Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

(Ben değil !
 Yüreğim ve onun sözleri sarhoş)....

Yakın değilsek, uzak da değildik
Gecenin en siyahında bi parıltı
 Ay ve yıldızlar dans ediyordu ahenkle
 Mehtapla birlikte onları izliyorduk ayrı ayrı gözlerle
 Yüreğimizle konuşurken
Gökyüzü nefesimizi /sevgimizi soluyordu…

Kahverengi dallardan pembeyi yeşerten
Bir gülün açmasına sebep
Karanlıklardan aydınlanan  sabahın
Adı serçelerle  anılan
Yaralı kurşunlar gibisin

Ya bunca yoklukla anılmasaydı adı hasretin
Ya hüzünlü bir şarkının yol arkadaşı olmasaydım.

Durduğumuz kabahat
Kalk gidelim
Şu hayalimizdeki yıldızı alalım
Paçamızı sıvamadan dereler geçelim
Sen türküler söyle

“Sen ağlama kirpiklerin ıslanır
Ben ağlayım, belki gönül uslanır..”

Özür dilerim...
Hayatında yaptığından pişmanlık duyduğun bir zaman dilimi olduğum için.
Beni her gördüğünde bunu hatırlayıp senden uzak durmak zorunda olduğum için...
Ve seni ümitsizce severken anlamsız bir maske takmaya çalışıp bunu başaramadığım için...

raylardan sıçrayan çakıl taşının değdiği
durgun bir su gibi büyüyorum...
minicik bir noktayken
kocaman/iç içe çemberlere dönüşüyorum...
alıp seni içime, çekiyorum en derine...
yüzeyimde nilüferler,
yosunlar ve daha niceleri...
içimde sen...
bir göz odam,
dört de gözüm var seninkilerle birlikte...

El kadar yüreğe
Sığar mı dağ kadar yük?
Onca çile içinde
Alır yerini büyük.
Açılsa ruhun yolu
Tutulmuş eli kolu
Acıtınca dert solu
Yorulan eller küçük.

Sende !
Çok masum
Tertemiz
Çok sıcak
Çocukluğumun kokusu var !....

bakmadan görmenin derin bir anlamı var,
bir çift gözün kekelemesi taa çocukluktan gelir...
esirgeme kurumuna bağışlanmalı hiç konuşulamayanlar...
gözlerini çok uzağa dikememek, kaybolma sebebidir...

 Sağ çıksak da eksiliyoruz
Göz ucundan yüreğe damlayan hüzünlerle
Bilirsin sende !
Yağmurun ,bulutuna yabancı kalmasını
Yorgun düş kırıklıklarından
Yolculuk kokusu sinmiş içimize
Mevsimsiz bi ezgi
Ve bi yanılgının içinden koca bi hiç….

ey gökyüzü eğil!..
yedi kat/yedi kez eğil!..
ve bir mavi kes bana gövdenden...
küflü denizlerin sana hediye ettiği,
bir damlasının cihana yettiği maviden!..

ey mavi doğrul!..
doğrul ki anlasınlar/bilsinler...
sen kesmedin karnını denizlerin...
ve sen değildin bulutları kanatan...
kırk çölü kırk gün sulayıp da,
susuz kalmışlara -seraplarda- yağmur aratan...

Arkadaşlar koşun gelin
Bügün 23 nisan
Atamızın bize verdiği
Bu kutsal armağan

Tüm dünya barış içinde
23 Nisan'da hep birlikte
Bügün bizim günümüz
En mutlu günümüzü yaşıyoruz

Ve ben...
Yüreğimi kurtarırım sandım tuzaklardan kaçarken...
Ve işte yakalanmışım çoktan...
Dört duvar arasındayım...
Yerim yüreğinin hapisanesinde...
Ve sorarsan hiç düşünmeden iyiyim diyeceğim...
İyiyim beni terketmek zorunda olduğundan beri...
İyiyim uyuyamıyorken düşlerden geceleri...
İyiyim üşürken ellerim,yüreğim bu kadar...
İyiyim maske takıp takıp kendimi buna zorlayıp sonra ağladığım için,için için...
Ve iyiyim sözcüklerimi dilimin ardına saklayıp gömdüğüm söyleyemeyip kendime kızdığım için...
Sahi sen nasılsın?

Sevginin harmanını kaldıran hangi rüzgara kapıldın böyle de
İçinden söküp  atmışsın gönül prangasını
Gölgeni alıp ruhtan ayrı ötede
Sükûtun ocağında….

Zarafet te deprem telaşı...

Sözün geçmezken düne,
Ömrün yetmezken güne
Sağını solunu bilmek gerek
Dünü yarına vermek gerek.
Günlere,aylara
Dağa taşa
Barışa,savaşa
Yokuş olan ne varsa
Gitmek gerek,
Ermek gerek.
Bütün suçlar zamanın diyen
Dakikanın bereketini yiyen
Üstüne fanilik hırkası giyen
Kul olduğunu görmek gerek..

Bı hüzün ki
Bı üşüme ki
Susuşundan sonra
Dost eyledim yalnızlığı