Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Nice şiirler yazıldı geçmişe dair
Belki bir sevdaya, bir sevgiliye
Kırık dökük mısralar kaldı geriye
Hüznü dokundu yaralı yüreklere

kış bekler kalbimizin bir köşesinde
güz yalnızlıklar çağırır
ömrümüz yarım kalan bir şiirdir
gidenin ardından yazı bekler
mevsimi aşka çağırsa da  kuşlar
aşk yok hükmündedir

evrensel namlulara konduk kimi kuşlar olarak...
ölümcül bakışların dikkatine şarkılar söyledik...
ağaç cesetlerinin üzerindeki betonlarda
ses sislerinin arasında söz kalmaya çalışarak...

kah şaraba, kah kahveye dokundu kelamımız
insan çokluğu inatla haricimizde kalırken...
bin yıllık umut türküsünü çıkardık meydanlara
insan kılığında insan kalmaya çalışarak...

Geçmişin hatrına özet geçtim
Dimağda tat kalsın özlensin diye
Dalına özlem duyan bi yapraktım sadece

yüreğinize sağlık arkadaşlar

yüreğinize sağlık [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]   hocam

seviyorum bu sayfayı

Sevgiyi öğrendik biz önce
Her kapıyı açandı
Anıları hayatları
Bazende aldanışları sevdik
Sevgiyle büyüdük
Yemek yaparken çiçek bakarken
Bir tutam sevgi kattık
Düşünmeden sevdik
Sorgulamadan sevdik
Mantık hayır dese de sevdik işte
Şimdi neyi sorgularsın
Neden sevdin
Sevdim işte canım öyle istedi
Kalbim acıyacak mı acısın
Üzülmem mi üzüleyim
Sevdim işte canım öyle istedi
h.özlem

Ne kadar soğuk rüzgar bu sonhabarda
 Yapraklar üşür derinden insan üşür
Sallanan ağaçla yıkık anılarda üşür
Bir umut vardı soğuk musallada
Bu sonbahar da o da üşür

Az ya da çok
Olduğu gibi görünen
Düşeni, düşdüğü yerden kaldıran
Geçmişte acı tatlı hatıraları unutmayan
Ömür yük olmasın diye
Söze değil insana inandık
Açtık gönül kapılarını..

Neyse ...
Herkes bilir olan biteni
Kimse bilemez bitemeyeni
Dün gece!
Hüzünlü bı yıldız kaydı gökyüzünden sende gördün mü?

yüreğim;
bir zamanlar
-gövdem yeşersin de
gökyüzüne ve kuşlara uzansın diye-
göğüs kafesime bırakılan bir tohum...
çatladı, filiz verdi, kök saldı...
ve tomurcuklandı parmak uçlarımda...
-parmak uçlarımda ilkbahar-

(ve bir çocuğun en güzel rüyası;
kuşlardan devşirilen kanatlarla
gökyüzüne dokunabilmektir!..)

yüreğim;
nabzı avuçlarımda atan sarı-sıcak esinti...
ve bütün sevmelerimin ev sahibesi...
güneşin ve buğday başaklarının sarılığında
aşka ve umuda dize dize düşen hasat mevsimi...
yüzümü masmavi bir telaşa dönüyorum...
zamanı topluyorum deniz kabuklarında...
geçmişi ve geleceği adınla ısıtıyorum...
-öyle bir mevsim ki bu-
adınla ısınıyorum...

(ve bir çocuğun en güzel rüyası;
saçlarını telek yapıp bir kuşun kanadına,
gökyüzüne uçabilmektir!..)

Umudun boşluğunda
hüznün ta dibinde
bir gezginin yolu nereye düşer ?
her düşüş yeni bir kaybediş...
(şairim bugün kendimden uzak )

Oturmuş izliyorum
Yüreğimin sahnelediği oyunu
Başrolde sen ve ben....
Klasik film işte
Birbirine aşık iki sevgili
Mutlu, çok mutlu...

Ve mecburiyetler
Ve engeller
Ve olmazlar
Ve gözyaşları
Ve ayrılık
Ve olmazlar
Ve başkalarının mutluluğu için
Vazgeçişlerimiz...
Benimse "ama"larım vardı daha
Ama seni seviyorum
Ama seni özlüyorum
Ama sana söyleyemiyorum
Ama biliyorsun
Ama korkuyorsun
Ama korkuyorum
Ama kurtar beni
Ama bırak kurtarayım seni
Ama düşüyorum gözlerinden
Ama unuttun beni sanırım...
Ama haksızlık bu
Ama mutsuzum...
Ama tüm filmler mutlu sonla bitiyor
Ama mutlu sonumuzu bekliyorum.... 
         
                     "Ama" görmüyor gözlerimi...

eylül şairlere kalsın
ben ekime aşk ekeceğim.."

ve devam eder bazı şiirler...


ve yüreğim;
sol yanımda silinmez bir mühür...
-insan olmanın alametifarikası-
ve bir hüzün secdegâhı suskunluk...
dudaklarımda enine bir kağıt kesiği...
gözlerim yaprak dökümünde damla damla...
ve parmak uçlarımda dikiş tutmaz bir yara...
-beyaz kağıtlara sonbahar rengi şiirler kanayan!..-

ve yine yüreğim;
güneşi aramaktan yorgun...
-ve tüm kuşlar uzaklara göç ediyor-
sana değmeyen her yanım buza kesiyor...
suskunluk mısra mısra çığ olup düşüyor kağıtlara...
sol yanımsa karlar altında kalmış ölü bir toprak
-üzerinde ne bir fesleğen ne de bir kardelen!..-

hüzün mevsiminden ,hazan mevsimine geçiş
yine yeniden yenilenmek için dökülüş
ve sonra uyanış taze bir bahara

(Bir gün  kalemim ve  bir defterim olacak  saran duyguların ağırlığını  oraya (deftere) atacağım

Sen bana Ankara gibisin.
Başımın tacısın, başkentsin.
Sen bana Ankara gibisin.
Tutuklu kaldığım kementsin.
Sen bana Ankara gibisin.
Çılgınca akan bir zaman.
Rüzgarı Kızılayda başlayan.
Ankara gibi coşkulu sevgim.
Sen bana Ankara gibisin.
Ulusta verilen bir mola.
Gençlik Parkına kol kola.
Ankara gibi sana seslenişim.
Sen bana Ankara gibisin.
Devlet kapısında umut olan.
Hayali bile yürekleri ısıtan.
Ankara gibi uzaktan izleyişim.
Sen bana Ankara gibisin.
Ankara kalesi gibi güvendiğim.
Düşte görünce bile sevindiğim.
Ankara gibisin benim merkezim.
Fazlası yazılmaz k;i insana.
Ankara ile sen yan yana.
Daha ne desem ki sana.
Sen bana Ankara gibisin dedim ya...
Osman Ali Aydın