Sevdiğimiz Şiirler

Diyelim yağmura tutuldun bir gün
Bardaktan boşanırcasına yağıyor mübarek
Öbür yanda güneş kendi keyfinde
Ne de olsa yaz yağmuru
Pırıl pırıl düşüyor damlalar
Eteklerin uça uça bir koşudur kopardın
Dar attın kendini karşı evin sundurmasına
İşte o evin kapısında bulacaksın beni
Diyelim için çekti bir sabah vakti
Erkenceden denize gireyim dedin
Kulaç attıkça sen
Patiska çarşaflar gibi yırtılıyor su ortadan
Ege denizi bu efendi deniz
Seslenmiyor
Derken bi de dibe dalayım diyorsun
İçine doğdu belki de
İşte çil çil koşuşan balıklar
Lapinalar gümüşler var ya
Eylim eylim salınan yosunlar
Onların arasında bulacaksın beni
Diyelim sapına kadar şair bir herif çıkmış ortaya
Çakmak çakmak gözleri
Meydan ya Taksim ya Beyazıt meydanı
Herkes orda sen de ordasın
Herif bizden söz ediyor bu ülkenin çocuklarından
Yürüyelim arkadaşlar diyor yürüyelim
Özgürlüğe mutluluğa doğru
Her işin başında sevgi diyor
Gözlerin yağmurdan sonra yaprakların yeşili
Bi de başını çeviriyorsun ki
Yanında ben varım

Dağın uykusuna, kuşun gözüne,
Sabahın sesine, taşıdım seni.
Kerem’in yaralı, ince dizine,
Irmağın yasına taşıdım seni.
Canın içinden, canımı duyan,
Canımın içine taşıdım seni.
Elma kabuğunda, nar tanesinde,
Gizlenen mermere taşıdım seni.
Gecenin ördüğü, gün kafesinde,
Dolaşan kedere taşıdım seni.
Canın içinden, canımı duyan,
Canımın içine taşıdım seni.
Arının yazına, kışın otuna,
Yaprağın güzüne taşıdım seni.
Yürekten yüreğe mekik dokuyan,
Sevginin göçüne taşıdım seni.
Canın içinden, canımı duyan,
Canımın içine taşıdım seni.

Gülerken yüzün

Dem çeken bir güvercinin sesini
İçin için büyüyen çimenleri
Baharda lunaparkı, bayramyerini
Ve alışkanlıklar dışında her şeyi

Gülerken yüzün
Aşıyor geçmişin acılarını
Kendini yarına değiştiriyor

Gülerken yüzün
Sanki çarmıhını kırmışsın
Senin ve ardından geleceklerin
Aylası alnına düşmüş gecenin
Oturmuş ağlıyor kendisi

Bunu öyle candan öyle yürekten
Öyle bir tutkuyla istiyorum ki
Aklımda hep öyle kalmalısın...

Gülten Akın

Adının baş harflerinden yollar buluyorum kendime
Nereye baksa gözlerim
Sen oluyor her şey
Umut işte,
Yaşamın yegane tutulacak dalı
Bir defter arasında kurutulmuş
Yahut unutulmuş bir çiçek gibi dursam da hayatta
Sana her zaman yeşil
Her zaman ümitli bekleyişlerdeyim
Korkuyorum
Bir daha hiç göremem diye
Bu korku yüzünden her gün ölmekteyim..
 
Seçil Oğuz

 Umut
uzan yanıma
beni yarınsız bırakma
sensizken
katbekat bir hiçim ben

izin ver
soluğun umudum olsun
yuvan bildiğin göğsümde
ömür bildiğim sesinle

Kelimeler...

Yarıda kalmış aşklarının hesapları içinde
Denizlere açıldı içimizden biri
Niçin gittiğini söylemeden.
Doyulmamış arzularla doluydu yelkenleri.
Yıpranmış kelimelerin verdiği güvenden.
Bulacak sanıyordu yenilikleri.

Her an bir yeni su vardı,
Her yeni suda bir yeni an.
Deniz, dalgalarıyla gösteriyordu dışından
Yaşananla düşünülenler arasındaki farkı.
Bitmiyordu köpüklerle renkler
Bir başka damlada, bir başka ışıkta başlamadan.

Gözlerinin önünde bir oyun,ardında bir oyun.
Dışında ne varsa yeni, ne varsa gerçek.
Yeni manzaralarla gelen yeni duygular
Hani, eski kelimelerle olmasa
İnsanın ömrünce devam edecek.
Gözlerin önünde bir oyun, ardında bir oyun.

Anladı, ölmekle yaşamanın birleştiği noktada
Yeni rüzgarlarla esen yeni korkulara
Yeniliklerini bağışlamayan kelimelerin
Nasıl düşman sığınaklar halinde direndiğini.

Anladı, bütün olmuşlarla olanların
Ve bütün olacakların
O kelimelerin içinde
Kendisine varmadan eskidiğini

Özdemir ASAF

Kırma sevdiğin kadını !
Ne umudunu, ne güvenini, ne de kalbini…
Sevdiğin kadını mutlu et…
Çünkü mutlu bir kadın iki kere gülümser.
 Hem yüzüyle, hem gözlerinin içiyle…
Bunu fark et…
Çünkü kadınlar en çok fark edilmeyi sever.
Saç rengindeki değişikliği mesela, yeni ojesini, ilk kez giydiği kıyafeti…
Fark et bunları ve kesinlikle önemse.
 Küçük şeyler gibi göründüğüne aldanma. Kadınlar küçük ayrıntıları sever, çünkü gerçek güzellik ayrıntıda gizlidir.
 Ve kadınlar bunu iyi bilir, sen de bil…
 O küçük şeyler bile onları mutlu etmeye yeter.
Gerçekten mutlu olan kadınlar gözlerinin içiyle gülümser.
Sana bakarken gözlerinin içi gülümseyen kadını çok sev, çünkü o çoktan sevmiştir seni .

C.Yücel

Gülerken yüzün
Dem çeken bir güvercinin sesini
İçin için büyüyen çimenleri
Baharda lunaparkı, bayramyerini
Ve alışkanlıklar dışında her şeyi

Gülerken yüzün
Aşıyor geçmişin acılarını
Kendini yarına değiştiriyor

Gülerken yüzün
Sanki çarmıhını kırmışsın
Senin ve ardından geleceklerin
Aylası alnına düşmüş gecenin
Oturmuş ağlıyor kendisi

Bunu öyle candan öyle yürekten
Öyle bir tutkuyla istiyorum ki
Aklımda hep öyle kalmalısın

Çay bardağında
Bırakılan dudak payı
Kadar bile
Uzak kalamam
Gözlerine

Yakın olsun isterim
Ellerime ellerin
Yanındaki beton binaya
Yaslanması gibi
Köhne bir evin

Seni bir çivi
Gibi çaktım
Çünkü beynime
Ve toplayıp
Bütün kerpetenleri
Attım denize

Hangi yalnızlıktır iten seni bu sığ sulara
Hangi şekilsiz gerçek bağlayan ellerini
Kattığın bir acı gülüştür düştüğün korkulara
Kim baksa gözlerine görür beklediğini

Saçında bir tel vardır, o çağırır hüznü
Ellerindir yorulmuş, anlaşılmamış, nemli, soğuk
Bir rengi vardır dudaklarının saklayan gülüşünü
Ne zaman baksam gözlerine ağlar bir çocuk

Ne kadar gülsen ortada kırıklığın öyle gerçek
Sen bir sarılarda, bir yeşillerde, bir morlarda
Sanki bir kederdir ömrün hiç bitmeyecek

Kimbilir seni bekleyen kim şimdi o yollarda
Bilmediğim, görmediğin kim çıkacak o romanlardan
Bir masal kahramanı mı? Ki kalmış eski zamanlardan

sevgilim
şimdi sayamadığım
yerdesin

gerdanından öpmeli hem
acının incittiği
ki uç uç olsun yüreğin

sen ki
kıyamadığım yerdesin

Mecnun olsam da
Leyla'yı istemem
inan yanımda

Aslı'yı bile -sen- yerine
koyamadığım yerdesin

ömrüm boyunca
adına şiirler yazsam da boş

düşsel çağda sevmelere
farzet
doyamadığım yerdesin

varsın
gerçek hayatta
bir sevenim kalmasın

düşlerde yetersin ya sen

hoşçakal...
diyemediğim yerdesin

Bana Ne Oldu

İçimde esmektedir fırtınalar, boralar,
O yâr benim sinemi pare pare paralar.

Ne azad eder beni, ne de ülfet gösterir,
Kâlbimi gündüz demez, gece demez yaralar.

Ben onun sevdâsından divâneye dönmüşüm,
Kavuşmak hâyâlime olmazları sıralar.

İçimden konmak gelir bir kuş gibi camına,
O tutar yollarını biraz daha ıralar.

Hep çocukça görüyor benim bu hâllerimi,
Onun gönlü şâd amma ben bağlarım karalar.

Konuşamam yanında iç geçirir dururum,
Bir şey demek istesem dil tutulur, duralar.

Hasreti hiç bitmiyor yanımda olsa bile,
Bir gün görmesem onu zindan olur buralar.

Bir mehtâb gibi doğar geceleri ufkuma,
Gözlerinde oynaşır menevişler, hâreler.

Ey İbrahim şifreyi çözmek imkânsız gibi,
Baksana günden güne tükeniyor çâreler.


 İbrahim Sağır

Hadi şaşırt beni dünya uçur kanatlarında yüreğimi.Boşluğa asılmış insanlığı tut yakasından getir..

Bu güne verilmiş bir sözüm
Var
Bu günü yaşamak
İnsanı sevmek doyasıya
Kuşa, çiçeğe ,çocuğa ,ağaca
Sarılmak
Sözüm var yeni güne
İncitmemek bir canı, kırmamak
Sevmek sadece
''Sevmeye'' sözüm var yeni güne

BİR ÇAY KOY, GELİRİM..

Maziden konuşmayıp susmayı bilirim
Cebimde son nefesim
Bir çay koy gelirim
Ben sensiz ne bu yerde kalır
Ben sensiz ne düşer ölürüm
Dua et kalbinle çağır beni
Bir çay koy gelirim
Kapını çalan yoksa kapında olurum
Bir ayet hüzün ve kan
Bir çay koy gelirim..

Ali KINIK

ŞİMDİKİ ZAMAN ÇEKİMİNDEN BİR MAHKUMA MEKTUP..

Sana bu mektubu bir gece yarisinda yaziyorum
Azatligin zirvesinde sohbete dalmis yildizlar
Zühre bir aski tutturmus Bâbil’ de kalan
Zavalli dünya habersiz, zavalli dünya sagir
Bir Hârût’la Marut bir de ben dinliyorum
Derken kayip gidiyor yildizlardan birisi
Bir intikam fisegi gibi saplaniyor karanligin karnina
Senin namina yildizlari kiskaniyorum.
Kim bilir kaç isik yili uzakta
Öfkeyle kollarini çeviriyor yalanci fecir
Imanim gibi biliyorum vakit asilmak vaktidir
Ve taksim gazinolarinda trahomlu sairler
Misra ariyorlar masalarin altinda
Kanini içiyorlar bilmeden “Cennet atlari” nin
Ben yurdumun en sert tütününden bir sigara sariyorum
Dumani cigerlerime degil iliklerime çekiyorum
Ne kadar ürkek ceylan varsa Asya çöllerinde
Domaniç yaylasinda ne kadar dizginsiz at
Basliyorlar kosmaya kilcal damarlarimda
Sicak soluklari yalarken alnimi
Toynaklarini hissediyorum alyuvarlarimda.

Sana bu mektubu evimin balkonunda yaziyorum
Sag elimi koyuyorum tam yüregimin üstüne
Çankaya yokusunda söyledigimiz marsi duyuyorum
Ulu kayalar parçalaniyor beynimin bir yerinde
Bir yerinde demirden daglar eriyor
Atlas yelkenli gemileri unutmus birkaç levent
Viski kokulu bulvarlarda yavas yavas ölüyor
Istedigin o seccadeyi hemen gönderiyorum
Üstünde Kabe resmi ve anamin dualari var
Ve bildigin sebeplerden ben gelemiyorum.
Yine biliyorsun ki , Sevmedim ülküden baskasini
Basi dumanli daglari, dolunayi, ufuklari
Bir de Çankaya yokusunda rüzgara tutulmus saçlarini
Önce Allah, sonra genlerim sahit.
Sevgimi üçbin yil sonra dogacak torunuma yolluyorum
Trahomlu sairler dogruluyorlar masalarin altindan
Elleri fahiselerin karanlik saçlarinda
Benim kalemimden kan degil süt damliyor
Geceler boyu böyle gelecegi emziriyorum
Kahrolayim sevmedim ülküden baskasini
Bir de seni çok seviyorum

Dilaver CEBECİ