Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Üstümde kul hakkı kalmasın. Şiirlerini derlediğim arkadaşlar,
Hakkınızı helal edin lütfen.

İçime dert oldu yazmasam olmaz dedim ve yazıyorum,
Buraya yazan arkadaşlarıma Bayram Süprizi yapmak istemiştim. Şiirleri sahiplenme gibi  bir art niyetim olamaz.
Bu süpriz işini elime, yüzüme bulaştırdım. 
Buraya yazan arkadaşlar kusura bakmayın.
Çok üzgünüm..

Rüzgarda yaprakları dağılıp uçuşan beyaz çiçeğim....
Ne yapsam bir araya getiremem seni
Korkuyorum bu şiirde de yine
Yarım kalmış bir kokun
Yarım kalmış bir hatıran
Yarım kalmış unutulmuşluğun
Yarım kalmış bir aşkın var ceplerimde
Rüzgar dağıtır toplayamam...

(Nerdesin........
Nerelerde......
Okuyor musun bu sahipsiz şiirlerimi
Kimse sahip çıkmadan
Kabullenir misin beni
Senin yanında olmadan sevmeyi
Gülüşünü özledim sadece
Gülüşünü paspasın altında bırak
Kapını açıp gireyim...)

Gidişlerin çok,
Dönüşlerin az oldugu
Yalan dünya
Yavan dünya.
Bir lokma aşı
Bin dert ile
Sunan dünya.
Balî acıya bandırıp
Taze taze sunan dünya.

Kaç şiirden ibarettir yokluğun
Hüznüme konuk ettiğimsin
Vedalar çalınıyor  kulağıma
Şimdi sen kaç ayrılık kadar
Ötede duruyorsun ardımda
Bir tarihtir yalnızlık aramızda
Bir tarih kadar kadim ayrılık
yanıbaşımızda..

cansız bir cenin taşıyorsun içinde, farkında bile olmadan...
duvarlar yıkıldı/yıkılacak yüklerinin ağırlığından...
bir yağmur damlasının parmaklarına dolanmış saçların
her solukta arkandan ensene üflüyor ahh'larını
saç köklerinde keşkelerin sanrıları...
çivilendiği yerden sökmelisin omuzlarını...
bir cüzzamlının titrek ellerinde
ya da dünyası susmuş bir acizin çığlıklarında kurtuluşun...
aklının pusulasını kendi ellerinle parçalaman gerek...
bırak deliler tanısın seni gözlerinden
(biri deniz, öbürü gökyüzü olan gözlerinden)
azgın sokak köpekleri yapışsın paçalarına...
boğazındaki gemlerin bağlarını çöz...
derin bir igloo kaz korkuların taa ortasına...
ve mum ışığından bir kılıf hazırla yalnızlığına...
onun vakur merhametinde ulaş ruhunun tapınağına...
kendini bilmez boşluklarda harcıyorsun ya varoluşunu;
izin verme-çürük dişleriyle- sığ kalabalıkların kemirmesine ruhunu...

Ayrılık Gül Yarasıdır Aramızda

Ben ona diyecektim ki..
Vedaların bir adım  ötesinde 
Vefalar durur..
     Biz güneşli günleri çocukluğumuzun 
     renkleriyle boyadığımızdan beridir
    Soğuk mevsimlerde buluşuyor ayrılıklar
    Ve ayrılıyor ellerimiz bunca yabansılıkta..

uzağı yakında düşlemek yordu 
yorulduk şehirler dolusu 
yalnızlıkları sırtımıza yüklenip
özlem biçmekten..


bile bile çekilen hasrettir şiir
gözlerin uzaklara dalıp özlemle
yarin sinesine atılan ok gibidir 
"kendimden biliyorum
 güllerden gizli

Şimdi ,sen gittin ya!
Çicekler sevgisiz
Ormanlar ağaçsız kaldı.
Ateşlerde yanarken,
Su gibi hayata dönmem mucizelere kaldı.
Toprak gibi bereketli,
Güneş kadar sıcak nasıl olunur ki!
Kol kırıldı, yen değil
Sen kaldın içimde.
Kalem düşmüş,
Sözler yetersiz,düşler yitik
Öyle bi günki bu
Hükümsüzüm kendime bile....
Aklımda.. saklımda..derinmi derin

Eksiğim sana karşı
İstemeden kırdım o güzel kalbi
Yarama merhem olan
İlaçtın oysa
Anlatamadım aslında

Yokluğun acıtır
Geçmez bir daha.
Sildim göz yaşımı
Ancak
Bilemezsin içime akıtacağımı...

Mesajınıza yorum ve yanıt yok ama  mesajınızın oldukça sert ve kırıcı olduğunu bilmenizi isterim.
 Canınız sağ olsun
Şiirler silinmiştir. Arkadaşlarımıza duyurulur.

Sevgili öğretmenim, kardia öğretmenimin mesajındaki duygu ve düşünceleri ben de paylaşıyorum, naçizane şiirlerim burada yer aldığı için. Biz bir aile isek rahatsız olduğumuz durumları da söyleyebilmeliyiz. Şiirleri sildiğiniz için teşekkür ederim.

Gün olur
Saksıda yetiştirdiklerimizle
Gönlümüze ektiklerimiz
Can dost,
Yar ,yaren
Vazgeçilmez huzur olur.
Gün olur ;
Bazen de
Yara olur.
Suladıkça yeşeren,
Yeşerdikçe umut olan.
Gün gelir
Dile dökülemeyen
En uzun
En hüzün dolu
Hece olur.
Sustukça uzayan,
Uzadıkça kanayan
Asla vazgeçilmeyen
Cümle olur
Kaplar ömrü
Ölesiye,bitesiye
İyi ki dediğimiz
Öykü olur.
Gider birlikte toprağa
Yaradana huzurla
Güvenle sunulur..

Sevgili öğretmenim, kardia öğretmenimin mesajındaki duygu ve düşünceleri ben de paylaşıyorum, naçizane şiirlerim burada yer aldığı için. Biz bir aile isek rahatsız olduğumuz durumları da söyleyebilmeliyiz. Şiirleri sildiğiniz için teşekkür ederim.

 Aile kurallarına uymadım herhalde...Niyet iyi olur diye başladık ama sonuç kalp kırgınlığıyla bitti. 
 Ben de size teşekkür ederim öğretmenim.

ben şiir yazmıyorum...
ben dur oturayım da bir şiir yazayım demiyorum...
aklım şiire dönüşüyor bazen...
sözcükler yan yana diziliyor; kelamın kızı oluveriyorum...
estetik olsun diye değil...
etkileyici olsun diye değil...
sadece ruhumdan o anda taşanları dizeleştirmek için...
işte bu yüzden sınırlanmak istemiyorum...
bak ne dedim az önce; taşmak!..
su gibi yani...
ve suyu hangi kaba/yere koyarsan onun şeklini alır ya...
bir dere olmak istemiyorum...
bir deniz olmak istemiyorum...
şişelenmek,bardaklanmak, isimlendirilmek/yaftalanmak istemiyorum...
okyanus ol o zaman deseniz bana,
onu da istemiyorum...
sadece su olmak istiyorum!..
değişen...devinen...dönüşen.. .
kah bulutlardaki su buharı,
kah kırmızı bir karanfildeki şebnem,
kah yüze düşüp süzülen yağmur tanesi,                                       kah tuzlu halimin içinde tatlıyı barındıran okyanustaki buzul...
sadece ''su gibi'' olmak istiyorum...

"Karanlık" tı adım sen yoktun
"Aydınlık" oldu adım
Seninle yeniden doğdum.
Çevirmem yüzümü karanlığa
Yolum hep senin yolun
Sildim anılarımı
Geçmişte yaşanan tüm olumsuzluklarımı
Dünümü kaplayan umut
Bugün oldu artık mutluluk..

Hayat tezgahında kahır dokudum,
İlmi dertlerimi geçerken okudum.
Yol kadar yıla selam eyleyip
Dostlar meclisine göcerken yoruldum...

Çare değil imiş gönülsüz  göçmek
Hanı, sarayı bir anda geçmek
Derman olamadi  reçetesiz içmek
Hayat tezgahında  kahır dokudum.

Yele selam eyleyip yağmura kandım
Her selam edeni dostum sandım
Bilmem ki bu dünyanin nesine yandım
Gurbet kitabinda hasret okudum..

Özür dilerim
Bugün de paylaşamadım dizelerimi
Aklının ucuna gelsem yeter
Atarım kendimi uçurumlara.....