Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

cam bir fanusun içinde,
nefessizlikle birlikte...
bulanık, ıslak ve gri bir perde...
ve havasızlık;
nefes alamayacak kadar
tek seferde...
beyazlık, sahte ölü bir beyazlık...
bir çocuk...
fanusun dışında...
çıplak tenini örten mavi bir elbise...
bir kozmos saklı göğsünde...
ayaklarında çamurlara bulanmış bir dünya...
bulanık fanustan çıkmak için
bir kapı var önümüzde...
kilitli kapının anahtarı
çocuğun elinde...

Dillerimiz vardı
Vermeyi sever
Alınteriyle çabalamayı görev bilirdi,
Dillerimiz vardı
Güzel konuşan
Konuştuğu kadar susmayı edep bilen ..
Gözlerimiz vardı
Hep helale güzele bakan
Yasak olana kapanan.
Kulaklarımız vardı
Ezana ,doğruluğa güzele dikkat kesilen.
Yüzümüz vardı utanmayı bilen
Kızardıkça güzelleşen.
Hepsi  kaybolmaya karar vermiş
Fitne haset dolu dünyadan
Toprağın altında yerimiz kalmıyor deyip sızlanan.
Güzel olan ne varsa
Ar  perdesinin ardında
Mahcup
Üzgün
Aslını bekleyen..

Şiir gibi bakar mısın gözlerime
Çölde susuzluk hayatına kastetmişken
Bulduğun  suyu tutar gibi tutar mısın ellerinle ellerimi
Ve yoldaş olur musun   Gezginin içsel yolculuğuna

(Bugün dalgınım dalıp dalıp gidiyorum )

Arkadaşların şiirleri bitti burada ki son şiiri yazmak bana nasip oldu   

Bir damla su kuraklığında gönlüm
Bi dilim ekmek tokluğunu katık edemedim düşlerime
Yürekteki papatyalar için
Gözlerimde toplanmış bulutlar
Satın aldık hasretleri,korkuları
Yokluğun kıyılarında
Dilimde keşkeler
Baş ucumda ahlar
Gün düşerken geceye
Gece kalabalığımda sessiz
Göz ucumda  gün biterken....

umut sürdüm yetimlerin yanaklarına
aralandı kara bulutlar,
gülümseyiverdi güneş...
kalbimi kutsayan toprak
yükselip basamak basamak
göğün yedinci katına değdi...

(oysa nicedir rüzgâr küskündü bize...
mahsurdu çiçek kokuları; esmeyen yelde...
gözlerin yüreklere uzanamayışının
kötürüm labirentinde...)

zümrüt kesildi bin yıllık zeytin
naraların zılgıtlara dönüşmesiyle...
bir kızın yere dönük avuçları,
mutluluk açtı göğe dönmesiyle...
yetim çocukların anneleri,
şarkılar üflediler gelinciklere...

(durdu insan...
durdu zaman...)

kapkara zindanlara sığındı iblis,
ceplerinde doğunun ve batının tanrıları...
bir çocuğun gülüşünden kaçtığında
her şey yeni baştan doğdu...
yürümeye başladı duranlar,
feleğine yüzmeye başladı âlem...
bir tebessüm insanlığı,
bir çocuk umudu -yeniden- doğurdu...

Acının kıyısında
Hüznün gölgesinde
Hislerden salıncak kurduk.
Gülüş yay , umut  ok gibi
Savrulup gitti dudak kıvrımlarında.
Çakırkeyif bi susmak uğuldarken
Yaşama ilişmiş kayboluşlar  veba gibi
Nasıl sevilir hayat
Nasıl düzelir insan
Kim inanır içimizdeki sızılara, boşluğa
Kim inanır içimizi hırpalayan rüzgara
Söz bi sonraki travmaya ıslık çalıyorsa
Söylesene kim inanır…
Yalnızlık limoni tatlar bırakmış
Bi sonraki kavgaya, bi sonraki aşka......
Bi sonraki....

Çöllerin ortasına orman koymuşlar.
Öğle sıcağında suyu dondurmuşlar.
Her şeyi anladık da gülüm,
Sana nasıl güzel demişler!

Her çile  bir kuyu
Acıdan  alır  suyu.
İnançlı  yüreğin  huyu
Besler büyütür  onu..
Nedir dalgalı hayat
Nefsin sunduğu bayat
İster çalış ister yat
Kul olabilmekti konu..
Çalar  ecel kapısı
Hepsi Allah yapısı
Kimsede yok tapusu
Kaderli ameldir sonu...

denizden koparılırsa gözlerim
tuzlu bir yalnızlık kalır...
gözlerimle beraber
deniz de savunulmalıdır...

Bilir misin ?
Ya gelirse diye tetikte bekleyen kavramsal  düşleri
Çığlık çığlığa destelenmiş/örselenmiş özlemleri
Ay çiçeği gibi güneşe dönen yüzü
Bi hoş geldin çoşkusunu
Bilir misin… ?

Yolu , derin ve  ve karamsar bir dehlizden geçen  insanın hali gibi 
Geceleri bitmek bilmeyen bir insanın hali de perişandır
Baharın ve umudun müjdesini   gönderir misin  bir dua berraklığında ?
Uçuşan  kelebeklerin peşinden koşarcasına huzurlu ...


(Bugün gözlerimde  yağmur  bulutları  var   ) 
 

''ben'' den kalan b'ye
iz'lerin eklendikçe...
''b/iz'' e dönüştük
yürekçede...

GÖNLÜMÜN GÜNEŞİ
Ben unutmak istiyorum ya!
En güzel hatıraları bile,
Dostça ayrılalım seninle
Gözyaşı olmasın, ikimize bu dünya
Gönlümün Güneşi
Her an hep sen varsın aklımda
Mecnun gibi yaşıyorum.
Canlı ölü gibi geziyorum.
Saat 12’yi vurduğunda
Gönlümün Güneşi
Seni bekliyorum WhatsApp da
Gel de gönül yorgunluğumuzu atalım.
Yaşayamayacağımız hayallerimizi konuşalım.
Bre, seviyorum seni, yasak olsa da!
Gönlümün Güneşi.
Lakin aşkımızı yaşayamıyoruz.
Aşka farklı yönlerden bakarsak;
İki gün iyi oluyorsak,
Dört gün kötü oluyoruz.
Gönlümün Güneşi
Sana çok yakışmıştı pembe kazak
Onu bir gün benim için giy
Ki, düşmesin yüreğime çiy.
Maalesef kalbin bana çok uzak.
 Gönlümün Güneşi.
Bir gün yüreğinde duyarsan uğultu,
Çok uzaklarda olsan da bana gel.
Ölürsem de kabrime gel.
Uçtu uçtu Uğur Böceğin uçtu.
Gönlümün Güneşi.

ZOR KADIN
Seni sevmenin suçunu çekerim.
Üç gecedir orucumu tutarım.
Sen yoksan, yemek, içmek bana haram.
Bilir misin ne haldeyim?
GÖR KADIN

Işıl ışıl parlayan yıldızımsın.
Kırık kalbime doğan güneşimsin.
Güzelliğini kıskanan ayımsın
Senden vazgeçmek mümkün mü?
HOŞ KADIN
Soğuk soğuk kalbimden terliyorum.
Her gün beş vakit dua ediyorum
Allah’ımdan, senden af diliyorum.
Olmasaydı keşke bu halt,
HAYRA YOR KADIN
Ya sen ne tatlı şeysin
Öyle derken,
Kalbim esir olurdu,
Sen söylerken,
Eski günlerin hatırı ölürken,
Keskin bıçak gibi kesme,
NET KADIN
Aşkın adı sendin, yaşayamadım.
Sen şiirdin, ben şair olamadım.
Hiçbir an gönlünü fethedemedim.
SEN DE ŞİMDİ HERKES GİBİSİN
ZOR KADIN