Sevdiğimiz Şiirler

En çok gülüşünü özleyeceğim
Bir de Saçına sinen
O leylak kokusunu..

Üzülme sakın
Nereye gidersem gideyim
Nerde olursam olayım..
Seni bekliyeceğim..
Sil düşüncelerinden
Bu ayrılık korkusunu....

Yemek geldi az önce
Doyurmadan olmaz dediler
Sıcak kuru fasulye, üç dilim ekmek
Bir bardak da su verdiler..

Belli, emek işi
Cezaevi aşçısı
Söyledi
Benim için
Karşı manavdan yapmış
Alış verişi...

Birde gömlek, ütülü temiz
Kolları fazla uzun, yakasız
Güldüm!
İçinde çok komik duracak cüssemiz...

Beyaz,
Hani kefen misali
Boynumda urgan verdiğim poz
Deniz'in son hali....


Onca gittik ya ölümün üstüne
Pas vermedi namussuz,
Adam gibi ölemedik ona yanarım..

Şimdi en 'sen' zamanımda
Çağırır beni
İrkilerek kalkar yaşamaktan
Seni sevmek yanım.....

Telaş etme
Ölmek kolay iş
Zor olan yaşamaktı sevdiğim
Bir yerden başlamaktı, direnmekti,
Karşı çıkmaktı
Artık zor olan..Sana söylediğim...

En çok...
Bu heyecanı özleyeceğim
Hani kaldırım köşesinden dönüp
Gözlerinle gözlerime baktığın o an var ya
O şaşkınlık an'ı
Sonra beni benden alıp
Sana mıhlayan gülüşün...
Sustum..Sanırım şimdi
Gitmek zamanı.........

Ağlamak yok
Boyun eğmek sakın ha
Arada bir gecenin kuytusunda
Pencerene ismimi yaz..

Bu aklımda son kalışın,
Son duruşun yüreğimde
Ve kirpiklerimde son ıslanışın...

Şimdi
Kaldır başını gökyüzüne
Erdemi yansıtmalı
Direnmeye yaslanmalı
Daha bir ben durmalı görünüşün..

Seç bir yıldız başının üzerinden

Seni...
Seni...
Seni...

Sevdiğimi düşün............

Olaki yürürüm bir başka aşka
Ya da yürürüm mavi olmayan bir gülüşe
Unutmaki tek aşk olduğum sensin
Aşık olduğum değil

Karanlıkla süzülüyor içime yıkım
Dur diyorum yıkılıyorum
Uçurumları baş ucuma koyuyorum sonra
Okşuyorum saçlarını rüzgarda
Sıcak, ılık bir koku siniyor yüreğime
Gitme diyorum gitme düşüyorum
Sonra beni soruyorlar bana
Tanımıyorum diyorum
Daha hiç karşılaşmadık
Aynı çizgide bilge sus umu dinliyorlar
Ben sustukca
Yazık, bir çığlığın doğuşu gibi ölüyorlar
Önce bir bir, sonra hepsi
Sonra  bir uçurumlar kalıyor birde yıkımlar
Verilen herşey borçmus gibi alınıyor
Önce bir bir, sonra hepsi
Sonra mı bir ben kalıyorum, birde yalnızlık
Uçurumlar, yıkımlar, ben ve yalnızlık
Zorlu bir savaşın unutulmuş cesetleri gibi
Yatıyoruz yan yana
Öpüşüyoruz, sevişiyoruz da hatta
Herşey oyunun yasaklarına uygun bir günah oluyor
Tek umudumuzu göğe gelin ediyoruz
Telli, kanlı düğün işte
Üşüyor saçlar biliyorum dargınmısın
Bu baharda mayısta bıraktığım gibi misin hala
Vurulmuş çocuk gibi büyümemiş yüreğinde hüzün
Hala kaçıyormusun zamansız
Gözlerini bırakarak birilerinde
Hala ellerinden tutup sevgileri
Dipsiz kuyuya salıyor musun ağlayarak
Küçücük bir dokunuşla son sevilen  olabiliyor musun

Kendin kadar aklımdasın
Hala öyle savruk bir gök
Hala öyle yerini yurdunu bulamamış bir mavi
Ve aşkını şaşırmış bir tanrı
Çoğalan sızısıyla mutlu bir yara
Öyle misin mavi gözlü sarı saçlı yoldaşım
Öyle bıraktığım gibi misin
Gerceği yakmada hala usta mısın
Yoksa çırak mı yanarken yalanda
Saçlarıma dolanan aydınlığımsın
Somutlaştıramadığım tek imgemsin şiirde
Anlattıkça eksilen tek anlam
Anlattıkça eksilen tek anlam
Hala bıraktığım gibi misin
Yoksa beni bıraktığın gibi mi
Kaç mevsimsiz kar düştü toprağıma
Kaç mevsimsiz kar düştü benim toprağıma
Hala bıraktığım gibi misin..?
Umut ALTINÇAĞ

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

yalansız,riyasız bir şiir ve bunun yanında insanı alıp götüren bir müzik.

BU DA ÖYLE BİR AŞK

Sırtımda çıplak
Islak nefesin
Bi gidip bi geliyor

Biz senlen yatmıyoruz ki
Yaşamıyoruz da
Hep yarışıyoruz
Sen mi ben mi
Önce kim
Ölümü öldürecek diye

 CAN YÜCEL

............................. .....................
Zulümü alkışlayamam,
Zalimi asla sevemem.
Gelenin keyfi için,
Geçmişe kalkıp sövemem..
............................. ...........

BAKIŞI ÇAĞIRIR BENİ UZAKTAN

Bakışı çağırır beni uzaktan
Varınca çatılır kaşlar nedendir?
Bir yandan hoşlanır azarlamaktan
Bir yanda gözünde yaşlar nedendir?

Derindir alnımda gurbet çizgisi
Değişmez diyorlar bahtın yazgısı
Gönlümün içinde var ki bir sızı
Her akşam yeniden başlar nedendir?

Hasreti bağlayıp sazın teline
Yıllardır çıkmışım gurbet eline
Düşmüşüm bu yüzden elin diline
Üstelik yar beni taşlar nedendir?

 Fuat Edip Baksı

Bilmesin o felek
Seni çok sevdiğimi
Duymasın kaderim
Seni istediğimi

...Alırlar seni benden
Vururlar yüreğimden
Bilmezsin sensizliğin bana
Neler neler çektirdiğini

Söyleme kıskanırlar
Ağlama dertli sanırlar
Çalarlar koparırlar
Bizi bizden ayırırlar

Gülmek çok yakışır
Sana ağlamak değil
Sevmektir yaşatan
İnan sevilmek değil

İçimde bir dünya var
His dolu senle dolu
Kaybetmek korkusuyla
Yaşıyorum seni elimde değil

İçimde bir ateş var
Sevdikçe yanar kanar
Kaybolma korkusuyla
Yaşıyorum seni elimde değil

Hadi Git

Git iş işten geçmeden, çok geç olmadan vakit,
Günahıma girmeden, katilim olmadan git!

Git de şen şakrak geçen günlerine gün ekle,
Beni kahkahaların sustuğu yerde bekle.

Git ki siyah gözlerin arkada kalmasınlar,
Git ki gamlı yüzümün hüznüyle dolmasınlar.

Mademki benli hayat sana kafes kadar dar,
Uzaklaş ellerimden uçabildiğin kadar.

Hadi git, benden sana dilediğince izin,
Öyle bir uzaklaş ki karda kalmasın izin.

Kahrımın nedenini söylesem irkilirler;
Çünkü herkes beni Kays, seni Leyla bilirler.

Sanırlar ki sen beni biricik yar saymıştın;
Oysaki hep yedekte, hep elde var saymıştın.

Hadi git, ne bir adres, ne bir hatıra bırak,
Zannetme ki, pişmanlık, mutluluk kadar ırak!

Sanma ki fasl-ı bahar geldiğim gibi gitmez,
Sanma ki hüsranını görmeye ömrüm yetmez.

Her darbene tahammül edecektir bedenim,
Gururum mani olur perişanıma benim.

Yari Ferhat olanın ellerle ülfeti ne?
Şirin ol katlanayım dağ gibi külfetine.

Henüz layık değilken tomurcuk kadar aşka,
Sana gül bahçesini kim açar benden başka!

Hercai arılara meyhanedir çiçekler,
Kim bilir şerefinden kaç kadeh içecekler!

Mademki aşk tablosunun takdirinden acizsin,
Git de çağdaş ressamlar modern resimler çizsin.

Ne vedaya gerek var, ne de mektuba hacet,
Git de Allah aşkına bir selama muhtaç et!

Güllere de aşk olsun gene sen kokacaksan!
Fallara da aşk olsun gene sen çıkacaksan!

Kopsun nerden inceyse artık bu bağ, bu düğüm!
Her gece daha berbat, daha vahim gördüğüm.

Korkulu düşlerimi yorumdan kaçırıyorum;
Sırf sana üzülüyor, sırf sana acıyorum!

Git iş işten geçmeden, çok geç olmadan vakit,
Günahıma girmeden, katilim olmadan git! ... 
 
Cemal Safi

SİS

İki şehri var gecenin, biri gözümde
tütüyor, birinin dumanı üstünde yağmur
gibi çöken siste, bana bu uykusuz
şehri niye bıraktın, göze alamadığım
bir şehrin yerine bütün şehirlerdesin,
gece değil istediğin hayli karanlık
bakışlı bir şehrin gözleriyle çarpışmak
hevesindesin! Gözlerini anlıyorum henüz
bağışlayabileceği gözleriyle çarpışmadı kimsenin;
gözlerimizi uzaklıklar değil ki yalnız
göze alamadığımız yakınlıklar da acıtır,
ve gözleri ancak gözler bağışlayabilir,
öyle acıyor ki gözlerim kim bağışlayacak,
sis değil, uykusuzluk değil, iki uzak
şehir gibi ayrılıktan kavuşmuyor gözlerim :
Biri hepimizle gözgöze gibi hala uykusuz,
biri sis içinde kirpiklerine kadar açık,
bu sessizliği kim bıraktıysa, göremiyorum
konuşkan gözlerinde tek sözcük bile,
gözlerimiz birbirine değmiyor gecenin iki şehrinde

Kimsenin kimseye gözü değmiyorsa, şiir niye ?

H.Ergülen

Yüreğim Burkuluyor - Hazanın Ta Kendisiyim Ben Şiir

Yüreğim burkuluyor dönünce mevsim hazana
Sararıyor yapraklarla birlikte mahzun gönlüm
Solgunlaşıyor hayatın tüm renkleri beynimde
Bir dolu hüzün kaplıyor içimi hazanda

Mahzunlaşıyor kalbim dönünce mevsim hazana
Kurumuş güllere benziyor umutlarım hayallerim
Düşüyor toprağa giden bir yıl daha ömrümden
Bir dolu hüzün kaplıyor içimi hazanda

Aşklar bile hız kesiyor dönünce mevsim hazana
Ağırlaşıyor bedenim uykuya dalıyor duygularım
Algılamıyor ruhum sevdanın kokusunu
Bir dolu hüzün kaplıyor içimi hazanda

Sevdalarım kanatlanıyor uzaklara dönünce mevsim hazana
Göçmen kuşlar gibi kaçıyor benden coşkularım
Renklerim bile dönüyor maviden griye
Bir dolu hüzün kaplıyor içimi hazanda

Öylesine yalnızlaşıyor ki ruhum dönünce mevsim hazana
Ne bir ses ne mektup ne arayan ne de soranım
Hasretlerin ayrılıkların ilk durağındayım
Bir dolu hüzün kaplıyor içimi hazanda

Bir başka boyuta formatlanıyorum dönünce mevsim hazana
Sanki yaşayan ben değilim kalmamış heyecanım
Ama aslında 'hazan' benim bir diğer adım
Bir dolu hüzün kaplıyor içimi hazanda

Durgunlaşıyor sevgi denizim dönünce mevsim hazana
Gökyüzü ağlıyor susuyor gönlümde sevilerim
Hayvanlar bile kaçışıyor kırdan bayırdan
Bir dolu hüzün kaplıyor içimi hazanda

Sevdama ağıt yakıyor bulutlar dönünce mevsim hazana
Şimşeklerle çakıyor yıldırımlarla yağıyor hiddetim
Hüznüme beste yapıyor esen rüzgarlar
Bir dolu hüzün kaplıyor içimi hazanda

Ruhumla bedenim bütünleşiyor dönünce mevsim hazana
Yolculuğa çıkıyor bir başka bahara aşkım ve sevdam
Hazanın ta kendisiyim ben derdimle sarmaş dolaş
Bir dolu hüzün kaplıyor içimi hazanda..

Sen kaçan ürkek bir ceylansın dağda
ben peşine düşmüş bir canavarım.
istersen dünyayı çağır imdada
sen varsın dünyada birde ben varım
seni korkutacak geçtiğin yollar
arkandan gelecek hep ayak sesim
sarıp vücudunu belirsiz kollar
enseni yakacak ateş nefesim
kimsesiz odanda kış geceleri
için ürperdiği demler beni an
deki odur sarsan pencereleri;
deki rüzgar değil odur haykıran
göğsümden havaya kattığım zehir
solduracak bir gül gibi ömrünü
kaçıp dolaşsan da sen şehir şehir
bana kalacaksın yine son günü
ölürsün kapanır yollar geriye
ben mezarla sırdaş olur beklerim
varılmaz hayale işaret diye
toprağında bir taş olur beklerim



Necip Fazıl Kısakürek

  Hayat bize mutlu olma şansı vermedi sevgili,
  Biz kendimizden başka herkesin üzüntüsünü
  Üzüntümüz,acısını acımız yapmıştık çünkü.
  Dünyanın öbür ucunda hiç tanımadığımız
  İnsanın gözyaşı bile içimizi parçaladı.
  Kedilere ağladık,kuşların yasını tuttuk...
  Yüreğimizin yufkalığı,
  Kimi zaman hayat karşısında bizi zayıf yaptı.
  Aslında ne güzel şeydir,
  İnsanın insana yanması sevgili...
  Ne güzeldir,bilmediğin birinin derdine üzülebilmek.
  Ve çare aramak....
  Ben bütün hayatımda hep üzüldüm,hep yandım.
  Yaşamak ne güzeldir be sevgili,
  Yaşamak ne güzeldir...
  Sevinerek,severek,sevilerek,düşünerek,
  Ve o vazgeçilmez sancılarını duyarak hayatın...
 

BİR GECE 
 Ondört asır evvel, yine böyle bir geceydi,*
Kumdan, ayın ondördü, bir Öksüz çıkıverdi!
Lakin, o ne husrandı ki: hissetmedi gözler,
Kaç bin senedir, halbuki bekleşmedelerdi!
Nerden görecekler? Göremezlerdi tabiî:
Bir kerre, zuhûr ettiği çöl en sapa yerdi;
Bir kerrede, mâmûre-i dünyâ, o zamanlar,
Buhranlar içindeydi, bu günden de beterdi.
Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta;
Dişsiz mi bir insan, onu kardeşleri yerdi!
Fevzâ bütün âfâkını sarmıştı zemînin.
Salgındı, bugün Şark'ı yıkan, tefrika derdi.



Derken, büyümüş kırkına gelmişti ki Öksüz,
Başlarda gezen kanlı ayaklar suya erdi!
Bir nefhada insanlığı kurtardı o Masum,
Bir hamlede kayserleri, kisrâları serdi!
Aczin ki ezilmekti bütün hakkı, dirildi;
Zulmün ki, zevâl aklına gelmezdi, geberdi!
Âlemlere rahmetti, evet, şer-i mübîni,
Şehbâlini adl isteyenin yurduna gerdi.
Dünya neye sâhipse, onun vergisidir hep;
Medyûn ona cem'iyyeti, medyun ona ferdi.
Medyundur o Mâsûma bütün bir beşeriyet..
Yâ Rab, bizi mahşerde bu ikrâr ile haşret...


 Hilvan, 11 Rebi-ül-evvel, 1347 (1931)

( Safahat, Yedinci kitap - Sahife: 499 )
    Mehmet Akif Ersoy(1873  - 1936 )

* Peygamber Efendimizin doğduğu gece

YARADANA KURBAN

Tırnakları uzuyor İstanbul'un
Kirli bir masmavi
Ama ne kadar yaraşıyor yarabbi
Bu tırnaklar bu deli parmaklara
Ve ortayla işaret arasında mütemâdi bir cigara
Giderek minareler oluyorlar

Yaşıl bir köprüye rastladım demin
Bir diyeceğim yok dedi martılara
Başımı döndürmeseler
Başımı döndürmeseler böyle

Ben de dedim ki Allah'a
Feriştâhın gelse yaradamaz bu güzelliği
Sen bir turistsin amcabey !

 CAN YÜCEL

güzel şiirler