Sevdiğimiz Şiirler

                              BİR ADIN KALMALI
Bir adın kalmalı geriye
Bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
Aynaların ardında sır
Yalnızlığın peşinde kuvvet
Evet nihayet bir adın kalmalı geriye
Birde o kahreden gurbet
Sen say ki ben hiç ağlamadım
Hiç ateşe tutmadım yüreğimi
Geceleri koynuma almadım ihaneti
Hele nihavend hele buse hiç geçmedi aklımdan
Ve hiç gitmedi bir topak kan gibi adın
İçimin nehirlerinden
Evet yangın
Evet salaş yalvarmanın korkusunda talan
Evet kaybetmenin o zehirli buğusu
Evet isyan
Evet kahrolmuş sayfaların arasında adın
Sokaklar dolusu bir adamın yalnızlığı
Bu sevda biraz nadan
Biraz da hıçkırık tadı
Pencere önü menekşelerinde her akşam
Dağlar sonra oynadı yerinden
Ve hallaçlar attı pamuğu fütursuzca
Sen say ki yerin dibine geçti geçmeyesi sevdam
Ve ben seni sevdiğim zaman bu şehre yağmurlar yağdı
Yani ben seni sevdiğim zaman
Ayrılık kurşun kadar ağır gülüşün kadar felaketiydi yaşamanın
Yine de
Bir adın kalmalı geriye
Bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
Aynaların ardında sır
Yalnızlığın peşinde kuvvet
Evet nihayet, bir adın kalmalı geriye
Bir de o kahreden gurbet
Beni affet kaybetmek için erken
Sevmek için çok geç
                                                 İbrahim Sadri

Her şehrin bir müziği vardır, inanırım
Yoksa şayet betonlaşır kalbi
Aidiyeti olmalı insanın,
Sokağındayken; sokak kedisi olmalı
Duyumsamalı denizdeyken kendini balık gibi
Yaşadığı şehrin uzvu olmalı insan. Kulağı, gözü, eli…

Sarsılmakta gövdem, kapımı kapat,
Örseleme savaşmaktan yorgun ruhumu.
Bulunmaz ve onmaz taşıdığım sıfat,
Karanlık geçmeden söndürme mumumu.

Şarkıların ansızın başlaması,
Sağnak yağmurları da çağırır yardıma.
Hayatım tenha bir sokak arası,
Kimseler yetişemez imdadıma.

Meydanlarda salaş ve yorgun,
Şehrin meczubu gibi geziyorum.
İçimde bir çocuk, nehirlere vurgun,
Öksüzüm sensiz, inadına susuyorum.

Sustukça birikiyor kalbimde adın,
Adın hüzünlü bir hikayenin başlangıcı.
Son dileği kimbilir bir idamlığın,
Kör bir kuyunun bocurgatı.

Sarsılmakta gövdem kapımı kapat,
Sanki yürümekteyim üzerinde Sırat'ın
Yardım et artık, zordayım, elini uzat,
Kurtar beni içinden, bu zorlu girdabın.
                                                 İlhami Atmaca

Yangındım..
Yakmaktan Korktum, Seldim Boğmaktan...
Rüzgardım Durdum. Üşür Diye...
Çığlıktım Sustum...
İlla Sustum.
Gitme Dedim. Gidemedim...
Çatal Çatal Yüreğime Saplanırken Ağlamadım.
Sar Dedim Saramadım.
Gittim...
Sadece Gittim.....

...
Görmezden gelinen sevmelerimin
yol haritasında izdüşümler yaratıyorum.
Senin anlayacağın dağ lâlem;
beyaz cehennemde cennet peşindeyim.
....

Resul Üstün - Deşifre Etme Yalnızlığımı

Yaşamayı bileydim yazar mıydım hiç şiir?
Yaşamayabileydim yazar mıydım hiç şiir?
-Yaşama!
-Ya bileydim?
Yazar: Mıydım
Hiç: Şiir.

İsmet ÖZEL

Gün o kadar güzel ki,
Alıp başımı gidesim var.
Deniz kenarında gezesim var.
Sahilde yalın ayak koşasım var.
Martılarla arkadaş olup,
Hayallerimin peşinden uçasım var.
Böyle pencereden bakmakla olmaz ki,
Bugün doya doya yaşayasım var.
Hatice Kutsal

Biz ölürüz piraye,
Selamiz okunur.
Biz ölürüz piraye ,
Aşkimiz okunur...

SENİ SEVDİM

Seni sevdim, seni birdenbire değil usul usul sevdim
"Uyandım bir sabah" gibi değil, öyle değil
Nasıl yürür özsu dal uçlarına
Ve günışığı sislerden düşsel ovalara

Susuzdu, suya değdi dudaklarım seni sevdim
Mevsim kirazlardan eriklerden geçti yaza döndü
Yitik ceren arayı arayı anasını buldu
Adın ölmezlendi bir ağız da benden geçerek
Soludum, üfledim,yaprak pırpırlandı Ağustos dindi
Seni sevdim, sevgilerim senden geçerek bütünlendi

Seni sevdim, küçük yuvarlak adamlar
Ve onların yoğun boyunlu kadınları
Düz gitmeden önce ülkeyi bir baştan bir başa
Yalana yaslanmış bir çeşit erk kurulmadan önce
Köprüler ve yollar tahviller senetler hükmünde
Dışa açılmadan önce içe açılmadan önce kapanmadan önce
Nehirlerimiz ve dağlarımız ve başka başka nelerimiz
Senet senet satılmadan önce
Şirketler vakıflar ocaklar kutsal kılınıp
Tanrı parsellenip kapatılmadan önce
Seni sevdim. Artık tek mümkünüm sensin

Gülten  AKIN

Arala perdesini yalnizliğimin,
"Sen " girsin biraz, "can" dan içeri...


Eren K.

Şiirler yazdım yaşanmamış sevdama
Sabahı bekleyen gece gibi güneşi bekledim
Ayaz vurdu kar yağdı anılarıma
Toprağı bekleyen yağmur gibi seni bekledim

Sen çay gibi sıcak,
Çay sen gibi..
Sıcak yudumlarda hüznün ve matem.
Sensin bardak bardak.
Sensin dem dem.
Süzülen keder boğazımdan..

         BALIK AĞZI
Bu bir kılıç balığının öyküsü 
Yazılmasa da olurdu. 
Ama bizi yeni sulara götürecek akıntı durdu 
Uskumrunun arkaından gidiyorduk 
Sürünün içinde ben de vardım

Sırtımda bir zıpkın yarası 
Mutlu olmasına mutluydum 
Nedense gitmiyordu kulağımdan 
Birtürlü o "ağ var" sesleri

Deniz kızı girmiş düşünceme 
Ben iflah olmam 
Dalyanları birbirine katmak orkinosların harcı 
Dolanınca ağa çok geçmeden küserim 
Bir çocuk bile çeker sandala beni 
Bu kadar ağır olmasam 
Beni böyle koşturan yaşama sevinci 
Kanal boyunca bir o yana bir bu yana

Siz yok musunuz, siz derya kuzuları 
Kestim kılıcımla karanlığını dibin 
Yakamoz içinde bıraktım suları 
Ah ayaz gecelerde olur ne olursa 
Sırtımda bir zıpkın yarası

Alın beni mor kuşaklı bir takaya götürün 
İri gözlerimde keder 
Kılıcımda hüzün 
satın beni, satın beni 
Rakı için

Kutsal kitabım kayboldu züleyha
Kapımda seni buldum, seni buldum kibirsiz güzelliğinle
Çocuksuluğunla. Bütün tanrılar, tanrıçalar
Kıskançlığından çıldırdı züleyha. Bütün putlar
Parçalandı.
Kutsal kitabım kayboldu ama seni buldum koyu bir
Gecenin koydununda
Bulvarlarda yürüyor ve çıldırıyordum.
Dualı bir kıpırtıydı dudaklarım duyuyordum. Siren
Sesleriyle başlatıldı ölüm. Cinnete götürülüyordu bir
Tepsi üzerinde yüreğim annem hastalanıyordu, sonra
Sen kıvranıyordun tutarak kalbini sokaklarda.
Cilvesinden çıldırıyor bu kadın diyordum. Bekçileri
Korkutan bir kahkahan vardı, titreten tüylerimi kanımı
Donduran, ama masumdu yürüyüşün, hiçliğe uzanan
Kirpiklerin
Sen de onların kurbanısın züleyha, parçaladığım o tanrılar da
Senin tanrın, onları öldürüyorum züleyha, işte kelleleri
Dazlak ve göz kamaştıran ay ışığında.

Dirimle ölümün farkı yok.
Artık sanacaklarmış bana ne, sakıncalar korkutmuyor beni.
Anlam aramıyorum bakışlarında insanların.

Beni kalabalıklar taşlayarak öldürmeli. Ya da sinsi bir bıçak
Dikilmesin mezarbaşıma taş, belli bir insan olarak yaşamak
Korkuttu beni, belirsiz bir mezarım olması beni mutlu
Kılacak.

Yıldızların anısı, hüzünlü bir akşamüstü hatırlansın
Kutsal kitabım kayboldu züleyha
Özürsüz bir yaşamak olmayacak artık
Sehpalar süslemeyecek şiirsiz bir insanı

Sürüp giderken bir köpeğin havlaması
Hürriyet yandaşlarını çıldırttı.

İlhami Atmaca

herşey eninde sonunda sessizdir
bir günün kırılganlığından
kalan ve tekrar tekrar kırılan
müteellim bir insan sesinin başlattığı
ağlamanın kırı
sessizdir..

dalda
yalnız ve dağılmış bir elma
yalnız ve yapraklar örtmüyor onu
gelen akşama
geçen akşamın içlenmeleri dadanmış
bu kahır sessizdir..

içinin çıngarlarından yonttuğun
asi bir atbaşı gibi rüyalarının ucunda
umudun
sessizdir..

İlhami Çiçek..