Sevdiğimiz Şiirler

Değişir rüzgarın yönü
Solar ansızın yapraklar;
Şaşırır yolunu denizde gemi
Boşuna bir liman arar;
Gülüşü bir yabancının
Çalmıştır senden sevdiğini;
İçinde biriken zehir
Sadece kendini öldürecektir;
Ölümdür yaşanan tek başına
Aşk iki kişiliktir.

Bir anı bile kalmamıştır
Geceler boyu sevişmelerden;
Binlerce yıl uzaklardadır
Binlerce kez dokunduğun ten;
Yazabileceğin şiirler
Çoktan yazılıp bitmiştir;
Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk iki kişiliktir.

Avutamaz olur artık
Seni bildiğin şarkılar;
Boşanır keder zincirlerinden
Sular tersin tersin akar;
Bir hançer gibi çeksen de sevgini
Onu ancak öldürmeye yarar:
Uçarı kuşu sevdanın
Alıp başını gitmiştir;
Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk iki kişiliktir.

Yitik bir ezgisin sadece,
Tüketilmiş ve düşmüş, gözden.
Düşlerinde bir çocuk hıçkırır
Gece camlara sürtünürken;
Çünkü hiç bir kelebek
Tek başına yaşayamaz sevdasını,
Severken hiçbir böcek
Hiç bir kuş yalnız değildir;
Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk iki kişiliktir.

Duracağım burada
Gidişini seyredeceğim
Kıpırtısız sakin gibi görüneceğim
Kavgasız olacak fırtınasız olacak
Saçma sapan olacak
Organlarım birbirine vuracak
Arkandan sessiz bakacağım
Ben yine salağı oynayacağım...

Sesini duymadığım gün
Yaşanmış değil
Açan çiçek değil
Öten kuş değil
Yüzünü görmediğim gün
İçimde yıldızlar sönük
Güneşler güneş değil
Seni sevmediğim gün
Seni anmadığım gün
Olacak iş değil

Ümit Yaşar OĞUZCAN

DOSTLUK
Biz haber etmeden haberimizi alırsın,
yedi yıllık yoldan kuş kanadıyla gelirsin.

Gözümüzün dilinden anlar,
elimizin sırrını bilirsin.

Namuslu bir kitap gibi güler,
alnımızın terini silersin.

O gider, bu gider, şu gider,
dostluk, sen yanı başımızda kalırsın

NAZIM HİKMET

Ben Sana Yanarken

Gözlerine bakarken umurumda değil mevsimler
Gülüşün hep deniz kenarı bana
Sen bir adım attığında göreceksin
Elinde balonlarla bekleyen o adam benim
Aldığım en derin nefessin sen
Dudaklarının dudaklarımdaki işgali hala yüreğimde
Nefes alıyorum ama hala bulamadım seni
'ben sana yanarken şimdi...sen kim bilir nerede
üşüyorsun'

Ceyhun Yılmaz

andolsun, bir dokunuşla seni örterim
üşür tenim, çünkü aşk

üşür köpüre köpüre
işte gün serinledi bende
aşklarda dururum biraz
seni şiirlerimle gölgelerim
yazları devire devire

ne zaman bir suya eğilip baksam
orda suyun hayalini görürüm
yüzümü uçura uçura yürürüm
Zaman’ı gezdire gezdire

vururum bir gölge gibi kendime

Hilmi Yavuz'

seni özlemek
tam da bu aylarda
bu soğuk kış ayların da
gök ağırlaşırken
kâbuslarım hortlarken kefenlerinden
saklı beslediklerim titrer canımda
üşürüm beraberinde
yaman basar yokluğun
en çokta bu anlar da özlerim seni

bir de
sürgün bu
gel dememek
sarıl dememek
sokul dememek de başka bir kahır

hani
keremcesine
susamak var ya
berrak bir pınarın başında durmak
o pınarın suyuna dokunmamak
içmemek kanarcasına
gibi bir şey seni özlemek

Bu şehrin bÜtÜn sokaklarına sinmiş yalnızlığım
Sensizliğin köşe başındayım
Avuçlarımda kırık dökÜk pişmanlıklar
Avuntusuz çıkmazlara doğru yÜrÜyorum
BÜtÜn umutsuzluğuma inat
Yine seni arıyorum...

Dudaklarımda bildiğin o ıslık
Sokak lambalarına sığınıyorum
Hafiften bir yağmur ağlıyor benimle
Bir deli rÜzğar saçlarımda
Yalnızlıktan ÜşÜyorum
Bulamayacağımı bile bile
Yine seni arıyorum...

Anlatacak nelerim var bir bilsen
İçimde ihtilaller kopmuş
Kendimi sÜrgÜne verdim
Mutluluğum çoktan iflas etmiş
İtiraza hakkım yok biliyorum
Beni savunmak sana dÜştÜ
Seni arıyorum...

Yarım kalmış şiirlerim gibisin
Yaşanmamış çocukluğumsun anılarımda
öylesine eksiğim sensiz
öylesine sahipsiz
İşte bÜtÜn umutlara havlu attım gidiyorum
İçinde geç kalmışlığın çaresizliği
çocuklar gibi ağlıyorum
Ve gel gör ki her damla gözyaşımda
Yine seni arıyorum...

siyah beyaz tuşlarında piyanomun
seni çalıyorum şimdi
çaldıkça çoğalıyorsun odada
sen arttıkça ben kayboluyorum

seni doğuruyorum geceye
adını koyuyorum aya bakarak
her şey sen oluyor her yer sen
ben ölüyorum

sesini duyuyorum rüyalarımda
gözlerimi kamaştırıyor ışığın
rüzgar sen gibi dokunuyor bana
ben doğuyorum

duymak istediklerimi söylemiyorsun hiç
dokunmuyorsun bana
sen gibi bir şimşek çakıyor
tam kalbime düşüyor yıldırımı
ben gidiyorum

Gidiyorum işte ben,hoşça kal! ... Hayata yenik umutlarım var yine satırlarımda... Sanki kendimle olan savaşımdan yeni çıkmış gibiyim...umutlar rüzgara savrulmuş can evinden vurulmuş küçücük bir serçe gibiyim.. kanadı kırılmış yarası yüreğinde derin ….gidiyorum işte ben …her gece üstüme yıkılan binlerce duvar var. Kalbimin derinliğini yitirirken gözlerim,, duygularım kördüğüm sevgili üşüyorum….oysa başka bir dünyaydın sen hayatta tek güvendiğim yüreğimdeki ilk ve son limanım..her kederimde yüzümde tebessümdün sen… gidiyorum işte ben…acıyan artık canım değil kalbimde değil onlarda sen varsın sensin onlar senden ibaret acımaz canım ….acıtan sözlerin beni birde bana acıyarak bakan gözlerin…oysa o gözler için canımı versem umursamazdı bu beden… gidiyorum işte ben…Sustursan söyleyeceklerini kaçabilir misin? Sustursan söyleyeceklerini içindekileri sustura bilir misin?
Ben susturdum sana dair ne varsa umutlarımı susturdum hayallerimi susturdum … yıktım sana dair düşlerimi susturdum hani alış derdin ya alıştırdım yüreğimi susturmaya…içine akıtmayı öğrettim ona göz yaşlarıma karışan kan damlalarını… Konuştum ne oldu? Anlata bildim mi hissettiklerimi
Anlamak istedinmi…gidiyorum işte ben….gidiyorum kanayan yarama tuz basarak gidiyorum …. Ne anlatacak bir söz ne söylenecek bir kelime kaldı bende. Vazgeçişlerde yüreğim..sevgisiyle yaşamayı öğrettin ona…. Kendimden geçmişim Kendimden kaçmışım daha ötesi var mı? Gidiyorum işte ben…Nerelerden nerelere geldik... Şimdi ben bittim...beni bitirdin..
Bir de başlangıcımız vardı öyle temiz öyle saf öyle güzel olan…oysa yalandan ibaretmiş sende anlayamadım…. Nedir acıtan bilirimsin bir bez parcası gibi görüp yüreğimi unutup insan olduğumu silip kendi yüreğini atılmak bir köşeye…. Temizlendi şimdi senin hayallerin gerçekleşti bak umutların… bir damla katkım olduysa mutlu olmana bu hayatta yüreğimdeki temiz sevgimden oda helal sana.. gidiyorum işte ben…. Yüreğimden git diyorsun Olur birtanem giderim.
Yollar böyle uzun Aşk’lar böylesine vurgunken sözler canımı bu kadar acıtırken Giderim,…. Pişman değilim Sevdim seni.içine ihaneti yalanı katmadım sevgimin gidiyorum işte ben…. Hoşça kal demek de yetmiyor, hala söyleyecek bir şeyler arıyor kalbim.., olmadı karalıyorum göz yaşlarımı mürekkep yapıyorum kalemime… Seviyorum seni ama hoşça kal..! ….. Sana, göz yaşlarımı bırakıyorum. En derin yerinden kalbimin, en derin yerine kalbinin, sevgimi bırakıyorum! Öyle çok seviyorum ki seni, işte o yüzden gidiyorum! Yine de...........
Yolun gülle, Yüreğin sevgiyle dolsun..!
Sana en kötü sözüm en büyük bedduam bu olsun.. Gidiyorum işte ben,hoşça kal! ...sevgili….............

"Dünyayı kesfetmek icin yola cıktık
ama unuttuk bir sokağın ucundaki
soluk perdeli evlerimizi,
güllerimizi, öpüslerimizi
ve derken kurtaramadık da birbirimizi;
simdi sevmediklerimizi sevmeyi deniyoruz
yasadıklarımızı değil,
artık yasamadıklarımızı özlüyoruz..."

Y. Odabası

Sol yanımda bir sancı,
Senden kalma bikaç umut parçası,
Batar durur sessizce,
Sol yanımda bir agrı,
Kaldıramam bu yükü fazla,
Atacagım sen hiç hak etmedigin kalbimden,
Senin yaptıgın gibi,
Unutamam ben,
Ama hak etmedigin yerdesin,
Buna izin vermeyecegim,
Gözyaşlarımla kanasada hergün yaram,
Her gün azaltacagım,
Yaramı saracagım,
Ve seni o layık olmadıgın kalbimden çıkaracagım,
Sen bundan sonra,
Belki bir şarkıda,
Belki bir şiirde gelirsin aklıma,
Bak unuturum demiyorum senin gibi,
Ama gelirsin aklıma,
Senin kadar acımasız olmadım ben...

Bilsen nasıl bir yer ayırdım sana içimde…
İsmini, cismini, yüzünü tahmin etmeye çalışıyorum ama olmuyor.
Ne fark eder ki.
Ben seni yüreğinden tanıyacağım.
Şimdi her şey yarım.
Gece, ellerimde; sabah yok.
Gün yarım…
Ellerimde ellerin eksik, tutunmalarım yarım.
Ruh yarım, beden yarım..

AĞLARSIN
.................

Sefiller gücünü bende sınadı,
Kimi kaçık dedi, kimi bunadı;
Berdûş eleştirdi, sarhoş kınadı,
Ağlarsın düştüğüm dilleri bilsen.

Ar ettim sakladım uğraşlarımı,
Haberdâr etmedim sırdaşlarımı.
Gizlemek isterken gözyaşlarımı,
Ağlarsın seçtiğim yolları bilsen.

Felsefe böyledir dîvânelerde,
Teselli aranır bahanelerde,
Bir kadeh mey için meyhânelerde,
Ağlarsın döktüğüm dilleri bilsen.

Ateşe su dedim göz göre göre,
Aklım zavallıydı duyguma göre,
Bahtına şükretti Mecnûn bin kere,
Ağlarsın düştüğüm çölleri bilsen.

Cemal Safi

“Seninle olmanın en güzel yanı ne biliyor musun?

Elin elime değmeden avuçlarımı terleten sıcaklığını taa içimde hissetmek.

Seninle olmanın en kötü yanı ne biliyor musun?

”Seni seviyorum” sözcüğü dilimin ucunu ısırırken her konuşmamızda boş yere saatlerce havadan sudan söz etmek.

Seninle olmanın en heyecanlı yanı ne biliyor musun?

Aynı şeyleri seninle aynı anda düşünmek birlikte ağlamak gülmek. Ve buradayken bile seni çılgınca özlemek…

Seninle olmanın en acı yanı ne biliyor musun?

Seni hiç tanımadığım bir sürü insanlarla paylaşmak. Senin yanında olan, seninle konuşan herkesi çocukça kıskanmak.

Seninle olmanın en mutlu yanı ne biliyor musun?

Tanıdık birileriyle karşılaşma tedirginliği ile yollarda yürümek yan yana… Elimdeki şemsiyeye inat yağmurda ıslanmak birlikte. Elimde kır çiçeğiyle seni beklemek… Aynı mekanlarda aynı yiyecekleri yemek.

Seninle olmanın en romantik yanı ne biliyor musun?

Sensiz gecelerde sana söyleyemediklerimi yıldızlara aya anlatmak… Okuduğum kitabın sayfalarında dinlediğim şarkıların türkülerin şiirlerin her mısrasında seni bulmak.

Seninle olmanın en zor yanı ne biliyor musun?

Seni kaybetme korkusuyla hayatta ilk kez tattığım o tarifsiz duygularımı umut denizinin ortasında küreksiz bir sandala hapsetmek. Sevgili yerine yıllarca dost kalmayı başarmak. Yalın ayak yürümek bıçağın en keskin yerinde. Kanadıkça tuz yerine gözyaşlarımı basmak yüreğime.

Seninle olmanın tek yan etkisi ne biliyor musun?

Nereden bileceksin?

Sen benimle hiç olmadın ki. Olsaydın avuçlarım terlemezdi… Isırmazdım dilimin ucunu… Özlemezdim seni yanımdayken.Kıskanmazdım.

Korkmazdım yollarda yürümekten. Islanmazdım yağmurlarda… Yıldızlara aya dert yanmaz, böyle her şarkıda serhoş olmazdım.

Korkmazdım seni kaybetmekten ayaklarım kan revan atlardım sandaldan denize… Ve her kulaçta haykırırdım seni..