Sevdiğimiz Şiirler

AĞIR KAPI
ağır kapı aksak lisan
kelimeler yetmiyor
çıplak yara günışığı
tenimi incitiyor

içeriden yeni çıktım
dünya almıyor beni
yüreğimde yatar hala
ölenlerin yemini

hangi meydan hangi sokak kavuşturur bizi
hangi yalan hangi yasak karşılar bizi

ne insanlar ne mekanlar
özlemlere yetmiyor
başka sözler başka yüzler
ödeşmeler bitmiyor

aşk uyudu ranzalarda
düşler eskidi gitti
ıslığıma gömüyorum
kalbimdeki sözleri

hangi meydan hangi sokak kavuşturur bizi
hangi yalan hangi yasak karşılar bizi
 

                                                 MURATHAN MUNGAN

              Canım İstanbul
Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.

İçimde tüten birşey; hava, renk, eda, iklim;
O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.

Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.

Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale,
Ve kavuşmuş rüzgar onda, onda misale.

İstanbul benim canım;
Vatanım da vatanım...

İstanbul,
İstanbul...

Tarihin gözleri var, surlarda delik delik;
Servi, endamlı servi, ahirete perdelik...

Bulutta şaha kalkmış Fatih'ten kalma kır at;
Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat...

Şahadet parmağıdır göğe doğru minare;
Her nakışta o mana: Öleceğiz ne çare?..

Hayattan canlı ölüm, günahtan baskın rahmet;
Beyoğlu tepinirken ağlar Karacaahmet...

O manayı bul da bul!
İlle Istanbul'da bul!

İstanbul,
İstanbul...

Boğaz gümüş bir mangal, kaynatır serinliği;
Çamlıca'da, yerdedir göklerin derinliği.

Oynak sular yalının alt katına misafir;
Yeni dünyadan mahzun, resimde eski sefir.

Her akşam camlarında yangın çıkan Üsküdar,
Perili ahşap konak, koca bir şehir kadar...

Bir ses, bilemem tanbur gibi mi, ud gibi mi?
Cumbalı odalarda inletir "Katibim" i...

Kadını keskin bıçak,
Taze kan gibi sıcak.

İstanbul,
İstanbul...

Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler!
Yedi renk, yedi sesten sayısız belirişler...

Eyüp öksüz, Kadıköy süslü, Moda kurumlu,
Adada rüzgar, uçan eteklerden sorumlu.

Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından
Hala çığlıklar gelir Topkapı sarayından.

Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar;
Güleni şöyle dursun, ağlayanı bahtiyar...

Gecesi sünbül kokan
Türkçesi bülbül kokan,

İstanbul,
İstanbul...

Necip Fazıl KISAKÜREK

.kırık bir aşk.............hikayesi bu...
..umutsuzluklarla..........ve hüzünle dolu...
güneşinden yoksun; umut, bulutlar ardında
gökyüzü kapkaranlık ve biz burada ışıksızız
yollar aşılamaz türden, ufuklar bizden uzak
.bugünler mutsuz ve yarınlar çok umutsuz
...amaçlar belirsiz ve araçlar çok yetersiz
.....görüşebilmek zor, görüşmemek zor.
.........sevebilmek ve de sevilebilmek,
............ne kadar mümkün sence?
...............ne kadar olası bu düş?
..................birleşebili r miyiz?
.......................sen-ve-ben
.........................bir gün!

 
 
  BİRGÜN ANLARSIN!..

Uykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez.
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar ne yastık.
Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.
Onun unutamadığın hayali,
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine.
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın...

Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu.
Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin.
Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için,
Vurursun başını soğuk taş duvarlara.
Büyür gitgide incinmişliğin kırılmışlığın.
Duyarsın,
Ta derinden acısını, çaresiz kalmışlığın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın...

Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin.
Niçin yaratıldığını.
Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini.
Uzun uzun seyredersin aynalarda güzelliğini.
Boşuna geçip giden günlerine yanarsın.
Dolar gözlerin, için burkulur.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın...

Bir gün anlarsın tadını sevilen dudakların.
Sevilen gözlerin erişilmezliğini.
O hiç beklenmeyen saat geldi mi?
Düşer saçların önüne, ama bembeyaz.
Uzanır, gökyüzüne ellerin.
Ama çaresiz,
Ama yorgun,
Ama bitkin.
Bir zaman geçmiş günlerin hayaline dalarsın.
Sonra dizilir birbiri ardına gerçekler, acı.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın...

Bir gün anlarsın hayal kurmayı;
Beklemeyi, ümit etmeyi.
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi.
Lanet edersin yaşadığına...
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın.
O zaman bir çiçek büyür kabrimde, kendiliğinden.
Seni sevdiğimi işte o gün anlarsın...

 ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN
 
 

İKİLEM

Bir çiçeği yazsam
bir çoçuğu,
ak sakallı ihtiyarı,
sevgiyle bakan bir çift gözü yazsam,
ak kanatlı güvercinleri,
bir tatlı esintiyi yazsam.
Neden yazamıyorum,
neden insanların koşuşması, savaşın vahşeti,
hayatın ölümlülüğü,
güzelliklerin yok olması çıkıyor kalemimden.
Oysa
bir çiçek güzel,
bir çocuk saf,
ihtiyar nurlu,
güvercinler özgür,
hayat güzel,
hayat sıcak,
hayat dostlukla dolu olmalı,
çiçekte barut kokusu,
çocukta yaşam kavgası,
ihtiyarda ölüm kaygısı,
gözlerde kin,
güvercinlerde kafes olmamalı

dilara öğretmenim...özür dilerim ama anlayamadım sizi...

BEN SENDEN ÖNCE ÖLMEK İSTERİM

Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi,beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin
Fedakarlığımı anlıyorsun
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orada beraber yaşarız
külümün içinde külün
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar…
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.
Ben
daha ölümü düşünmüyorum.
Ben daha bir çocuk doğuracağım
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama ,çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
Bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde?
İçimden bir şey :
belki diyor.

nazım hikmet

Yetim kızın basını oksayan mübarek el,
Ben de yetim bır kızım ne olur bana da gel!
Yetim kizi kendine evlat sayan Muhammed,
Ben de yetim bir kizim beni alip kabul et!
Gül sevgin yeter bana ey sevgili Resulüm,
Öyle muhtacim sana ne verirsen kabulüm!

Bir gün karşına deli gibi seveceğin biri çıkarsa
sen onun için kahrolurken,o aldırmazsa
seninle alay edip gururunu yıkarsa
işte o an benim nasıl yaşadığımı anlarsın
o kişi ilk önce sever gibi görünüp sonra terk ederse
tüm ümitlerini yıkıp mahvederse
sen acı çekerken bir de unut derse
işte benim neler çektiğimi o zaman anlarsın

gözyaşlarını tutamayıp her gün ağlarsın
hasret ateşiyle günden güne yanarsın
onu unutmayıp her gün yollarına bakarsın
işte benim nasıl kahrolduğumu o zaman anlarsın

ona olan nefretin sevgiye dönüşürse
dostların,düşmanların bu haline gülerse
severken terk edilme nedir o an anlarsın
her gün çaresizliği yudum yudum içersin
dertlerini unutmak için hep ölmek istersin
bana neler çektirdiğini o zaman anlarsın

dilara öğretmenim...özür dilerim ama anlayamadım sizi...

Neden anlama çabasına girdiniz? bende onu anlayamadım?Herkes her şiiri anlayamaz ve anlamak zorunda değil. değil mi? alıntı yapmanıza gerek yoktu.Hay Allah yormayın kendinizi:))) Bu arada dilara öğretmenimin adına cevap yazdım bir hemşehrilisi olarak:)))

Bak Görürsün

Böyle gitmez hep bu devran
Döner gardaş bak görürsün
Boş mangalda kül savuran
Siner gardaş bak görürsün.

Gürültüsü çoktur boşun
Eti yenmez her cins kuşun
Eylüldeki sular kışın
Donar gardaş bak görürsün.

Öz yerine geçmez kabuk
Ok olur mu eğri çubuk?
Yalancının mumu çabuk
Söner gardaş bak görürsün.

İster cık de,ister he de
Neler gördük bu dünyada
Ata binen merkebe de
Biner gardaş bak görürsün.

Pilavdan döner mi kaşık
Hep bu işler keşik keşik
Bize de o yeşil ışık,
Yanar gardaş bak görürsün.

Karga korkar havasından
Kartal geçmez davasından
Karga,kartal yuvasından
İner gardaş bak görürsün.

Hani nerde firavunlar
Nemrut varmış bir zamanlar
Arif der ki inananlar
Yener gardaş bak görürsün.
 
ozan ARİF

Sevgi Yetmez

Bana diyorsun ki
Nasıl bir martı yavrusunu severse
Bana diyorsun ki
Nasıl bir midye incisini gizlerse
Bana diyorsun ki
Nasıl bir arı peteğini örerse
İşte öyle büyüyorsun içimde

Sevgi yetmez Sevgi yetmez
Sevgine saygın yoksa
Sevgi yetmez Sevgi yetmez
Sorumluluğun yoksa
Sevgi yetmez Sevgi yetmez
Arada eller varsa
Sevgi yetmez Sevgi yetmez
Yarından ümit yoksa...

Bense diyorum ki
Bahçende güller baktıkça güzelleşir
Bense diyorum ki
Aşk engelleri aştıkça değerlenir

Bense diyorum ki
Güneş yağmurlar topraktan güllerin
Saygı sorumluluk sadakat sevginindir
 
İlhan İrem

         SEN YALAN SEVGİYMİŞ SİN
Sen yalan sevgi misin
Yoksa acı bir içki misin
Beni benden alacaktın,alamadın,
Kalbimi çaldırmaya az kalmıştı, hislerimle oynadın
Hiç acımadan,ama acınanacak sensin,
Yandıkça kavruldum
Acılarına beni meze yapmak istedin
 Sen
Yalansın yalansın diye bağırıyorum
 Sen
Sahtesin sahtesin diye bağırıyorum
 Sen
Acıların şahısın diye bağırıyorum
 Sen
Yalan sevgisin diye haykırıyorum
Seni sevmez olsaydım
Seni tanımaz olsaydım
Bu acıları
Tanrım
Bu acıları bilmez olsaydım
Yanmadan kurtulmuşum
Tutuştum kavruldum demeden
Kendimi
Bu acılardan arındırıyor
İyiki seni fazla tanımamışım...............

İSTANBUL

Göğsüme bir İstanbul çiziyorum
Başparmağımla, kelebek biçiminde
Çocukmuşum gibi aynanın önünde
Yüzümü saçlarımı okşuyorum

Kadıköyden herhangi bir deniz
Tenha bir tramvay Şişliden
Samatyadan belki Sultanahmetten
İncir ağaçları anmsıyorum

Göğsüme bir İstanbul çiziyorum
Başparmağımla, kelebek biçiminde
Biraz umutsuzum, biraz yorgun işte
En çok gözlerimi seviyorum

 ATAOL BEHRAMOĞLU

                O BİR RUH HASTASI 
Çok iyi anladım ki, Sen bir ruh hastasısın;
Etrafına saldırma haydi, biraz… Relaks ol.
Kendine, zarar verme… Anlıyorum boştasın;
Be can cazım! Durma… Her mevsim ‘ kış, yaz’(!) … Relaks ol.
Yazarken bu şiiri, niyetim iyileşmen;
Nerden başlasam diye, düşünürken ben hemen,
Yardımım dokunursa, mutlu olurum inan,
Sende, yardım et bana… Sevgiyi kaz(!) … Relaks ol.
Önce içini boşalt, çekinme söyle bize…
Rahatla korkma! Ses ver, yazdığın korkak tez'e…
Sendeki anksiyete, dokunur hepimize…
Mutluluk yolunda, bir adım at, gez(!) … Relaks ol.
Morali düzeltmeye, kıyafetinle başla…
Yaz geldi diye,bayan başına çok içki içme,,
Fındık, fıstık; çerez ye, şu sigarayı boşla,
Radyasyon müptelası, interneti de taşla…
Artık güzel sözler yaz, ne olur yaz(!) … Relaks ol.
Bir bardak suyla başla, her sabah aç karına,
Efexsor, lustral, citol; içme, dokunur sana,
Senin ilacın sensin, dostlukla koş yarına,
Haydi türküler çağır, her gün az, az… Relaks ol.
En önemlisi nedir, dersen; bak tedavinde…
SEVGİ eksikliği var;SENİN kör yüreğinde,
Anlar mısın bilmem ki; ”Hoşgörü”, yeşerse ciğerinde!
Sağlığa kavuşursun; haydi YÜZ//süz(!) … Relaks ol.
 

 AŞK BAŞLAMADAN GÜZEL

Aşk başlamadan güzel,
Kalplerde heyecan
Bakışlarda korku olduğu zaman güzel...
...Birbirimize sezdirmemek için çırpınış,
Başkaları görmesin diye çabalayış,
Gözlerim gözlerinin mavisine değdiği zaman...
Aşk başlamadan güzel....

ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN