine yeniden kırılır...

(Hala anlayamıyorum, nasıl beni hiç sevmemiş gibi davranabiliyorsun...
Anlatsa bana
Anlat sana
Anlat
Anla
An.....
                Paranteze sığmayan kelimeler)

uzağı yakında düşlemek yordu
yorulduk şehirler dolusu
yalnızlıkları sırtımıza yüklenip
özlem biçmekten..


bile bile çekilen hasrettir şiir
gözlerin uzaklara dalıp özlemle
yarin sinesine atılan ok gibidir
"kendimden biliyorum
 güllerden gizli

Hiç kolay olmamıştı;
Ayrılığın ilk demini sindirebilmek,
Boğazda düğümlenen hıçkırıkları yutkunabilmek.
Firaka düşülmüş notlar gibi.
Zor da olsa ayrılık türkülerini mırıldanmak.
Her an boşalırcasına yüzüne bakamamak...

Melankoli bir edayla başbaşayım
bir mum alevinde esrarlaşan gözlerle.
Bir vuslatmış gibi sığınabilmek hayaline.
Her şeyin adına; hasretinle beraber
yürüyebilmek kentin karanlık sokaklarını.
Acı da olsa yalnızlığa dökülen her sözle beraber
Gözyaşlarımla boğulmak istiyordum gecenin buruk havasına.
Bir bulutun yere hasretin o ızdırap yağmurlarını dökmesi gibi...

gökyüzü mü benim içimde
yoksa ben mi gökyüzündeyim?..
imkansıza an kala
düş/hayallerin merkezindeyim...
seni düşünmeli an'lar-ki sonsuz'onlar- yapıyorum...
karşılaştırmaların çetrefilliğinden sıkılıp
yel değirmenlerine savaş açıyorum...
metaforik çığırlar açan martı çığlıklarının
dipsiz görüş alanına savruluyorum...
ve akıldan geçirmeli an'lar yapıyorum...
ifadenin sonsuzluğuna bir eklenerek
hem yok
hem de o sonsuzluğa dahil oluyorum...
her insanın bir şiiri
her yüreğin bir dizesi
ve her can'ın da bir isyanı olmalı
biliyorum...
gizli mabetlerimde mumlar yakıyorum
yüreğimi tam ortaya koyup
esaretten öte/özgürlüğe giden yollar arıyorum...
fesleğen tohumu
defne yaprağı
biraz da zeytin dalı
var olan bütün efsunları teker teker deniyorum...
ve her gece/ve her gün
seni düşünmeli an'lar yapıyorum...
halüsinasyon kararsızlığında salınan bir kısım hücre ile
kendimi, zemberek titizliğinde bir hesabın ortasında buluyorum...
eylemsizlikle dalga geçer şekilde
zamanın boyutsuzluğuna kafa tutuyorum...
ve ben her gece/ve hergün
seni düşünmeli an'lar yapıyorum...