Sevdiğimiz Şiirler

ELDEN GİDER...
Görmeden âsâr-ı nîsânın bahâr elden gider
Güller âhir râm olur ammâ hezâr elden gider
Nev-civân sevmekte ben pîrânı ta’yîb eylemem
Hüsn olur kim seyr ederken ihtiyâr elden gider
Rızk-ı maksûma kanâattir meâli hikmetin
Gâh hırs-î nev-şikâr ile şikâr elden gider
Sâr-bân-i vakt isen hazm eyle zîrâ vakt olur
Bir topal merkeb belâsıyle katâr elden gider
Kıllet-i idrâkten sanma Ziyâ'nın gayretin
Neylesin kim yer gelir sabr ü karâr elden gider
ZİYA PAŞA

YOLCU......
Haberin var gönül yaramdan sanki ey yolcu,
Yükselen her inilti sinenden bir kıvılcım saçıyor.
Yoksa geçti duvarın üzerinden bu ateşim de,
Döküldü mü gönül eteklerine bir yolcunun?
Yoksa haber mi aldın yalnızlık gamımdan da,
Ağıt yakarsın gam ortağım gibi gece yarısı?
Yoksa aşk gülşeninden mi geldin ey sarhoş bülbül,
Yok böyle can yakan inilti hiçbir insanda?
Benim ahımdan eğer böyle perişan olduysan,
Neden yok dilberimde bu ahtan bir eser?
Söyle gönlünü kaptırmış gece yolcusu neden yok huzurun?
Kimin yolunda böyle siperlerdesin gece yarısı?
Sen ey güzel sesli kuş tutsaksın benim gibi,
Ağlıyorsun, yorgunsun, perişansın bak kolun kanadın yok.
Geçiyor senin de gecen feryad ve figanla,
Sen de arzusundasın, ötsün diye bülbülün.
Doldurdun sırları içine de yoksa ondan mı böyle feryadın
Ondan mı haykırırsın gamını her köşede her mecliste?
Yavaş geç biraz nolur, ey gece yolcusu bu mahalleden
Merhemi çünkü nağmelerin bir ciğer yarasının
Gecenin sessizliğinde, kendi karanlığında ve yalnızlık çölünde
Rahat tut gönlünü korkma hiç tehlikeden
Duvar ve kapı değil yolda gördüğün her şey
Ne gören gözler var bak duvarlar arkasında
Yoldaşın bir gönül var bak burda söyler aynı nağmeyi
Sade feryat, inilti yok ki başka hüneri
Anlat sen hikayemi gamımın bu iniltili nağmelerinle
Menzilinden geçersen sen eğer sevgilinin
Sor ona: “ey uykulara dalan, bu gece yarısı kim
Hatırlayarak seni kapatmış uykunun yollarını yaşlı gözlerle”?
Sor: “Ey uykulara dalan, öldürdü beni gam, anla Allah aşkına
Yok senin aşkından başka benim bir günahım”

ÜZÜLME... ÜZÜLME... ÜZÜLME... ÜZÜLME...
Döner Kenân'a yine kaybolan Yusuf, üzülme,
Üzüntüler kulübesi, olur bir gün gül bahçesi, üzülme.
İyileşir durumun gam çeken gönül kaygılanma,
Geçer bu çılgınlığın, sakinleşir başın üzülme.
Dönmese de felek bizim arzumuzca iki gün,
Kalmaz her zaman devran bir kararda üzülme.
Gelirse ömrün baharı yine çimenler üstünde,
Başına gülden şemsiye çekersin be bülbül üzülme.
Ümitsiz olma sakın ha, bilmezsin gaybın sırrını,
Perde ardında olur gizli oyunlar üzülme.
Çölde Ka'be aşkıyla yürüyeceksen eğer,
Batsa da ayağına deve dikeni üzülme.
Sevgilinin hicranında, rakibin sıkıntısında halimizi,
Bilir hep halden hale sokan Allah üzülme.
Söküp götürürse de yokluk seli varlık temellerini ey gönül,
Kaptanın Nûh ya, korkma tufandan üzülme.
Olsa da konak tehlike dolu, hedef çok uzak,
Yok bir yol ki olmasın sonu üzülme.
Yoksulluk köşesinde, karanlık gecelerin yalnızlığında Hâfız,
Oldukça virdin dua ve Kur'ân üzülme.

AYIN KÖLESİYİM BEN..... MEVLANA CELALEDDİN
Ayın kölesiyim ben, aydan başkasından hiç söz etme,
Benim yanımda mum ve şeker sözünden başka hiç söz etme.
Sıkıntıdan söz etme, hazine sözünden başka hiç söz etme,
Bundan habersiz isen eğer sıkıntı etme, hiç söz etme.
Deliye döndüm dün gece, aşk beni gördü ve şöyle dedi:
Geldim, nara atma, paralama elbiselerini ve hiç söz etme.
Sararmış yüzümü gör benim de söyleme başka bir şey bana,
Bitmeyen dertlerimi gör de Allah aşkına hiç söz etme.
Kan ağlayan yüreği gör, Ceyhun gibi gönlü gör,
Sevgilimizin inceliğinden, cömertliğinden başka hiç söz etme.

BU GÖNÜL BAHARI NEYLER?!!....
Hatırfüruz-i hüsnün zevk-i baharı neyler
Ahuperest-i çeşmin sayd ü şikârı neyler
Yârin güzergehidir uşşaka cay-rahat
Rindan-i haneberduş dar ü ârı neyler
Düşmez güruh-i meste olmak hicabe beste
Rüsvaylık dururken namus ü ârı neyler
Etmez cüda rakîbi mened-i saye ol meh
Bilmem o şuh-i pür kâr ol nabkârı neyler
Pest ü bülend birdir sıyt ü sada-yi aşka
Nevbetzen-i mahabbet evc-i hisarı neyler
Nakşin girince cane mahvoldu arzular
Divar-i künci külhan nakş ü nigârı neyler
Kayd-i rusumdur hep tesbih ü tac ü hırka
Derviş-i bîser ü pa vaz’-i vekarı neyler
Merkezle âşina ol etme muhite rağbet
Müstağrak-i hakikat meyl-i kenarı neyler
Zıll olsa da çekilmez bar-i giran-i minnet
Seyyah-i bîalâik pay-i çenarı neyler
Yek nefha-i inayet eyler kenara vasıl
Nabî sefine-i dil ol ruzgârı neyler

GAYB EVRENİNİN DİLİ ŞİRAZLI HAFIZ'IN DİVANI
Gidiyor gönül elden yardım edin ey gönül sahipleri Allah aşkına!
Yazık, yazık çıkacak gizlenmiş sır açığa!
Masaldır, hikayedir on günlük sevgisi feleğin,
İyiliği fırsat bil dostlara ey sevgili.
Karaya oturmuş gemimiz, es ey uygun rüzgar,
Ola ki görürüz yine sevgilinin yüzünü
Gül ve şarap meclisinde gül, tatlı öttü dün gece bülbül:
Getirin sabah şarabını, uyanın ey sarhoşlar.
Ey cömertlik sahibi, selamette oluşun şükrüne
Sor bir gün de halini bu zavallı yoksulun
İki dünya huzuru, şu iki sözde gizli:
Dostlarla iyilik, düşmanlarla geçim
Vermediler bize geçit iyilik mahallesinde
Beğenmiyorsan eğer sen değiştir kaderi
İskender’in aynası Câm-i Cem’dir baksana
Sunar sana Dârâ’nın durumunu mülkünün.
Serkeş olma sakın, yakar seni gayretinden mum gibi
Elinde mermer taşını mum gibi eriten sevgili.
Sûfî’nin bütün kötülüklerin anasıdır dediği o acı su
Daha hoş, daha tatlı bize kız oğlan kızları öpmeden.
Daraldığında elin, iç, eğlen, sarhoş ol
Bu varlık kimyası Kârûn yapar dilenciyi.
Ömür katarlar ömrüne insanın Farsça söyleyen güzeller
Bir müjde ver saki neşeli rintlere
Giymedi ya Hâfız kendiliğinden şaraba bulanmış bu hırkayı
Mazur gör bizi ey namus timsali şeyh.

SÖZ AKILLA SÖYLENİR.....
Gönül gözünle gör, dünyanın gizemini,
Görmez çünkü gizlileri, kafandaki gözlerin.
Nedir dünyanın sırrı, ey özgür ahali?
Gizlileri görmen, açıktakileri görmemendir.
Bağlayamazsın dünyayı demirle!
Hikmet zinciriyle bağla bu dünyayı.
Öteki dünyaya bir merdiven bu dünya,
Çıkmak gerek sonuna kadar bu merdiveni.
Çekmek istemiyorsan zararı kendine doğru,
Uzak tut dilini sen çirkin sözlerden,
Söz akılla söylenir. Kime akıl verilmedi?:
Sığıra, eşeğe, deveye ve diğer hayvanlara.
İnsanın konuşması, sahip olduğundandır;
Delilleri ortaya çıkaran, izah eden bir akla.
Emre uyarsan, bilge olursun, yoksa bilgisizlikten;
Cehenneme çevirirsin cennetleri sen.

SEN NEREDESİN?
Aşkından döndüm deliye sen neredesin?
Canımla arıyorum seni, sen neredesin?
Dört dönüyorum dünyayı sana erişmek için,
Arıyorum her yerde seni, sen neredesin?
Sığmaz ya bu evrene güzelliğin senin,
Bilemem nasılsın sen, sen neredesin?
Makamına uğrayamaz ya yolu kimsenin;
Kime sorsam? Kim bilir? Sen neredesin?

eyla konağının tehlike dolu yolunda,
İlk adımın şartı Mecnun olman, Mecnun!
Kervan göçüp gitti; sen uykudasın, önünde upuzun çöl;
Nasıl gidersin? Kime yol sorarsın? Ne yaparsın? Ne olursun?!
Hükümdarlık tacı istiyorsan kişilik cevherini göster;
Cemşid soyundan da Feridun soyundan da olsan.
Hünerini göster, soyundan söz etme!
Baksana gül dikenden, İbrahim de Azer'den!

Baht da, hazine de, hükümdarlık tahtı da,
Taç da hiç kimseye kalmayacak.
Arzularınca yaşamak değil, iyi ad bırakmak gerek;
At gitsin bütün arzularını, yücelt doruklara adını.
Kişi adıyla sonsuza dek var olur;
Baksana ten toprağın tozun altında ölü kalır.
Ne güzel olur hükümdar adaletli ve dindar olsa;
Adı anıldığında diller onu övgüyle ansa.
Eğer adaletinle övgü almak istiyorsan
Sen işlerin en az eziyetli olanını seç.
Çünkü bu dünyada iyi de kötü de bir gün geçer gider;
Gökler nefeslerimizi bir bir sayar, günlerimiz az.
Tahta da, taca da hazineye de erişsen,
Sıkıntılar içerisinde kıvrım kıvrım da kıvransan,
Sonunda varacağın yer toprak ve yastığın kerpiç;
Öyleyse hep iyilik tohumu ekmelisin.
FİRDEVSİ

Hasret..

Toprak yağmura hasret
Yağmur buluta hasret
Bulut yağmura hasret
Tüm canlılar suya hasret

İnsan sevgiye hasret
Sevgi insana hasret
İnsan sevilmeye hasret
Sevilen sevmeye hasret

Gurbet sılaya hasret
Sıla yavruya hasret
Yavru anaya hasret
Ana toruna hasret

Şair ilhama hasret
İlham şaire hasret
Şair şiire hasret
Şiir şaire hasret

Desem ki-Cahit Sıtkı TARANCI
Desem ki vakitlerden bir Nisan akşamıdır,
Rüzgârların en ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini,
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını,
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm,
Sende tattım yemişlerin cümlesini.

Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz bir şeysin;
Nimettensin, nimettensin!
Desem ki...
İnan bana sevgilim inan,
Evimde şenliksin, bahçemde bahar;
Ve soframda en eski şarap.
Ben sende yaşıyorum,
Sen bende hüküm sürmektesin.
Bırak ben söyleyeyim güzelliğini,
Rüzgârlarla, nehirlerle, kuşlarla beraber.
Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi farkedemezsen,
Rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme, müsterih ol;
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini,
Ve neden sonra
Tekrar duyduğun gün sesimi gökkubbede,
Hatırla ki mahşer günüdür
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum.




Cahit Sıtkı TARANCI

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

kaç ayna tuttumsa içime yansıyan yüzün oldu

Ağlamak İçin Gözden Yaş mı Akmalı?

Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı?
Hırsızlık; para, malmı çalmaktır?
Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı?
Solması için gülü dalından mı koparmalı?
Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mı olmalı?
Saçlar bağ, gözler silah, gülüş, kurşun olamaz mı?
 
Victor Hugo

Sende Kalmış
Bilmiyorum nerdeyim, ne haldeyim, ben kimim
Ayrılırken kimliğim, adresim sende kalmış.
Tebessümü yüzüme çok görüyor matemim
Güldüğümü gösteren tek resim sende kalmış.

Akların kaybolduğu, rengin ahenk bulduğu
Toprağın kadehine ab-ı hayat dolduğu
Bir gül için, bülbülün saçlarını yolduğu
Aşkın harman olduğu o mevsim, sende kalmış.

Nerede o çocuksu, o şımarık hallerim,
Saçlarına hasreti tanımayan hallerim,
Rengarenk rüyalarım, toz pembe hayallerim
Tekmil neşem, sevincim, hevesim, sende kalmış.

Ayıplama, kınama, kahveye gidiyorsam,
Avunabilmek için bir tavla atıyorsam,
Garson çay uzatırken ben aklımda diyorsam,
Sende kalmış demektir, ladesim sende kalmış.

Dostlar da muhabbeti kestiler, lüzum da yok.
Zaten senden ziyade sohbetim, sözüm de yok.
Sen dönmeden kimseye bakacak yüzüm de yok.
Aynalarda kendimi göresim sende kalmış.

Sende kalmış umudum, saadet çağım sende,
Sende kalmış huzurum, tüten ocağım sende,
Sende hayat kaynağım, duygu membağım sende,
Can diyorum sana,can kafesim sende kalmış.

Allah' ım düşmanımı düşürmesin bu zaafa,
Sanki her noksanımı mecburum itirafa,
Hangi şarkıya girsem, notalar do re mi fa
Sol diyorum sana sol, la sesim sende kalmış.

Gel Tanrıya borcunu teslim etsin bu yürek,
Tez gel ki enkazımı kapatsın kazma kürek,
Kelime-i şahadet getirmem için gerek,
Son diyorum sana, son nefesim sende kalmış.
Cemal SAFİ