Sevdiğimiz Şiirler

Bazen dil susar, ahval konuşur!
Dil susar, gözler konuşur!
İnce belli bir çay koy bize
İnsanın demi has konuşur...!


Han AKÇADAĞ

Aldanma cahilin kuru lafına
Kültürsüz insanın külü yalandır..
Hükmetse dunyanın her tarafına
Arzusu hedefi yolu yalandır..

Kar suyundan süzen çeşme göl olmaz
Gül dikende biter diken gül olmaz
Vız vız eden her sineğin bal'olmaz
Peteksiz arının balı yalandır..

İnsan bir deryadır ilimle mahir
İlimsiz insanın şöhreti zahir
Cahilden iyilik beklenmez ahir
İşlediği amel hali yalandır..

Cahil okur amma alim olamaz
Kamillik ilmini herkes bilemez
Veysel bu sözlerin halka yaramaz
Sonra sana derler deli yalandır.

Aşık Veysel Şatıroğlu

   h.n.a.

ANAM SANKİ EVDE GİBİ



Doğduğum Yerlere geldim,

Anam Sanki evde gibi

Derin bir fikire daldım

Anam sanki evde gibi



Beni bir efkar sarınca

Şöyle düşünüp durunca

Köyün alt yandan girince

Anam saki evde gibi



Sabah erkenden uyandım

Yıkık duvara dayandım,

Kapıdan geliyor sandım

Anam sanki evde gibi





Dolandımda yıkık damı

Bir hoş ediyor adamı

Ahmet emmimgilin camı

Anam sanki evde gibi




Çağırırdı sere serpe

Sesi kulağımda küpe

Olmaz olsun şubat efe

Anam sanki evde gibi





Noldu ey imam noldu

Dertlendim yüreğim doldu

Öleli kaç sene oldu

Anam saki evde gibi





Olmaz olsun şubat efe

Anam sanki evde gibi

                             Ertuğrul Aşık İmami

Alıngan günlerin savurduğu boğuk seslerdik

Birikirdik boyuna masalın ortasındaki ağaçta
Üzgün yağmurlar geçerdi aklımızdan
Kasabaları uyutmayan düğün gecelerinde
Dantel dantel büyürdü sıkıntının evi
Büyür büyür ve bir oyuncak
Dımdızlak bir bozkır düşü olurdu her şey
Herkes birilerinin ardından su döker
Her şey ölü dudaklara dokunurdu en sonunda
Ve biz dilin hem kemiği hem
Bir sabrı olduğunu öğrenirdik bundan

Çatısı akmayan ne vardı, nehirlere uymayan
Bırakmazdı yakamızı çekip gitmek istesek
Her yerimize bulaşan o alışkanlıklar göğü
Bir ısırık izi bir cam kesiği
Gibi kalırdı içimizde büyümenin pamuk ipliği
Avlular susardı incir şaşırırdı ve tıslardı yılan
Hep yakalıksız kalırdık hep çolak ve lekeli
Ne zaman başka bir ses olsak
Başka bir renk yahut bir kımıltı
Kanasın diye şehri yürümekten gelen sesimiz
Götürüp çırçıplak soyarlardı
O kocaman vitrinlerin önünde bizi

Unutuşun diline çalışan hüzünbaz öğrencilerdik
Kim öptüyse geçmedi
Ali Emre'

BİNGÖL ÇOBANLARI

Daha deniz görmemiş bir çoban çocuğuyum.
Bu dağların en eski aşinasıdır soyum,
Bekçileri gibiyiz ebenced buraların.
Bu tenha derelerin, bu vahşi kayaların Görmediği gün yoktur sürü peşinde bizi,
Her gün aynı pınardan doldurur destimizi
Kırlara açılırız çıngıraklarımızla...

Okuma yok, yazma yok, bilmeyiz eski, yeni;
Kuzular bize söyler yılların geçtiğini.
Arzu, başlarımızdan yıldızlar gibi yüksek;
Önümüzde bir sürü, yanımızda bir köpek,
Dolaştırıp dururuz aynı daüssılayı;
Her adım uyandırır ayrı bir hatırayı:
...
Gün biter, sürü yatar ve sararan bir ayla,
Çoban hicranlarını basar bağrına yayla.
-Kuru bir yaprak gibi kalbini eline al,
Diye hıçkırır kaval:
Bir çoban parçasısın olmasan bile koyun,
Daima eğeceksin, başkalarına boyun;
...
Nasıl yaşadığından, ne içip yediğinden,
Çıngırak seslerinin dağlara dediğinden
Anlattı uzun uzun.
Şehrin uğultusundan usanmış ruhumuzun
Nadir duyabildiği taze bir heyecanla...
Karıştım o gün bugün bu zavallı çobanla
Bingöl yaylarının mavi dumanlarına,
Gönlümü yayla yaptım Bingöl çobanlarına!
-Kemalettin Kamu

(Babama...)

Ne İçindeyim Zamanın

Ne içindeyim zamanın,
Ne de büsbütün dışında;
Yekpare, geniş bir anın
Parçalanmaz akışında.

Bir garip rüya rengiyle
Uyuşmuş gibi her şekil,
Rüzgarda uçan tüy bile
Benim kadar hafif değil.

Başım sükutu öğüten
Uçsuz bucaksız değirmen;
İçim muradına ermiş
Abasız, postsuz bir derviş.

Kökü bende bir sarmaşık
Olmuş dünya sezmekteyim,
Mavi, masmavi bir ışık
Ortasında yüzmekteyim.

Ahmet Hamdi Tanpınar

Saçların mutlaka örülmüş olmalı,
Mektepli bir kıza benzemelisin.
Aklında kim bilir kimden bir mısra,
Gözlerin nur gibi parlasın saadetten..

Attila İlhan

ÇOBAN ÇEŞMESİ
Derinden derine ırmaklar ağlar,   
Uzaktan uzağa çoban çeşmesi,   
Ey suyun sesinden anlayan bağlar,   
Ne söyler şu dağa çoban çeşmesi.   
       
"Göynünü Şirin'in aşkı sarınca   
Yol almış hayatın ufuklarınca,   
O hızla dağları Ferhat yarınca   
Başlamış akmaya çoban çeşmesi..."   
       
O zaman başından aşkındı derdi,   
Mermeri oyardı, taşı delerdi.   
Kaç yanık yolcuya soğuk su verdi.   
Değdi kaç dudağa çoban çeşmesi.   
       
Vefasız Aslı'ya yol gösteren bu,   
Kerem'in sazına cevap veren bu,   
Kuruyan gözlere yaş gönderen bu...   
Sızmadı toprağa çoban çeşmesi.   
       
Leyla gelin oldu, Mecnun mezarda,   
Bir susuz yolcu yok şimdi dağlarda,       
Ateşten kızaran bir gül arar da,
Gezer bağdan bağa çoban çeşmesi,   
       
Ne şair yaş döker, ne aşık ağlar,   
Tarihe karıştı eski sevdalar.   
Beyhude seslenir, beyhude çağlar,   
Bir sola, bir sağa çoban çeşmesi...   

Faruk Nafiz ÇAMLIBEL

Ben hayatla mücadelemi tek başıma vermişim
En umutsuz günlerimi yanımda kimse olmadan
Başımı yaslayacağım
Bir dostum olmadan def etmişim hayatımdan
Ben eller ne der duvarlarında çok ezildim
Şimdi kim ne derse desin umurumda mı sanki
Bana akıl veren çok oldu bu zamana kadar
İş yanında olmaya geldiğinde
 Birer birer yok oldular
İyi günümde çok sevenim de oldu
Kötü günümde bir baktım ki hiç biri yoktu
Zamanla anladım ki aslında hepsi boştu
En yakınım dediğim bile ilk fırsatta vurdu
Bu yüzden güvenim yok artık insanlara
Şimdi kim ne derse desin umurumda mı !
Sevmekte bana uzak olsun
Sevdik de ne oldu sanki
Kaç gece sevdiğim insanla
Kaç hayal Kurdum unuttum
Kurdum da ne oldu hep hayallerimde kaldı
Daha iyisini bulduğunda o bile yol aldı
Sevmek yürek işi değilmiş
Anladım zamanla canım yana yana
Şimdi ki ne derse desin umurumda mı !
Artık kendim için yaşıyorum hayatı
Kimseye verecek günüm, gönlüm kalmadı
Gözümde bu dünyanın bile değeri kalmadı
Varsın her şey beni bu hayattan
soğutanların olsun...
Benim bir hevesim muradım bile kalmadı
Kim ne derse desin artık umurumda mı !!
Çok düşündüm zamanında her şeyi
Kafaya çok takıp çok uykumdan oldum
Değer verdim sonunda hep değersiz oldum
Kimseyi kendinden üstün görmeyecek misin oysa
Acıda olsa anladım zamanla
Şimdi kim ne derse desin umurumda mı !!

Yamanşiir

Eyy  gece   sana   geldim   acizane  halimle.... Ört  zifiri   karanlık   iç  perdeni   kanayan  yürek  yaramın
Üzerine   örtki   gözü   yaşlım
    Görmesin   sinemdeki  yarayı....
Gün   ağarmadan   salıver   gideyim
      Başka   gecelere   taa  uzaklardaki   gecelere  ne  dost  görüp   ağlasın    nede  düşman   sevinsin........

BİR LİSELİ SİLÜETİ

Hayat hattında acemi tayfalardık.
Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;
aşktan ikmale kaldık...

Bak her sabah bağıran yeni sabaha,
artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,
tenimde eski ateş, gözlerimde fer bitmiş;
heybetli dağlar arasında
göğümde yıldız yitmiş...

Sen
hâlâ
anılarımın
en
beyaz
yanısın.
Sen, buğulu bir camın ardından izlediğim hayatın
yarısısın...
Sen, sağanakla gelen sabahlarda çok eski…
Çok eski bir şarkının adısın.

Daha adamlar şehirlere otomobillerle,
geceler anılarla birlikte gelir.
Silûetin giderek uzaklaşır, düşler de kilitlenir
ve efkârım bir yaralı ayrılıktan beslenir.

Kimse bilmez,
yıllar yılı hep aynı beyazla gezmek nedendi?
Olsun,
yirmi yıl seni özleyerek yaşlanmak da güzeldi!

Çünkü sen, buğulu bir camın ardından izlediğim hayatın
yarısısın...
Sen sağanakla gelen sabahlarda çok eski…
Çok eski bir şarkının adısın.

 
Yılmaz Odabaşı

Çalışsa ne iş var, ne cepte para
Dağ oldu içinde büyüyen yara
Dikti gözlerini karşı duvara

Takvim “Bayram” dedi, silindi yazı
Adam “öyle” dedi, bağrında sızı..

 Döndürse yönünü herhangi dosta
Yaralı, gariban, dul, yetim, hasta
Yıllar, aylar, günler erirken yasta

Yer-gök “Bayram” dedi, ağzını açtı
Adam “Bayram” dedi, evinden kaçtı..

A.KARAKOÇ

Seni düşlerime aldım,
Uykusuz kaldım.
Seni uykularıma aldım,
Düşsüz kaldım.
Başıma aldım, sensiz;
Gönlüme aldım, başsız,
Sensiz, yollarda pulsuz,
Pullarda mektupsuz kaldım.
Sana adlar aradım..
Ardında adsız kaldım.

Özdemir Asaf

"Insanlar vardır; üstü nilüferlerle kaplı, 
Bulanık bir göl gibi... 
Ne kadar ugraşsanız görünmez dibi. 
Uzaktan görünüşü çekici, aldatıcı 
İçine daldıgınızda ne kadar yanıltıcı.... 
Ne zaman ne gelecegini bilemezsiniz; 
Sokulmaktan korkarsınız, güvenemezsiniz! 

Insanlar vardır; derin bır okyanus... 
İlk anda ürkütür, korkutur sizi. 
Derinliklerinde saklıdır gizi, 
Daldıkça anlarsınız, daldıkça tanırsınız; 
Yanında kendinizi içi boş sanırsınız. .."