Sevdiğimiz Şiirler

Ey benim nazlı cananım
Severim kimseler bilmez
Bir iştir geldi başıma
Çekerim kimseler bilmez

Bak şu kalbimin işine
Saldı sevdayı başıma
Gece gün aşk ateşine
Yanarım kimseler bilmez

Varın söylen şu hayına
Girmesin benim kanıma
Bir ateş düştü canıma
Tüterim kimseler bilmez

Gevheri ümidim Hak'tan
Yandı bu bağrım firaktan
Ey efendim derd-i aşktan
Ölürüm kimseler bilmez

         h.n.a.

Öğlen kahvede söylediler, Rıza öldü, dediler
Ne kolay söylediler!
Sanki dev bir taş ocağını
Kökünden dinamitleyip üstüme devirdiler!

 
y.hayaloğlu

Bir anı bile kalmamıştır,
Geceler boyu sevişmelerden;
Binlerce yıl uzaklardadır,
Binlerce kez dokunduğun ten;
Yazabileceğin şiirler,
a.behramoğlu

Gölgesinde otur amma
Yaprak senden incinmesin
Temizlen de gir mezara
Toprak senden incinmesin
Yollar uzun yollar ince
Yol kısalır aşk gelince
Yat kurban ol İsmail'ce
Bıçak senden incinmesin
Burdayım de ararlarsa
Doğru söyle sorarlarsa
Tabutuna sararlarsa
Bayrak senden incinmesin
İl göçsün göçtüğün vakit
Yol yansın geçtiğin vakit
Suyundan içtiğin vakit
Kaynak senden incinmesin
Toz konmasın sakın sana
Hakkı geçer halkın sana
Gücenmesin yakın sana
Uzak senden incinmesin

Yalan imiş yaşadığım
Ben de yalan olacağım
Topraktan gelen bir canım
Bir gün toprak olacağım
Ben de yalan olacağım

Çoban olsam dağ başında
Sultan olsam bin yaşında
Nasıl nerde kaç yaşında
Bir gün yalan olacağım

Anam babam hem gardaşım
Eşim dostum hem yoldaşım
Söner ocak soğur aşım
Bir gün yalan olacağım
Ben de yalan olacağım.

 

         h.n.a.

Saçlarını çöz geceye karşı
Adını inat koy bahçende açan gülün
Yağmuru kırdık rapunzel
Biz bir bebeği öldürdük
Unuttum çıbanlar başverdi tenimde
Saçları yok muydu maksatlı kızların
Süzülürdü gözlerin değince gözlerime
Sana minnettar dilsizler
Seni masallardan çıkardım
Ve yaşadım bir günahı seninle
Çıplak ayaklarını gizle gözlerden
Yağmurun dokunduğu her yerini
Sesini koru günah kelimelerden
Yanında meleklernden bir ordu
Saçlarını çöz geceye karşı
Cadılar çıkmadan yerlerinden
İnancın sancağını diktim her kapısız kuleye
Adını yazdığım her sayfayı yoldum defterden
Lakin rapunzel saçların korudu güzelliğini
Dilin yağmurla sustu
Gözlerin suçlu... tanınmaz
Masum mahpusları korudu
Kapımı zorluyor dilenci orduları
Gazete küpürlerinde buna rastlanmıyor
Para desteleri rapunzel, güzel kızların
Kararan alınlarını süslüyor
Öpmüyorum artık yüzünü çocukların
Kirli elleri yakalarımda bundan ötürü
Dinle rapunzel
Güneşi suratsızlara bıraktık
Dilin gücü kalmadı
Yağmur sularıyla ıslattık .....
                             İlhami Atmaca

...

Sana rastladiğim gün susuzdum,
Bir cirpida ictim gozlerini..

Cemal Süreya

Ne zaman ayrılık saati gelse
Bir fırtına çıkmışçasına, büyük
İçimdeki güllerin boynu bükük
Bir zaman kalakalırım öylece
Neden sonra gittigini anlarım
İçimde güller ağlar, ben ağlarım...
Ü Yaşar Oğuzcan

Günlerin demini alamadığı zamanlar vardır
Güneş doğar gece karanlık perdesini çekmeyi unutur şehrin üstünden
Günaydınlar , bir başka güne ertelenir
İnsanların neşeli sesleri akşama kadar dolduramazlar caddeleri
Böyle günler uygun değildir aslında başlamaya
Ama başlarız..


Günlerin neredeyse hiç yürümediği zamanlar vardır
Bir ağustos sıcağının her yeri kaplayıp kurutması gibi durur hayatın akıntısı
Sadece , bir ağustos böceğinin sesini işitiriz , uzaktan , belli belirsiz
Devranın döndüğünü unutmamak için , derin nefesler alırız
Böyle günler , uygun değildir aslında sürdürmeye
Ama sürdürürüz..


Günlerin ağırlıkları kaldıramadığı zamanlar vardır
Sözler dibe vurur ; hiçbir maviliğin kaldıramayacağı bir ağırlığa ulaşır
Sessizlik , seslerin ötesinde bir hayalet gemi olur
Gider , en gidilmez limanlara demirler
Böyle günler , uygun değildir aslında konuşmaya
Ama konuşuruz..


Günlerin surat asmaktan hoşlandığı zamanlar vardır
Hüzün düşer yüzümüzden ; parçalanır , bin parça sıkıntıya sığınır parçaları.
İçimizdeki her şey , kendini tene vurmanın bir yolunu arar.
Acıyı tırnaklarımızda bile hissederiz.
Böyle günler , uygun değildir aslında gülümsemeye.
Ama gülümseriz.


günlerin pembe kıvılcımlar çıkarttığı zamanlar vardır
İçimizde startını vermediğimiz baharla yeşerdiğini görür , şaşırırız
Kalbin doğruları , aklın yanlışlarına galebe çalar
Bu heyecan , bu akıl almaz körlük , bir koşuya sürükler bedenimizi
Bağrımıza saplanan gerçeklerle uyanırız
Böyle günler , uygun değildir aslında sevmeye
Ama severiz..


Günlerin ince sarsıntılar uydurduğu zamanlar vardır
Neden olduğunu bilmediğimiz kırgınlıklarla açarız gözlerimizi dünyaya
Bütün titreşimler bir yerimizi acıtır mutlaka
Bütün , izler bilmediğimiz bir ateş tutuşturur bir köşemizde
Çaresiz teslim oluruz
Böyle günler , uygun değildir aslında kırılmaya
Ama kırılırız..


Günlerin diğer günlere benzemediği zamanlar vardır
Elimize aldığımız her şey pörsüyüp söner
Biriktirdiğimizi sandığımız geçmiş ,
ufalanıp gider avuçlarımızda
' sonra ' da kaybeder anlamını ' önce ' nin ardından
Bir mum ışığımdan yansıyan gölgeye dönüşürüz
Böyle günler , uygun değildir aslında yaşamaya
Ama yaşarız..


Günlerin sona ermediği zamanlar vardır
Kelebeğin ateşe yakalandığı gibi yakalanırız
Hiçbir şey anlamadan
Akreple yelkovanın bu nedensiz duruşundan hiçbir anlam çıkaramadan
İpi yeniden bağlayamadan ve çözemeden
Böyle günler , uygun değildir aslında ölmeye
Ama ölürüz..
 
Gökhan Özcan..

son zamanlarda okuduğum en güzel şiir..

Gül renginde gün doğarken
Boğazdan gemiler usulca geçerken
Gel çıkalım bu şehirden
Ağaçlar,gökyüzü ve toprak uyurken

Dolaşalım kumsallarda
Çılgın kalabalık artık uzaklarda
Yorulursan yaslan bana
Sarılıp uyuyalım gün batımında

Belki üstümüzden bir kuş geçer
Kanadından bir tüy düşer
İner döne döne gökyüzünden
Hiç bir yüz güzel değil senin yüzünden
Haydi kalk gidelim bu şehirden
Gün doğarken ya da güneş batarken
Belki kuşlar geçer üstümüzden
Kanatlanır senin ellerinden…
Ellerinden…

Bir ay doğsa,
Allı, pullu ve beyaz...
Aydınlatsa içimizdeki karanlıkları..
Sonra bir güneş çıksa,
Sıcacık, buğday sarısı...
Isıtsa yüreğimizdeki soğuklukları...

T.Tuğba Baş

DEMEDİM Mİ

Oraya gitme demedim mi sana,
seni yalnız ben tanırım demedim mi?
Demedim mi bu yokluk yurdunda hayat çeşmesi ben'im?

Bir gün kızsan bana,
alsan başını,
yüz bin yıllık yere gitsen,
dönüp kavuşacağın yer ben'im demedim mi?

Demedim mi şu görünene razı olma,
demedim mi sana yaraşır otağı kuran ben'im asıl,
onu süsleyen, bezeyen ben'im demedim mi?

Ben bir denizim demedim mi sana?
Sen bir balıksın demedim mi?
Demedim mi o kuru yerlere gitme sakın,
senin duru denizin ben'im demedim mi?

Kuşlar gibi tuzağa gitme demedim mi?
Demedim mi senin uçmanı sağlayan ben'im,
senin kolun kanadın ben'im demedim mi?

Demedim mi yolunu vururlar senin,
demedim mi soğuturlar seni.
Oysa senin ateşin ben'im,
sıcaklığın ben'im demedim mi?

Türlü şeyler derler sana demedim mi?
Kötü huylar edinirsin demedim mi?
Ölmezlik kaynağını kaybedersin demedim mi?
Yani beni kaybedersin demedim mi?

Söyle, bunları sana hep demedim mi?
 
Mevlana Celaleddin Rumi