Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

NAZIM'IN 100. DOĞUM GÜNÜ

Vay be vay anasını be

Vay benim ellerimde serpilip gelişen hayat

Vay benim

Aydınlık düşlerime

Saplanan hançer

Vay benim puslu yollarında

Düşüp kalktığım yurdum.

Düşmüşüz iki kollu uçurumun

İki sarkık yanına.

Yüzlerini ayaklar altına almış

İnsanlar yürüyor

Kendi göğünden uzak uçurumlara.

Zulmün pençesine düşmüş özgürlüğüm

Can telef etmekte

Sanayi yollarında

Nazım Hikmet

Vatan hainliğine devam ediyor hala.

II

Bugün

Yüzüncü yaşına ayak basıyor Nazım

Sakın demeyin ha

Ölümden sonra yaş mı sayılır.

Sayılır lan sayılır

Adam gibi yaşayana ölüm mü olur.

Onlar

Tek duvaklı gelinin

Gerdeğine girer gibi

Girdiler toprağın koynuna

Hücre hücre sararak yurdu.

Ölümsüzlüğe kulaç atarak

Aştılar ölüm denizini.

Onlardan bir çığlık kalır

Sokaklarda yansıması dinmeyen

Ölümsüzleşirken sevda

Ölümsüzleşir isyan.

Yıllar öncesinin yansıması

Çınlıyor kulakları da

Amerikanın yarı sömürgesiyiz

Diyor Nazım

III

Ustaya hırlaşıyor

Kan buğusunda dişlerini ısıtanlar

Salyalı dudaklardan

Dehşeti dökülmekte yaşamın.

Çok şükür, çok şükür

Ölsem de gam yemem gayri

Sonunda kurtulduk yarı sömürgecilikten

Şimdi

Tam sömürgesiyiz Amerikanın.

Emek işkenceye mahkum

Umut dar ağacında

Yargısız katledilmekte hayat

Şimdilerde

Deli dolu akıyor koyağında sular

Başlarını çarpa çarpa taşlara

Nazım Hikmet

Vatan hainliğine devam ediyor hala.

Bir dolar bir buçuk milyon

Efendilikten kurtardık köylüyü

Kölesi yaptık yoksulluğun

İzavura lar bize ağlıyor şimdi

IV

Bütün kirlenmelere

Kapattıkça kapılarımızı

Alıcılarımızdan girdiler

Odamızın sıcaklığına.

Önce kültürlerimizi yozlaştırdılar

Sonra çaldılar duygularımızı

Gün geçtik çe

Kendi maymununu yarattı sermaye.

Haber dediler

Pisliklerini döktüler eteklerinden

Kim kiminle yatmış

Kimin şeyi kimin neresinde

Piç ettiler yaşamı.

Piç ettiler serpilip gelişen hayatı

Şimdi

Medya maymunlarının

Salyalı dudaklarından

Hortumlananm kanı dökülmekte

Emekçi halkımın.

İki bacak arasına asılmış sevda.

Yoksulluğun-

Bekareti satılmakta otel odalarında.

Şose boylarında aç kadın

Doyurabilmek için bebesini

Sarkık memelerini okşatmakta

Yüzünü yitiren insana.

v

Fabrika kapılarında

Makina lar dan değersiz

Kendi mezarına kazmakta emekçi.

Kul edilmiş insanlık kula

Nazım Hikmet vatan hainliğine

Devam ediyor hala.

Vay be- vay anasını be

Tükürmeli böyle yaşama

Nereden nereye geldik böyle.

Vay benim

Çürümüş damaklarımda

Kırılıp dökülen dişlerim

Henüz çiğnenmeden çalınmış lokmam.

Vay benim omuzdan düşen kolum

Vay benim bir defa bükülüp

Bir daha doğrulmayan belim.

Nereye böyle ayaklarım

Niçin susarsın dillerim

Neden görmezsin gözlerim

Baksana, duysana, görsene

Nazım Hikmet vatan hainliğine

Devam ediyor hala.

VI

Nasırlanmış

Çatlak derisinden

Kanımı sızdıran

Ellerim

Bırak yazma gayrı

Yarına kalsın güzel sözler

Sevdalar aşklar

Tutkularım aydınlık özlemim.

Sakın ha Abidin

Sakın çizme

Mutluluğun resmini.

Hele bir sürelim maviye yelkenleri

Hele bir varalım gelecek o günlere

Sakın ha Abidin..

Bir umudum kalsın yarına

Bak gül yanaklı bebesini emziren

Anneler

Zehir içiriyor bebesine.

Sarı balık yitirdi rengini

Sakın ha Abidin...

Bu kahır öldürsün beni...

Çizersen

Çürütürler mutluluğu

Kırılır direncim

Gelecek nesle kalsın

Mutluluğun resmi.

VII

..

Biraz daha bekle be Abidin

Hele bir hanımeli açsın

Tanyaların çığlıkları açsın balkonlarımızda.

Güneşe başkaldırsın

Utancını kasketin altına saklayanlar

Gözden kaçan gerçeğin

Dile düşen adıdır isyan.

Hasret yangını

Dudaklarımdan

Özgürlük türküsü dökülsün hele bir.

Hele bir

Yürek diretilsin

Diş bilensin

Yarınsız kalışlara.

Kırılsın bilekte zincir

Yıkılsın hücreler

Sevdam ulaşsın bulutlara

Baksana Abidin...

Nazım usta

Vatan hainliğine

Devam ediyor hala

Vııı

Özgür bir dünya düşlerken

Hortumlandı damarımda kan.

Emek yenik düştü

Kasalarını vatan sayanlara

Afrikalılar gibi yaşıyoruz da

Avrupalaştık diyoruz.

Kendi kabuğuna çekilmiş

Cevahir yürekliler.

Sarhoş ağızlara yenik düşmüş

Direniş türkülerim.

Barlar pavyonlar

Devrimci tüketiyor

Kafatasçı üretiyor

Salyalı dudaklarda sarhoş naralar.

Umut ayaklar altında

Emek katlolmakta fabrikalarda

Nazım Hikmet vatan hainliğine

Devam ediyor hala...

IX

Yüz yıllık

Bir direniş türküsü Nazım

Bazen şiir olur

Bazen türkü

Bazen kaygısıdır kan içicilerin.

O şimdi

Başı göklerde bir çınar.

Çalamamışlar güneşini.

Rüzgarlara bırakmış şiirlerini.

Onun türküsü gelir uzaklardan

Rüzgarın kanatlarıyla.

Dağlar türkü söylüyor

Nehirler ağlıyor

Kalemim-

Pis yüreğine

Dalıp dalıp çıkıyor.

Kahpeliğin ırkçılığın

Ve satılmışlığın

Yüreğimde sevdası Nazım'ın

Ellerimde isyanı.

Yıllanmış bir çınarbaşı yıldızlarda

Yüzüncü yaşında.

Vatan hainliğine devam ediyor

Nazım Hikmet RAN hala.......

OCAK 2002

Abdullah Oral

Yoruldun ağırlığımı taşımaktan
Ellerimden yoruldun
Gözlerimden, gölgemden
Sözlerim yangınlardı
Kuyulardı sözlerim
Bir gün gelecek, ansızın gelecek bir gün
Ayak izlerimin ağırlığını duyacaksın içinde
Uzaklaşan ayak izlerimin
Ve hepsinden dayanılmazı
Bu ağırlık olacak.

Nazım Hikmet

Vasiyet 9 Nazım Hikmet

 Nazım Hikmet

Toplumcu düşünceli, Soyalistler yanlısı
Nazım Hikmete derler ‘Stalin hayranlısı’

Babası ittihatçı, anası ressam hanım
Selanik’te yaz günü dünyaya geldi Nazım

Galata Lisesinden sonra eğitim gördü
Değişik maceralı aşklı bir hayat sürdü

Askerlikte bir teşvik yüzünden mahkum oldu
Affedilince kaçtı, yolu Rusyada buldu

Moskova’nın muhteşem görünüşüne kandı
Ta ölünceye kadar vatan közüyle yandı

‘Ülkemden ayrılmakla hata ettim’ Diyordu
İtirafını halka söylemek istiyordu

Nazım oğluna dedi ‘Seni ben Memet yavrum
‘Kominist Partisine emanet ediyorum

‘Moskova’da ölmeden Türkiyede ölseydim
‘Koca bir çınarın altına gömülseydim

Bin dokuz yüz altmış üç günü Rusyada öldü
Kızlar manastırında mezarlığa gömüldü.
 
Mehmet Fatin Baki
 
 

Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi, beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin...
Fedakârlığımı anlıyorsun :
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orda beraber yaşarız
külümün içinde külün,
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.
Ben
daha ölümü düşünmüyorum.
Ben daha bir çocuk doğuracağım.
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde?
İçimden bir şey :
belki diyor.

Nazım Hikmet Ran

Memet,
ben dilimden, türkülerimden,
tuzumdan, ekmeğimden uzakta,
anana hasret, sana hasret,
yoldaşlarıma, halkıma hasret öleceğim,
ama sürgünde değil,
      gurbet ellerde değil,
 
öleceğim rüyalarımın memleketinde,
      beyaz şehrinde en güzel günlerimin.
                                                   NAZIM

....Kimi insan otların kimi insan balıkların çeşidini bilir
ben ayrılıkların,
kimi insan ezbere sayar yıldızların adını
ben hasretlerin...

misterno öğretmenim son şiire teşekkür putonu 6 saat sorunu.teşekkürler büyük büyük çok çok ..

Bulutlar geçiyor : haberlerle yüklü, ağır.
Buruşuyor hâlâ gelmeyen mektup avucumda.
Yürek kirpiklerin ucunda
uzayıp giden toprak uğurlanır.
Benim bağırasım gelir : — «P î r â y e ,
P î r â y e !...» — diye...

Nazım Hikmet Ran

ZiNDANI TAŞTAN OYARLAR

Sılanın ufak tefek yolları
Ağrıdan sızıdan tutmaz elleri
Tepeden tırnağa şiir gülleri
Yiğidim aslanım aman burda yatıyor
Bugün efkarlıyım açmasın güller
Yiğidimden kötü haber verirler
Demirden döşeği taştan sedirler
Yatak diken diken yastık batıyor
Yiğidim aslanım aman burda yatıyor
Bir şubat gecesi tutuldu dilin
Silaha bıçağa varmadı elin
ne ana ne baba ne kız ne gelin
Yiğidim aslanım aman burda yatıyor
Ne bir haram yedin ne bir cana kıydın
Ekmek kadar temiz su gibi aydın
Hiç kimse duymadan hükümler giydin
Yiğidim aslanım aman burda yatıyor
Döşek melil mahzun yastık batıyor
Mezar arasında harman olur mu
onüç yıl hapiste derman kalır mı
Azrail aç susuz canın alır mı
Yiğidim aslanım aman burda yatıyor
Döşek melil mahzun yastık batıyor
Zindanı taştan oyarlar
İçine bir yiğit koyarlar
Sağa döner böğrü taşa gelir
Sola döner çırılçıplak demir
Çeliğin hası da yiğidim aman böyle bilenir
Döşek melil mahzun yastık batıyor
Yiğidim aslanım aman burda yatıyor
Dilimde dilimi bulduğum, gücüne kurban olduğum
Anam babam gibi övdüğüm
Dayan aslan ustam yiğidim dayan
Dayan hey gözünü sevdiğim
Bugün efkarlıyım açmasın güller
Yiğidimden kötü haber verirler
Sana kökü dışarda diyenlerin kökleri kurusun
Kurusun murdar ilikleri dilleri çürüsün
Şiirin gökyüzü gibi herkesin
Sen Kızılırmak'casına bizimsin
En büyük demircisi dilimizin
Canımız ciğerimizsin
Bugün burdaysa şiirin yarın Çin'dedir
Bütün hışmıyla dilimiz
Kökünden sökülmüş bir çınar gibi yüreğimiz içindedir
Bugün burdaysa şiirin yarın Çin'dedir
Acısıyla sızısıyla alnının kara yazısıyla
Bir yanı nur içinde tertemiz
Bir yanı sızım sızım sızlayan memleketimiz içindedir
Bugün burdaysa şiirin yarın Çin'dedir
Bütün hışmıyla dilimiz
Kökünden sökülmüş bir çınar gibi yüreğimiz içindedir

Bedri Rahmi Eyüboğlu

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Başım köpük köpük bulut,
 içim dışım deniz,
 ben bir ceviz ağacıyım Gülhane parkında,
 budak budak, serham serham ihtiyar bir ceviz.
 Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.
 
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane parkında,
 Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl.
 Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril.
 Koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil
 Yapraklarım ellerimdir tam yüz bin elim var,
 Yüz bin elle dokunurum sana, Istanbul'a.
 Yapraklarım gözlerimdir.Şaşarak bakarım.
 Yüz bin gözle seyrederim seni, Istanbul'u.
 Yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım.
 
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane parkında,
 Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında…
 

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

HAYATI ISKALAMA LÜKSÜN YOK SENİN !

Bir aşk için yapabileceğin her şeyi yaptığına
inanıyorsan ve buna rağmen hala yalnızsan, için rahat
olsun. Giden zaten gitmeyi kafasına koymuştur ve
yaptıkların onun dudağında hafif bir gülümseme
yaratmaktan başka hiçbir işe yaramayacaktır.

Sen kendini paralarken o her zaman bahaneler bulmaya
hazırdır. Hani ağzınla kuş tutsan "Bu kuşun kanadı
neden beyaz değil?" diye bir soruyla bile
karsılaşabilirsin.. iki ucu keskin bıçaktır bu işin.
Yaptıklarınla değil yapmadıklarınla yargılanırsın her
zaman. Bu mahkemede hafifletici sebepler yoktur. İyi
halin cezanda indirim sağlamaz.


Sen, "Ama senin için şunu yaptım" derken o, "şunu
yapmadın" diye cevap verecektir. Ve ne söylesen
karşılığında mutlaka başka bir iddiayla
karşılaşacaksındır. Üzülme, sen aşkı yaşanması
gerektiği gibi yaşadın.Özledin, içtin, ağladın,
güldün, şarkılar söyledin, düşündün, şiirler yazdın.
"Peki o ne yaptı" deme. Herkes kendinden sorumludur
aşkta. Sen aşkını doya doya yaşarken o kendine
engeller koyuyorsa bu onun sorunu. Bir insan eksik
yaşıyorsa, ve bu eksikliği bildiği halde tamamlamak
için uğraşmıyorsa sen ne yapabilirsin ki onun için?
Hayatı ıskalama lüksün yok senin. Onun varsa, bırak o
lüksü sonuna kadar yaşasın.


Her zamanki gibi yaşayacaksın sen. "Acılara tutunarak"
yaşamayı Öğreneli çok oldu. Hem ne olmuş yani,
yalnızlık o kadar da kötü bir şey değil. Sen mutluluğu
hiçbir zaman bir tek kişiye bağlamadın ki.... Epeydir
eline almadığın kitaplar seni bekliyor.Kitap okurken
de mutlu oluyorsun unuttun mu? Kentin hiç görmediğin
sokaklarında gezip yeni yaşamlara tanık olmak da keyif
verecek sana.Yine içeceksin rakını balığın yanında.
Üstelik dilediğin kadar sarhoş olma özgürlüğü de
cabası....


Sen yüreğinin sesini dinleyenlerdensin ve biliyorsun
asolan yürektir.Yürek sesi ne bilmeyenler, ya da bilip
de duymayanlar acıtsa da içini unutma; yasadığın
sürece o yürek var olacak seninle birlikte. Sen yeter
ki koru yüreğini ve yüreğinde taşıdığın sevda
duygusunu. Elbet bitecek güneşe hasret günler. Ve o
zaman kutuplarda yetişen cılız ve minik bitkiler
değil, güneşin çiçekleri dolduracak yüreğini...

Sende; ben, kutba giden bir geminin sergüzeştini,
Sende; ben, kumarbaz macerasını keşiflerin,
Sende uzaklığı,
Sende; ben, imkansızlığı seviyorum.

Güneşli bir ormana dalar gibi dalmak gözlerine
Ve kan ter içinde, aç ve öfkeli,
Ve bir avcı iştahıyla etini dişlemek senin.

Sende, ben, imkansızlığı seviyorum,
Fakat asla ümitsizliği değil...

(1948)
.

Nazım Hikmet Ran

  Ben diyorum ki ona: kül olayım kerem gibi yana yana.
ben yanmasam
sen yanmasan
biz yanmasak,
nasıl çıkar karanlıklar aydınlıga..

Nazım Hikmet Ran

En güzel deniz :
henüz gidilmemiş olanıdır.
En güzel çocuk :
henüz büyümedi.
En güzel günlerimiz :
henüz yaşamadıklarımız.
Ve sana söylemek istediğim en güzel söz :
henüz söylememiş olduğum sözdür...

Umuda bin kurşun sıksa da ölüm
Unutma umuda kurşun işlemez gülüm.

- Nazım Hikmet