Sevdiğimiz Şiirler

Yaktım Gemileri

Dönüşü olmayan yola girdim.
Gönlümün gemilerini yakıyorum,
Birer birer...

Dönmekte istemiyorum artık.
Bütün ümitler kararsın istiyorum.
Sökülsün yüreğimden, sıyrılıp aksın.
Ümidin kırıntısı kalmamalı içimde.
Yeter artık, çektiğim bu çile...

Olmuyor,
Yalan işte,
Her şeyin yalan senin.
Bakışın, sözlerin, hatta sen,
Her şeyin yalan senin.

Seni sevmek hataydı,
Geç anladım.
Hayatımın en büyük hatasısın sen.

Yakıyorum işte, gemileri tek tek.
Kalmamalı en küçük ümit içimde.
Dönüşü olmamalı bu gidişin.
İşte bak gidiyorum ardıma bakmadan.
Artık dönmeyeceğim bu şehre.
Beni yaktığın gibi yaktım,
Bütün hayallerimi, ümitlerimi.

Tahmin edebiliyorum.
Artık mutlusundur.
Ama bil,
Son dileğim sen de çek,
Sen de yaşa aynı acıları.
Bil ki o zaman daha iyi anlayacaksın beni,
Kalpsiz, vicdansız,
Sen de sev benim gibi.
Sev de sevilme e mi ?...

Ahmet TULGANER

"İki kalp arasında en kısa yol:
Birbirine uzanmış ve zaman zaman
Ancak parmak uçlarıyla değebilen
İki kol.
...Merdivenlerin oraya koşuyorum,
Beklemek gövde kazanması zamanın;
Çok erken gelmişim seni bulamıyorum,
Bir şeyin provası yapılıyor sanki.

Kuşlar toplanmış göçüyorlar
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni...

-Cemal SÜREYA-

    YİNE AKLIMA SEN GELDİN
Yine sen geldin aklıma hemde aradan o kadar   
   zaman gecmesine rağmen,
Ve kalbim yine hızla çarpmaya başladı tıpkı ilk 
   günkü gibi
Üstelik te beni bukadar insafsızca ve zalimce terk
   etmene rağmen,
Biliyormusun hiç unutamıyorum seni, ilk tanıstıgımız
    zamanı,
Elimi ilk tutuşunu , beni ilk öpüşünü,konuştugumuz
    her kelime,
Her bakışın sanki ilmek ilmek ,nakış nakış işlenmiş
    bu beynime
Senden sonraki hiçbir el unutturamadı seni bana
Hiç bir tenin kokusu senin terin gibi kokmadı
Senden başka hiç kimse için gözümden tek damla
   yaş akmadı
Hatırlıyormusun elimi ilk tuttugunda titredigimi
   söylemiştin bana,
Evet titriyordum çünkü o an sanki güneş benim
    kalbimde doguyordu,
Çünkü sen benim ilk’im din ve son’um oldun
Sen gittin ya bu kalbim atmıyor sanki
O güzel gözlerim varya onlarda eskisi kadar güzel
   degiller artık,
Hayatım daki siyah hariç tüm renkler seninle
    birlikte terk ettiler beni,
Artık gecelerim karanlık, gündüzlerim ise simsiyah
Elime aldıgım her kalem keder yazıyor,
Dilimdeki her kelam sitem kokuyor,
Aslında ayrılmak degil benim canımı yakan,
Ama gidişin cok şerefsizce oldu,senin kalbin Hakikaten o sözlerlemi doluydu.
Yinede ah demiyorum ,beddua etmiyorum,keşkeleri
   kullanmıyorum hayatımda.
Biliyorumki bir gün geri geleceksin ve ben hiçbirsey Olmamıs gibi karsılayacagım seni, sende bunu Bildigin için geleceksin ya zaten.
Ama her nekadar seni tebesümlerle karşılasamda Hoşgeldin lerle sıksamda elini kalbim asla eskisi
   gibi carpmayacak.
Ve elimi tuttugunda artık titremedigimi göreceksin
İşte o an geri döndügüne cok pişman olacak çok   
    üzüleceksin.

HATIRLAMA

Ne zaman elime bir kalem alsam
Sana seslenmek geliyor içimden
Güzelliğini hatırlıyorum bir yaz günü
Yine gemiler geçiyor uzaklardan
Biz yosun kokulu rıhtımlarda el ele
Şehirlerden İstanbul, aylardan temmuz

Ne zaman elime bir kalem alsam
Geçmişi seninle yeniden yaşıyoruz
Ne zaman elime bir kitap alsam
Hep seni okuyorum inanır mısın
istiyorum seni anlatmalı bütün romanlar
Sevilen kadın hep sen olmalısın.

Ne zaman elime bir kibrit alsam
Yine İstanbul'u yakmak geçiyor aklımdan
Bu sensiz sokakları, bu evleri
Bu plajları bu denizleri
Sensiz kaldığım bu şehri tüm yakasım geliyor
Yine alev alev bir istanbul düşünüyorum
Ve çaresiz yaktığım bütün sigaraların
Dumanlarında seni görüyorum.

Ne zaman elime bir fırça alsam
Yüzünü çiziyorum kapılara, duvarlara
Bir bir hatırlıyorum bütün hatlarını
Gözlerini dudaklarını saçlarını
Baktığım her yere gölgen düşüyor
Dokunduğum her şeyde senin sıcaklığın
Sonra dağlar, denizler giriyor aramıza
Gitgide büyüyor uzaklığın
Ne zaman elime bir kadeh alsam

Delicesine sarhoş olmak istiyorum
İçkiler seni hatırlatıyor yine
Kırıyorum birbiri ardınca kadehleri
Artık hiç bir şey kâr etmez biliyorum
Ne dost, ne içki, ne aşk, ne kadın
Gözlerimde yıllardır eşsiz olan
Değişmeyen bir sen varsın

Ne zaman elime bir ayna alsam
Gözlerimden korkuyorum, bakışlarımdan
Bu seni unutamayan benden korkuyorum
Uçurum çizgiler, kara gölgeler
Bir sonun belirtileri yüzümde yer yer
Karşımdaki yüz sefil bir akşam
Hep sana sesleniyorum duyuyor musun
Ne zaman elime bir kağıt alsam.

Ümit Yaşar Oğuzcan   

Aslında Sen Kaybettin


Her tercih aslında bir kayıp değil miydi?

Sen ise kendi kazanımlarınla avuttun kendini

Bir cümlem vardı sana;

“ Gördüğüm her şeyi görmen,

Gördüğün her şeyi görmem gerek” diye

Aslında sen kaybettin;

Ben gördüğün her şeyi zaten biliyorum.

Benim gördüklerimi görebilmen için

yanında ben olmalıyım

Evet koca bir bebektim ben;

Hiç büyümeyen, Exterm

Adrenalin doğam da var

Hani üç bin feet’den atlayıp

Son yüz metre kala açmak paraşütü…

Yada çoruh’ta rafting yaparken

Şelalenin çığlını duymak gibi…

Belki de o mistik müziğin dansımsı,

capuera salınımları

Evet koca bir bebektim ben;

Hiç büyümeyen, Exterm

Aslında sen kaybettin;

Ve sen kendi kazanımlarınla büyü…
 
(Volkan Yelken)
 

Duydum ki Bizi Bırakmaya Azmediyorsun Etme

Duydum ki bizi bırakmaya azmediyorsun etme
Başka bir yar başka bir dosta meylediyorsun etme

Sen yadeller dünyasında ne arıyorsun yabancı
Hangi hasta gönüllüyü kasdediyorsun etme

Çalma bizi bizden bizi gitme o ellere doğru
Çalınmış başkalarına nazar ediyorsun etme

Ey ay felek harab olmuş alt üst olmuş senin için
Bizi öyle harab öyle alt üst ediyorsun etme

Ey makamı var ve yokun üzerinde olan kişi
Sen varlık sahasını öyle terk ediyorsun etme

Sen yüz çevirecek olsan ay kapkara olur gamdan
Ayın da evini yıkmayı kastediyorsun etme

Bizim dudağımız kurur sen kuruyacak olsan
Gözlerimizi öyle yaş dolu ediyorsun etme

Aşıklarla başa çıkacak gücün yoksa eğer
Aşka öyleyse ne diye hayret ediyorsun etme

Ey cennetin cehennemin elinde olduğu kişi
Bize cenneti öyle cehennem ediyorsun etme

Şekerliğinin içinde zehir zarar vermez bize
O zehiri o şekerle sen bir ediyorsun etme

Bizi sevindiriyorsun huzurumuz kaçar öyle
Huzurumu bozuyorsun sen mavediyorsun etme

Harama bulaşan gözüm güzelliğinin hırsızı
Ey hırsızlığa da değen hırsızlık ediyorsun etme

İsyan et ey arkadaşım söz söyleyecek an değil
aşkın baygınlığıyla ne meşk ediyorsun etme
 
Mevlana Celaleddin Rumi
 

Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
Iyisi mi,beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni gorebilesin
Fedakarliğimi anlıyorsun
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşiyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orada beraber yaşarız
külümün içinde külün
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacagız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasndan nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.
Ben
daha ölümü düşünmüyorum.
Ben daha bir çocuk doğuracağım
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama ,çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
Bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde?
Içimden bir şey :
belki diyor.

Nazım Hikmet

             BELKİ BİR GÜN

Son konustugumuzda demistin ya hani
Ben senden gittigimde haber ver diye
Bende tamam demistim
O zaman inanmistim ya da kendimi kandirmistim
Seni unutabilecegimi sanmistim
Olmuyor iste yapamiyorum sensiz
Söz veriyorum artik aglamiycam diye
Söz veriyorum onu unutacam diye
Olmuyor iste...
Nereden bileceksin
Geceleri senin için agladiğımi
Nereden bileceksin
Yalniz oldugumda seni yanimda istedigimi
Belki bir gün demeyi isterdim
Belki bir gün
Belki bir gün tekrar demeyi isterdim
Belkilerle yasanilıyormus bunu anladim
Belki bir gün tekrar deneyelim dersen
Belki o zaman ben eski ben degilimdir...

Seni görmediğim günler bir çakır diken büyüyor göz
bebeklerimde
Bir çocuk ağlaması başlıyor, kulaklarımda uzun uzun
...Ellerim bir yerlere yapışıyor, kurtaramıyorum
Ya ayaklarım, o benim zavallı ayaklarım
Öyle şaşkın, öyle kararsız, öyle çaresiz ki
Seni görmediğim günler
Karanlıktayım, katran gecelerdeyim
Cehennem misali bir yerdeyim
Bir demir nasıl paslanır, bir elma nasıl çürürse
İşte öyleyim...

ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN

AKLIMIN DUR DEDİĞİ YERLERDE DURAMADIM
 Söylenmemiş sevgilerde
Açılmamış şarapların tadı var

Geceler senden önceydi
Şafağı gördüm sende
Tutkulu duyguların yansıyan ışığıydı
Parlayan gözlerinde

Yasaklar davet gibi çağırdı olmazlara
Her zaman hep sana yöneldi duygularım
Aklımın dur dediği yerlerde duramadım
Yasaklar davet gibi çağırdı olmazlara

Çıkmazlar sokağında hep seni sabahladım
Olmazı olur sandım
Yoruldu umutlarım

Tutku, duygularımın yansıyan ışığıdır
Parlayan gözlerimde…
                           
 
                              Yıldız Kenter

neden bilmem...bu gece şiir tadında bir gece...

Annesizim

Özledim anne senle geçen günleri
Sobada ısınan suyla yıkardın beni
O kadar temiz olamadım asla
Beni bırakıp gittiğinden beri

Rüyamda giderdim sana olan hasretimi
Kah uzaktan göründün kah öptün beni
Ne kadar sordamda neden niye diye
Kader istedi bizi bırakıp gitmeni

Yapardın bulgur pilavını yanına birde soğan kırardın
Silerdin gözümün yaşını yerime sen ağlardın
Yaşasaydık hep seninle dursaydı zaman
Kimse sormasa bile halimi sen sorardın

Anasız günlerden kaldı bana bu gözyaşları
Sıcak sobanın yanında üşürdüm ben kışları
Ekmekte o eksik suda o eksik
Anasızlar üzgün, buruk,çatık kaşları

Küçüktüm anlayamadım sen giderken
Sen yoktun ben bir köşede ağlarken
Hep bir yerlerden çıkıp gelecek sanırdım
Erken bıraktın bizi be anne erken

Sacda ekmek yapardın anam
Ne güzel geçerdi seninle zaman
Kokusu gelince sıcak ekmeğin
Yeniden açılır o derin yaram

Benim anam benim gülüm
Hiç yakışmadı sana ölüm
Revamıydı bu bize
Gülmez oldu benim yüzüm

Gidene kal demiyeceksin
Gidene kal demiyeceksin
Gidene kal demek zavallılara
Kalana git demek terbiyesizlere
Dönmeyene dön deme...k acizlere
Hak edene git demek asillere yakışır
Kimseye hak ettiğinden fazla değer verme
Yoksa değersiz olan hep sen olursun
Düşün,
Kim üzebilir seni senden başka
Kim doldurabilir içindeki boşluğu, sen istemezsen
Kim mutlu edebilir seni,sen hazır değilsen
Kim yıkar, yıpratır, sen izin vermezsen
Kim sever seni,sen kendini sevmezsen..
Her şey sende başlar..biter.
Yeterki yürekli ol tüketme
Tüketme içindeki yaşama sevgisini
Ya çare sizsiniz, ya da çaresizsiniz
Öyle bir hayat yaşadım ki,
Cenneti de gördüm, cehennemi de
Öyle bir aşk yaşadım ki;
Tutkuyu da gördüm, pes etmeyide
Bazıları seyrederken hayatı en önden
Kendimi bir sahnede buldum oynadım.
Öyle bir rol vermişlerdi ki;
Okudum, okudum anlamadım.
Kendi kendime konuştum bazen evimde
Hem kızdım, hem güldüm halime
Sonra dedim ki; söz ver kendine
Denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin
Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin
Uçmayı biliyorsan, düşmeyi de bileceksin
Korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredeceksin..

NIETZSCHE

Seninle yaşanacak bir aşkın öyküsünü
Bir giz gibi derinden dün yaşattı gözlerin
Sunduğu sevinçlerle o eşsiz
bahar günü
...Yemyeşil bir adaktı, bir murattı gözlerin.
Acılar
uzaklarda, mutluluklarsa yakın
Bir kaç saat içinde kaç yıldı
yaşattığın
Gözlerime sevgiyle bakarken, bana aşkın
Ölümsüz
olduğunu hatırlattı gözlerin.
İçimde tek sen vardın, düşüncemde
yalnız sen
Birbirimizden uzak yaşadığımız o
en güzel yıllarımızı
elemle düşünürken
Hem ağladı sessizce, hem ağlattı gözlerin.
( ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN)

SESSİZ GEMİ

Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.

Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.

Biçare gönüller. Ne giden son gemidir bu.
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.

Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki, giden sevgililer dönmeyecekler.

Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden.
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden

 YAHYA KEMAL BEYATLI