Sevdiğimiz Şiirler

ANNE...

Patates kızartması kokusudur sabahları,
Özenle hazırlanmış bir meyve tabağı,
Yıkanmış gömlek,
Ütülü pantolondur...

Toplanmış odadır anne.
Düzeltilmiş çarşaf
Eşlenmiş çoraptır.
İpte asılı çamaşırdır
Çatal kaşık bıçak sesleridir, günün her öğününde...

Aşçıdır anne.
Sihirli parmaklarıyla lezzet katandır yemeğe.
Bahçedeki çiçeklerin can suyu ve
En güzel kokanıdır...

Derleyip toplayandır anne
Dert ortağındır
Yaralarını sarandır bir doktor hassasiyetinde...

İlmek ilmek dokunan kilimdeki sabırdır
Nakış nakış hünerdir anne...

Çocukluğundur anne !
Ekmek arası yağdır, şekerdir.
Bayramındır,
Eli öpülesi, yürek kanatası.
Gençliğindir anne !
Aşktır, özlemdir...

Candır, canandır, yardır anne
Yerine kimseyi koyamadığın
Sevmelere doyamadığındır...!

İnan Durak TAŞ

Al ekmeği benden
istersen havayı da;
ama gülüşünden mahrum etme beni.

Koyma gülsüz
ve çiçeksiz beni,
sevinciyle coşarak
parıldayan sudan
ve senden yayılan
gümüşün kıvılcımlarından.

Bu çetin ve uzun kavgamdan
yorgun gözlerle dönerim
ve görürüm ayaklar altında
bu değişmeyen toprağı;
ama o sevecen gülüşün
yükselir gökyüzüne peşimden
ve ardına dek açar
yaşamın tüm kapılarını benim için.

Sevdalım, zifiri karanlıkta bile
gülümse bana
ve ansızın saçılıyorsa
kanım sokak taşlarına,
gülüver
çünkü gülüşün eştir
yalın bir kılıca.

Sonbaharda denizle birlikte
gülüşün coşturmalı
köpüren çağlayanını.
Ve sevdalım baharın
beklediğim çiçek gibi
gülüşünü ararım
mavi çiçeği, gülü
yurdumdan seslenen.

Gül gecenin şavkında
gündüzün aydınlığında
gül yamru-yumru
sokaklarında adanın,
gül sana sevdalanmış
şu ipe-sapa gelmez adamın bakışında,
ama ben gözlerimi açtığımda
ve de kapadığımda onları,
ve ayaklarım götürüp
geri getirdiğinde beni
al benden ekmeği, havayı,
ışığı, baharı,
ama mahrum etme
gülüşünden beni
işte o zaman ölürüm gayri.

Pablo Neruda

Toz Duman
Olacak şey değil ya, oluyor hayatta.
Gün geçiyor, gece doğuyor,
Her yer toz duman...
Ömür, ömür dediğin kahve telvesi,
Garip, sır dolu şekilleri olan.
Ancak ve ancak,
Sır saklayan ehil gözlerle okunan.
Yerine konmayacak hiçbir şey,
Gidip de dönmeyecek bu hazan.
Eğer imkan olaydı, eğer imkan.
Bir çivi çakardım,
Yelkovanın döndüğü yere.
Dursun diye zaman...
(Çetin Tekindor)

Oturmuş karşılıklı çay içiyorduk
Sohbetin o mest eden
Sıcaklığı çayın sıcaklığına karışmıştı çoktan.
Bi o soruyordu, ben cevaplıyordum
Bi ben soruyordum, o cevap veriyordu
Arada kısa süreli duygusallaşmalar
Anlık suskunluklar oluyordu ama
Bir birimizin kaçamak bakışlarımı yakalamak
İkimize de keyif veriyordu yine de..
Vakit o kadar çabuk ilerliyordu ki
İkimizde farkında değildik bunun 
Ordan burdan konuşurken birden
Durgunlaştığını hissettim
Utanır çekinir gibi bir hali vardı
Bir şey mi söylemek istiyorsun dedim..
Önce Yok diyecek oldu, başını eğdi
Sonra o güzel gözleriyle gülümseyerek
Bana da şiir yazar mısın dedi..
O an içimde fırtınalar koptu sanki
Titrek heyecanlı bir sesle
Tabi dedim, tabi yazarım
Ancak ;
Şiir gibi bir kadına, şiir yazmayı
Kelime ısrafı saymazsan
Tabi zevkle yazarım..
Tamam dedi öyleyse
Bekleyeceğim şiirini..
Heyecandan sadece olur diyebildim
Bir birimizden müsade isteyip kalktık..
Veda ederken avuçlarımın içine bıraktığı
O sıcaklığı unutmak mümkün değildi..
Birde giderken  arkasına dönüp
Şiirimi bir daha ki sefere istiyorum demesi
O kısık gözleriyle gülümsemesi
Yazdığım bütün şiirlere bedeldi ...


Cengiz Yavuz

Ne azap ne sitem yalnızlıktan…
Kime ne; aşılmaz duvar bendedir.
Süslenmiş gemiler geçer açıktan,
Sanırım, gittiği diyar bendedir.
Yaram var, havanlar dövemez merhem, ……
Yüküm var, bulamaz pazarlar dirhem,
Ne çıkar, bir yola düşmemiş gölgem,
Yollar ki, Allaha çıkar, bendedir..
***

Şekerim çıkmış diyorlar,
Külliyen yalan,
Tadı damağımda kaldı sadece birkaç aşkın,
Ve sevdiğim kadının ten tadı,
Hepsi bundan,
“Çok sigara içiyorsun Cemal "diyorlar,
O da yalan,
Ben hayallerimi dumanlı kuruyorum,
Ha bir de çok çay içtiğimi söyleyenler var,
Ne diyeyim,
Ah be kadınım,
Sen söylenenlere inanma,
Ben senin,
O kekremsi ter kokunda uyurum her gece, her gece,
Sıcaklığındır bana sobaya atılan bir odunun ısısı,
Ben seni bahara aldanmış,
Erik ağacı kadar utangaç severim haberinde olsun,
Bana
“Şiirlerin neden mısır çarşısı gibi kalabalık ” diyorlar,
Senden canım hepsi,
Senin yüzünden,
Bende tarçın,
Sende ıhlamur kokusu,
Sırf bu nedenden…

                                                                 Cemal SÜREYA

Seni saklayacağım inan
Yazdıklarımda, çizdiklerimde
Şarkılarımda, sözlerimde.
Sen kalacaksın kimse bilmeyecek
Ve kimseler görmeyecek seni,
Yaşayacaksın gözlerimde.
Sen göreceksin duyacaksın
Parıldayan bir sevi sıcaklığı,
Uyuyacak, uyanacaksın.
Bakacaksın, benzemiyor
Gelen günler geçenlere,
Dalacaksın.
Bir seviyi anlamak
Bir yaşam harcamaktır,
Harcayacaksın.
Seni yaşayacağım, anlatılmaz,
Yaşayacağım gözlerimde;
Gözlerimde saklayacağım.
Bir gün, tam anlatmaya…
Bakacaksın,
Gözlerimi kapayacağım…
Anlayacaksın.

Özdemir Asaf

Gün değil, hafta değil, ay değil
Beş sene, on sene sonra gelsen de
Bu canım durdukça tende
İyi bil
Beklediğim sensin.

Bazen bir demet gül alırım elime
Bazen ıhlamur çiçeği
Her şeyin doğrusu ve gerçeği
Kokladığım sensin.

Cebimde mektubun olmayabilir
Ne çıkar fotoğrafın yoksa masamda
Öğrenmek istersen eğer
Gel, sevda iklimime gir
Açılmamış gönül kasamda.
Sakladığım sensin.

Yağan yağmur duyar mı bilmem
Topraktaki mutluluğu?
Ve güneş vurunca topraktan yükselen buğu
Doldursun diye
Yerle gök arasındaki boşluğu
En masum sevgiye
Eklediğim sensin.

Uykudayken, uyanıkken
Uzakta ve yakında
Sen olmasan da farkında
Gidip gidip arada bir
Yokladığım sensin..

Abdurrahim Karakoç..

Kimi dosta varır dosta bend olur
Kimi nefse uyar kahrolur gider

Kimi gülistanda goncagül olur
Kimi goncagüle har olur gider

Kimi tevbe eder esfiya olur
Kimi inad eder eşkıya gider

Kimi ahmet seni uzaktan tanır
Kimi yaklaşır da kör olur gider

Ahmet Soyyiğit

Başımdan bir kova sevda döküldü
Islanmadım, üşümedim, yandım oy!
İplik iplik damarlarım söküldü
Kurşun yemiş güvercine döndüm oy!

Yağmur yorgan oldu, döşek kar bana
Anladım ki kendi gönlüm dar bana
Alev dolu bardakları yâr bana
Sunuverdi içtim içtim kandım oy!

Sevgi ektim, naz biçmeye çalıştım
Ne zamana, ne kendime alıştım
Kırk senede yedi hasret bölüştüm
Yedi dünya bana düştü sandım oy!

Gönül şahinimi yordum gerçeğe
Sonsuzda yüzümü sürdüm gerçeğe
Teselliden kanat kırdım gerçeğe
Tecellinin sinesine kondum oy!

Abdurrahim Karakoç

Can yoldaşın olmazsa olmasın
Yalnızım diye hayıflanmayasın,
Eğilmiş üstüne gökyüzü masmavi
Bir anne şefkatine müsavi.
Üç adım ötede deniz
Dosttur, ne öfkesi ne durgunluğu sebepsiz.
Bir derdin varsa açabilirsin ağaçlara
Ağaç yaprak verir, sır vermez rüzgara
Ve kış yaz,
Dalda kuş eksik olmaz
Dağ başında duman
Yalnızlık nedir göreceksin
                        öldüğün zaman.
Cahit Sıtkı Tarancı

Ahret dolsun içime kumruların "Hu..."sundan
Diyeyim, camiinin geçerken avlusundan.
Şu musalla taşında bir namaz yatacağım.

Ziya Osman Saba

Biliyorum Sana Giden...
Biliyorum sana giden yollar kapalı
 Üstelik sen de hiçbir zaman sevmedin beni Ne kadar yakından ve arada uçurum; İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi Uyandım uyandım, hep seni düşündüm
 Yalnız seni, yalnız senin gözlerini
Sen Bayan Nihayet, sen ölümüm kalımım
Ben artık adam olmam bu derde düşeli Şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan oraya
Yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki Anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan su içtiğimi
Ve içim götürmez kenarından kesilmiş ekmeği
Kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda;
Hangi şarkıyı duysam, bizimçin söylenmiş sanki
Tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor
Nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini
Çocukça ve seni üzen girişimlerim oldu; Bağışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri Rastlaşmamak için elimden geleni yaparım Bu böyle pek de kolay değil gerçi...
 Alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya; Bunun verdiği mutluluk da az değil ki
Çıkar giderim bu kentten daha olmazsa, Sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur belki İnan belli etmem, seni hiç rahatsız etmem, Son isteğimi de söyleyebilirim şimdi:
Bir geceyarısı yazıyorum bu mektubu Yalvarırım onu okuma çarşamba günleri.
Cemal Süreya

Tavrım bir şeyi bulup coşmaktır
Sonbahar geldi hüzün
Kış geldi kara hüzün
Ey en akıllı kişisi dünyanın
bazen yaz ortasında gündüzün
sevgim acıyor
Kimi sevsem
Kim beni sevse

Eylül toparlandı gitti iste
Ekim falan da gider bu gidişle
Tarihe gömülen koca koca atlar
Tarihe gömülür o kadar

                         Turgut Uyar

Adım Sonbahar
Nasıl iş bu
 Her yanına çiçek yağmış
Erik ağacının
 Işık içinde yüzüyor
 Neresinden baksan
Gözlerin kamaşır

 Oysa ben akşam olmuşum
 Yapraklarım dökülüyor
 Usul usul
Adım sonbahar
Attila İlhan