SEN OLMASANDA.....
Sırılsıklam bir özlemdi,
Gözlerimden akan..
Damla damla bir ümitle,
İçimde oyalanan...
Dokunmanın coşkusuyla,
Taştı boşaldı birden..
Saklanamaz bir çağlayışla,
Kurtuldu esaretten...
Umutlarım terketmişlerdi beni çoktan oysa. Mutluluklarsa uzaktılar bana, bir o kadar da
ulaşılmaz.
Yalnızlık bir yağmur misali yağıyordu ruhuma hiç
durmaksızın.
Zincirleyip yüreğimi, hapsetmiştim ben de
ıssızlığıma kendimi.
Ta ki ellerin dokununcaya kadar ellerime..
Atıp yüreğimdeki zinciri bir kenara, açtım bütün
kapılarımı sana..
Susturup aklımdan geçen bütün düşünceleri, kulak
verdim içimdeki çığlıklara..
Evet, sendin beklenen,
Evet, sendin istenen,
Eksikliği gözlenen,
Yokluğunda özlenen...
Bir yanım hep eksıktı, hep yarımdı yokluğunda.
Neyi özlediğimi, neyi beklediğimi bile bilmiyordum. Neyi aradığımı, neyi istediğimi bile fark etmiyordum.
Yollarım vardı benim..
Önümü görmeden, bilmeden nereye varacağını,
gittiğim.
Bazen hızla koştuğum, bazen yavaş adımlarla
yürüdüğüm.
Yolların sonu karanlıktı, sen çıkmadan önce
yollarıma.
Asabiydim ondandı,
Hep mutsuzdum ondandı,
Yıllar yılı saklandım,
Gözyaşıyla kutlandım...
Bulutların arkasına gizlenmiş güneş misali, Korkuyordum sevdaya göstermekten kendimi. Bütün karanlıklarımı çıkarıp aydınlığa, güneşim olup
doğdun dünyama.
Susuz kalıp kururken ruhum bir toprak gibi, Yağmurum oldun, yağdırdın sevdanı üzerime. Cümlelerimin gizli kalmış özneleri, "sen" li oldular,
"Biz"li oldular..
Umutsuzluklara ait tüm gözyaşlarımı silip,
Mutluluğa dair damlalar döktüm gözlerimden..
Gidişin de çok ani oldu ya,
Gelişin gibi..
İşin doğrusu;
Varlığına alışmaktan daha zor oldu,
Yokluğuna alışmak.
Alıştım mı bilmiyorum,
Ama mecbur olduğumu biliyorum.
Boşver...
Coşkusuda çok güzeldi varlığının,
Yokluğunun acısı da, hiç fena değil hani...
Seni görmediğim zamanlarda, hani hiç Dokunmadığım günlerde, hani bakışların Değmediğinde bile gözlerime,
Bir an dahi düşünmedim çıkarıp atmayı içimden. Senli kelimelerim çığlığa dönüştüğünde, Kaybolduğunda yokluğunun karanlığında,
Sen duymadığında bile vazgeçmedim sana
seslenmekten.
Düşlere, hayallere sarılıp, günlerce gecelerce
avundum onlarla.
Sensizlikte de sevmeyi öğrendim seni..
Hasretini de sevdim..
Seninle herşeyi sevdiğim gibi..
Varlığının heyecanı gibi sahip çıktım,
Benimsedim yokluğunun acılarına da..
Güldüreni de, ağlatanı da, sevinçler yaşatanı da, Hüzünlere boğanı da..
Sana dair, sevdana dair ne varsa, benimdi onlar
da...
Soranlara neden böyleyim,
Bilmediğimi söyledim.
Yalandı bu,
Sensizlikti keyifsizlik sebebim.
Gelişinle eksik parçam bir anda tamamlandı..
Sende gördüm ya o an,
Sevinçten nasılda ağlandı...
Geldiğinde sona erdi tüm acıtanlar, tüm sancıtanlar. Çıplak yüreğinle basıp yüreğime,
Dindirdin yaralarımın kanayanlarını.
Dünyama gelmeden önce kapalıydı gözlerim,
Açtım gözlerimi, uyandım sevdana.
Hiç beklemediğim bir anda,
Hiç ummadığım bir zamanda tuttun yine ellerimden..
Çıkmazlara doğru giden adımlarımı,
Döndürüp geriye yürüdüm sana doğru gelen
yollara..
Yarım kalmış bir hikayenin bilmediğim bir satırında Bıraktığım sevdanı, alıp oradan devam ediyorum
kelimelerime..
En güzel dünlerim, en inanılası düşlerimdin sen. Şimdi en yaşanılası bugünlerim, en umut dolu
yarınlarımsın benim..
Evet, sendin beklenen,
Evet, sendin istenen,
Eksikliği gözlenen,
Yokluğunda özlenen...
Hep "Aşk" Olarak Kalacaksın Sen..
Yüreğimin Kalemiyle Yazılan, Her Satırımda...
(alıntı)
