Arkadaşlar,sizinle daha geçen hafta başımdan geçen bir olayı paylaşmak istiyorum.İşitme Engelli öğrencilerimizi, büyük bir sevinçle, hayatlarında ilk kez, çocuk tiyatrosuna götürdük. Biz öğretmenler koltukların yanıbaşına konmuş sandalyelere oturduk.Bizim haricimizde gelenlerin hepsi anasınıfı öğrencisiydi. Salonda sessizlik sağlanmaya çalışıldığı sırada yanımda oturan bayan,bu konuşanların öğretmenlerini eleştirerek,hiç eğitim almadıklarından dem vuruyordu. Tam da bu bayan, tiyatro devam ettiği sürece sürekli yanındaki arkadaşıyla konuşuyordu.Bakışlarımla uyarmaya çalıştım,fakat susmaya hiç niyeti yoktu. En sonunda "biraz sessiz olabilir miyiz" deme gafletinde bulundum.Bayanın cevabı şöyle oldu."Sen önüne bak,izle tiyatronu, dinleme bizi. Sen böyle mi eğitiyorsun engellileri"...Sonra kendine yediremediği için uyarılmayı;kolumdan tutarak, "Sen beni uyaramazsın tamam mı?" Ben de onun bu etkisine tepki olarak "çek elini be terbiyesiz" deyiverdim. Bayanın cevabı ise "Gerizekalı,sen kimbilir nasıl bir kadınsın, bak şimdi mikrofonu alır elime rezil ederim seni, gerizekalı, ruh hastası...şeklinde devam etti. Ben bayanın nasıl biri olduğunu anladığım için sustum. Çıkışta beni sabrımdan dolayı tebrik eden, geçmiş olsun diyen arkadaşlarından öğrendiklerim ise beni bir hayli yaraladı. Ben bu bayanın yardımcı anne veya veli olduğunu düşünerek uyarmıştım. Öğretmen olabileceğine hiç ihtimal vermemiştim.Öyle ya;bir öğretmen tiyatroda nasıl davranılacağını bilirdi.Ne yazık ki öğretmenmiş değerli arkadaşlarım.Hem de 5 yaşındaki çocuklarımızı emanet ettiğimiz bir öğretmen. Anladım ki, bu meslek bu bayandan birçok şeyi, beynini, alıp götürmüş.Dilerim hiçbiriniz bu tür insanlarla karşılaşmazsınız,çünkü insan gerçekten çok üzülüyor.Size tüm samimiyetimle söylüyorum,bana bu şekilde davranan hemcinsimin ilkokul mezunu bir veli olmasını çok isterdim.
hocam çok büyük geçmiş olsun böylesi insanın ne yapacağı belli olmaz çünkü.size bişeyler söylerken kendini tarif etmiş sanırım...
