Sevdiğimiz Şiirler

 'Sevgilim Hayat'

 Yüzüme bak
 ve yüzümü hırpala
 yüzümü değiştir, dağlı bir anlatım bırak
 sen
 her hafta oğlunu leğende yıkayan hayat
 yaban, diri memelerinden ısırmak
 dudaklarındaki tuzu dudaklarıma almak için
 çok oldu tepelere vurdum kendimi
 bulutlara karıştım ve karanlık kahvelerde
 tıraşı uzamış adamlardan
 huylarını öğrendim senin.
 Mahmur bir tohumdun delikanlı bağrıma.
 Ve hatırlıyorum lokavt vardı
 bezgin fabrika düdüklerinin
 dizlerine yatırılmış olan sabah
 senin kalbini kakışlardı
 Tomarla muştuyu omuzlayarak genç adamlar
 polisin sevmediği genç adamlar sokaklarda
 patronları kudurtan gazeteler satarlardı.
 Ey şehre başaklar:
 militan ruhlar ekleyen hayat!
 Gün turuncu bir hayalet gibi yükseliyorken
 izmarit toplayan
 çocukların üstüne
 çekleri imzalanıyorken devlet katlarında faşizmin
 bacımı koyvermiyorken şizofreni,
 yüzüme bak
 ve rahmini bana doğru tekrarla
 ben öyle bilirim ki yaşamak
 berrak bir gökte çocuklar aşkına savaşmaktır
 çünkü biz savaşmasak
 anamın giydiği pazen
 sofrada böldüğümüz somun
 yani ıscacık benekleri çocukluğumun
 cılk yaralar halinde; yayılırlar toprağa
 etlerimiz kokar
 gökyüzünü kokutur
 çünkü biz savaşmasak
 Uzak Asya`dan çekik gözlerimiz
 Küba`dan kıvırcık sakallarımızla
 savaşmasak
 güm güm vurur mu kömürün kalbi Kozlu`da
 Ke san`da, Kandehar`da ümüğüne basılır mı
 vahşetin
 ve sen boynunu öperken beni sarhoş
 bir okyanusla titreten hayat
 sevgilim olur musun.
 Ben savaşarak senin
 bulanık saçlarından tutp
 kibirli güzelliğini çıkartıyorum ortaya
 dünya
 kirletilmez bir inatla dönüyor
 altımıza yıldızlar seriliyor
 yüzüm suya davranıyor koşaraktan.
 ve inzal.

  İsmet Özel

Ben silmem kimseyi,
Mürekkebine göre barındırırım insanları,
Herkes kendi yazısını kendi yazar hayatıma,
Gülüşler geçer üzerinden yazıların,sahtelikler yıpratır...
Ucuzsa mürekkebi;
Yazan siler kendini,
Herkes kendi yazısını yıpratır aslında.
Ben silmem .
İçten yazılmamış her yazı zamanla uçup gider...

Cemal Süreya

Hangi yalnızlıktır iten seni bu sığ sulara Hangi şekilsiz gerçek bağlayan ellerini Kattığın bir acı gülüştür düştüğün korkulara Kim baksa gözlerine görür beklediğini Saçında bir tel vardır, o çağırır hüznü Ellerindir yorulmuş, anlaşılmamış, nemli, soğuk Bir rengi vardır dudaklarının saklayan gülüşünü Ne zaman baksam gözlerine ağlar bir çocuk

Bütün yollar aşktan geçiyor, görüyor musun?
Bir aşk çizgisi var her şeyden öte
O çizgiden başka bütün çizgiler
Aşkı tüketmede
Kimi dik çizgilerin kimi paralel
Eğri büğrüsü, düzgünü, kalını, incesi
Ve bir gün sarıyor bütün çizgileri
Ölüm çizgisi
Bense hep seni çiziyorum kağıtlara, duvarlara
Yeşillerle, morlarla, mavilerle
Resmini yapıp adını yazıyorum
 Renk renk çizgilerle
Tut ki iki noktayız birbirinden uzak
 Bir çizgiyle aramızı birleştiriyorum
Sonra bir ev yaparak çizgilerden
İçine seni yerleştiriyorum
Başlıyoruz geometrik yaşamlara
Nokta nokta, şekil şekil
Ve bir tek çizgi oluyoruz seninle, mutlu
Öbür çizgiler umurumuzda değil
Her düşünce aşka teğet geçiyor
 Tanığı çizgiler var olduğumuzun
 Bir aşk çizgisi var her şeyden önce
Bütün yollar aşktan geçiyor, görüyor musun?

KALSIN...
Kalbim, bilmiyorsan aşkın sırrını,
Bozma dokusunu, düşlerde kalsın,
Sevmeyen yüreğin çekme kahrını,
Sevdan, görülmedik işlerde kalsın.

Gülün yaprağında gözyaşın şebnem,
Bülbülün feryadı aklında kalsın,
Her çiçek, her yerde açar mı bilmem,
Sen hala macera sevdasındasın...
Ahmet Günbay Yıldız

Özledim sesini ne olur konuş
Bir gül açtır zamanların ötesinden
Karanlıklar içindeyim, kapkarayım bugün gel
Gök mavisinden, deniz mavisinden
Bana bir şarkı söyle
İçimde bir şey kımıldıyor
Gözlerim kan çanağı, yorgunum, uykusuzum
Bir baksana ne haldeyim deli divane
Yaralıyım, çaresizim umutsuzum
Bana bir şarkı söyle
Yağmur ol yağ üstüme, güneş ol ısıt
Dökül karanlığıma ışıklar gibi
Al beni, en uzaklara götür
Sesin aksın içimde bir pınar gibi
Bana bir şarkı söyle
Bütün renkleri kat birbirine
Buram buram bir turuncu getir geçen yazdan
Bir tüy gibi, bir bahar dalı gibi
Hafiften, inceden, güzelden, en beyazdan
Bana bir şarkı söyle
Bazan kar nasıl hazin yağar bilirsin
Kurşuni bir gökyüzünden ağlamaklı
İşte öyleyim, kapkarayım bugün gel
En hüzünlü sesinle, en dokunaklı
Bana bir şarkı söyle

Aşk mıydı o, aşkımsı bir şey miydi
Neydi çekip kendine, beni bağlayan
Kanatan dudağımı, tenimi dağlayan
Elleri ta içimde o dev miydi
Etime bir alev değmişçesine
Nasıl da yakardı öptüğü zaman
Bir su gibi akıp gitti avuçlarımdan
Yorgunum şimdi bin yıl sevmişçesine
Hani o yalnız benim olan gül, kırmızı
Gözlerimin önünde açılan sonsuz bahçe
Hani, o var olmalarımız öpüştükçe
O delice sürdürmeler yaşantımızı
Hiç doymamak oysa, tene, kokuya, aşka
Sarıldıkça güçlenmek, bütünlenmek
Kudurmuş arzularla zamanı yenmek
Ve en kuytularda buluşmak korka korka
Kimi gün utanmak otlardan, çimenlerden
Kimi gece mıhlamak gölgemizi duvara
Varmak için o sevgiyle açılmış kollara
Apansız düşmek yükseklerde bir yerden
Oydu işte alıştığım, özlediğim şimdi de
Sevgice bir tutku, aşkımsı bir yakınlık
Avunmak... Kırık dökük anılarla artık
Kimbilir? o geceler yaşanmadı belki de

Dar Kalıp
İnsanlar içinden kurtulup, ne zaman
Aynamla baş başa, yapayalnız kalsam,
Akislerle susup, nihayet bir insan
Olduğumu bana hatırlatır aynam.

Aynam, aynam bana bir devle bir cüce
Halinde gösterir içimle dışımı.
Bu müthiş tezadı duyup düşündükçe.
Nasıl zaptedeyim ben haykırışımı!

Cahit Sıtkı Tarancı

         h.n.a.

Kendime bırakma beni

Kırgınlıklarımın tımar görmemiş ayalarına çiziktirdiğim
İzdüşümlerinin sapağında
Köşe başlarını tutturma bana gecenin ayarsız yarıları
Taze mezar kokan ellerimi
Basıp üzerine yemin ettiğim (c)anlar tek ayak üzeri bekleşirken Araf’ta
Musa’nın Sina’sına yağdırtma
Sen özneli dilbâz bed(bin) dualarımı…

Ayaklarımın en yalın haliyle düşerim
Levhalarını çıkmaz sapaklara döndürdüğün sokaklarına
Camlarında sapan taşı çığırtısı
Kornişinden düşen perdelerinde
Diline biber sürülmüş uysallığımın yırtık yankısı
Duvarlarında kazığından kopmuş arsız yazılar
Ayakkabımın teki
Dış kapının ilk basamağında
Her gece gölgeni haramca sarmalayan parke taşlarında
Şizofren saatlerimde sana adadığım sayfalar boyu karalamalar
Ve dilimde
Gelmişine-geçmişine yamulmadan düz giden ıslıklar...

Bilirsin
Çok da akıllı değilim...

ZEHRA ŞAHİNALP

Yaşım ilerledikçe daha çok anlıyorum,
Ne büyük nimet olduğunu ah ey güzel gün,
Boş yere üzülmekte mana yok anlıyorum.
Kadrini bilmek lazım artık her açan gülün,
Şükretmek türküsüne daldaki her bülbülün,
Yanmak da olsa artık aşk ile yaşıyorum.
Cahit Sıtkı Tarancı

kaybettim naylon bağcıklı papuçlarımı
güneş çarptı, soldu kırmızı karanfiller
karartı pencerelerde gri soluklu güvercin
haydi uç! ne duruyorsun
iki taş arasında ezildi başım
koş! getir annemi...

YAĞMUR YAĞAR GİBİ...

Ormanlarda yuvasını yitiren
Bir kuş görsem sen gelirsin aklıma.
Beni alıp uzaklara götüren
Bir düş görsem sen gelirsin aklıma.

Gönlüm viranedir, yakılmış, yanmış
Hayal mermerinde hatıram donmuş.
Asırlar öncesi duvara konmuş
Bir taş görsem sen gelirsin aklıma.

Toprak, ağacın her hali güzel
Gölgesi, meyvesi hem dalı güzel
Nerede, ne zaman faydalı, güzel
Bir iş görsem sen gelirsin aklıma.

Açılmış bir çiçektir her gülen dudak
Kılıfta tomurcuk zor gülen dudak
Bir dostluk bakışı, bir gülen dudak
Bir diş görsem sen gelirsin aklıma.

Yüreğinde deli taylar eş inen
Gam ilinden dert iline taş ınan
Altmış yıl yaş ayıp bin yıl düş ünen
Bir baş görsem sen gelirsin aklıma.

__________Abdurrahim KARAKOÇ

Yeter, yeter gönül yeter, senden çektigim.
Avuca sigmadin, ele sigmadin,
Ömür boyu gözlerimden döktügüm,
Yagmura sigmadin, sele sigmadin.

Gönül seninle gitmek zor ismis,
Seni adim, adim gütmek zor ismis,
Seninle yolculuk etmek zor ismis,
Daglara, taslara, yola sigmadin.

Sen yoldas degil de esir aradin,
Esirin de oldum kusur aradin,
Emellerin için asir aradin,
Mevsime sigmadin, yila sigmadin.

Sen bitmedin ben artik bittim,
Sazimla beraber pesinden gittim,
Onuda derdine âmade ettim,
Perdeye sigmadin, tele sigmadin.

Hizmet ettim sana hizmet herseyle,
Sonunda gocattin Arif'i böyle
Destan mi yazmadim siir mi söyle
Kaleme sigmadin, dile sigmadin.

Gözümdeki yaşa, yüreğimdeki telaşa
Bir hal çare bulmaya geldim
Ağıdıma bir felah, huzurunda
Huzur nasiplenmeye geldim
Evim, barkım, imanım
Azametine teslim etmeye geldim
Vazgeçtim faniden vazgeçmeye geldim
Lisanım yetersiz ilâhi kudretinle
İlmine vakıf olmaya niyetlendim
Çaldım kapını bin tövbe ile
Affı mağfiretine muhtaçlığımla geldim
Engeller çalı, diken misali
Bastığım yer kan revan halde
Halü perişan bir eda ile geldim
Söyle ey Sultanım sana nasıl gelmeliyim
Ol emrini teceli eyle aczime bilmeye geldim
Alim Sen, cahil ben
Bâkî Sen, fani ben
Rabb sen, mecruh ben kulun olmaya geldim
Ey Sevgili; sevdanın nârında yanmaya
Aşkın ile aşk olmaya geldim...