Sevdiğimiz Şiirler

DENEME

İkbâl için ahbâbı siâyet yeni çıktı
Bilmez idik evvel bu dirâyet yeni çıktı

(Yükselmek, iyi bir mevkiye gelmek için dostlarını çekiştirmek yeni çıktı, önceleri bu beceriksizliği bilmezdik, bu da yeni çıktı)

Sirkat çoğalıp lâfz-ı sadâkat modalandı
Nâmus tamam oldu hamiyyet yeni çıktı

(Hırsızlık çoğalıp sadakat sözü moda haline geldi, namusu bitirdik, hamiyet yeni çıktı)

Düşmanlara ahbâbını zemm oldu zerafet
Dildardan ağyâra şikâyet yeni çıktı

(Düşmanlara dostları yermek bir incelik oldu; başkalarına gönül dostlarından şikayet yeni çıktı)

Sâdıkları tahkîr ile red kaide oldu
Hırsızlara ikram ü inayet yeni çıktı

(Sâdık kişileri aşağılama, reddetme benimsenir oldu; hırsızlara ikram ve yardım yeni çıktı)

Hak söyleyen evvel dahi menfûr idi gerçi
Hainlere amma ki riayet yeni çıktı

(Her ne kadar doğruyu söyleyenler de önceleri nefretle karşılanmışsa da ancak hainlere uyma yeni çıktı)

Evrak ile ilân olunur cümle nizâmât
Elfâz ile terfîh-i ra'iyyet yeni çıktı

(Bütün düzenlemeler bazı kâğıtlar ile ilan olunur, söz ile halkın refaha eriştirilmesi ise yeni çıktı)

Âciz olanın ketm olunur hakk-ı sarîhi
Mahmîleri her yerde himâyet yeni çıktı

(Güçsüz olanın en belirgin hakkı saklı tutulur, himaye görenleri her yerde korumak yeni çıktı)

İsnâd-ı ta'assub olunur merd-i gayûra
Dinsizlere tevcîh-i reviyyet yeni çıktı

(Gayretli kişiler taassubla suçlanırken dinsizlere özgü derin düşünce yeni çıktı)

İslam imiş devlete pâ-bend-i terakki
Evvel yoğ idi işbu rivâyet yeni çıktı

(Devletin yükselmesine engel olan İslamiyet imiş, önceleri yoktu, bu rivayet yeni çıktı)

Milliyyeti nisyan ederek her işimizde
Efkâr-ı Firenge tebaiyyet yeni çıktı

(Her işimizde millî benliğimizi unutarak Batı düşüncesine körü körüne bağlılık yeni çıktı)

Eyvah bu bâzîçede bizler yine yandık
Zîra ki ziyan ortada bilmem ne kazandık

(Eyvah bu oyunda bizler yine yandık, çünkü zarar ortada bu konuda bilmem biz ne kazandık)

Ziya Paşa

Neye baktıgının bir önemi yoktur.
Şekil ,renk ,suret hiç fark etmez,
Ya bir masa, bir pencere ya da duvardan ibarettir.
Bazen bir boşluktur baktığın...

Düşünceler içinde savaşırsın,
Hayaller kurarsın,
Neyi düşünüyorsan ona bürünür baktığın,
Ve düşündüğünü canlandırır sana...

Bazen sevdiğinin yüzü olur,
bazen güzel bir anı,
bazen korku veren bir hayal,
canlanır boş duvarda.
Dalıp gidersin çok uzaklara.
Kulaklar sağır, gözler görmez olur...

Seslenişler olur, çığlıklar atılır!!!
Gözler donar, kiprikler takılır,
Hareketsiz soğuk duvar gibi taş kesersin,
Adın defalarca anılır ama tüm seslenişler boşuna...
Köşede oturan cesetten farksızdır, yoksun sen aslında.
Sen ölü gibi bakarsın ,baktığın hayat olur sana,

Yaşamın kargaşasından alırsın kendini,
Kaybolup gidersin boyutu olmayan zamanda...
Bazen uyanmak istemezsin daha derine inersin
Bazen bir an olur kurtulmak istersin
ruhun çırpınır bedenini sirkeleyen bir el istersin,
ve en sonunda ,
Ürperişlerle uyanırsın can bedenden çıkarcasına...

         m.f.k.

Hani bilirsiniz ya;


DUYGULAR VARDIR,
Kalemden kâğıda lehçe dökülen
Benlikten kaçırıp meçhule götüren


GÖNÜLLER VARDIR,
Değirmen misali kalbi öğüten
Kaktüsü kurutup güller büyüten


HAYALLER VARDIR,
Bir kırık bacakla yine de yürüten
Her gece kaynayıp sinede tüten


AYRILIKLAR VARDIR,
Baharın yüzünü kışa çeviren
Bir garip firari kuşa çeviren


DUALAR VARDIR,
Arz-ı halleri Rahman’a bildiren
Derinden titreyen ruhu dindiren


HASRETLER VARDIR,
Bekleyiş içinde aklını yitiren
Vuslatı başlatıp, firakı bitiren


VE AŞK’LAR VARDIR.. Aşıklar vardır.


Kadim Dolunay

Gel

Yüzün bir sebepsiz korkuyla uçuk, 
O gün başucuma karalarla gel 
Arkanda, çepçevre, kızıl bir ufuk, 
Tepende simsiyah kargalarla gel 

Elinden, dal gibi düşerken ümit, 
Ne bir hasret dinle, ne bir ah işit; 
Bir yaprak ol, esen rüzgarlarla git, 
Kırık bir tekne ol, dalgalarla gel. 
  
Necip Fazıl Kısakürek

Leylaya sormuşlar ; ?
Mecnun mu seni daha çok sevdi
yoksa sen mi?
-Leyla;
-Elbette ki ben daha çok sevdim..!
demiş
Herkes çok şaşirmiş bu cevaba..
-Nasıl olur o senin aşkindan çöllerde
gezdi,
-Aklini kaçirdi..!
Leyla;
-O aşkini hep dillendirdi, herkese
anlattı, içini boşalttı.. Bense hiç
kimseye söyleyemedim, yüreğimde
bir sır gibi sakladim..
-Şimdi kim daha çok sevdi siz
söyleyin?
Bırakalım Mevlana hazretleri cevap
versin bu soruya;
-Sır gibi seversen eğer muradın
çabuk gerçekleşir, Tohum toprağa
gizlenerek yeşerir.
-Aşkta konuşma, aşktan bahsetme
yoktur. Aşkı yaşamak vardır. Aşkta
inlemek, gözyaşı dökmek vardır. Bu
gözyaşları sana kafidir..!
-Aşk; susmaktır Ey Sevgili.!!!..
Anladım ki,
derin ve esrarengiz olan her şey susuyor...

Bir gece habersiz bize gel
Merdivenler gıcırdamasın
Öyle yorgunum ki hiç sorma
Sen halimden anlarsın
Sabahlara kadar oturup konuşalım
Kimse duymasın
Mavi bir gökyüzümüz olsun
Kanatlarımız dokunarak uçalım
İnsanlardan buz gibi soğudum
İşte yalnız sen varsın
Öyle halsizim ki hiç sorma
Anlarsın
 
       Cahit KÜLEBİ

Eksik Yanım

benden başkası yok içimde
onunda yarısı yok bende
eksik yanım...
bana neler anlatır neler
estirir düşlerime rüzgar
ama asıl
anlatamadıklarında kopuyor fırtınalar
ruhum
sonsuz beyazlık
sonsuz karanlık
söyleyin
söyleyin siz ne zaman öleceksiniz!
ve ne zaman bitecek benimle hesabınız!

yorgunum ve şimdilerde
onurumun ağır yükünü taşıyorum sırtımda
vargücümle
dizlerimi sağlam tutuyorum
başımı dik
hani yıkılmadım, yıkılmıyorum, yıkılmayacağım
diyordum ya
yalan!
yıkıklığımdır düşe ve sevdaya sarılan
oysa
inatla tutunduğum belki de hep tutunacağım
düş de yalan
sevda da yalan

yalan olmayan
yalnızlık, acılar, yokluk ve isyan
işte bunlardır sus ve lal yapan dilimi
işte bunlardır karanlığa boğan şiirlerimi
işte bunlardır gazaba salan yüreğimi
hüzün mü?
zaten bunların toplamı eder

eksik yanım
seninle hesabım bitmedi daha
arsızım

Saadet Ün

🧡
Uçurumun kenarındayım Hızır
Bir dilber kalesinin burcunda
Vazgeçilmez belaya nazır
Topuklarım boşluğun avcunda
Derin yar adımı çağırır
Kaldım parmaklarımın ucunda
Uçurumun kenarındayım Hızır
Bir gamzelik rüzgar yetecek
Ha itti beni, ha itecek
Uçurumun kenanndayım Hızır
Divan hazır
Ferman hazır
Kurban hazır
Güzelliğin zulme çaldığı sınır
Başım döner, beynim bulanır
El etmez
Gel etmez
Gözleri bir ret, bir davet
Gülce uzak uzak dolanır
Mecaz değil
Maraz değil
Gülce semavi bir afet
Uçurumun kenarındayım Hızır
Gülce bir beyaz sihir
Canıma bedel bir haz
Nar ve nurdan bir zehir
Gülce Araf`ta infaz
Bir tek bakışıyla suyum ısınır
Güzelliğin zulme çaldığı sınır
Uçurumun kenanndayım Hızır
Ben fakir
En hakir
Bin taksir
Cahil cesaretimi alem tanır
Ateşten
Kalleşten
Mızrakla gürzden
Dabbetülarzdan
Deccal`dan, yedi düvelden
Korku nedir bilmeyen ben
Tir tir titriyorum Gülce`den
Ödüm patlıyor Gülce`ye bakmaktan
Nutkum tutuluyor, ürperiyorum
Saniyeler gözlerimde birer can
Her saniyede bir can veriyorum
 Ömer Lütfi Mete
                              💚

Kimim kimsem yok
Dağıttım yalnızlığımı
Kötürüm bir mevsimin külleri dağılırken merdiven başında
Ben sildim yağmuru kitaptan
Ben çıkardım elif-ba'yı hutbelerden
Kapımda köpekler havlarken kanlı dişlerle
Ağzıma tirşe kıyıların hayası sokuldu
Ölmüş olmalıyım dedim utanarak
Yoksa bu kireçli mezarlar nereden solduracak saçlarımı?
Nereden tanıyacak karanfil bedenimi toprak? Çamurlu sularla yıka yüzümü
Bakalım aşk ikbâl vaad edecek mi bize?
Dal kıran rüzgârda ovdum göğsümü
Pişmanlığım yol yorgunu
Allı morlu geceden aklımda kalan
Sabahın ecele yakın olduğu
Yolumuza mayın döşeyen ruhun anlattığı
Menkıbesiz aşkların kadınlarda kaldığı.

Cengizhan Konuş'

BIRAKIN KALSIN

Çokta kederlenir, az da gülerim
Ustura ağzında düşüncelerim
Deliliktir belki...bırakın kalsın

Doğan her bebeğin hakkı var bende
Öğütülen benim her değirmende
Ne sonu, ne ilki...bırakın kalsın

Sevdam büyüdükçe dünyam dar olur
Zamandan çıktığım zamanlar olur
Ve öyle güzel ki...bırakın kalsın

Saatler ya geri, ya hep ileri
Kıran yok hileli terazileri
Umutlar ırakta...bırakın kalsın

Onbinlerle sohbet onbin nafile
Dönmüyor toprağa giren kafile
Öfkeler yürekte...bırakın kalsın

Ne yarım tam yarım, ne bütün tamam
Yolcular anlamaz, ben anlatamam
Tren son durakta...bırakın kalsın

Gelir beni yakar suya düşer kor
Düşünen baş çekmek, dert çekmekten zor
Kutsaldır bu yara...bırakın kalsın

Dursun, ayazına uyandığın kış
Dursun ki şevk ile sürsün bu yarış
Lüzum yok bahara...bırakın kalsın

Yıkılır, yırtılır her kalın perde
Hesaba çekilir dünya mahşerde
Yazın şu duvara...bırakın kalsın

ABDURRAHİM KARAKOÇ

AKŞAM ŞİİRİ

Birden hatırlarsın,
O da seni - birden bazan:
Nerde, ne yapar şimdi
Parlar bir özlem anılar arasından.

Bu akşam ne garip sözcük
Sanki ilk duydum, yadırgıyorum:
Akşam. Bilmem bulur muyum
Yollara baksam?

Söner yangın birazdan
Yatışır özlem.
Bir gün karşılaşırız
Bir gün, bir yarım akşam.

Behçet Necatigil

Bi’çare bu Fizani
Yeşil bir nazar eyle
Ya esirin kıl beni
Ya bırak azad eyle

Mecnunun bil beni
Mecburun kıl beni
Kayboldum girdabında
Meçhulüm bul beni

Divane bu fizani
Meramım visal eyle
Ya sefirin kıl beni
Ya sefer murad eyle

Mustafa CİHAT

Merdiven

Agir, agir çikacaksin bu merdivenlerden,
Eteklerinde günes rengi bir yigin yaprak,
Ve bir zaman bakacaksin semaya aglayarak...

Sular sarardi... yüzün perde perde solmakta,
Kizil havalari seyret ki aksam olmakta...

Egilmis arza, kanar, muttasil kanar güller;
Durur alev gibi dallarda kanli bülbüller,
Sular mi yandi? Neden tunca benziyor mermer?

Bu bir lisan-i hafidir ki ruha dolmakta,
Kizil havalari seyret ki aksam olmakta...

Ahmet Haşim

         h.n.a.