Sevdiğimiz Şiirler

Havanın yüzünde;
Bir kırlangıç sürüsü...
Bu sabah;
Bu sabah öylesine güzel ki.
Bu sabah yağmur yağacak,
Bu sabah gün açacak,
Bu sabah tekmil tomurcuklar patlayacak.
Bahar patlayacak...
Özlemlerin en güzeli,
Tozlu bir özlem
Topraktan yeni çıkarılmış...

                        Yaşar KEMAL

Bir gülüş kadar içten
Bir gülüş kadar gerçeğiz
Kim olduğumuz, Ne olduğumuz önemli değil
Kendimizi ifade edebildiğimiz yerdeyiz Sevildiğimiz kadar değil
Sevebildiğimiz kadar değerliyiz!
                         
Can Yücel

Akşam soğan kavrulan evlerde
Yoksul bir çorbayı ateşe koymadan önce
Son geleni bekler gibi seni beklemek
Çocuk annesine güvenir gibi
Sonu belirsiz bir yolculuğa çıkar gibi
Hiçbir şey olmuyormuş gibi sevmek seni
Hiçbir yalanda hiçbir kandırmada payı olmamak
Hiçbir kaygının peşinde küçültmemek kendini
Bir yaz sabahında balkondan nasıl bakarsa
Dışarıya salınmamış çocuklar
Biraz özlemle ve biraz sevinçle
Nasıl bakarsa o çocuklar sokağa
Senin yolunu hiç yılmadan gözlemek
Benim için ölümsüzlükle birdir
Hep yüzünde kalmalı bu gülüş
Bu seni çağlara direnecek bir yontuya
Döndüren bu sevinç pırıltısı hep kalmalı yüzünde
Hep bu kadar büyük ve bu kadar güzel olmalısın
Bu kadar ölümsüz ve bu kadar olağan

Afsar Timuçin

ben sende yaşıyorum
sen bende hüküm sürmektesin...

Geniş, siyah gölgesi hayatımı kaplayan,
Tepemde kanat germiş bir kartaldır yalnızlık.
Kalp çarpıntılarıyla günleri hesaplayan
Bir benim, benim olan bir masaldır yalnızlık.

Gördüm yapraklarımın bir bir döküldüğünü,
Baharda yaşamanın bilmedim nedir tadı.
Gemi yüzü görmeyen bir limanın hüznünü
Kimsesiz gönlüm kadar hiçbir gönül duymadı.

Bir ayna parçasından başka beni kim anlar,
Bir mum gibi erirken bu bitmeyen düğünde?
Bir kardeş tesellisi verir bana aynalar;
Aynalar da olmasa işim ne yeryüzünde?

Cahit Sıtkı Tarancı

Nefes almak bayramdır mesela;
günün birinde soluksuz
kalınca anlar insan...
Görmenin nasıl bir bayram olduğunu karanlık öğretir;
sevmeninkini yalnızlık...
Sızlamayan her organ,hele de burun direği bayramdır.
Bayramdır,elden ayaktan düşmemek,
zihinden önce bedeni kaybetmemek,
Kurda kuşa yem olamayıp 'çok şükür bugünü de gördük'
diyebilmek...
Sevdiklerinle geçen her gün Bayramdır.

Can Yücel.

BABAANNEM DERDİ Kİ

Babaannem derdi ki:
“İnsan, düşmanından, pişmanından korkmaz kızım,
en çok kendinden korkar…
Gücüne yenilmekten,
düşüne bilenmekten,
öcünde dirilmekten,
var sandıklarında silinmekten,
itilmekten, kakılmaktan,
sövülmekten,
kim bilir kimi zaman gereksiz övülmekten,
ansızın tükenmekten,
arttığını düşünürken, azaldığını fark etmekten,
kıymet verip, verdiği kıymete gömülmekten korkar…
Kalabalığa karışmaktan,
yalnızlığa alışmaktan,
dolup dolup taşmaktan,
samimiyetsiz bakışmaktan,
darılıp, barışmaktan,
kendiyle savaşmaktan,
“keşke”lere ilenip, “iyi ki” lere varamamaktan,
dünleri silkeleyemeden
yarınları adımlamaktan korkar…
Anılan itin derdi, çomağa kalırmış.
Kendinle barış kızım, önce kendinle barış..
Korkunun ecele faydası olsaydı
cennet de boş kalırdı, cehennem de…

Her şey insanlar için…
Hop diye çıkıp,
pat diye düşmek de…
Tasın, tarağın hamamda kalsın…
Sen dünün terini şifa sayarsan,
aklın başındaki yerini nasıl olsa bilir…
Bırak kötü haber tellalı,
defini kendi için çalsın.

Meral Demir

~Gitme~
Sen gideli buralardan,
Hava puslu,
Kuşlar sustu.
Seni benden alan
Yollar suçlu.
Düşündü diye kalbim
Aklıma küstü.
Gitme ey yar!
Havayı güneşsiz,
Beni eşsiz
Yüreğimi sensiz
Bırakma...
      Hanife67

Annem çok sevmelerin kadınıydı..
Daldaki kirazları,
Yazmasındaki oyaları,
Fistanındaki çiçekleri,
Asmadaki üzümleri,
Evin kedisini,
Sokağın delisini..
Babamın gömleğini..
Beni, bizi, mahalleyi..
Bildiğim herşeyi severdi..
Bana da sevmeyi öğretti..
Öyle az buz değil “çok sev” derdi..

Annem gibiyim artık..
Az sevme bilmiyorum ben..
Çok sevdiğimdendir
Bu kadar incinmem..
Ah annecim..
Senin sütün ak, yüreğin pak..
Ama inan şimdilerde;
Senin bildiğin gibi değil hayat..!

                                        Didem MADAK

KOŞMA   

Vara vara vardım ol kara taşa
Hasret kodun beni kavim kardaşa
Sebep gözden akan bu kanlı yaşa
Bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm

 
Nice sultanları tahttan indirdi
Nicesinin gül benzini soldurdu
Nicelerin gelmez yola gönderdi
Bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm

 
Karac'oğlan der ki kondum göçülmez
Acıdır ecel şerbeti içilmez
Üç derdim var birbirinden seçilmez
Bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm

 

Benim yerime de sev
Bekletme hayatı"
.
.
Sen;
Kalbimde gizim, ciğerimde nefesim
Bilinmesini kıskandığım, konuşsam uçar sandığım
Gecemde kaçan uykum, günümde güneşim
Tik-Tak'ları saydığım, sıcağına saklandığım gizlice...
Dilimde düğüm, hafızamı kemiren bilmece
Çözüp haykıramadığım.
Düşüncemin çivisi, hayalimin denizi / sökemediğim
Toplayıp cesaretimi mavisine akamadığım
Yakınımdaki uzağım, dağ ceylanım
Ürkek bakışlarına ilişemediğim / ulaşılmazım...

" Seni Seviyorum" demek;
Yanyana iki karanfil tomurcuğu güzelliğindeymiş meğer
Uzanıp koparamadığım...

Bırak.. /
Özlemim
Aşamadığım zirvelerinde,
Umudum şafaklarda asılı kalsın
Bitmesin büyü...

Hilmi Yazgı

Ne ararsın be hey gönül,
Ara kendinde, "kendin" de.
Azrail alır canları,
Sıra kendinde, "kendin" de.

Vaktini sen boşa verme,
Bağda dikenleri derme,
Elde kötülüğü görme,
Tara kendinde, "kendin" de.

Can veren Hak canın alır,
İhtiyarlık ser e gelin.
Şu ten beden cansız kalır,
Yara kendinde, "kendin" de.

Miskin gönül sen neylersin,
Derdini kime söylersin,
Nefsine hizmet eylersin,
Sara kendinde, "kendin" de.

Ferit Battal

Arada bir hatırlamakta fayda var;
Rüzgar gibi geçiyorsa hafta tatili
Pazartesi farkında olmadan Salı,
Salı da Çarşamba oluyorsa,
Perşembe geldiğinde
Hafta sonu için geri sayılıyorsa,
Birinci hafta yerini ikinciye,
İkinci üçüncüye,
Ocak Şubat’a,
Şubat Mart’a derken,
Nisan olduğunda yaz geliyor diye mutlu olunuyorsa,
O zaman günümüzü gün etmiyoruz bence,
Günümüzü yarın ediyoruz...
Gününüzü yarın etmeyi bırakın da ,
Gününüzü yaşayın...

Gölgesinde otur amma
Yaprak senden incinmesin.
Temizlen de gir mezara
Toprak senden incinmesin.

Yollar uzun, yollar ince
Yol kısalır aşk gelince
Yat kurban ol İsmail’ce
Bıçak senden incinmesin.

Burdayım de ararlarsa
Doğru söyle sorarlarsa
Tabutuna sararlarsa
Bayrak senden incinmesin.

İl göçsün göçtüğün vakit
Yol yansın geçtiğin vakit
Suyundan içtiğin vakit
Kaynak senden incinmesin.

Toz konmasın sakın sana
Hakkı geçer halkın sana
Gücenmesin yakın sana
Uzak senden incinmesin.

Abdurrahim Karakoç

Hancı
Şair: Abdurrahim Karakoç

Bilir misin hancı, bu güne kadar
Hanından kaç yolcu çıktı bu yola?
Sıladan gurbete giden yolcular
Kaç damla göz yaşı döktü bu yola?

Getirmeden bu yolların sonunu,
Kaç yolcu son durak yaptı hanını?
Kaç yolcu bu yolda verdi canını,
Ecel kaç yolcuyu çekti bu yola?

Akar bir oluktan beş dağın karı,
Demişler adına 'hasret pınarı'
Şu mezarı gölgeleyen çınarı
Kimin için kimler dikti bu yola?

Kaç aşık bu yolda zaman eritti,
Kaç yorgun hanında terin kuruttu.
Bu taşlı yol kaç çarığı çürüttü
Kaç topuğun kanı aktı bu yola?

Yollar kıvrım kıvrım, dağlar sıralı,
Düşünürüm, yollar beni yoralı.
Kaç ceylan iniyor böğrü yaralı
Her gecenin seher vakti bu yola?

Ben bilmedim gitti n'olur sen söyle,
Bu yollar kararsız uzar mı böyle?
Yar için iç çekip, karşıki köyde
Hangi göz kaç sene baktı bu yola?