Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Sen o yangınları bilmiyorsun
Omuzlardaki yükü
Gözlerde ki o yalnızlık telaşını

Hüzün çarpar gecenin soğuğunda yuregine
Duman kaçar genzine vakitsiz...

Gitmektir
Bitirmektir belki de
Yalanlar için...

Dünyaya seni düşünmek için gelmiş olamam
Ahiretim kurtulurdu işte, sen gelmiş olsan..

bakışlarımız...
mavi bir ırmağın
kahverengi toprağa süzülüşü misali...
bakışlarımızda...
ruhlarımızın hareleri...
yanıp söner
başlayan yağmurlarla...

yağmurlar ki
yüzümden boynuma
ırmaklarda yüzen bir/bin damla...
dudaklarımın gülüş kıvrımı...
kirpiklerimin gölgeli tılsımı... 
gözbebeklerimin efsunlu mıhlanışı...
bakışlarım yağmur/gözlerim yağmurlarda...

bir sonbahardı seni bana sevdiren
hüzün tutan gözlerimde tüten sen
çok bulutlu şiirler gibi yağmaya hazır
içimde bir eyvallahın kalır
bir de baki olmayan bu dem

gitmeleri içimize atıyoruz
giden gittiği yerden
kalan ardından
asıyor hayatın şiirini göğe
kuşlar bile yerini yadırgamıyor böyle
anlam kazanıyor hiç bir şey’’

Adın nedir  sonbahar
Belki savuran rüzgar..
Kimine yemiş verir
Kiminden demiş alır.
Dağlar, ovalar ölmekte
Kuşlar geriye dönmekte
Üzülme sonu bekle..
Ömürden sonra nevbahar
Sen ayrılık rüzgarı
Hazan dolu sonbahar.

Yağmur başlarken bitiyordu herşey
Biraz kahve,
Biraz yalnızlık,
Biraz acı,
Biraz geceyle karışık hüzün...
           (Gözyaşları içre akar)

Bi zamanlar
Mutluluk vardı.
Sevgi vardı.
İkimizin
Gözlerinde,
Yüreğinde,
Damla damla kalplerimize düşen.
Şimdi bi şeyler eksik
İçimiz nemli ve derin
Söylesene getirdiğin götürdüğün neydi ?

zaman çatırdıyor...
bu savruluş neyin nesi?...
kontrolden çıkmış hüznün üreyişi...
deniz; taş kesilmiş...

boşanıyor zamanın boynundan zincir
bu dönüş neyin nesi?..
hüznün tarifsiz titreyişi...
taşlar; deniz kesilmiş...

zaman kendini taşlıyor...
gözlerime inen neyin nesi?..
tarifsiz bir tedirginlik…
yükseliyor, kaplıyor, aşıyor...

eyyy yüce çözümsüzlük!..
geçmiş karşıma ellerini ovuşturuyor...
sakin mi sakin yüzüm
oysa/gözbebeklerimde taş kesikleri parlıyor...

eyyy yüce uçuş!...
kayıp mı oldu kanatlarının telekleri?..
neyin içine hapsettiniz sentezi?..
ve kelimeleri ve şeyleri ve deliliğin evrenselliğini...

Ben ona diyecektim ki
Sen gidenlerden olma..
bir kuş kanadında dalgındır mai
yalnızlıklar içinde savruluyorken an
Bir şiir kadar saklarım seni
Bir ömür saklımda kalmaya yeminli

‘Anılar defterinde gül yaprağı gibi’

Dilimin ucunda eksik
Sözden daha değerli bı acıyı tetiklerken Uzaklığın......
Taş kadar ağır
Bı uçurum kadar yakın
Sonbaharın telvesinde
Sinsice esen rüzgar gibi

Neden mektup yazıyorum sana
Küf kokan bir mevsimde
Küf bulaşırken şiire
Dirhem dirhem özlemimle ve sayıklama nöbetlerinde yim şimdilerde
Aklıma düşüyor
Hani o gözlerin var ya gözlerin
Mevsimsiz intiharlar kuşanan
Bir yanı Karadeniz bir yanı maviye çalan
Ve kıyısında okyanuslar taşıyan şiirler kadar
Engin
Ve sevda çiçekleri kadar aç
Issız bir ceylan olsa da aşk zemheri yalnızlığında çoğalan
Saçaklarında kırlangıç yuvaları
Ve pusuya düşen dalgalardı koylarda
Yıldız yıldız göğsünde açan
Ay konuşurdu
Işığın huysuz çocuklarıyız biz
Unutma
Ve düşlerde birikirdi aşk gök yüzü kadar mavi
Bir orman kadar ıssız ve kıyamet soluklu
Yaşına yaş düşse de güneşin ikramıdır aşk

Hiçbir suskunluk yıkmadı  beni  böyle
Sustukça taş kesilen zamana inat
Ayak bastığın topraklara yüzümü sürüyorum
Ve sonra
karlanıyor yüreğim sensizlik her günümden
Bin yıl çalarken,
Küf tutuyor mevsimler
Ufukta sen
Dalgaların sesinde sen
Avuntularla kalan yine ben

Yine hüznün bir köşesinde durmuşum
Yine unutulmayı bekliyorum
Yine sığınmışım geceye...

Gece...
Getirmiş yine yıldızları, ay ışığını
Değerimi bilen bir tek o
Kapımı çalar gündüzü beklerken
Dinler hikayemi sessizce
O da biliyor...
Gülüşünle açan gökkuşağını özlediğimi
Teselli eder işte beni...
                   (Öpersen geçer tüm acılar)

Bir yaprak düşerken usulca
 İçine de sessizlik...
ve üşürsün
ve bakışların buğulanırken
Çoktan Gezgin olmuşsundur bile
Ardına  yol görünür
Yol nereye ?
Yol yokluğa
Ey yar yokluktan çık gel yokluğuma



( gezginim bugün şiirden de öte )

bir ekim sabahında
-ki henüz seher vaktidir...
şafak, kızıl saçlarını örmektedir...
az sonra sararacaktır o saçlar
güneşi beklemektedir...-

yağmur yağmalıdır güneşten/ışıktan önce...
-şimdi...tam da şimdi...
benim için...sadece benim için...-
çünkü ben yağmur sonrası toprak kokusunu
karşılıksız seviyorum...